ODPOWIEDŹ UKŁADU

HORMONALNEGO NA

KILKUMIESIĘCZNĄ

DIETĘ

NISKOKALORYCZNĄ

W odpowiedzi organizmu na
głodzenie uczestniczy również oś
podwzgórze – przysadka –
tarczyca, odbywa się to głównie
poprzez zmniejszenie konwersji
T4 do T3, oraz poprzez ogólne
zmniejszenie wydzielania
hormonów tarczycy.

Proces ten zachodzi przede
wszystkim za pośrednictwem
leptyny.

Leptyna – jest hormonem peptydowym (146
aminokwasów), wydzielanym przez komórki
tkanki tłuszczowej – adipocyty. Jest
czynnikiem wpływającym na pobudliwość
ośrodków pokarmowych w podwzgórzu. Działa
jako czynnik sytości, pokarmy bogate w
monosacharydy, kwasy tłuszczowe,
aminokwasy pobudzają adipocyty do produkcji
leptyny.

Leptyna zmniejsza apetyt, pobudzając ośrodek
sytości, ponadto działa hamująco na
podwzgórzowe neurony NPY-ergiczne,
uwalniające neuropeptyd Y, który działa
pobudzająco na ośrodek głodu.

Leptyna pobudza więc ośrodek sytości, a
hamuje ośrodek głodu, przeciwdziałając
nadmiernemu magazynowaniu energii w
postaci tkanki tłuszczowej. Kontroluje ona
długoterminową regulacje przyjmowania
pokarmów.

Badania wskazują na związek leptyny z osią
podwzgórze – przysadka – tarczyca, ( a przez to z
hormonami tarczycy), co więcej jest ona
niezbędna do prawidłowego działania osi, a
zaburzenia w funkcjonowaniu tej osi w
warunkach głodzenia, wynikają z niedoboru
leptyny.

Leptyna pobudza podwzgórzowe wydzielanie
TRH (receptory dla leptyny odkryto w błonie
komórkowej neuronów wytwarzających TRH),
przez co zwiększa się wydzielanie hormonów
tarczycy, dzięki czemu zwiększa się wydatek
energetyczny.

Udowodniono, że restrykcje kaloryczne powodują
obniżenie stężenia leptyny oraz doprowadzają do
zmniejszenia stężenia T3 i T4.

Kluczowym miejscem w adaptacyjnej
odpowiedzi osi podwzgórze – przysadka –
tarczyca na głodzenie jest jądro łukowate,
stwierdzono, że zniszczenie tej struktury
zapobiega indukowanemu przez głód
obniżeniu stężeni TRH w podwzgórzu i T4 w
surowicy.

Odpowiedzią na zmniejszoną ilość leptyny
jest :

- hamowanie osi podwzgórze – przysadka –
gonady

- hamowanie osi podwzgórze – przysadka -
tarczyca

- pobudzenie wydzielania hormonów stresu

U otyłych obserwuje się więcej hormonów
tarczycy, zwłaszcza T4, co łatwo można
wyjaśnić brakiem hamowania wydzielania TRH
przez przysadkę, przy dużej ilości leptyny.

PODSUMOWUJĄ
C:

MAŁO KALORII (GŁÓD)

OBNIŻENIE

STĘŻENIA LEPTYNY

HAMOWANIE

SYNTEZY TRH W

PODWZGÓRZU

OBNIŻENIE STĘŻENIA
TSH

OBNIŻENIE STĘŻENIA

T3 I T4 WE KRWI

Doświadczenia na zwierzętach jak i
obserwacje kliniczne pokazują, że w
warunkach głodzenia, lub w
przypadku mutacji receptora
leptyny ( co prowadzi do
niedoczynności tarczycy) podanie
leptyny normalizuje wszelkie
zaburzenia.

Ponadto, myszy pozbawione leptyny
są otyłe, a po jej podaniu tracą
wagę. Myszy nie mające receptowa
leptyny nie reagują na jej
podawanie.

Dieta niskowęglowodanowa jest
skuteczna. Jest zgodna z tym, co wie
biochemia i fizjologia. Likwiduje ona
główny powód otyłości jakim jest
nadmierny poziom insuliny,
hormonu odpowiedzialnego za
mechanizm odkładania tłuszczu.
Nadmierne wydzielanie insuliny
przyczynia się także do powstania
cukrzycy, arteriosklerozy i
nadciśnienia.

