METODOLOGiA 

TRENINGU TECHNIKI W 

PIERWSZYM ETAPIE 

SZKOLENIA

DYNAMIKA PROFESJONALNEJ PIŁKI NOŻNEJ 

WYMAGA OD ZAWODNIKÓW POZIOMU WIEDZY, 

KTÓRY IM POZWOLI NA OPTYMALNY ROZWÓJ 

SWOICH CECH. 

SZKOLENIOWCY – TRENERZY MAJĄ 

OBOWIĄZEK NIEUSTANNIE POSZERZAĆ SWOJĄ 

WIEDZĘ, ABY JĄ PRZEKAZYWAĆ PRZYSZŁYM 

PIŁKARZOM. 

CELEM TYCH ZAJĘĆ JEST PRZYCZYNIENIE SIĘ DO 

POSZERZENIA WIEDZY SZKOLENIOWCÓW – 

TRENERÓW. 

1 WSTĘP.

1.1 PIŁKA NOŻNA JAKO ZAWÓD.

PLANY NAUCZANIA W OKRESIE KSZTAŁCENIA W 
JAKIMKOLWIEK ZAWODZIE SĄ OPARTE O ANALIZĘ 
WYKONYWANIA TEGO ZAWODU, OKREŚLENIE I OPIS 
POTRZEB ORAZ WPROWADZENIE DANYCH 
PARAMETRÓW DO WW. PLANÓW. 

"OBSERWACJA POWINNA BYĆ ŹRÓDŁEM 
INFORMACJI."

1.2 MIEJSCA SZKOLENIA.

GRA NA PODWÓRKU – ŹRÓDŁO TECHNIKI, 
TAKTYKI I PRZYGOTOWANIA FIZYCZNEGO W 
PIŁCE NOŻNEJ. 

ZASTĄPIENIE PODWÓRKA PRZEZ SZKOŁY 
PIŁKARSKIE. 

1.3 ISTOTNE KWESTIE W PROCESIE 
SZKOLENIA.

ZŁOŻONOŚĆ CZYNNOŚCI. 
TRUDNOŚĆ ANALIZY. 
BADANIE NIEODŁĄCZNYCH ELEMENTÓW GRY. 
CHARAKTERYSTYKA.
ROZRÓŻNIENIE SZKOLENIA I 
PRZYGOTOWANIA. 
METODOLOGIA PRZEKAZYWANIA WIEDZY. 
EFEKT SYNERGII DZIAŁANIA RÓŻNYCH 
PARAMETRÓW. 
ODWZOROWANIE RZECZYWISTYCH SYTUACJI 
BOISKOWYCH W ĆWICZENIACH. 
ZNAJOMOŚĆ KONCEPCJI GRY. 
DOSTOSOWANIE WŁAŚCIWEGO 
ZINTEGROWANIA CECH DO OSIĄGNIĘCIA 
OPTYMALNYCH WYNIKÓW, ITP. 

1.4 TRENER NAUCZYCIEL.

RYWALIZUJE ABY ZWYCIĘŻAĆ, JEDNOCZEŚNIE KSZTAŁCI 
SIĘ BEZ NASTAWIANIA SIĘ NA OKREŚLONY SUKCES 
SPOŁECZNY.
GRA W PIŁKĘ NOŻNĄ JAKO REKREACJA. 
GRA W PIŁKĘ NOŻNĄ JAKO SPOSÓB NA AKTYWNOŚĆ.
PIŁKA NOŻNA – JAKO PRZYGOTOWANIE DO ŻYCIA.
GRA W PIŁKĘ NOŻNĄ JAKO INTEGRACJA W GRUPIE. 
GRA JAKO ODCZUWANA TRUDNOŚĆ W JEJ OPANOWANIU. 

GRA W PIŁKĘ NOŻNĄ JAKO OBRAZ WIELU KONCEPCJI, 
MAJĄCYCH ZASTOSOWANIE DO PIŁKI NOŻNEJ 
AMATORSKIEJ ORAZ PROFESJONALNEJ. 

SANTIAGO COCA. Ludzie dla piłki.

