OBRÓBKA CIEPLNA
Obróbka cieplna
Obróbka cieplna to odpowiednie zabiegi
cieplne, które mają na celu nadanie
materiałowi pożądanych cech
mechanicznych, fizycznych lub
chemicznych przez zmianę struktury. W
obróbce cieplnej rozróżnia się operację i
zabiegi.
Schemat operacji
Podział obróbki cieplnej
• Wyżarzanie
• Hartowanie
• Odpuszczanie
• Przesycanie i starzenie
Wyżarzanie
Operacje wyżarzania to zabiegi cieplne
mające na celu doprowadzenie stopu do
stanu równowagi termodynamicznej.
Najczęściej obejmuje nagrzewanie do
określonej temperatury, wygrzewanie i
chłodzenie.
Rodzaje wyżarzania
• Ujednoradniające – polega na nagrzaniu
materiału do temperatury zbliżonej do linii
solidusu 1000-1250
0
C, długotrwałym
wygrzewaniu w tej temperaturze i
chłodzeniu. Celem jest wyrównanie składu
chemicznego.
Rodzaje wyżarzanie c.d.
• Normalizujące – polega na nagrzaniu do
stanu austenitycznego, tzn. 30-50
0
C
powyżej Ac3+Acm i następnie studzeniu na
wolnym powietrzu. Celem jest
rozdrobnienie ziarna i ujednolicenie.
• Zupełne – podobnie jak normalizujące ale
studzenie w piecu. Celem jest zmniejszenie
twardości i naprężeń wewnętrznych oraz
zwiększenie ciągliwości stali.
Rodzaje wyżarzania c.d.
• Sferoidyzujące – polega na wyżarzaniu
powyżej lub poniżej temperatury Ac1.
Celem jest polepszenie obrabialności
mechanicznej (skrawalności).
• Rekrystalizujące – stosowane po
uprzednim zgniocie, przeprowadzane w
temperaturze poniżej Ac1. Celem jest
usunięcie skutków zgniotu i wzrost
plastyczności.
Wyżarzanie
U – ujednoradniające
N – normalizujące
Z – zupełne
S – sferoidyzujące
R - rekrystalizujące
Hartowanie
Operacja hartowania prowadzi do powstania
struktury nierównowagowej. Celem
hartowania jest znaczne zwiększenie
twardości materiału.
Metody hartowania
• Hartowanie objętościowe – polega na
nagrzaniu elementu na wskroś i może być
realizowane z różnymi prędkościami
studzenia. Wyróżnia się hartowanie
martenzytyczne (zwykłe i stopniowe) i
bainityczne.
• Hartowanie powierzchniowe – polega
na austenityzowaniu jedynie cienkiej
warstwy powierzchni, w wyniku czego
tworzy się struktura martenzytyczna i
następuje utwardzenie powierzchni.
Hartowanie
• Hartowanie zwykłe - polega na
nagrzaniu przedmiotu hartowanego do
zakresu austenitu, a następnie szybkim
schłodzeniu w kąpieli chłodzącej poniżej
temperatury początku przemiany
martenzytycznej. Szybkość chłodzenia
powinna być dobrana tak, by nie nastąpiły
odkształcenia hartownicze.
Hartowanie
• Hartowanie stopniowe - polega na
nagrzaniu przedmiotu hartowanego, a
następnie szybkiemu schłodzeniu w kąpieli
chłodzącej, zwykle ze stopionej saletry, do
temperatury nieco powyżej temperatury
przemiany martenzytycznej i
przetrzymaniu w tej temperaturze. Dalej
proces przebiega analogicznie do
hartowania
Hartowanie
• Hartowanie bainityczne - nagrzany
przedmiot utrzymuje się w kąpieli z
roztopionej saletry lub ołowiu, w
temperaturze powyżej początku przemiany
martenzytycznej. Zaletą metody jest brak
naprężeń hartowniczych, lecz jest ona
procesem długotrwałym.
Hartowanie
Zwykłe
Stopniowe
Bainityczne
Odpuszczanie
Operacja odpuszczania
polega na nagrzaniu
wcześniej zahartowanego
przedmiotu do temperatury
poniżej Ac1.
Celem odpuszczania jest
usunięcie naprężeń oraz
przeprowadzenie przemian
powodujących wzrost
plastyczności.
Rodzaje odpuszczania
• Niskie 100-250
0
C – prowadzi do
zmniejszenia naprężeń
• Średnie 250-450
0
C – poprawia udarność
• Wysokie 450-600
0
C – poprawia udarność i
ciągliwość
Połączenie zabiegów hartowania i wysokiego
lub średniego odpuszczania nazywamy
ulepszaniem cieplnym.
Przesycanie i starzenie
Mogą być stosowane w stopach, w których
następuje zmniejszenie rozpuszczalności
składnika w stanie stałym z obniżeniem
temperatury.
Przesycanie – powoduje poprawę
plastyczności
Starzenie – powoduje poprawę
wytrzymałości i twardości
Połączenie obu zabiegów nazywamy
utwardzaniem wydzieleniowym.
Wady występujące przy obróbce cieplnej
• Odwęglanie powierzchni jest skutkiem stosowania
atmosfery zbyt utleniającej. Można temu zapobiec
przez wygrzewanie elementów w piecach z
atmosferą obojętną
• Pękanie występujące podczas hartowania jest
wynikiem zbyt dużych naprężeń wewnętrznych.
Powodem często jest zbyt szybkie i nierównomierne
nagrzewanie lub chłodzenie.
• Zbyt mała twardość – przyczyną może być
zastosowanie ośrodka o zbyt małej zdolności
chłodzenia lub odwęglenie
• Zbyt duża kruchość – przyczyną jest zbyt wysoka
temperatura lub zbyt długi czas austenityzowania