Dieta wegetariańska nie jest
odpowiednia dla młodych ludzi.
Zrezygnowanie z mięsa może u nich
prowadzić do deficytu cholesterolu,
który bierze udział w powstawaniu
hormonów płciowych, np. kobiecego
progesteronu. Powoduje też
niedobory przeciwkrzywiczej
witaminy D, niezbędnej w młodym
wieku.

Badania na zwierzętach wykazały ponad wszelką
wątpliwość, że dieta z ograniczoną liczbą spożywanych
kalorii przedłuża życie i okres sprawności fizycznej,
pod warunkiem, że dieta ta zawiera niezbędną do
prawidłowego funkcjonowania organizmu ilość
substancji odżywczych. Ponadto znacznie ogranicza
ryzyko wielu chorób, z rakiem na czele. Wyniki te
dotyczą wszystkich badanych gatunków zwierząt.
Zatem można wysunąć wniosek, że zmniejszenie liczby
przyjmowanych kalorii może przynieść podobne efekty
u ludzi. Niewiele jednak osób jest skłonna ograniczać
spożycie pokarmów do poziomu mogącego przedłużyć
życie. Prowadzone są badania mające na celu odkrycie
mechanizmów odpowiedzialnych za zbawienny wpływ
niskokalorycznej diety oraz znalezienie czynników
pozwalających uzyskać u ludzi ten sam efekt bez
zmuszania ich do głodzenia się. Ustalono dotychczas,
że w wyniku stosowania diety niskokalorycznej spada
produkcja wielu hormonów, które, jak się okazuje, nie
sprzyjają zachowaniu młodości (kiedy zaczęto je
podawać głodzonym zwierzętom, żyły równie krótko, co
pozostałe zwierzęta nie głodzone).
Za prawdziwością tej teorii przemawia także fakt, że
ani jedna z pierwszej dziesiątki najbardziej
długowiecznych osób nie była otyła.

Powszechnie uważa się, że dieta niskokaloryczna
sprzyja spalaniu zbędnej tkanki tłuszczowej, oraz
zapewnia uzyskanie szczuplej i smukłej sylwetki.
Po części jest to prawda, aczkolwiek zbyt
rygorystyczne obcinanie kalorii w pożywieniu
może okazać się dla niektórych mężczyzn zgubne.
Jak się okazuje dieta zbyt niskoenergetyczna
znacznie obniża poziom testosteronu w
organizmie, co u mężczyzn może dodatkowo
potęgować niekorzystne objawy przekwitaniowe.
Jedno z badań wykazało, że pięć dni głodówki
może spowodować obniżenie ilości całkowitego i
wolnego testosteronu nawet o 50%, dlatego próby
stosowania rygorystycznych diet odchudzających
nie są wskazane, nawet jeżeli ilość zbędnej tkanki
tłuszczowej jest znaczna. Drastyczne diety
odchudzające powodują także niszczenie tkanki
mięśniowej na skutek zwiększonego działania
hormonów katabolicznych, głównie kortyzolu.

Podczas redukowania nadwagi, energetyczność
pożywienia należy obniżać stopniowo, jednak
nigdy nie więcej niż 15% dotychczasowej
kaloryczności.

Badania na zwierzętach wykazały ponad wszelką
wątpliwość, że dieta z ograniczoną liczbą
spożywanych kalorii przedłuża życie i okres
sprawności fizycznej, pod warunkiem, że dieta ta
zawiera niezbędną do prawidłowego funkcjonowania
organizmu ilość substancji odżywczych. Ponadto
znacznie ogranicza ryzyko wielu chorób, z rakiem na
czele. Wyniki te dotyczą wszystkich badanych
gatunków zwierząt. Zatem można wysunąć wniosek,
że zmniejszenie liczby przyjmowanych kalorii może
przynieść podobne efekty u ludzi. Niewiele jednak
osób jest skłonna ograniczać spożycie pokarmów do
poziomu mogącego przedłużyć życie. Prowadzone są
badania mające na celu odkrycie mechanizmów
odpowiedzialnych za zbawienny wpływ
niskokalorycznej diety oraz znalezienie czynników
pozwalających uzyskać u ludzi ten sam efekt bez
zmuszania ich do głodzenia się. Ustalono dotychczas,
że w wyniku stosowania diety niskokalorycznej spada
produkcja wielu hormonów, które, jak się okazuje, nie
sprzyjają zachowaniu młodości (kiedy zaczęto je
podawać głodzonym zwierzętom, żyły równie krótko,
co pozostałe zwierzęta nie głodzone).
Za prawdziwością tej teorii przemawia także fakt, że
ani jedna z pierwszej dziesiątki najbardziej
długowiecznych osób nie była otyła.