1.4 TRENER NAUCZYCIEL.

"GENIUSZ PIŁKARZA JEST WYJĄTKOWY I 
NIEMOŻLIWY DO PRZEKAZANIA. ANI PELE ANI 
MARADONA NIE POTRAFIĄ NAUCZYĆ TEGO, CO 
SAMI UMIEJĄ, PONIEWAŻ ONI SAMI NIE 
WIEDZĄ NA CZYM TO POLEGA. MOŻEMY 
POKAZAĆ I PRZEKAZAĆ TO, CZEGO JESTEŚMY 
ŚWIADOMI." 

OLIVÓS. Analiza gry. 1997.

2 ANALIZA WYKONYWANIA ZAWODU.

2.1 MIEJSCE.

PLAC GRY JEST MIEJSCEM GDZIE 

WYKONYWANE SĄ DZIAŁANIA I GDZIE MAJĄ 

ZASTOSOWANIA RÓŻNE PARAMETRY, 

WYSTĘPUJĄCE JEDNOCZEŚNIE. 

2.2 OBSERWACJA.

2.2.1 WARUNKI.

PRZEKONANIE SZKOLENIOWCA, ŻE JEST 
POTRZEBNY. 

WPAJANIE MŁODEMU SPORTOWCY ZNACZENIA  
WIEDZY O GRZE I, TYM SAMYM, ZNACZENIA 
JEGO SZKOLENIA. 

2.2 OBSERWACJA.

2.2.2 CEL.

OKREŚLIĆ ELEMENTY DO NAŚLADOWANIA LUB 
POPRAWY, ABY OSIĄGNĄĆ CELE: UKSZTAŁTOWAĆ I 
PRZYGOTOWAĆ SPORTOWCA JAKO MOŻLIWIE 
NAJLEPSZEGO PIŁKARZA, UWZGLĘDNIAJĄC JEGO 
INDYWIDUALNE CECHY. 

PRZEKONANIE SZKOLENIOWCA, ŻE JEST 
POTRZEBNY. 

2.2 OBSERWACJA.

2.2.3 KONTROLOWANE CZYNNIKI.

ZDARZENIA. 
ZNACZENIE W GRZE. 
CZĘSTOTLIWOŚĆ.
ANALIZA LUB SYNTEZA PARAMETRÓW. 
INDYWIDUALNA I ZESPOŁOWA. 
STOPNIE ZŁOŻONOŚCI.
PRZYCZYNY, ITP. 

2.2 OBSERWACJA.

2.2.4 CECHY.

ZAKRES. 
WIELOASPEKTOWOŚĆ.
POSTĘPUJĄCA.
RELACYJNA.
ZINTEGORWANA.
ZAPAMIĘTYWANIE, ITP. 

2.3 JAKOŚĆ SZKOLENIA.

JAKOŚCI NIE MIERZY SIĘ WYŁĄCZNIE 
TECHNIKĄ, ALE RÓWNIEŻ CZYNNIKAMI 
FIZYCZNYMI, TAKTYCZNYMI I 
PSYCHOLOGICZNYMI. 

ANALIZOWAĆ, ODKRYWAĆ, OPISYWAĆ, 
POBUDZAĆ, WYKORZYSTYWAĆ CORAZ LEPIEJ 
ZNAJOMOŚĆ WSZYSTKICH TYCH CZYNNIKÓW 
W PRAKTYCE ORAZ ICH WSPÓŁZALEŻNOŚCI.

2.3.1 ETAPY ZAWODU PIŁKARZA: 

INICJACJA:
DO WIEKU ORLIKA: GRA SPONTANICZNA I 
PÓŁORGANIZOWANA.
ORLIKI I MŁODZIKI: GRA + NAUKA.

SZKOLENIE:
MŁODZIKI I TRAMPKARZE: GRA + NAUKA + 
RYWALIZACJA.
TRAMPKARZE I JUNIORZY: GRA + NAUKA + 
RYWALIZACJA + DOSKONALENIE. 
JUNIORZY: ZINTEGROWANE DOSKONALENIE. 

