Terapeuta zajęciowy_322[15]_Z2.03

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Przykładowe scenariusze zajęć

5. Ćwiczenia

5.1. Sztuki plastyczne – klasyfikacja i podstawowe pojęcia

5.1.1. Ćwiczenia

5.2. Twórczość plastyczna osób niepełnosprawnych

5.2.1. Ćwiczenia

5.3. Oddziaływanie barw i podstawy kompozycji plastycznej

5.3.1. Ćwiczenia

5.4. Stosowanie podstawowych technik plastycznych

5.4.1.Ćwiczenia

5.5. Organizacja pracowni plastycznej

5.5.1. Ćwiczenia

6. Ewaluacja osiągnięć ucznia

7. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie

terapeuta zajęciowy.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć już ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania–
–uczenia się oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.

Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone różnymi metodami

ze szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania: ćwiczenia praktyczne,
dyskusja, metoda tekstu przewodniego.

Formy

organizacyjne

pracy

uczniów

mogą

być

zróżnicowane,

począwszy

od samodzielnej pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik

dla ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika
do nich adresowanego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

322[15].Z2

Indywidualna i grupowa terapia zajęciowa

322[15].Z2.04

Opracowywanie diagnozy

terapeutycznej na podstawie

rozpoznania stanu pacjenta

322[15].Z2.01

Rozróżnianie rodzajów działalności

terapeutycznej

322[15].Z2.02

Organizowanie pracy w pracowni

terapii zajęciowej

322[15].Z2.03

Wykonywanie prac plastyczno-

-technicznych

322[15].Z2.06

Wykonywanie działań z zakresu

terapii indywidualnej i grupowej

322[15].Z2.07

Ocenianie skuteczności

i dokumentowanie działań

terapeutycznych

322[15].Z2.05

Opracowywanie projektu

i harmonogramu indywidualnych

i grupowych zajęć terapeutycznych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−

stosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej, i ochrony
środowiska,

−

przestrzegać normy prawne i etyczne normy,

−

udzielać pierwszej pomocy przedlekarskiej poszkodowanym, zgodnie z obowiązującymi
zasadami,

−

nawiązywać kontakty społeczne oraz prowadzić działania terapeutyczne związane
z promocją zdrowia,

−

wyjaśniać, na czym polega rozwój osobowy i biologiczny człowieka,

−

rozpoznawać i rozwiązywać problemy osób niepełnosprawnych,

−

uczestniczyć w działaniach związanych z kompleksową rehabilitacją pacjenta,

−

rozróżniać rodzaje działań terapeutycznych,

−

korzystać z różnych źródeł informacji,

−

współpracować w grupie i realizować projekty w zespole,

−

samodzielnie pogłębiać wiedzę i umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

–

nawiązać kontakt z podopiecznym w czasie wykonywania prac plastyczno-technicznych,

–

zapewnić klimat i atmosferę do pracy twórczej w grupie podopiecznych,

–

zmotywować podopiecznego do udziału w zajęciach,

–

nauczyć podopiecznego planowania wykonywania prac plastyczno-technicznych,

–

zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciwpożarowej
w trakcie wykonywania prac plastyczno-technicznych,

–

zorganizować wykonywanie prac plastyczno-technicznych zgodnie z wymaganiami
ergonomii,

–

zastosować różne techniki plastyczne,

–

wykonać prace plastyczno-techniczne,

–

dostosować prace plastyczno-techniczne do potrzeb, możliwości, umiejętności
i sprawności podopiecznego,

–

zachęcić podopiecznego do własnej kreatywności,

–

nadzorować wykonywanie prac plastyczno-technicznych przez podopiecznego,

–

podjąć współpracę z podopiecznym podczas wykonywania zadania,

–

pokonać lęki, uczucie zagrożenia i uprzedzenia u podopiecznego,

–

rozwinąć wyobraźnię twórczą u podopiecznego,

–

podjąć współpracę z zespołem terapeutycznym.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Terapeuta zajęciowy 322[15]

Moduł:

Indywidualna i grupowa terapia zajęciowa 322[15].Z2

Jednostka modułowa:

Wykonywanie

prac

plastyczno-technicznych

322[15].Z2.03

Temat: Wyposażenie pracowni plastycznej w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej.

Cel ogólny: Nabycie umiejętności projektowania wyposażenia pracowni plastycznej.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:

−

określić jakie techniki będą stosowane w pracowni plastycznej,

−

zaplanować prace organizacyjne,

−

dobrać materiał i sprzęt niezbędny do pracy różnymi technikami,

−

przeanalizować akty prawne określające zasady funkcjonowania warsztatów terapii
zajęciowej,

−

zorganizować pracownię zgodnie z wymogami bhp (powierzchnia, meble, oświetlenie,
kubatura itp.),

−

skorzystać z różnych źródeł informacji (elektronicznych i drukowanych),

−

określić wymagania dla pracowni plastycznej, zgodnie z przepisami bezpieczeństwa
i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz oczekiwaniami i potrzebami
potencjalnych klientów.

Metody nauczania–uczenia się:

−

wykład informacyjny,

−

ćwiczenia.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

praca indywidualna,

−

praca w 2–3 osobowych grupach.

Czas: 4 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca2004 r.
w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz.U.04.63.587 z późn. zm.),

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu oraz oprogramowaniem,

−

przykłady regulaminów pracowni terapii zajęciowej,

−

przykłady dobrych praktyk dotyczących funkcjonowania pracowni plastycznych,

−

materiały przygotowane przez nauczyciela dotyczące metody projektów,

−

literatura dotycząca wyposażenia pracowni plastycznej,

−

arkusze papieru dużego formatu flamastry.

Przebieg zajęć:
1. Wprowadzenie w problematykę zajęć.
2. Przedstawienie celów ogólnych i szczegółowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. Dobór grup.
4. Zebranie informacji przez uczniów na temat regulaminów pracowni plastycznych

i przykładów dobrych praktyk.

5. Określenie potrzeb potencjalnych klientów – uczestników warsztatów terapii zajęciowej

(WTZ).

