RozwaŜania Drogi KrzyŜowej  

z 2009 roku 

 

 

„Wielbimy Cię, Panie Jezu Chryste  

i błogosławimy Tobie  

- dlatego, że przez krzyż Twój odkupiłeś świat”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stacja I 
Pan Jezus na śmierć skazany  

[...] musimy przebaczyć wszystkim tym, którzy torturują, zabijają, gwałcą, niszczą - tym, 
przez których nasz świat pogrąŜony jest w takich ciemnościach. My sami takŜe musimy 
błagać o przebaczenie. Im jesteśmy starsi, tym wyraźniej widzimy, Ŝe i my potrafimy ranić do 
głębi, Ŝe i my takŜe uczestniczymy w społeczeństwie przemocy i zniszczenia. Niezmiernie 
trudno jest przebaczać i prosić o przebaczenie.[..] 
 
Przebaczenie jest potęŜną bronią w duchowej walce ze Złym. Dopóki 
będziemy ofiarami gniewu i wzajemnych pretensji, dopóty moce ciemności 
będą nas rozdzielać i kusić niekończącymi się przepychankami o władzę.  
Przebaczenie często wydaje się niemoŜliwe, lecz dla Boga nie ma nic 
niemoŜliwego. Bóg, który mieszka w nas, da nam łaskę, abyśmy mogli 
przekroczyć samych siebie i powiedzieć: "W imię Boga, wybaczam ci". 
 
H. M. Nouwen, Jedyne, czego nam trzeba  

Stacja II 
Jezus bierze krzyŜ na swoje ramiona 

[...] Jezus nauczył się posłuszeństwa dzięki temu, co przecierpiał. To oznacza, Ŝe ból i 
zmagania, których doświadczył, kazały Mu słuchać dokładniej Boga. 
Poprzez cierpienie poznał Boga i mógł odpowiedzieć na Jego 
wezwanie. 
 
[...] Czy ja naprawdę chcę poznać Jezusa? Czy naprawdę chcę Go 
słuchać? Czy chcę naprawdę wziąć swój krzyŜ i pójść za Nim?  
 
H. M. Nouwen, Ziarna nadziei  

Stacja III 
Jezus upada pod krzyŜem po raz pierwszy 

(...) KaŜdy z nas został kiedyś zraniony. Kto nas zranił? Niejednokrotnie byli 
to ci, których kochamy i którzy nas kochają. Najczęściej poczucie odrzucenia, 
porzucenia, wykorzystania, manipulacji czy krzywdy wywołują w nas właśnie 
osoby, które są nam bliskie: rodzice, przyjaciele, małŜonkowie, kochankowie, 
dzieci, sąsiedzi, nauczyciele, kapłani. To, Ŝe ranią nas ludzie, którzy nas 
kochają, jest tragedią naszego Ŝycia. Dlatego trudno jest wybaczyć z samego 
serca, bo rany zadawane są w sercu [...] 
 
H. M. Nouwen, Jedyne, czego nam trzeba  

 

 

Stacja IV 
Jezus spotyka swoją Matkę 

[...] śycie Maryi było Ŝyciem coraz pełniejszego oddania się BoŜej woli, 
całkowitym ogołoceniem się w wierze, pełnym wejściem w ciemność śmierci 
jej Syna.  
Nie ma innej istoty ludzkiej, w której widzielibysmy tak jasno, co znaczy 
przyjąć miłość Boga, który kocha nas tak bardzo, Ŝe posłał swego Syna. 
Poznała więcej błogosławieństw i więcej cierpień niŜ jakikolwiek inny 
człowiek. W niej widzimy najpełniej, co znaczy być odkupionym.  
 
H. Nouwen, Ziarna nadziei  

Stacja V 
Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyŜ Jezusowi 

(...) Nikt nie jest w stanie pomóc drugiemu bez zaangaŜowania się, bez 
wkroczenia całą swoją osobą w bolesną sytuację, bez podjęcia ryzyka, Ŝe 
zostanie zraniony, skrzywdzony czy nawet zniszczony w trakcie tego 
procesu...  
 
H. Nouwen, Ziarna nadziei  

Stacja VI 
Weronika ociera twarz Jezusowi 

 
[...] Postawą, która często przeszkadza w dotarciu do cierpiącego człowieka, 
jest z pewnością powściągliwość.  
 
[...] współczucie ma trzy aspekty: solidarność, pocieszenie i otuchę. 
"Błogosławieni współczujący" to przede wszystkim ci, którzy okazują swoją 
solidarność z tymi, którzy cierpią, przez to, Ŝe płaczą wraz z nimi. Ale takŜe 
pocieszają ich, bo odczuwają na sobie rany zadane przez Ŝycie, a 
jednocześnie budzą w nich nadzieję przez to, Ŝe mimo cierpienia dąŜą 
wytrwale do jasnego celu.  
 