WYKONYWANIE ZAWODU: 
SENIORZY: DOSKONALENIE I CIĄGŁE POSTĘPY WE 
WSZYSTKICH OBSZARACH. 

2.3.2 CELE PRZYSZŁEGO PROFESJONALNEGO 
PIŁKARZA.

STARAĆ SIĘ ROBIĆ POSTĘPY KAŻDEGO DNIA. 

BEZUSTANNIE UCZYĆ SIĘ WYKONYWANIA 
SWOJEGO ZAWODU. 

2.3.3 PRZEDSTAWIENIE WYBRANYCH 
NARZĘDZI

ORGANIZACJA

SZKOLENIE 

SZKOLENIOWCÓW

PLANY ROZWOJU

WYBÓR 

SZKOLENIOWCÓW

PLANOWANIE.
PLANY SZKOLEŃ

ZBIERANIE I 

PRZEKAZYWANIE 

INFORMACJI

SPIS OBOWIĄZKÓW

AUDYTY 

WEWNĘTRZNE I 

ZEWNĘTRZNE

SZKOLENIA 

DODATKOWE

ISTOTNE PARAMETRY: 

WEWNĘTRZNE, 

ZEWNĘTRZNE I 

SPECYFICZNE

KONTROLA I 

WYCIĄGANIE 

WNIOSKÓW. NOWE 

TECHNOLOGIE. 

ANALIZA WYNIKÓW. 

OCENA

METODOLOGIA, 

FUNKCJE, 

WSPÓŁZALEŻNOŚCI, 

INTERAKCJE 

DZIAŁANIA 

KORYGUJĄCE. 

ANALIZA PRZYCZYN. 

METODOLOGIA 

ROZWIĄZYWANIA 

PROBLEMÓW, ITD. 

"PRACA GRUPOWA RÓWNA SIĘ SUMIE 

INDYWIDUALNYCH NAKŁADÓW PRACY, 

KIEDY ISTNIEJE WSPÓLNY CEL. BEZ TEGO 

ELEMENTU, RÓWNOŚĆ TA NIE ZACHODZI."

2.3.4 WYBRANE CECHY SZKOLENIOWCA

WIEDZA

METODYKA

ZROZUMIENIE

AUTORYTET

NIEUSTANNE 

DĄŻENIE DO 

POPRAWY 

JAKOŚCI

AUTORYTET 

MORALNY. NIE 

NARZUCONY. 

ANALITYK

NAUCZYCIEL

PSYCHOLOG

UMIEJĘTNOŚĆ 

DIAGNOZY

DOBRE RELACJE 

ZEWNĘTRZNE

SZANOWANY, 

ITP. 

PEDAGOG

ŁATWOŚĆ 

WYRAŻANIA SIĘ 

W MOWIE

3. ROZWÓJ W OKRESIE PIERWSZYCH 
KONTAKTÓW Z PIŁKĄ NOŻNĄ.

3.1 WPROWADZENIE (DO 12 ROKU 
ŻYCIA).

CZYNNIKI, KTÓRE NALEŻY UWZGLĘDNIĆ: 

- ROZMIARY BOISKA, OK. 60/70 X 40/45. BRAMKI 6 X 2 M.
- SPRAWNOŚĆ.
- KOORDYNACJĘ: DUŻA ELASTYCZNOŚĆ BEZ SYNCHRONIZACJI. 
- GESTYKULACJA.
- POKAZYWANIE TECHNIKI: JESTEM NAJLEPSZY. 
- GRA ZESPOŁOWA.
- BRAK SYSTEMU.
- BRAK RÓWNOWAGI PRZY UDERZENIACH.

3.2 OKRES PRZED KSZTAŁTOWANIEM (OD 12 
DO 16 ROKU ŻYCIA). 

- SPOSÓB GRY BARDZIEJ ZBLIŻONY DO 
RZECZYWISTEGO. 
- ODBIÓR OBRAZÓW. 
- ŁATWOŚĆ IMITOWANIA. 
- DOSTOSOWANIE SIĘ DO GESTYKULACJI. 
- CHĘĆ POPRAWY.
- ROZWÓJ NA PODSTAWIE OBSERWACJI. 
- GRA W JEDENASTU: INDYWIDUALNA I 
ZESPOŁOWA. 
- POTRZEBA WSPÓŁPRACY Z INNYMI 
GRACZAMI.

