Agnieszka Petelska

Postawy społeczne wobec osób

z uszkodzonym narządem

ruchu

Białystok, czerwiec 2011

Pojęcie niepełnosprawności

- to osoba o naruszonej sprawności

psychofizycznej, powodującej ograniczenie

funkcjonalne sprawności lub aktywności

życiowej w stopniu utrudniającym pełnienie

właściwych dla nich ról społecznych (Światowa

Organizacja Zdrowia 1997r)

- przez osobę niepełnosprawną rozumiemy taką

osobę, która na skutek ograniczeń pod

względem fizycznym (motorycznym),

somatycznym lub psychicznym ma znaczne

trudności w wywiązywaniu się z zadań, jakie

stawia przed nią życie codzienne, szkoła, praca

zawodowa, czas wolny (A. Hulek:

Funkcje

pedagogiki specjalnej w systemie oświatowo-

wychowawczym

.1983r

GŁÓWNY PROBLEM

BADAWCZY

Postawy społeczne wobec

osób z uszkodzonym

narządem ruchu

Jaki jest poziom wiedzy społeczeństwa

na temat osób niepełnosprawnych- z

uszkodzonym narządem ruchu?

- Jakie są postawy w stosunku do osób

kalekich?

- Jakie czynniki decydują o postawach

społecznych wobec inwalidów?

PROBLEMY SZCZEGÓŁOWE:

Jaki jest stosunek społeczeństwa do osób

z uszkodzonym narządem ruchu w ocenie

respondentów?

W jakim stopniu poziom wiedzy o

ludziach niepełnosprawnych wpływa na

postrzeganie ich przez osoby

pełnosprawne?

- W jakim stopniu wykształcenie ma wpływ

na postawy wobec osób z uszkodzonym

narządem ruchu

HIPOTEZA GŁÓWNA

Postawy społeczne wobec

osób

z uszkodzonym narządem

ruchu

są zależne od wykształcenia,

wieku, płci.

HIPOTEZY SZCZEGÓŁOWE:

H 1

Poziom wiedzy społeczeństwa

( mieszkańców Białegostoku ) na temat osób
niepełnosprawnych fizycznie jest wysoki.

H 2

: Postawy osób pełnosprawnych w

stosunku do osób z uszkodzonym narządem
ruchu zależą od wykształcenia.

H 3

: Postawy respondentów w stosunku do

osób z uszkodzonym narządem ruchu zależą
od wieku i płci.

H 4

O postawach społecznych osób

pełnosprawnych wobec osób kalekich
decydują przede wszystkim czynniki
rodzinne i cechy osobowości.

H 5

: Zachodzi zależność między wiedzą i

postawami społecznymi wobec osób
kalekich. Im większa znajomość ludzi
niepełnosprawnych tym postawy wobec nich
są bardziej przychylne.

H 6

: Zachodzi relacja między wykształceniem

badanych a ich postawami wobec ludzi
kalekich. Im wyższe wykształcenie, tym
większe prawdopodobieństwo
prezentowania przez nich postaw
pozytywnych wobec osób kalekich.

TEREN I ORGANIZACJA BADAŃ

Celem niniejszej pracy było ukazanie postaw
społecznych wobec osób z uszkodzonym
narządem ruchu. Badaniami dotyczącymi
głównego problemu badawczego objęto 30
osób z Białegostoku, wśród których znalazło
się 15 kobiet pracujących w Samorządowym
Przedszkolu Nr 82, oraz 15 mężczyzn
studiujących dziennie na Politechnice
Białostockiej.

W badaniach zastosowano kwestionariusz
ankiety, składający się z 14 pytań.
Przeprowadzone badania pozwoliły na
wyciągnięcie wniosków.

ANALIZA WYNIKÓW BADAŃ

WŁASNYCH

H 1

: Poziom wiedzy społeczeństwa

( mieszkańców Białegostoku ) na temat osób
niepełnosprawnych fizycznie jest wysoki.

