METODOLOGiA

TRENINGU TECHNIKI W

PIERWSZYM ETAPIE

SZKOLENIA

DYNAMIKA PROFESJONALNEJ PIŁKI NOŻNEJ

WYMAGA OD ZAWODNIKÓW POZIOMU WIEDZY,

KTÓRY IM POZWOLI NA OPTYMALNY ROZWÓJ

SWOICH CECH.

SZKOLENIOWCY – TRENERZY MAJĄ

OBOWIĄZEK NIEUSTANNIE POSZERZAĆ SWOJĄ

WIEDZĘ, ABY JĄ PRZEKAZYWAĆ PRZYSZŁYM

PIŁKARZOM.

CELEM TYCH ZAJĘĆ JEST PRZYCZYNIENIE SIĘ DO

POSZERZENIA WIEDZY SZKOLENIOWCÓW –

TRENERÓW.

1 WSTĘP.

1.1 PIŁKA NOŻNA JAKO ZAWÓD.

PLANY NAUCZANIA W OKRESIE KSZTAŁCENIA W
JAKIMKOLWIEK ZAWODZIE SĄ OPARTE O ANALIZĘ
WYKONYWANIA TEGO ZAWODU, OKREŚLENIE I OPIS
POTRZEB ORAZ WPROWADZENIE DANYCH
PARAMETRÓW DO WW. PLANÓW.

"OBSERWACJA POWINNA BYĆ ŹRÓDŁEM
INFORMACJI."

1.2 MIEJSCA SZKOLENIA.

GRA NA PODWÓRKU – ŹRÓDŁO TECHNIKI,
TAKTYKI I PRZYGOTOWANIA FIZYCZNEGO W
PIŁCE NOŻNEJ.

ZASTĄPIENIE PODWÓRKA PRZEZ SZKOŁY
PIŁKARSKIE.

1.3 ISTOTNE KWESTIE W PROCESIE
SZKOLENIA.

ZŁOŻONOŚĆ CZYNNOŚCI.
TRUDNOŚĆ ANALIZY.
BADANIE NIEODŁĄCZNYCH ELEMENTÓW GRY.
CHARAKTERYSTYKA.
ROZRÓŻNIENIE SZKOLENIA I
PRZYGOTOWANIA.
METODOLOGIA PRZEKAZYWANIA WIEDZY.
EFEKT SYNERGII DZIAŁANIA RÓŻNYCH
PARAMETRÓW.
ODWZOROWANIE RZECZYWISTYCH SYTUACJI
BOISKOWYCH W ĆWICZENIACH.
ZNAJOMOŚĆ KONCEPCJI GRY.
DOSTOSOWANIE WŁAŚCIWEGO
ZINTEGROWANIA CECH DO OSIĄGNIĘCIA
OPTYMALNYCH WYNIKÓW, ITP.

1.4 TRENER NAUCZYCIEL.

RYWALIZUJE ABY ZWYCIĘŻAĆ, JEDNOCZEŚNIE KSZTAŁCI
SIĘ BEZ NASTAWIANIA SIĘ NA OKREŚLONY SUKCES
SPOŁECZNY.
GRA W PIŁKĘ NOŻNĄ JAKO REKREACJA.
GRA W PIŁKĘ NOŻNĄ JAKO SPOSÓB NA AKTYWNOŚĆ.
PIŁKA NOŻNA – JAKO PRZYGOTOWANIE DO ŻYCIA.
GRA W PIŁKĘ NOŻNĄ JAKO INTEGRACJA W GRUPIE.
GRA JAKO ODCZUWANA TRUDNOŚĆ W JEJ OPANOWANIU.

GRA W PIŁKĘ NOŻNĄ JAKO OBRAZ WIELU KONCEPCJI,
MAJĄCYCH ZASTOSOWANIE DO PIŁKI NOŻNEJ
AMATORSKIEJ ORAZ PROFESJONALNEJ.

SANTIAGO COCA. Ludzie dla piłki.

1.4 TRENER NAUCZYCIEL.

"GENIUSZ PIŁKARZA JEST WYJĄTKOWY I
NIEMOŻLIWY DO PRZEKAZANIA. ANI PELE ANI
MARADONA NIE POTRAFIĄ NAUCZYĆ TEGO, CO
SAMI UMIEJĄ, PONIEWAŻ ONI SAMI NIE
WIEDZĄ NA CZYM TO POLEGA. MOŻEMY
POKAZAĆ I PRZEKAZAĆ TO, CZEGO JESTEŚMY
ŚWIADOMI."

OLIVÓS. Analiza gry. 1997.

2 ANALIZA WYKONYWANIA ZAWODU.

2.1 MIEJSCE.

PLAC GRY JEST MIEJSCEM GDZIE

WYKONYWANE SĄ DZIAŁANIA I GDZIE MAJĄ

ZASTOSOWANIA RÓŻNE PARAMETRY,

WYSTĘPUJĄCE JEDNOCZEŚNIE.

2.2 OBSERWACJA.

2.2.1 WARUNKI.

PRZEKONANIE SZKOLENIOWCA, ŻE JEST
POTRZEBNY.

WPAJANIE MŁODEMU SPORTOWCY ZNACZENIA
WIEDZY O GRZE I, TYM SAMYM, ZNACZENIA
JEGO SZKOLENIA.