3.3 KSZTAŁTOWANIE. (OD 16 DO 19 ROKU 
ŻYCIA). 

- UPRAWIANIE SPORTU W RZECZYWISTOŚCI. 
- KSZTAŁTOWANIE TECHNIKI I TAKTYKI. 
- FAKTYCZNA KONCEPCJA GRY. 
- WYBÓR MIEJSCA NA BOISKU.
- POSZUKIWANIE SYSTEMU I JEGO DOSKONALENIE. 
- ZNAJOMOŚĆ REGUŁ GRY. 
- ZWRACANIE UWAGI NA OBSERWACJĘ GRY. 
- USTAWIENIE W STOSUNKU DO PARTNERÓW, PIŁKI, 
PRZECIWNIKÓW. 
- EDUKACJA SPOŁECZNA I SPORTOWA. 
- GRA INDYWIDUALNA I ZESPOŁOWA. 
- CHĘĆ OSIĄGNIĘCIA POZIOMU MIĘDZYNARODOWEGO. 
- ASPEKTY TECHNICZNE: 

- PANOWANIE NAD PIŁKĄ. 
- PODANIA WSZYSTKIMI POWIERZCHNIAMI KONTAKTU. 
- STRZAŁY NA BRAMKĘ.
- DRYBLING I ZWODY. 
- WYBÓR NAJLEPSZEJ OPCJI. 
- UMIEJĘTNOŚĆ PRZEWIDYWANIA.

3.4 PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY ŻAKÓW (8-10 
LAT) I ORLIKÓW (10-12 LAT). 

- W SENSIE FIZYCZNYM: 

- TENDENCJA DO BRAKU RÓWNOWAGI POMIĘDZY 

WZROSTEM I WAGĄ. 

- ĆWICZENIA KOORDYNACJI I RÓWNOWAGI, PRZEWAGA 
GIER I ĆWICZEŃ Z PIŁKĄ.

- W SENSIE PSYCHOLOGICZNYM: 

- ŁATWOŚĆ PRZYSWAJANIA WIEDZY I WYZBYWANIA 
SIĘ NAIWNOŚCI. 

- W SENSIE TECHNICZNYM: 

- GRA KREATYWNA. KONTAKT PIŁKARZ – PIŁKA. 

OPANOWANIE I STRZAŁ. POWIERZCHNIE KONTAKTU. 

- W SENSIE TAKTYCZNYM: 

- GUBIENIE KRYCIA, KRYCIE STREFOWE, ROZEGRANIE 
W TRÓJKĄCIE. 

3.4 PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY ŻAKÓW (8-10 
LAT) I ORLIKÓW (10-12 LAT). 

NALEŻY UWZGLĘDNIĆ:

- ROZWÓJ WŁASNEJ INICJATYWY. 
- ROZWÓJ WŁASNEGO DOŚWIADCZENIA. 

GIERKI 2 X 2, 3 X 3, 2 X 3, ITD. 

GRY ŁĄCZONE: PIŁKO-TENIS, PODANIA I STRZAŁY 

AKCJE KOMBINACYJNE. 

CELE:

- ATAK I OBRONA.
- KOORDYNACJA OKO-STOPA. 
- KOORDYNACJA PRZESTRZENNO-CZASOWA. 
- ATAK: GUBIENIE KRYCIA – WŁĄCZANIE SIĘ – 

UTRZYMYWANIE SIĘ PRZY PIŁCE. 

- OBRONA: KRYCIE – WYPROWADZANIE; STRATEGIA; 
KRYCIE STREFOWE, ITD. 

3.5 PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY MŁODZIKÓW (12 
– 14 LAT) I TRAMPKARZY (14 – 16 LAT). 

- W SENSIE PSYCHOLOGICZNYM: 

-  DUŻE ZMIANY HORMONALNE, WIDOCZNE I POWODUJĄCE 

BRAK STABILNOŚCI. 