6.  Konsultowanie problemów i pomysłów z nauczycielem.
7.  Określanie technik, jakie będą stosowane w pracowni plastycznej.
8.  Dobór wyposażenia dla wyodrębnionych technik plastycznych.
9.  Rozplanowanie  wyposażenia  w  pracowni  dla  przyjętych  rozmiarów  i  kubatury

pomieszczeń.

10. Zaplanowanie organizacji pracowni w formie schematu, z uwzględnieniem pomysłów

członków zespołu.

11.  Prezentacja projektu przez wytypowanego członka grupy.
12.  Dyskusja uczniów nad zaprezentowanymi rozwiązaniami.
13.  Ocena „mocnych” i „słabych” stron zaprezentowanych projektów przez nauczyciela.
14.  Podsumowanie działań uczniowskich.

Zakończenie zajęć:

Nauczyciel ocenia uczniów podczas prowadzonych zajęć metodą obserwacji. Ocenia

stopień aktywności uczniów i ich zaangażowanie w wykonywaniu ćwiczeń oraz poprawność
wykonywanych ćwiczeń.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej od ucznia po zakończonych zajęciach:

−

anonimowe ankiety ewaluacyjne dotyczące realizacji zajęć oraz nabytych umiejętności.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Terapeuta zajęciowy 322[15]

Moduł:

Indywidualna i grupowa terapia zajęciowa 322[15].Z2

Jednostka modułowa:

Wykonanie prac plastyczno-technicznych 322[15].Z2.03

Temat: Plakat w twórczości Jana Młodożeńca.

Cele ogólne: Poznanie techniki plakatu na podstawie twórczości Jana Młodożeńca.

Po zakończeniu zajęć edukacyjnych uczeń powinien umieć:
–

określić zasady kompozycji w plakacie,

–

zinterpretować możliwości wykorzystania znaku graficznego do wyrażania emocji
i przedstawienia różnych treści,

–

wyjaśnić celowość stosowania kontrastów barwnych w plakacie,

–

wymienić podstawowe zasady stosowania liternictwa,

–

scharakteryzować twórczość i rozpoznać najbardziej charakterystyczne plakaty Jana
Młodożeńca,

–

podjąć dyskusję o plakacie.

Metody nauczania–uczenia się:
–

pogadanka,

–

pokaz,

–

dyskusja.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

grupowa (2–3 osoby),

−

indywidualna.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:
–

album z reprodukcjami plakatów,

–

artykuły na temat artysty,

–

prezentacja multimedialna z wykorzystaniem plakatów artysty,

–

komputer multimedialny wraz z projektorem (lub komputery pracujące w sieci).

Przebieg zajęć:
1.  Czynności organizacyjno-porządkowe.
2.  Podanie tematu i uświadomienie uczniom celu lekcji.
3.  Przedstawienie postaci Jana Młodożeńca:

–

pokaz najciekawszych fragmentów artykułów i recenzji do wystaw artysty,

–

oglądanie albumów z fotografiami i reprodukcjami rysunków i plakatów,

–

zwrócenie uwagi uczniów na najważniejsze cechy plakatu artysty.

4. Przeprowadzenie prezentacji multimedialnej przygotowanej przy użyciu programu MS

Office PowerPoint.

5. Omówienie oglądanych plakatów z zachęcaniem do dyskusji:

–

zapoznanie uczniów z rodzajami występujących kompozycji w plakacie: statycznej,
dynamicznej,

rytmicznej,

otwartej

zamkniętej

oraz analizowanie

charakterystycznych cech poszczególnych kompozycji,

–

omówienie kolorystyki plakatu i sposobu jej komponowania,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Sztuki plastyczne – klasyfikacja i podstawowe pojęcia

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj uszeregowania „od najbardziej przydatnej – 1”, do „najmniej przydatnej – 11”

poszczególnych funkcji sztuki (wymienionych w załączonej tabeli) w realizacji terapii
zajęciowej oraz krótko uzasadnij swój wybór.

Tabela do ćwiczenia 1. Funkcje sztuki

Rodzaje funkcji

sztuki

Uszeregowanie

od 1 do 11

Uzasadnienie wyboru

estetyczna

etyczna

terapeutyczna

użytkowa

poznawcza

emocjonalna

indyfikacyjna

komunikacyjna

metafizyczna

ludyczna

wychowawcza

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania oraz literaturą uzupełniającą. Należy zwrócić uwagę
uczniom na wielofunkcyjność sztuki. Ćwiczenie może być wykonywane w parach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dokonać analizy materiału nauczania oraz innych źródeł wiedzy opisujących rodzaje

funkcji sztuki,

2) określić podstawowe kryteria uszeregowania funkcji sztuki z punktu widzenia potrzeb

i oczekiwań warsztatów terapii zajęciowej,

3) przeprowadzić dyskusję o kryteriach, jakie należy brać pod uwagę przy określaniu

kolejności uszeregowania poszczególnych funkcji sztuki,

4)  zweryfikować własny punkt widzenia po przeprowadzonej dyskusji,
5)  wypełnić tabelę, zgodnie z załączonym powyżej wzorem,
6)  zaprezentować tabelę do oceny nauczyciela prowadzącego zajęcia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

dyskusja,

–

ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki dydaktyczne:

−

arkusze papieru formatu A4 oraz przybory do pisania (w tym ołówek i gumka),

−

literatura, zgodnie z punktem 7 poradnika dla nauczyciela,

−

stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu.

Ćwiczenie 2

Zbadaj, na podstawie wywiadów ze specjalistami oraz analizy materiałów źródłowych,

„popularność”  poszczególnych  rodzajów  technik  malarskich  (lista  załączona  w  tabeli)
wykorzystywanych  w ramach  realizacji  terapii  zajęciowej  w  pracowni  plastycznej.  Przy
określaniu popularności techniki  malarskiej  należy zastosować pięciostopniową skalę oceny:
„bardzo popularna – 5”,  „popularna – 4”, „mało  popularna – 3”,  „sporadycznie  stosowana  –
2” oraz „nie stosowana – 1”.

