Środki

odurzające

Ustawa o

przeciwdziałaniu

narkomanii

1. Przeciwdziałanie narkomanii realizuje się przez

odpowiednie kształtowanie polityki społecznej,
gospodarczej,

oświatowo-wychowawczej

i

zdrowotnej, a w szczególności:

•

działalność

wychowawczą,

edukacyjną,

informacyjną i zapobiegawczą;

•

leczenie, rehabilitację i reintegrację osób
uzależnionych;

•

ograniczanie szkód zdrowotnych i społecznych;

•

nadzór nad substancjami, których używanie
może prowadzić do narkomanii;

•

zwalczanie niedozwolonego obrotu, wytwarzania,
przetwarzania, przerobu i posiadania
substancji, których używanie może prowadzić do
narkomanii;

•

nadzór nad uprawami roślin zawierających
substancje, których używanie może prowadzić
do narkomanii.



Przepisy ustawy stosuje się do: 1) produktów leczniczych, które są

środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi lub

prekursorami, w zakresie nieuregulowanym w ustawie z dnia 6

września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2004 r. Nr 53,

poz. 533, z późn. zm.)[2]; 2) substancji i preparatów chemicznych,

które są prekursorami, w zakresie nieuregulowanym w ustawie z

dnia 11 stycznia 2001 r. o substancjach i preparatach chemicznych

(Dz. U. Nr 11, poz. 84, z późn. zm.)[3].

Wykaz środków
odurzających

Wykaz środków odurzających – lista

substancji

,

których obrót jest kontrolowany, regulowany ustawą o

przeciwdziałaniu narkomanii. Dzieli się ona na grupy:

Prekursory:



Kategoria 1 (dawniej I-R) – służące tylko i wyłącznie do

produkcji narkotyków, brak innych zastosowań, np.

fenyloaceton

,

kwas lizergowy

,

efedryna

,

ergometryna

,

ergotamina

.



Kategoria 2 (dawniej IIA-R) – substancje kontrolowane,

o małym potencjale użycia do produkcji

narkotyków

,

np. ,

piperydyna

,

bezwodnik octowy

,

kwas antranilowy

.



Kategoria 3 (dawniej IIB-R) – powszechnie dostępne,

nieznaczny potencjał użycia do produkcji

narkotyków

,

np.

eter

,

aceton

,

toluen

,

nadmanganian potasu

.

Środki odurzające:



I-N – substancje o dużym potencjale uzależniającym, np.

morfina

,

kokaina

,

tebaina

,

fentanyl

,

metadon

.



II-N – substancje o średnim potencjale uzależniającym, np.

kodeina

.



III-N – substancje o nieznacznym potencjale uzależniającym,
np.

dihydrokodeina

.



IV-N – substancje o małym potencjale uzależniającym, np.

marihuana

,

haszysz

.

Substancje psychotropowe:



I-P – duży potencjał nadużywania, brak uznanego zastosowania
medycznego, np.

LSD

,

dimetylotryptamina

,

MDMA

,

meskalina

.



II-P – duży potencjał nadużywania, niewielkie uznane
zastosowanie medyczne, np.

amfetamina

,

fencyklidyna

.



III-P – potencjał nadużywania, istotne uznane zastosowanie
medyczne, np.

buprenorfina

,

flunitrazepam

, cyklobarbital.



IV-P – mały potencjał nadużywania, istotne uznane
zastosowanie medyczne, np. diazepam, alprazolam,
fentermina.

Tylko instytucje naukowe lub specjalistyczne, realizujące zadania w

zakresie prowadzenia badań naukowych nad problematyką
narkomanii, mogą posiadać wszystkie substancje ze wszystkich
powyższych grup.

Testy narkotyczne

Narkotesty umożliwiają wykrycie narkotyków w ślinie, podejrzanych

substancjach (tabletki, płyny, proszki) oraz w moczu. Testy te są
praktycznie niezawodne i nie dają się oszukać ponieważ zawierają w
sobie koniugaty narkotyków (pomiędzy testem a badanym
materiałem zachodzi reakcja), nie kontaminują także z zażywanymi
lekami zatem przyjmowanie leków nie wpływa na wynik testu!!!

Istnieją testy, które służą do wykrywania tylko jednego środka

odurzającego jak i testy uniwersalne, za pomocą których można
wykryć wiele substancji.

Większość testów umożliwia wykrycie narkotyków w 1 do 3 dni po

zażyciu. Istnieją również testy wykrywające środki odurzające nawet
do 2 miesięcy pospożyciu.

Zalety narkotestów



Proste wykonanie (nie potrzeba laboratorium),



Szybki wynik (kilka minut),



Czytelny wynik,



Duża wiarygodność (zazwyczaj ponad 99%),



Brak interakcji z popularnymi lekami,



Umożliwiają wykrycie już od bardzo małych zawartości np.;

narkotyki w ślinie;
amfetamina- wartość progowa 50ng/ml
kokaina- wartość progowa 20ng/ml
marihuana- wartość progowa 12ng/ml

narkotyki w moczu;
amfetamina- wartość progowa 1000ng/ml
kokaina- wartość progowa 300ng/ml
marihuana- wartość progowa 50ng/ml

Zasada działania-testy
immunologiczne

Substancje narkotyczne występujące w próbce śliny konkurują z

koniugatem narkotyku, znajdującym się na teście o specyficzne

przeciwciała. Podczas badania próbka migruje wzwyż testu ruchem

kapilarnym. Narkotyk nie nasyci wiążących części przeciwciał jeżeli

jego stężenie w próbce śliny jest poniżej czułości progowej testu. W

tym wypadku przeciwciała reagują z proteinowym koniugatem

narkotyku i widoczna czerwona linia pojawia się w miejscu testowym

(T) urządzenia testowego. Występowanie narkotyku o stężeniu

powyżej czułości progowej testu w próbce spowoduje nasycenie

wiążących części przeciwciał, w rezultacie w miejscu testującym nie

pojawi się kolorowa linia. Próbka zawierająca narkotyk nie spowoduje

pojawienia się kolorowej linii w miejscu testującym (T) urządzenia

testującego w przeciwieństwie do próbki wolnej od substancji

narkotycznych. W celu kontroli procedury , kolorowa linia zawsze

pojawi się w miejscu kontrolnym (C) wskazując, ze odpowiednia

wartość próbki została użyta w badaniu.