Pojawiają się bardzo niebezpieczne
zaburzenia ze strony układu krążenia pod
postacią nieregularnego tętna i niskiego
ciśnienia wynikającego ze zmniejszenia
komór serca i zwiotczenia przegrody
międzykomorowej. Obniża się poniżej
prawidłowego poziom glukozy we krwi, a
wygłodzony organizm nie jest w stanie
utrzymać odpowiedniej temperatury,
doprowadzając do wychłodzenia i
pojawienia się dreszczy. Częstym objawem
jest zanik miesiączkowania, a towarzyszący
temu spadek poziomu estrogenów
powoduje osteoporozę kości. Jest to
zjawisko szczególnie szkodliwe w młodym
wieku, ponieważ w drugiej i trzeciej
dekadzie życia układ kostny jeszcze się
rozwija.

Najniekorzystniejszy wpływ na rozwój
fizyczny ma anoreksja pojawiająca się
przed wystąpieniem pierwszej miesiączki.
Ma to decydujące znaczenia na
zastopowanie wzrostu. Wyniszczająca
głodówka ma poważny wpływ na psychikę
młodego pacjenta. We wczesnym stadium
często pacjentki określają swój stan jako
euforyczny. Porównuje się go do uczucia,
jakie towarzyszy szybkiej jeździe kolejką
w wesołym miasteczku, kiedy to po
okresie przerażenia i strachu pojawia się
odprężenie. Razem z euforią przychodzi
poczucie władzy, gdy anorektyczka
doznaje poczucia dumy, panując nad
procesami biologicznymi i powodując
swoim wygłodzeniem zatrzymanie
miesiączki.

Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na
anoreksję:

-WYNISZCZENIE
-ZWOLNIENIE CZYNNOŚCI SERCA I TĘTNA
-NISKIE CIŚNIENIE KRWI
-WZDĘCIA
-ZAPARCIA
-OBRZĘK DŁONI I STÓP
-SUCHA, ŁUSZCZĄCA SIĘ SKÓRA
-MESZEK NA TWARZY I CIELE
-NIEZNACZNA UTRATA WŁOSÓW
-ZIMNE DŁONIE
-NADMIERNE POCENIE SIĘ STÓP
-NIEDOKRWISTOŚĆ (ANEMIA)
-BRAK OKRESU LUB WYDŁUŻONE OKRESY MIĘDZY MENSTRUACJAMI
-DRAŻLIWOŚĆ
-KRÓTKI ODDECH
-NASTROJE DEPRESYJNE

DWA ASPEKTY DIETY
NISKOKALORYCZNEJ:

- „RACJONALNA” DIETA
NISKOKALORYCZNA

- ”DRASTYCZNA” DIETA
NISKOKALORYCZNA

Dobrze odżywiony człowiek o przeciętnej masie
70 kg posiada dzienne zapotrzebowanie
energetyczne w granicy 1600 - 6000kcal. Zapas
energetyczny człowieka wystarczy na okres od 1 -
3 miesiąca (w zależności od przejawianej
aktywności umysłowej czy fizycznej).

Wyłącznym substratem energetycznym mózgu
jest glukoza z wyjątkiem okresu długotrwałego
głodzenia.Podczas głodowania substratem
energetycznym dal mózgu zastępującym glukozę
są ciała ketonowe.

Efektywna przemiana kwasów tłuszczowych w
ciała ketonowe zachodząca w wątrobie i ich
wykorzystanie przez mózg znacznie zmniejsza
zapotrzebowanie na glukozę.

Czas głodowania nie zagrażający
życiu zależy głównie od wielkości
zapasów kwasów tłuszczowych. Po
ich wyczerpaniu się następuje
rozkład białek co nieuchronnie
prowadzi do śmierci.

Dieta niskokaloryczna i opuszczanie
posiłków jest potężnym źródłem stresu
podwyższającym poziom kortyzolu –
przyspieszającym procesy starzenia.

Brak snu, martwienie się na zapas i
tłumienie negatywnych emocji powiązane
z nieprzyjmowaniem pokarmów (dieta)
może powodować „tycie z powietrza” –
związane z podwyższonym poziomem
kortyzolu.
Brak snu uniemożliwia regenerację
tkanek, która zachodzi w nocy

.