Tabela do ćwiczenia 2. Rodzaje technik malarskich

Popularność techniki – skala oceny

Rodzaj techniki malarskiej

akwarela

asamblaż

kolaż

enkaustyka

fresk

al secco

witraż

sgraffito

graffiti

10 gwasz

11 malarstwo akrylowe

12 malarstwo kredkami

13 malarstwo na szkle

14 malarstwo olejne

15 malarstwo temperowe

16 polichromia,

17 prymitywne malarstwo naścienne

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania. Należy zwrócić uwagę uczniom na poprawne nazewnictwo
technik malarskich. Ćwiczenie może być wykonywane w parach.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) dokonać analizy materiału nauczania oraz dostępnych źródeł wiedzy dotyczących technik

malarskich,

2) zidentyfikować techniki malarskie stasowane w zajęciach terapeutycznych na podstawie

analizy informacji dostępnych w Internecie (w identyfikacji należy uwzględnić minimum
10 pracowni plastycznych z różnych miejscowości),

3) przedstawić wyniki analizy w tabeli według załączonego wzoru,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4) zidentyfikować warsztaty terapii zajęciowej (WTZ) prowadzone w swojej miejscowości

(lub jej najbliższym otoczeniu),

5) umówić się na spotkania ze specjalistami (minimum 5 osób) prowadzącymi zajęcia

plastyczne w ramach WTZ w celu przeprowadzenia wywiadu (wywiad może być
zastąpiony komunikacją z wykorzystaniem poczty e-mail),

zebrać i opracować wyniki oceny uzyskane metodą wywiadu,

opracować sprawozdanie końcowe i wnioski z przeprowadzonych badań.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

dyskusja,

–

analiza przypadków,

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

arkusze papieru formatu A4 oraz przybory do pisania,

−

literatura, zgodnie z rozdziałem 7 poradnika dla nauczyciela,

−

stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu i z oprogramowaniem do edycji tekstu,

−

kwestionariusz do badania popularności techniki malarskiej.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Twórczość plastyczna osób niepełnosprawnych

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Odszukaj w zasobach sieci Internet i w dostępnych źródłach literaturowych opisów

wyników badań dotyczących twórczości osób niepełnosprawnych oraz pozyskaj informacje
o wystawach prac osób niepełnosprawnych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania. Należy zwrócić uwagę uczniom na potrzebę prowadzenia
badań nad twórczością osób niepełnosprawnych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) skorzystać z wyszukiwarki internetowej i odszukać do informacje o wynikach badań

dotyczących twórczości osób niepełnosprawnych,

2) skorzystać z wyszukiwarki internetowej i odszukać informacje o wystawach prac osób

niepełnosprawnych,

3) zidentyfikować jakie wystawy prac osób niepełnosprawnych były organizowane w jego

miejscowości w ostatnim roku,

4) sporządzić sprawozdanie z realizacji ćwiczenia w formie elektronicznej,
5) zaprezentować rezultaty ćwiczenia na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

dyskusja,

–

analiza przypadków,

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

arkusze papieru formatu A4 oraz przybory do pisania,

−

literatura, zgodnie z punktem 7 poradnika dla nauczyciela,

−

katalogi i informatory o wystawach prac osób niepełnosprawnych,

−

stanowisko komputerowe z dostępem do Internetu i z oprogramowaniem do edycji tekstu.

Ćwiczenie 2

Korzystając z załączonej listy efektów działań arteterapeutycznych wybierz

(indywidualnie) 10 najważniejszych według Ciebie efektów ukierunkowanych na osoby
niepełnosprawne.
Lista efektów działań arteterapeutycznych:

−

rozwój osobowości,

−

wzrost własnej kreatywności,

−

leczenie i zapobieganie pogłębianiu się stanów chorobowych,

−

obniżenie napięcia nerwowe, uspokajanie, wyciszenie,

−

pomaga zrozumieć codzienne problemy,

−

pełniejsze i swobodniejsze wyrażanie siebie,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

rozwijanie i pobudzanie wyobraźni,

−

pomoc w uświadomieniu sobie własnych przekonań i uczuć oraz w lepszym zrozumieniu
siebie,

−

uwalnianie od przykrych wspomnień i niepokojów,

−

odreagowane nagromadzonych emocji,

−

uaktywnienie sfery komunikacji niewerbalnej,

−

rozwijanie własnych działań twórczych,

−

uzewnętrznienie świata własnych przeżyć i odczuć,

−

zaspokajanie

potrzeb:

akceptacji,

bezpieczeństwa,

współuczestniczenia,

bycia

rozumianym i docenianym,

−

pobudzenie sensoryczne – wielozmysłowe postrzeganie świata,

−

poznawanie innych – zmiana optyki widzenia swoich problemów,

−

akceptacja siebie i innych,

−

wzmocnienie poczucia sprawstwa i bezpieczeństwa,

−

zwiększanie się poziom samowiedzy i akceptacji siebie,

−

wzmaganie się świadomości motywów własnych działań i zachowań,

−

kreowanie przestrzeni, poznawanie dystansu i granic,

−

tworzenie pozytywnych nawyków i reakcji,

−

relaks, przyjemność, odpoczynek.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania. Należy zwrócić uwagę uczniom na szeroki wachlarz
efektów arteterapeutycznych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym arteterapii,
2)  przeprowadzić analizę efektów działań arteterapeutycznych,
3)  wybrać 10 najważniejszych efektów,
4)  porównać własny wybór z wyborami kolegów z grupy oraz wskazać efekty powtarzające

się,

5) podjąć dyskusję na forum zespołu.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

dyskusja,

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

papier formatu A4, przybory do pisania,

−

literatura, zgodnie z punktem 7 poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Oddziaływanie barw i podstawy kompozycji plastycznej

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Namaluj koło barw posługując się farbami akwarelowymi lub plakatowymi przy

założeniu, że:

−

z czerwieni wybierz na kolor podstawowy – karmin,

−

z niebieskich wybierz na kolor podstawowy – ultramarynę,

−

z żółcieni wybierz na kolor podstawowy – ciemną zółcień.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania. Należy zwrócić uwagę uczniom na znaczenie barw
podstawowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  narysować cyrklem na arkuszu A4 okrąg o dowolnych wymiarach,
2)  podzielić okrąg na 6 równych części,
3)  wypełnić co drugą cząstkę odpowiednim kolorem podstawowym,
4)  wymieszać ze  sobą  farby  z pary  barw kontrastowych: pierwszą z trzecią, trzecią z piątą,

piątą z pierwszą,

5) wypełnić uzyskanymi barwami pochodnymi odpowiednie cząstki koła barw,
6) obrysować kontury okręgu i poszczególnych cząstek.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

–

blok techniczny w formacie A4,

–

cyrkiel,

–

linijka,

–

narzędzia cienko rysujące: ołówek, flamaster, cienkopis,

–

gumka,

–

farby akwarelowe,

–

farby plakatowe,

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Określ, do jakiego rodzaju kompozycji można zakwalifikować kompozycje na

rysunkach:
A –   kompozycja dynamiczna otwarta
B –   kompozycja statyczna otwarta
D –   kompozycja rytmiczna, wieloosiowa, otwarta
C –   kompozycja centralna o układzie zamkniętym

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wstaw litery A, B, C, D w odpowiednie pola.

