FUNKCJE OPIEKI

FUNKCJA HOMEOSTATYCZNA

• Funkcja homeostatyczna opieki - to jej najbardziej

pierwotne, funda-mentalne, a równocześnie kreatywne
następstwa, dokonujące się w osobie podopiecznego.
Oznacza to, że wielorakie czynności opiekuna podejmowane
dla zaspokajania ponadpodmiotowych potrzeb
podopiecznego doprowadzają w sposób ciągły do osiągania
określonego stanu ich zaspokojenia, co jest równoznaczne z
przywracaniem i utrzymywaniem w jego biopsychicznej
strukturze chwiejnej równowagi, jako podstawowej
właściwości i absolutnego warunku istnienia. Jej
pierwotność polega na tym, ze zgodnie z naturą i warunkami
istnienia żywego organizmu jawi się nam jako niezmiennie
konieczne i stałe wyprzedzenie wszelkich innych funkcji
opieki. Jest ona równocześnie pierwszym fundamentalnym
ogniwem calego łańcucha dalszych niezmiernie doniosłych
następstw działalności opiekuńczej, a także czynnikiem
wyzwalającym i kreującym te następstwa.

Struktura funkcji homeostatycznej jest

dwoista.

Składają się na nią dwie warstwy:

• Obiektywna to osiągany stan zaspokojenia potrzeb i

równowagi, zwłaszcza biochemicznej, niezależnie od tego,
czy, na ile i jak jest on odzwierciedlany przez
podopiecznego w sferze uczuć i świadomości. Liczy się tu
tylko to, co rzeczywiście jemu jest dane, co on faktycznie
otrzymuje i osiągana dzięki temu równowaga.

• Subiektywna stanowi emocjonalne doznania. Składają się

na nie odczucia przyjemności, błogości i zadowolenia,
towarzyszące całemu przebiegowi zaspakajania potrzeb aż
do ich względnego nasycenia, jako swoista gratyfikacja za
to, co organizm otrzymuje.

FUNKCJA EGZYSTENCJALNA

Jest to funkcja składająca się z najdonioślejszych dla istnienia

elementów, będącymi naczelnymi wartościami.

 Życie każdej ludzkiej (i nie tylko) jednostki zostaje zachowane

przede wszystkim w rezultacie roztaczanej nad nią, opieki,

zwłaszcza w zakresie zaspokajania potrzeb biologicznych,

szczególnie w okresie dzieciństwa - całkowitej zależności

opiekuńczej od dorosłych. Zaspokajanie potrzeb jednostek

niezdolnych do samodzielnej egzystencji nie tylko warunkuje życie

jako takie, ale również jego jakość.

 Zaspokajanie potrzeb ponadpodmiotowych potomstwa warunkuje

również zachowanie gatunku

 Stan zdrowia każdej ludzkiej jednostki, zwłaszcza dzieci i

młodzieży, osób chorych, niedołężnych- to w dużym stopniu

obserwowalny na co dzień skutek zaspokojenia ich

ponadpodmiotowych potrzeb, przede wszystkim biologicznych i

bezpieczeństwa (tzw. potrzeb zdrowotnych). Przejawia się, on w

zachowywaniu zdrowia, jego odzyskiwaniu we wszystkich

przypadkach okresowej, cześciowej utraty oraz pozyskiwaniu w

możliwym zakresie i stopniu poprzez racjonalny tryb życia, stały

kontakt z przyrodą, hartowanie organizmu, utrzymywanie

kondycji.

 Odwiecznym następstwem zaspokajania potrzeb

podopiecznych w dominujacym zakresie opieki (głównie nad
potomstwem) jest ich wielostronny rozwój

 Od określonego stanu zaspokojenia potrzeb zależy równiez

możliwość pomyślnego przebiegu szeroko i sciśle pojętego
wychowania oraz uzyskiwania założonych jego efektów.

FUNKCJA REGULACYJNA

Skutkiem opieki związanym ściśle z zaspokajaniem potrzeb jest

ich regulowanie i rozbudzanie.

 Sprawowanie opieki powoduje bowiem- poprzez określony

model zaspokajania potrzeb podopiecznego- ich inherentne
wobec tego modelu przyporządkowywanie się i
kształtowanie. Inaczej mowiąc, model ten zostaje w pewnej
mierze przyswojony przez podopiecznego jako własny.
Niedocenianie i niewykorzystywanie w sensie
konstruktywnym tego mechanizmu w procesie opieki
prowadzi między innymi do powstawania u podopiecznych
sprzecznego i niezgodnego z ich interesem życiowym układu
potrzeb i tendencji w ich zaspokajaniu. Dlatego też w
procesie opieki opiekun staje wobec konieczności
podejmowania takich długofalowych działań, wykazywania
takich tendencji, które prowadziłyby do możliwie
najkorzystniejszych następstw w tym zakresie. W
przeciwnym razie będą one różne, a więc dodatnie i ujemne,
pożądane i niepożądane.

Cele i zadania funkcji

regulacyjno- stymulacyjnej



Hamowanie i ograniczanie tendencji ekstremalnych w

zaspokajaniu potrzeb

 Rozwijanie i utrwalanie tendencji optymalizacyjnych w

zaspokajaniu potrzeb.

 Hamowanie i ograniczenie potrzeb „nienasyconych”
 Hamowanie i wygaszanie pragnień i dążeń sprzecznych z

ich zasadniczymi potrzebami i globalnym interesem
życiowym

 Hamowanie i wygaszanie potrzeb nałogowych i niektórych

potrzeb nawykowych

 Profilaktyka i terapia potrzeb chorobowych
 Kształtowanie postaw kompromisu w sytuacjach zdarzeń lub

sprzeczności niektórych potrzeb

FUNKCJA

USAMODZIELNIAJĄCA

Każda normalna działalność opiekuńcza, w której podopieczni

posiadają, wszelkie dyspozycje do stopniowego
przezwyciężania swego stanu niezdolności do samodzielnego
zaspokajania i regulowania określonych potrzeb, prowadzi do
ich uniezależnienia się od tej opieki, do usamodzielnienia
życiowego.

FUNKCJA SOCJALIZACYJNA

Każdy ludzki układ opiekuńczy (rodzina, placówka

opiekuńcza)

funkcjonuje

współczesnie

nie

w

odosobnieniu i pełnej autonomii, lecz w określonym,
najcześciej zagęszczonym środowisku spoleczno-
kulturowym, w wielorakich zależnościach od niego,
ksztaltujących

treści,

formy

i

zakresy

jego

działalności. Przede wszystkim czerpie on z tego
środowiska

(w

normalnych

przypadkach)

odpowiednie zasilanie, jest przez nie w pewnym
zakresie i stopniu ciągle pobudzany i regulowany, a
środowisko to staje sie odbiorcą, bieżących i
finalnych efektów jego działalności.

Dziękuje za uwagę!!!