H. Nouwen, Ziarna nadziei; 
Współczucie, śycie Duchowe nr 211/2000 
 
Stacja VII 
Drugi upadek Pana Jezusa  
 
[...] W jedności z ciałem Chrystusa poznaję pełne znaczenie mego własnego 
ciała. Moje ciało to coś znacznie więcej niŜ tylko śmiertelne narzędzie 
przyjemności i bólu. To dom, w którym Bóg chce ukazać pełnię boskiej 
chwały. 
[...]  
H. Nouwen, Genesee. Ziarno nadziei  

 

Stacja VIII 
Jezus spotyka płaczące niewiasty 

 
(...) Ci, którzy nie uciekają od swego bólu, lecz dotykają go ze 
współczuciem, zyskują uzdrowienie i nowe siły. Prawdziwym paradoksem 
jest to, Ŝe początek uzdrowienia bierze się z solidarności w bólu. W naszym 
nastawionym na szybkie rozwiązania społeczeństwie najwaŜniejsze jest 
uświadomienie sobie, Ŝe pragnienie przyniesienia ulgi w bólu bez 
uczestniczenia w nim jest jak chęć uratowania dziecka z płonącego domu bez 
naraŜania się na ryzyko.  
 
H. Nouwen, Przekroczyć siebie  

 

Stacja IX 
Jezus upada po raz trzeci 
 
(...) Nie jesteśmy wezwani do reakcji na ogólniki, lecz na konkretne fakty, 
przed którymi stajemy kaŜdego dnia. Człowiek współczujący nie moŜe 
patrzeć na przejawy zła i śmierci jak na przeszkody w jego Ŝyciowych 
planach, ale musi je uznać za szansę nawrócenia zarówno siebie, jak i 
swoich bliźnich. Zawsze w historii, gdy ludzie odpowiadali na wydarzenia 
ze świata przemianą swych serc, otwierało się niewyczerpane źródło 
hojności i nowego Ŝycia, dając nadzieję przekraczającą wszelkie granice 
ludzkich oczekiwań.  
 
H. Nouwen, Ziarna nadziei 

Stacja X 
Jezus z szat obnaŜony 

[...] Jezus, jedyny Syn Ojca, "ogołocił samego siebie ... A w zewnętrznym 
przejawie, uznany za człowieka, uniŜył samego siebie, stawszy się 
posłusznym aŜ do śmierci - i to śmierci krzyŜowej. Dlatego tez Bóg Go nad 
wszystko wywyŜszył i darował Mu imię ponad wszelkie imię" (Flp2, 7-9). 
[...] 
Kiedy święty Paweł wzywa nas, Ŝebyśmy mieli Ducha Jezusa Chrystusa, zaprasza nas do tej 
samej pokory, dzięki której moŜemy stać się braćmi Pana i synami Ojca Niebieskiego.  
 
H. Nouwen, Genesee. Dziennik z klasztoru trapistów.  

 

 

Stacja XI 
Jezus przybity do krzyŜa 

[...] Dłonie i stopy Jezusa są nie tylko stopami i dłońmi, ale 
znakami Jego prawdziwej cielesnej obecności. To dłonie i stopy 
naznaczone ranami UkrzyŜowania. 
 
[...] Rany na chwalebnym ciele Jezusa przypominają nam o sposobie naszego zbawienia. 
Jednak przypominają takŜe, Ŝe nasze własne rany są czymś więcej niŜ tylko blokadami na 
drodze do Boga. Pokazują nam własną niepowtarzalną drogę, którą mamy kroczyć za 
cierpiącym Chrystusem. Jej celem jest chwała w naszym zmartwychwstałym Ŝyciu. Podobnie 
jak Jezus został rozpoznany dzięki swoim ranom, tak i my będziemy rozpoznani.  
 
H. Nouwen, Ziarna nadziei  

Stacja XII 
Jezus umiera na krzyŜu 

Wielki Piątek: dzień krzyŜa, dzień cierpienia, dzień nadziei, dzień opuszczenia, dzień 
zwycięstwa, dzień opłakiwania, dzień radości, dzień końca i dzień początku. 
 
H. M. Nouwen, Świt. PodróŜ duchowa 
 
Słowa Jezusa "A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyŜszony, przyciągnę 
wszystkich do siebie" (J 12,32) odnoszą się nie tylko do Jego 
ukrzyŜowania, ale takŜe do Jego zmartwychwstania. WywyŜszony 
oznacza nie tylko uniesiony w górę jako ukrzyŜowany, ale takŜe 
wywyŜszony jako zmartwychwstały. KrzyŜ mówi nie tylko o cierpieniu, 
ale takŜe o ekstazie, nie tylko o smutku, ale i o radości. 
 