Rys. do ćwiczenia 2. Rodzaje kompozycji

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania. Należy zwrócić uwagę uczniom na przestrzeganie zasad
kompozycji.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1)  zapoznać się z materiałem nauczania dotyczącym kompozycji,
2)  uzupełnić wiedzę o kompozycji korzystając z literatury uzupełniającej,
3)  odszukać  przykłady  kompozycji  dostępne  w  różnych  źródłach  (również  w  zasobach

Internetu),

4)  przyjrzeć się dokładnie rysunkom załączonym do ćwiczenia,
5)  dokonać wyboru i wpisać odpowiednie litery pod każdą z ilustracji,
6)  przedstawić wynik ćwiczenia na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ćwiczenie,

–

dyskusja.

Środki dydaktyczne:

−

literatura dotycząca kompozycji plastycznych,

−

przykłady ilustracji odpowiadające poszczególnym rodzajom kompozycji,

−

zestaw komputerowy z dostępem do Internetu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4. Stosowanie podstawowych technik plastycznych

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj kreślenie ołówkiem (o różnej twardości) na kartce papieru A4 podstawowych

linii, zgodnie z załączonym rysunkiem 1A, traktując to jako trening przed rozpoczęciem pracy
nad rysunkiem właściwym. Trening ten pozwoli Ci wyćwiczyć rękę oraz pomoże zdobyć
lekkość w rysowaniu poszczególnych elementów.

Następnie na kartce papieru A4 kilka razy narysuj odręcznie każdą figur przedstawionych

na rysunku B. Ten sam trening przećwicz na papierze formatu, np. B2.

Rys. 1. do ćwiczenia 1

Kolejny trening dotyczy rysowania nieregularnych kształtów (rysunek 2) na kartce

papieru  A4  i  w  dużym  formacie  B2.  Bardzo  często  rysując  martwą  naturę  bądź  człowieka
musimy  rysować  linie  nieregularnych  kształtów,  które  też  dobrze  jest  potrenować  przed
rozpoczęciem  pracy.  Chcąc  dobrze  rysować  należy  uzyskać  sprawność  ręki  i  pełną  nad  nią
kontrolę.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 2. do ćwiczenia 1

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania oraz literaturą rekomendowaną. Należy zwrócić uwagę
uczniom ma potrzebę wykonywania ćwiczeń doskonalących umiejętności rysowania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) zapoznać się z materiałem nauczania oraz pozycjami literatury dotyczącymi technik

rysowania,

2) przygotować stanowisko do wykonania ćwiczenia oraz zgromadzić niezbędne materiały

i narzędzia rysunkowe,

3)  wykonać ćwiczenie zgodnie z rysunkiem 1A przez (ok. 10 min),
4)  wykonać ćwiczenie zgodnie z rysunkiem 1B przez (ok. 20 min),
5)  wykonać ćwiczenie zgodnie z rysunkiem 2C przez (ok. 15 min),
6)  zaprezentować rezultaty ćwiczenia na forum grupy.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ćwiczenie praktyczne,

Środki dydaktyczne:

–

deska rysunkowa lub sztaluga,

–

zestaw ołówków o różnej twardości,

–

blok rysunkowy w formacie A4,

–

arkusz papieru w formacie B2,

–

gumka,

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Wykonaj kolorystyczne studium martwej natury, składającej się z 3–4 przedmiotów

o prostych kształtach, bez ozdób i dwóch gładkich materiałów (jeden, jako podłoże, drugi
jako tło dla przedmiotów). Zastosuj wybraną technikę malarską z wykorzystaniem koła barw
(mieszania barw na palecie).

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki  wykonania.  Uczniowie  powinni  zapoznać  się  ze  wskazanymi  przez  nauczyciela
fragmentami  materiału  nauczania  oraz  literaturą  rekomendowaną.  Należy  zwrócić  uwagę
uczniom na potrzebę ciągłego obserwowania malowanych obiektów.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wykonać ołówkiem szkic obserwowanych przedmiotów na kartce papieru A3 z bloku

technicznego,

2) zadbać o dobre rozmieszczenie (zakomponowanie) rysowanych przedmiotów na podłożu

(nie mogą być za małe i za duże),

3) zadbać o właściwe proporcje wewnętrzne przedmiotów,
4) zadbać o odpowiednie relacje wzajemnych wielkości poszczególnych przedmiotów

i odległości między nimi,

5) przystąpić do malowania, mieszając barwy na palecie, w celu uzyskania podobnych

odcieni kolorystycznych do tych, które występują w elementach martwej natury,

6) obserwować i zaznaczyć pędzlem światłocień i jego barwę, a także wzajemne wpływy

barw na siebie,

7) zadbać o pokazanie gradacji ważności przedmiotów podczas malowania (pokazać, które

przedmioty są ważniejsze, a które zlewają się z tłem),

8) poddać ocenie (korekcie) nauczyciela rezultat wykonania ćwiczenia,
9) uwzględnić rezultat korekty w ostatecznej wersji studium martwej natury.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

ćwiczenie praktyczne,

Środki dydaktyczne:

–

sztaluga,

–

blok techniczny A3,

–

ołówek,

–

gumka,

–

farby do wyboru: akwarele, tempery, plakatówki,

–

pędzle, cienki i grubszy (płaskie lub okrągłe do wyboru),

–

naczynie na wodę,

–

paleta (plastikowa tacka lub gruba tektura),

–

literatura zgodna z punktem 7 poradnika dla nauczyciela.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.5. Organizacja pracowni plastycznej