- W SENSIE FIZYCZNYM: 

- ZNACZĄCY WZROST. 
- WZROST ROZMIARU SERCA. 
- ĆWICZENIE PRACY STAWÓW, SIŁY, 

WYTRZYMAŁOŚCI ORAZ 

WYDOLNOŚCI (TLENOWEJ).  

- ZABAWY KSZTAŁTUJĄCE SPRAWNOŚĆ, RÓWNOWAGĘ, 

ELASTYCZNOŚĆ. 

- ĆWICZENIA FIZYCZNE W WIEKU TRAMPKARZA, OK. 30%. 

- W SENSIE TECHNIKI: 

- JAKOŚĆ WAŻNIEJSZA OD ILOŚCI. 
- PANOWANIE NAD PIŁKĄ, PODAWANIE, WŁĄCZANIE SIĘ DO 

AKCJI, GUBIENIE KRYCIA. 

- TECHNIKA INDYWIDUALNA I ZESPOŁOWA. 
- BARDZIEJ OKREŚLONE POZYCJE NA BOISKU. 
- WIĘKSZY ŁAD I ORGANIZACJA GRY. 

3.5 PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY 
MŁODZIKÓW (12 – 14 LAT) I 
TRAMPKARZY (14 – 16 LAT). 

- W SENSIE TAKTYKI: 

- AKCEPTACJA PLANÓW TAKTYCZNYCH Z UWAGI NA 
ŚWIADOMOŚĆ RYWALIZACJI. 
- POCZĄTKI DOJRZEWANIA. 
- AKCJE W ATAKU I W OBRONIE. 
- DOSKONALENIE.
- RÓWNOWAGA I ZAJMOWANIE PLACU GRY. 
- POZNAWANIE ZASAD GRY OFENSYWNEJ I 

DEFENSYWNEJ. 

- UTRZYMYWANIE SIĘ PRZY PIŁCE. 
- SCHEMATY TECHNICZNO-TAKTYCZNE. 
- GRA NA OGRANICZONEJ PRZESTRZENI. 
- AKCJE WIĄZANE, ITD. 

3.6.- PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY JUNIORÓW 
(16 – 19 LAT). 

- W SENSIE PSYCHOLOGICZNYM:

- WIARA W SIEBIE. 
- ZDEFINIOWANIE CZEGO CHCĘ. 
- POCZUCIE NIEZALEŻNOŚCI. 
- KSZTAŁTOWANIE OSOBOWOŚCI.

- W SENSIE FIZYCZNYM: 

- 30% ROCZNYCH OBCIĄŻEŃ. 
- ROZWÓJ MIĘŚNI POD WZGLĘDEM SIŁY I OBJĘTOŚCI. 
- KOORDYNACJA MIĘŚNI. 
- STABILIZACJA UKŁADU SERCOWO-NACZYNIOWEGO. 
- WYDOLNOŚĆ TLENOWA, BEZTLENOWA I MIĘŚNIOWA. 
- SIŁA, WYTRZYMAŁOŚĆ I SZYBKOŚĆ. 
- INTENSYWNA PRACA STAWÓW, KOORDYNACJA, 

RÓWNOWAGA, 

ITD. 

- W SENSIE TECHNICZNYM: 

- MAKSYMALNE DOSKONALENIE TECHNIKI INDYWIDUALNEJ, 

INTENSYWNA PRACA W GRUPIE I CIĄGŁE KORYGOWANIE 

BŁĘDÓW. 

- W SENSIE TAKTYCZNYM: 

- ZASADY GRY W ATAKU I W OBRONIE. 
- ZAGRANIA, WYMIANA POZYCJI, AKCJE. 

3.7 PLAN

3.7 PLAN

OWANIE

OWANIE

.

.

PLAN

PLAN

OWANIE OZNACZA ELIMINACJĘ PRZYPADKU. 

OWANIE OZNACZA ELIMINACJĘ PRZYPADKU. 