Czy potrafimy spojrzeć na Jezusa jako na człowieka radości?  
NiemoŜliwe wydaje się zobaczenie radości w udręczonym, nagim ciele, 
wiszącym z rozciągniętymi ramionami na drewnianym krzyŜu. Jednak 
krzyŜ Jezusa często bywa przedstawiany jako wspaniały tron, na którym 
siedzi Król. Wtedy ciało Jezusa nie jest oplute i ukrzyŜowane, lecz piękne i promieniejące, a 
Jego rany święte. KrzyŜ z San Damiano, który przemówił do świętego Franciszka z AsyŜu, 
jest dobrym tego przykładem. Ukazuje ukrzyŜowanego Jezusa jako Jezusa zwycięzcę. KrzyŜ 
jest obramowany złotem, ciało Jezusa jest doskonałe i nieskazitelne. To krzyŜ 
zmartwychwstania, na którym widzimy Jezusa wyniesionego w chwale.  
 
H. Nouwen, śycie Umiłowanego  

Stacja XIII 
Jezus zdjęty z krzyŜa 

Na krzyŜu Jezus pokazał nam, jak daleko sięga miłość Boga ogarnia nawet tych, którzy Go 
ukrzyŜowali. Gdy Jezus wisi na krzyŜu, złamany i ogołocony ze 
wszystkiego, modli się za swych oprawców: "Ojcze, przebacz im, 
bo nie wiedzą, co czynią". Miłość Jezusa do nieprzyjaciół jest 
doskonała. Modli się nawet za tych, którzy Go zabijają. To właśnie 

tę miłującą nieprzyjaciół miłość BoŜą otrzymujemy w Eucharystii. Przebaczenie wrogom nie 
jest w naszej mocy. To boski dar. Dlatego tak istotne jest, by Eucharystia stała się centrum 
naszego Ŝycia. To w niej przyjmujemy miłość, która daje nam moc, by pójść drogą, którą 
przed nami szedł Jezus: wąską, naznaczoną cierpieniem, ale przynoszącą prawdziwą radość i 
pokój, drogą pozwalającą nam sprawić, by pozbawiona przemocy miłość Boga była w tym 
ś

wiecie widoczna.  

 
H. Nouwen, Listy do Marka o Jezusie   

Stacja XIV 
Pan Jezus złoŜony w grobie 

Kiedy mówimy "Chrystus umarł", wyraŜamy prawdę, Ŝe całe ludzkie 
cierpienie w czasie i miejscu zostało przezyte przez Syna BoŜego, który 
jest takŜe Synem całej ludzkości, i w ten sposób wyniesione do 
wewnętrznego Ŝycia samego Boga. Nie ma cierpienia - winy, wstydu, 
samotności, głodu, ucisku czy wyzysku, nie ma tortur, więzienia czy 
morderstwa, przemocy albo zagroŜenia nuklearnego - które nie zostałoby 
przecierpiane przez Boga. Nie ma człowieka, który byłby zupełnie sam w 
swoim cierpieniu, poniewaŜ Bóg, w Jezusie i przez Jezusa, stał się Emmanuelem, Bogiem z 
nami. 
Do istoty naszej wiary naleŜy to, ze Bóg jest Bogiem wiernym, Bogiem, który nie chce, 
abyśmy byli kiedykolwiek samotni, ale który chce zrozumieć wszystko co ludzkie. 
Dlatego Dobrą Nowiną Ewangelii nie jest to, Ŝe Bóg przyszedł, by nas uwolnić od cierpienia, 
ale by w nim uczestniczyć.  
 
H. Nouwen, Ziarna nadziei 
 
 
Śmierć straciła władzę nad tymi, którzy naleŜą do Boga, poniewaŜ On jest Bogiem 
Ŝywych, a nie umarłych. Kiedy zaznamy juŜ radości i pokoju, jakie daje nam objęcie w 
BoŜej miłości, będziemy wiedzieć, Ŝe wszystko jest i będzie dobrze. "Nie bójcie się - mówi 
Jezus. - Pokonałem moce śmierci (...) trwajcie we mnie i wiedzcie, Ŝe tam, gdzie Ja 
jestem, jest i wasz Bóg". 
 
H. M. Nouwen, Jedyne, czego nam trzeba  

 

 
[...] 

JakŜe mogę świętować Wielkanoc nie przeŜywszy Wielkiego Postu? 

JakŜe mogę w pełni radować się Twym zmartwychwstaniem,  

skoro unikałem uczestnictwa w Twojej śmierci? 

Tak, Panie, muszę umrzeć - z Tobą, przez Ciebie i w Tobie - i w ten sposób być gotów 

rozpoznać Cię, kiedy ukaŜesz mi się zmartwychwstały. Tak wiele jest spraw we mnie, które 

muszą umrzeć: fałszywe przywiązania, chciwość i złość, niecierpliwość i skąpstwo.  

O Panie, jestem egocentrykiem, zabiegającym tylko o siebie, swoją karierę, przyszłość, 

nazwisko i sławę. Często nawet czuję, Ŝe uŜywam Ciebie dla swych korzyści. [...] 

Widzę teraz wyraźnie, w jak niewielkim stopniu umarłem z Tobą, szedłem Twoją drogą i 

byłem wierny Tobie. O Panie, uczyń ten okres Wielkiego Postu innym niŜ poprzednie.  

Pozwól mi znów odnaleźć Ciebie. Amen.