5.5.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Zaprojektuj regulamin pracowni plastycznej funkcjonującej w ramach warsztatów terapii

zajęciowej (WTZ) z uwzględnieniem następujących elementów:
–

cele, zadania, struktura organizacyjna pracowni,

–

prawa podopiecznych,

–

obowiązki podopiecznych,

–

organizacja życia codziennego,

–

rewalidacja indywidualna i usprawnianie,

–

współżycie społeczne i troskę o wspólne dobro,

–

kompetencje, uprawnienia i zasady funkcjonowania samorządności

–

instrukcje dotyczące przestrzegania higieny i porządku,

–

instrukcje dotyczące przestrzegania przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,

–

instrukcje dotyczące przestrzegania przepisów przeciwpożarowych,

–

instrukcje dotyczące przestrzegania przepisów ochrony środowiska,

–

inne postanowienia.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania. Należy zwrócić uwagę uczniom na wagę regulaminu
w prawidłowym funkcjonowaniu pracowni plastycznej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) wyszukać w dostępnych materiałach informacje dotyczące regulaminów pracowni terapii

zajęciowej,

2) przeanalizować rozporządzenie w sprawie warsztatów terapii zajęciowej i odszukać

w nim zapisy dotyczące wymaganych regulaminów,

3) zidentyfikować w zasobach Internetu przykłady regulaminów dla warsztatów terapii

zajęciowej i przeprowadzić ich analizę krytyczną,

4) sporządzić własny projekt regulaminu dla pracowni plastycznej w ramach WTZ,

z uwzględnieniem przeprowadzonych analiz i elementów zapinanych w poleceniu
ćwiczenia,

5)  zapisać projekt w edytorze tekstu i wydrukować w kilku egzemplarzach,
6)  zaprezentować regulamin kolegom z grupy i uzyskać informacje zwrotną o jego jakości,
7)  przedstawić projekt regulaminu pracowni plastycznej do oceny nauczyciela.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

dyskusja,

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne:

−

rozporządzenie w sprawie warsztatów terapii zajęciowej,

−

zestaw komputerowy z dostępem do Internetu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

przybory do pisania i notowania,

−

literatura zgodna z materiałem 7 poradnika dla nauczyciela.

Ćwiczenie 2

Zidentyfikuj minimum 20 pracowni o profilu plastycznym z obszaru całego kraju

i wyodrębnij ich wspólne oraz specyficzne obszary zainteresowań.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić jego zakres

i techniki wykonania. Uczniowie powinni zapoznać się ze wskazanymi przez nauczyciela
fragmentami materiału nauczania. Należy zwrócić uwagę uczniom na potrzebę analizowania
przykładów dobrych praktyk dla doskonalenia funkcjonowania pracowni terapii zajęciowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

1) skorzystać z wyszukiwarki internetowych (np. www.google.pl) w celu pozyskania

odpowiednich informacji,

2) przeprowadzić

selekcję

uzyskanych

informacji

uwzględnieniem

kryterium

umiejscowienia pracowni w każdym z województw,

3)  dokonać analizy wyselekcjonowanych informacji,
4)  określić wspólne obszary zainteresowań analizowanych pracowni,
5)  wyodrębnić specyficzne obszary zainteresowań analizowanych pracowni,
6)  sporządzić notatkę z realizacji ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania–uczenia się:

–

analiza przypadków,

–

ćwiczenie.

Środki dydaktyczne

−

poradnik dla ucznia oraz literatura zgodna z rozdziałem 7 poradnika dla nauczyciela,

−

zestaw komputerowy z dostępem do Internetu,

−

przybory do pisania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test 1
Test dwustopniowy do jednostki modułowej „Wykonywanie prac
plastyczno-technicznych”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

–

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 9, 10, 11, 12, 14, 16, 17, 19, 20 są z poziomu podstawowego,

–

zadania 9, 13, 14, 18, 19 są z poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za każda prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzyma następujące
oceny szkolne z zajęć praktycznych:

–

dopuszczająca – za rozwiązanie, co najmniej 10 zadań z poziomu podstawowego,

–

dostateczna – za rozwiązanie co najmniej 12 zadań z poziomu podstawowego,

–

dobra – za rozwiązanie 15 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

–

bardzo dobra – za rozwiązanie, 18 zadań w tym co najmniej 5 z poziomu
ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. b, 2. c, 3. d, 4. a, 5. c, 6. a, 7. d, 8. b, 9. c, 10. b, 11. a,
12. d, 13. c, 14. b, 15. d, 16. a, 17. b, 18. c, 19. a, 20. d.

Plan testu

Nr
zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Rozróżnić funkcje sztuki plastycznej

Wymienić działy sztuki plastycznej

Rozróżniać dyscypliny zaliczane do sztuk
plastycznych

Opisać podstawowe techniki malarskie

Scharakteryzować, czym jest grafika

Zinterpretować wyniki badań nad twórczością
osób niepełnosprawnych

Określić efekty działań arteterapeutycznych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rozróżnić barwy podstawowe

Zinterpretować mechanizm powstawania barw
pochodnych

Scharakteryzować cechy barw

Wyjaśnić, w jaki sposób barwy oddziałują na
człowieka

Zdefiniować kompozycję w plastyce

Rozróżnić i scharakteryzować rodzaje
kompozycji

Zidentyfikować układy kompozycji na
podstawie analizy dział

Rozróżnić narzędzia do rysowania i sporządzać
proste szkice i rysunki

Zastosować odpowiednie technik malarskie do
zajęć terapeutycznych

Określić cele i zadania dla pracowni plastyczne

Dobrać rodzaje prac plastycznych do
predyspozycji uczestników zajęć

Promować i eksponować wytwory prac
plastycznych uczestników terapii zajęciowej

Utworzyć i przestrzegać zapisów regulaminu
pracowni plastycznej

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

1. Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem, co najmniej

jednotygodniowym.

2.  Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.
3.  Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań podanych w zestawie oraz z zasadami punktowania.
4.  Przygotuj odpowiednią liczbę testów.
5.  Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.
6.  Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcje dla ucznia.
7.  Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.
8.  Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.
9.  Kilka  minut  przed  zakończeniem  testu  przypomnij  uczniom  o  zbliżającym  się  czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  20  pytań.  Do  każdego  pytania  dołączone  są  4  możliwości  odpowiedzi.