3.7.1 ZASADY PLANOWANIA. 

USTALENIE CELÓW: 

- WYTRWAŁOŚĆ. 
- ZRÓŻNICOWANIE.

PODZIAŁ RÓL: 

- UZUPEŁNIANIE SIĘ.
- REGULARNOŚĆ, CIĄGŁOŚĆ. 

PEWNE ETAPY POWINNY BYĆ POWTARZANE: 

- OKRESOWOŚĆ.

3.7.2 FORMY PLANOWANIA. 

- ROCZNY PLAN TRENINGOWY. 

- OBÓZ TRENINGOWY.

- PLAN TYGODNIOWY. 

- PRZYGOTOWANIE DO TRENINGU. 

- PLAN W DNIU MECZU. 

3.7.3 PLANOWANIE TAKTYKI 

- 

NALEŻY WZIĄĆ POD UWAGĘ: 

- PRZYZWYCZAJENIE DO WYSIŁKU. 
- MOTYWACJĘ PIŁKARZA. 
- POSTĘP POD WZGLĘDEM ZMIANY ORAZ JAKOŚCI.  

CECHY:

- KATEGORIA DRUŻYNY. 
- ILOŚĆ MECZÓW. 
- KLASY ROZGRYWKOWE. 
- CECHY INDYWIDUALNE I ZESPOŁOWE DRUŻYNY. 
- DOSTĘPNY CZAS, ITD. 

- UWZGLĘDNIAJĄC CZY: 

- DŁUGI OKRES CZASU.
- ŚREDNI OKRES CZASU. 
- KRÓTKI OKRES CZASU. 
- BARDZO KRÓTKI OKRES CZASU. 

- PROGRAMOWANIE DLA FAZY: 

- OGÓLNEJ LUB PRZYGOTOWANIA PODSTAWOWEGO . 
- RYWALIZACJI LUB KONKRETNEGO CELU. 
- UTRZYMANIA.

3.8 OCENA.

WYMAGANIA:

- DANE ZBIERANE PRZEZ TĄ SAMĄ OSOBĘ. 

- TESTY WYKONYWANE W TYCH SAMYCH WARUNKACH. 

- ZROZUMIENIE WYKONYWANYCH TESTÓW PRZEZ 
PIŁKARZA. 

3.9 BADANE ELEMENTY.

CZĘŚĆ TRENINGOWA.

CZĘŚĆ MECZOWA.

DANE TECHNICZNE.

DANE TAKTYCZNE.

DANE FIZYCZNE.

WYKRES WAGI. 

DANE OGÓLNE, INDYWIDUALNE I ZESPŁOWE. 

3.10 TESTY.

TESTY MIERZĄCE MOŻLIWOŚCI PIŁKARZA: 

- PRZED ROZPOCZĘCIEM ROZGRYWEK. 

- W PIERWSZEJ POŁOWIE PAŹDZIERNIKA. 

- W PIERWSZEJ POŁOWIE LUTEGO. 

- PO ZAKOŃCZENIU SEZONU.

4. SZKOLENIE TECHNIKI.

4.1 ZDOLNOŚCI JUNIORÓW. 

4.2 PROGRAM 60 SESJI NAUKI TECHNIKI. 

PLAN I STRUKTURA W 6 CYKLACH. 

4.3 ROZGRZEWKA.

4.4 KLASYFIKACJA ĆWICZEŃ I GIER.

"GŁÓWNYM CELEM 

SZKOLENIA JEST 

NAUCZANIE"

5 BIBLIOGRAFÍA.

Analiza gry. 1997. OLIVÓS.

Ludzie dla piłki. COCA. 

Sporty zespołowe. GARGANTA.

Metodologia nauczania techniki w pierwszych etapach. 
REAL SOCIEDAD SAD. ZUBILLAGA i MASACH.

Zarządzanie drużynami. COCA.

Trening piłki nożnej. ETXARRI.

Taktyka w treningu i rywalizacji. ETXARRI.

Rozwój koncepcji taktycznych w różnych systemach 
gry. ETXARRI.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!

WARSZAWA, 6-7 września 2009  

 

Mikel Etxarri