• Okazało się, że poziom wiedzy badanych

osób na temat ludzi niepełnosprawnych
fizycznie okazał się wysoki. Spośród 30
ankietowanych, aż 80% ( 14 kobiet i 10
mężczyzn ) prezentowało wysoki poziom
wiedzy na ten temat. Pozostałe 20% posiada
ograniczoną wiedzę na temat badanego
zagadnienia

H 2

: Postawy osób pełnosprawnych w

stosunku do osób z uszkodzonym narządem
ruchu zależą od wykształcenia.

• Okazało się, że 80% respondentów ( w tym
osoby z wyższym wykształceniem
magisterskim, wyższym zawodowym oraz
średnim ) uważa, że stosunek społeczeństwa
do osób kalekich jest pozytywny. 20%
badanych ( z wykształceniem średnim )
uważa, że stosunek społeczeństwa do osób z
uszkodzonym narządem ruchu jest
negatywny.

H 3

: Postawy respondentów w stosunku do

osób z uszkodzonym narządem ruchu zależą
od wieku i płci.

• Okazało się, że zachodzi relacja między
wiekiem, płcią respondentów, a ich
stosunkiem do osób niepełnosprawnych
ruchowo. Osoby w wieku 20-30 lat częściej
wykazują postawy pozytywne ( zrozumienie )
do osób kalekich niż osoby w wieku 30-40, czy
też 40-50 lat. Jednocześnie badania pokazują,
iż kobiety są osobami bardziej wrażliwymi,
wykazującymi wyższy poziom empatii niż
mężczyźni w stosunku do osób
niepełnosprawnych.

H 4

: O postawach społecznych osób

pełnosprawnych wobec osób kalekich
decydują przede wszystkim czynniki rodzinne
i cechy osobowości.
• Okazało się, że 80% badanych uważa, że
największą rolę w kształtowaniu się postaw
wobec inwalidów odgrywają czynniki
środowiskowe takie jak: rodzina, szkoła, gdyż
wartości które przekazywane nam są przez
najbliższych wywierają wpływ na nasze
postawy wobec osób kalekich.

H 5

: Zachodzi zależność między wiedzą i

postawami społecznymi wobec osób kalekich.
Im większa znajomość ludzi
niepełnosprawnych tym postawy wobec nich
są bardziej przychylne.

• Okazało się, że osoby posiadające wiedzę
oraz mające styczność z osobami
niepełnosprawnymi, są nastawione do nich
bardziej przychylnie

H 6

: Zachodzi relacja między wykształceniem

badanych a ich postawami wobec ludzi
kalekich. Im wyższe wykształcenie, tym
większe prawdopodobieństwo prezentowania
przez nich postaw pozytywnych wobec osób
kalekich.
• Okazało się, że zachodzi relacja między
wykształceniem respondentów, a ich
stosunkiem do osób kalekich. 76,7%
(pozytywne.10 osób z wykształceniem
wyższym magisterskim, 9 z wykształceniem
średnim i 4 z wyższym zawodowym )badanych
określa swoje postawy wobec osób kalekich
jako pozytywne

WNIOSKI

Przeprowadzone badania potwierdziły
przyjęte hipotezy. Z badań wynika, iż poziom
wiedzy respondentów na temat osób
niepełnosprawnych ruchowo jest wysoki co
jednocześnie przekłada się na postawy wobec
nich. Jak się okazało duży wpływ na postawy
społeczne osób pełnosprawnych wobec osób z
uszkodzonym narządem ruchu ma
wykształcenie, wiek oraz płeć.

Większość respondentów z wykształceniem
wyższym oraz średnim uważa, że stosunek
społeczeństwa wobec osób kalekich jest
pozytywny, co jednocześnie wpływa na
postawy jakie oni sami wykazują względem
osób niepełnosprawnych ruchowo. Kolejną
rzeczą, która wpływa na postawy wobec
inwalidów jest wiek oraz płeć respondentów.
Jak wynika z badań postawy pozytywne
znacznie częściej wykazują osoby w wieku do
trzydziestu lat. Badania ukazują również, iż to
kobiety częściej przejawiają wobec osób
kalekich wyższy poziom zrozumienia, oraz
empatii.
Śmiało można stwierdzić, iż postawy
społeczne wobec osób z uszkodzonym
narządem ruchu są bardziej przychylne niż
kiedyś. Świadczyć o tym może poziom wiedzy
respondentów.