Tylko jedna jest prawidłowa.

5. Udziel odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce

znaki X. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie określić odpowiedź prawidłową.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Jeżeli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż rozwiązanie

zadania na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Materiał nauczania

–

instrukcja,

–

zestaw zadań testowych,

–

kata odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Dla sztuki plastycznej jedną z podstawowych funkcji jest

a)  funkcja filozoficzna.
b)  funkcja terapeutyczna.
c)  funkcja informacyjna.
d)  funkcja empiryczna.

2. Podstawowe działy sztuki plastycznej obejmują

a)  formy wizualne.
b)  formy wielowymiarowe.
c)  formy płaszczyznowe (kreowanie obrazu).
d)  formy nieregularne.

3. Jedną z dyscyplin zaliczanych do sztuk plastycznych jest

a)  estetyka.
b)  linoryt.
c)  werniks.
d)  rysunek.

4. Do technik malarskich nie można zaliczyć

a)  szrafirunku.
b)  akwareli.
c)  graffiti.
d)  al secco.

5. Grafikę w zależności od funkcji można podzielić na

a)  aplikacyjną.
b)  komputerową.
c)  warsztatową.
d)  manualną.

6. Wyniki badań nad twórczością osób niepełnosprawnych wykazały, że

a)  rysunek jest środkiem porozumiewania się z dzieckiem niepełnosprawnym.
b)  są one niewyuczalne.
c)  sztuki plastyczne nie pobudzają do aktywności.
d)  deficyty biologiczne i rozwojowe nie pobudzają do twórczości.

7. Efektem działań arteterapeutycznych nie jest

a)  rozwój osobowości.
b)  pozawerbalne porozumiewanie się.
c)  pobudzenie sensoryczne.
d)  zwiększenie napięcia nerwowego.

8. Do barwy zasadniczej nie można zaliczyć koloru

a)  koloru czerwonego.
b)  koloru czarnego.
c)  koloru niebieskiego.
d)  koloru żółtego.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Barwy pochodne powstają przez zmieszanie

a)  koloru żółtego z niebieskim, co daje kolor zielony.
b)  koloru niebieskiego z czerwonym, co daje kolor fioletowy.
c)  koloru czerwonego z czarnym, co daje kolor brązowy.
d)  żółtego z czerwonym, co daje kolor pomarańczowy.

10. Cechą barwy nie jest

a)  ton.
b)  przenikliwość.
c)  walor.
d)  nasycenie.

11. Z psychologicznego punku widzenia barwy oddziałują na człowieka, bowiem

a)  barwy zgaszone rozweselają.
b)  barwy ciemne wprowadzają nastrój powagi.
c)  barwy jasne oddziałują pogodnie.
d)  barwy nasycone ożywiają.

12. Kompozycja w plastyce to

a)  tworzenie specyficznego bezładu w przestrzeni obrazu,
b)  ułożenie wielu różnych brył i figur zgodnie z zasadami kompozycji przestrzennej,
c)  zespół przypadkowo dobranych i celowo ułożonych elementów graficznych.
d)  uporządkowany  układ  konkretnych  elementów  płaszczyzny  tworzący  spójną

logiczną całość, składający się z brył, figur, plam i linii.

13. Kompozycją płaską nazywamy

a) organizację kompozycyjną form, które składają się z elementów trójwymiarowych

i które umieszczone są na płaszczyźnie.

b) organizację kompozycyjną form, które składają się z elementów bryłowych i które

umieszczone są na płaskiej powierzchni.

c) organizację kompozycyjną form, które składają się z elementów płaskich i które

umieszczone są na płaszczyźnie.

d) organizację kompozycyjną form, które składają się z elementów przestrzennych i

które umieszczone są na twardym podłożu.

14. Do typowych rodzajów kompozycji płaskich i przestrzennych nie można zaliczyć

a)  układu centralnego.
b)  układy osiowego.
c)  układu dynamicznego.
d)  układu symetrycznego.

15. W technice rysowania jako podstawowe narzędzia stosowane są

a)  sztaluga i kredki pastelowe.
b)  stół kreślarski i komputer.
c)  flamastry i mazaki.
d)  ołówek i kredka.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16. W terapii zajęciowej nie można stosować m.in. technik malarskich takich jak

a)  polichromia.
b)  technika malowania na tkaninie.
c)  technika malowania na szkle i ceramice.
d)  technika akwarelowa.

17. Cel warsztatów terapii zajęciowej, który nie jest możliwy do zrealizowania w pracowni

plastycznej to
a)  kształcenie umiejętności obserwacji przez podopiecznych.
b)  kształtowanie specjalistycznych umiejętności zawodowych.
c)  kształtowanie śmiałości wypowiedzi plastycznej.
d)  rozwijanie zainteresowań plastycznych oraz przygotowywanie do odbioru sztuki.

18. W pracowni plastycznej, w związku ze sposobem prowadzenia zajęć, można wyróżnić

następujące kategorie prac wykonywanych przez podopiecznych
a)  prace ekonomicznie opłacalne.
b)  prace systematycznie powtarzane.
c)  prace na określony temat.
d)  prace zaplanowane przez sponsorów.

19. Rezultaty prac plastycznych wykonane prze podopiecznych powinny być promowane

zwłaszcza poprzez
a)  organizację wystaw i konkursów.
b)  publikacje w mediach.
c)  ustawicznie prowadzoną sprzedaż prac.
d)  instytucje współfinansujące warsztaty terapii zajęciowej.

20. W regulaminie funkcjonowania pracowni plastycznej, w ramach warsztatów terapii

zajęciowej, należy m.in. określić
a)  zasady postępowania na wypadek kataklizmów.
b)  zakresy czynności terapeuty.
c)  zasady udzielania pomocy przedlekarskiej.
d)  prawa i obowiązki podopiecznych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Wykonywanie prac plastyczno-technicznych

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Test 2
ZADANIE TYPU „PRÓBA PRACY”

Instrukcja dla nauczyciela

W badaniu osiągnięć ucznia w jednostce modułowej: „Wykonywanie prac plastyczno-

technicznych” przewiduje się zastosowanie zadania typu „próba pracy”, gdyż pozwoli ono
sprawdzić poziom ukształtowanych u uczniów umiejętności praktycznych.

Zadaniem nauczyciela jest stworzenie warunków dla ucznia, umożliwiających

w określonym czasie wykonanie zadania. Uczeń powinien mieć udostępnione niezbędne
wyposażenie, tj.:

−

przedmioty do martwej natury o prostych kształtach, pozbawione ozdób:

−

przedmiot skonstruowany na zasadzie bryły obrotowej (wazonik, garnek, kubek,
itp.),

−

przedmiot o cechach prostopadłościennych (pudełko, kubik, skrzyneczka),

−

przedmiot w kształcie kulistym (piłeczka, jabłko, pomarańcza),

−

2 draperie gładkie bez wzorów o stonowanych odcieniach, jedna jaśniejsza w walorze od
drugiej, mogą różnić się temperaturą,

−

papier techniczny o formacie A4, A3 i B2,

−

zestaw przyborów malarsko-rysunkowych (ołówki, gumka, farby malarskie oraz inne
akcesoria),

−

sztaluga,

−

paleta.
Szacuje się, iż na wykonanie poniższego zadania wystarczy 4 godziny dydaktyczne.

Instrukcja i zadanie dla ucznia

Przygotuj studium kolorystyczne martwej natury (według układu zaproponowanego

przez nauczyciela) z wykorzystaniem technik rysunku, wybranych technik malarskich oraz
z uwzględnieniem zasad kompozycji.

Umiejętności podlegające ocenie

Lp. Czynność wykonana przez ucznia

Maksymalna

liczba

punktów

Uzyskany

wynik

1 Planowanie i organizowanie stanowiska pracy

Dobieranie odpowiednich narzędzi rysunkowo-
-malarskich

Rozmieszczenie na papierze przy pomocy ołówka,
przedmiotów składających się kompozycję martwej
natury

Szkicowanie ołówkiem poszczególnych przedmiotów
z zachowaniem wewnętrznych proporcji

Szkicowanie ołówkiem poszczególnych przedmiotów
starając się zadbać o odpowiednie relacje wzajemnych
wielkości poszczególnych przedmiotów i odległości
między nimi

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Mieszanie farb na palecie, w celu uzyskania odcieni
kolorystycznych występujących w zaproponowanej
martwej naturze

7 Określenie kierunku światła

Zaznaczenie pędzlem światłocienia, jego barwy, a
także wzajemnego wpływu sąsiadujących barw na
siebie

Ukazanie, które przedmioty są w określonym otoczeniu
ważniejsze, wyraźniejsze, mocniej się eksponują, a
które bardziej zespalają się z danym tłem

Zakończenie zadania, podpisanie pracy i
uporządkowanie stanowiska

Klucz oceniania

10 pkt

9 pkt

8 pkt

7 pkt

5 pkt

0 pkt

– czynność wykonana bezbłędnie z pełnym umotywowaniem dokonanych

wyborów.

– czynność wykonana bezbłędnie, drobne nieprawidłowości w umotywowaniu

dokonywanych działań.

– przy wykonaniu czynności wystąpiły drobne, nieistotne dla całego procesu

błędy.

– przy wykonaniu czynności wystąpiło kilka błędów, które w wyniku

przeprowadzonej korekty naprawiono.

– najważniejsze elementy danej czynności zostały wykonane, wykonanie

jednak całej czynności wymagało dokonania wielu poprawek.

– czynność wykonana błędnie.

Normy wymagań na poszczególne oceny szkolne:

Ocena

Minimalna

liczba

uzyskanych punktów

dopuszczający

dostateczny

dobry

bardzo dobry

95 i więcej

Sposób oceny

Nauczyciel ocenia indywidualnie ucznia podczas wykonywania zadania metodą

obserwacji. Ocenia poprawność wykonywanych, poszczególnych czynności przez ucznia,
jego postawę podczas pracy i po jej zakończeniu, technikę rysunku i malarstwa oraz efekt
końcowy – wrażenie estetyczne.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

1. Bogdanowicz M., Kisiel B. Przasnyska M.: Metoda Weroniki Sherborne w terapii

i wspomaganiu rozwoju dziecka. WSiP, Warszawa 1998

2.  Bogdanowicz M: Terapia pedagogiczna. Przewodnik bibliograficzny. Harmonia 2005
3.  Buchalter Susan I.: Terapia sztuką. Praktyczny poradnik. Zysk i S-ka, 2006
4.  Fałkowska-Rękawek E.: Podstawy projektowania odzieży. WSiP, Warszawa 2000
5.  Franczyk  A.,  Krajeńska  K.:  Program  psychostymulacji  dzieci  w  wieku  przedszkolnym

z deficytami i zaburzeniami rozwoju. Oficyna wydawnicza Impuls, Kraków, 2003

6. Hoffman H., Łukaszewski B., A. Olszewski: Podstawy kompozycji plastycznej –

wybrane zagadnienia. Wyd. Skrypt Politechnika Radomska, Radom 1998

7. Hohensee-Ciszewska H.: ABC wiedzy o plastyce. WSiP, Warszawa 1988
8. Hormon J., Smith R., Wright M.: Szkoła rysowania i malowania. Wydawnictwo Arkady,

Warszawa 2002

9. Hornowski B.: Badania nad rozwojem psychicznym dzieci i młodzieży na podstawie

rysunku postaci ludzkiej. Wrocław 1982

10. Hulek A.: Teoria i praktyka w rehabilitacji inwalidów. PZWL Warszawa 1969.
11. Jędrych D.: Twórczość plastyczna dzieci i młodzieży niepełnosprawnej –

http://www.publikacjeoswdnr.republika.pl/djedruchtworczosc.doc

12. Kadusan H., Schaefer Ch.: Techniki terapeutyczne, Zabawa w psychoterapii, GWP,

Gdańsk, 2002

13. Knapik M., Sacher W.A. (red): Sztuka w edukacji i terapii, Kraków, Oficyna

Wydawnicza Impuls 2005

14. Konieczna E. J.: Arteterapia w teorii i praktyce. Impuls, Kraków 2003
15. Kulczycki M.: Arteterapia i psychologia kliniczna. W: Artererapia (III), Zeszyt Naukowy

Akademii Muzycznej we Wrocławiu nr 57. Wrocław 1990

16.  Larkowa H.: Człowiek niepełnosprawny. PWN, Warszawa 1987
17.  Lipkowski O.: Pedagogika Specjalna. PWN, Warszawa 1981
18.  Maas  Violet  F.:  Uczenie  się  przez  zmysły.  Wprowadzenie  do  teorii  integracji

sensorycznej. WSiP 2005

19. Marek E. (2004), Arteterapia jako metoda wspomagająca pracę wychowawczą.

W: Sztuka w edukacji i terapii, (red) M. Knapik, W.A. Sacher. Kraków, Oficyna
Wydawnicza Impuls

20.  Milanowska K.: Techniki terapii zajęciowej. PZWL, Warszawa 1987
21.  Milanowska K.: Terapia zajęciowa. PZWL, Warszawa 1986
22.  Olechnowicz  H.:  Metody  aktywizowania  głębiej  upośledzonych  umysłowo.  WSiP,

Warszawa 1983

23.  Oster G.D., Goud P.: Rysunek w psychoterapii. GWP, Gdańsk 2002
24.  Parramón J. M., Galbó M.: Perspektywa w rysunku i malarstwie. WSiP, Warszawa 1993
25.  Parramón J. M.: Jak malować. Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1993
26.  Pileccy  S.J.:  Stymulacja  psychoruchowego  rozwoju  dzieci  o  obniżonej  sprawności

umysłowej. Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków, 2003

27. Piszczek M.: Terapia zabawą. Terapia przez sztukę. Centrum Metodyczne Pomocy

Psychologiczno - Pedagogicznej MEN, Warszawa 1997

28. Rewalidacja

przez

sztukę

osób

niepełnosprawnych

http://www.tecza.org/art.php?dzial=osrodki&id=odm_rewalid

29. Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca

2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U.04.63.587 z późn. zm.)

30. Smith R.: Tajemnice warsztatu artysty. Muza S.A., Warszawa 1994

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

31. Specyficzne potrzeby osób z głębokim upośledzeniem umysłowym a arteterapia

http://www.scholaris.edu.pl/cms/index.php/news/show_art?id=GK13A5WT6U7WI8Q0
WP343I7I&cat_id=254

32.  Sztuka – http://pl.wikipedia.org/wiki/Sztuka#Sztuki_plastyczne.
33.  Szulc W.: Sztuka i terapia. CMDNŚSzM, Warszawa 1993
34.  Ustawa  z  dnia  27  sierpnia  1997  r.  o  rehabilitacji  zawodowej  i  społecznej  oraz

zatrudniania osób niepełnosprawnych (dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.).

35. Wallon Ph., Cambier A., Engelhart D.: Rysunek dziecka, Warszawa 1993.
36. Wendreńska I.: Świąteczne warsztaty Integracyjne jako jedna z form stymulacji osób

o specyficznych możliwościach edukacyjnych. W: Sztuka w edukacji i terapii, (red)
M. Knapik, W.A. Sacher. Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 2004

Strony internetowe:
http://www.publikacjeoswdnr.republika.pl/djedruchtworczosc.doc
http://www.tecza.org/art.php?dzial=osrodki&id=odm_rewalid

Artykuły w czasopismach:
1. Arciszewska-Binnebesel A.: Refleksje nauczyciela z pracy z dziećmi upośledzonymi

umysłowo uzdolnionymi plastycznie. Wychowanie na co Dzień – 2002, nr 2–3, s. 32–33.

2. Bielska B.: Malowanie rękami jako niekonwencjonalna forma ekspresji. Szkoła

Specjalna – 2001, nr 1, s. 31–35

3. Byszewski J.: Sztuka dla wszystkich. Warsztaty plastyczne z dziećmi młodzieżą

specjalnej troski. Plastyka w Szkole – 1986, nr 3, s.178

4. Chęcińska M. : Plastyka leczy, uczy, wychowuje. Plastyka i Wychowanie – 1996, nr 3,

s. 30–31

5. Citko Z.: Z doświadczeń warsztatów terapii plastycznej. Plastyka i Wychowanie – 1993,

nr 5, s. 17–18

6.  Dziamska D.: Origami w terapii i edukacji. Edukacja i Dialog – 1995, nr 4, s. 58–59
7.  Gajo Alicja B.: Dlaczego dziecko rysuje? Życie Szkoły. – 2003, nr 1, s. 45–47
8.  Głowacka E.: Formy aktywności przestrzeni w rysunku dziecka neurotycznego. Plastyka

i Wychowanie – 1993, nr 5, s. 18–20

9. Jastrząb J.: Techniki plastyczne w terapii dzieci dyslektycznych. Życie Szkoły – 1985,

nr 6, s. 317–322.

10. Karwowska-Struczyk M.: Autoekspresja plastyczna dziecka wyrazem jego rozwoju.

Wychowanie w Przedszkolu – 1988, nr 9, s. 481–485.

11. Kukuła E.: Zajęcia plastyczne a zajęcia terapeutyczne. Plastyka i Wychowanie – 1993, nr

3, s. 54–57.

12. Lech A: Terapia plastyką. Nowe w Szkole – 2004, nr 4, s. 11–13
13. Łukomska E.: Rola plastyki w rewalidacji dzieci lekko upośledzonych umysłowo. Szkoła

Specjalna – 1999, nr 1, s. 32–39

14. Miller H.: Twórczość plastyczna dziecka lekko upośledzonego umysłowo, jako forma

rewalidacji. Szkoła Specjalna – 2000, nr 2/3, s. 124–128

15. Minta D.: Terapeutyczne znaki w ekspresji plastycznej dziecka. Plastyka i Wychowanie –

1995, nr 1, s. 24–25

16. Mroziewicz M.: Rysunek dziecka upośledzonego umysłowo. Plastyka i Wychowanie –

1996, nr 3, s. 23–25

17. Muraszko B.: Arteterapia czyli psychorysunek. Edukacja i Dialog – 1995, nr 10, s. 49–50
18. Tartas T: Ekspresja plastyczna dzieci. Wychowanie w Przedszkolu. – 1993, nr 7, s. 410–

–412, 421 – 423