2.2 OBSERWACJA.

2.2.2 CEL.

OKREŚLIĆ ELEMENTY DO NAŚLADOWANIA LUB
POPRAWY, ABY OSIĄGNĄĆ CELE: UKSZTAŁTOWAĆ I
PRZYGOTOWAĆ SPORTOWCA JAKO MOŻLIWIE
NAJLEPSZEGO PIŁKARZA, UWZGLĘDNIAJĄC JEGO
INDYWIDUALNE CECHY.

PRZEKONANIE SZKOLENIOWCA, ŻE JEST
POTRZEBNY.

2.2 OBSERWACJA.

2.2.3 KONTROLOWANE CZYNNIKI.

ZDARZENIA.
ZNACZENIE W GRZE.
CZĘSTOTLIWOŚĆ.
ANALIZA LUB SYNTEZA PARAMETRÓW.
INDYWIDUALNA I ZESPOŁOWA.
STOPNIE ZŁOŻONOŚCI.
PRZYCZYNY, ITP.

2.2 OBSERWACJA.

2.2.4 CECHY.

ZAKRES.
WIELOASPEKTOWOŚĆ.
POSTĘPUJĄCA.
RELACYJNA.
ZINTEGORWANA.
ZAPAMIĘTYWANIE, ITP.

2.3 JAKOŚĆ SZKOLENIA.

JAKOŚCI NIE MIERZY SIĘ WYŁĄCZNIE
TECHNIKĄ, ALE RÓWNIEŻ CZYNNIKAMI
FIZYCZNYMI, TAKTYCZNYMI I
PSYCHOLOGICZNYMI.

ANALIZOWAĆ, ODKRYWAĆ, OPISYWAĆ,
POBUDZAĆ, WYKORZYSTYWAĆ CORAZ LEPIEJ
ZNAJOMOŚĆ WSZYSTKICH TYCH CZYNNIKÓW
W PRAKTYCE ORAZ ICH WSPÓŁZALEŻNOŚCI.

2.3.1 ETAPY ZAWODU PIŁKARZA:

INICJACJA:
DO WIEKU ORLIKA: GRA SPONTANICZNA I
PÓŁORGANIZOWANA.
ORLIKI I MŁODZIKI: GRA + NAUKA.

SZKOLENIE:
MŁODZIKI I TRAMPKARZE: GRA + NAUKA +
RYWALIZACJA.
TRAMPKARZE I JUNIORZY: GRA + NAUKA +
RYWALIZACJA + DOSKONALENIE.
JUNIORZY: ZINTEGROWANE DOSKONALENIE.

WYKONYWANIE ZAWODU:
SENIORZY: DOSKONALENIE I CIĄGŁE POSTĘPY WE
WSZYSTKICH OBSZARACH.

2.3.2 CELE PRZYSZŁEGO PROFESJONALNEGO
PIŁKARZA.

STARAĆ SIĘ ROBIĆ POSTĘPY KAŻDEGO DNIA.

BEZUSTANNIE UCZYĆ SIĘ WYKONYWANIA
SWOJEGO ZAWODU.

2.3.3 PRZEDSTAWIENIE WYBRANYCH
NARZĘDZI

ORGANIZACJA

SZKOLENIE

SZKOLENIOWCÓW

PLANY ROZWOJU

WYBÓR

SZKOLENIOWCÓW

PLANOWANIE.
PLANY SZKOLEŃ

ZBIERANIE I

PRZEKAZYWANIE

INFORMACJI

SPIS OBOWIĄZKÓW

AUDYTY

WEWNĘTRZNE I

ZEWNĘTRZNE

SZKOLENIA

DODATKOWE

ISTOTNE PARAMETRY:

WEWNĘTRZNE,

ZEWNĘTRZNE I

SPECYFICZNE

KONTROLA I

WYCIĄGANIE

WNIOSKÓW. NOWE

TECHNOLOGIE.

ANALIZA WYNIKÓW.

OCENA

METODOLOGIA,

FUNKCJE,

WSPÓŁZALEŻNOŚCI,

INTERAKCJE

DZIAŁANIA

KORYGUJĄCE.

ANALIZA PRZYCZYN.

METODOLOGIA

ROZWIĄZYWANIA

PROBLEMÓW, ITD.

"PRACA GRUPOWA RÓWNA SIĘ SUMIE

INDYWIDUALNYCH NAKŁADÓW PRACY,

KIEDY ISTNIEJE WSPÓLNY CEL. BEZ TEGO

ELEMENTU, RÓWNOŚĆ TA NIE ZACHODZI."

2.3.4 WYBRANE CECHY SZKOLENIOWCA

WIEDZA

METODYKA

ZROZUMIENIE

AUTORYTET

NIEUSTANNE

DĄŻENIE DO

POPRAWY

JAKOŚCI

AUTORYTET

MORALNY. NIE

NARZUCONY.

ANALITYK

NAUCZYCIEL

PSYCHOLOG

UMIEJĘTNOŚĆ

DIAGNOZY

DOBRE RELACJE

ZEWNĘTRZNE

SZANOWANY,

ITP.

PEDAGOG

ŁATWOŚĆ

WYRAŻANIA SIĘ

W MOWIE

3. ROZWÓJ W OKRESIE PIERWSZYCH
KONTAKTÓW Z PIŁKĄ NOŻNĄ.

3.1 WPROWADZENIE (DO 12 ROKU
ŻYCIA).

CZYNNIKI, KTÓRE NALEŻY UWZGLĘDNIĆ:

- ROZMIARY BOISKA, OK. 60/70 X 40/45. BRAMKI 6 X 2 M.
- SPRAWNOŚĆ.
- KOORDYNACJĘ: DUŻA ELASTYCZNOŚĆ BEZ SYNCHRONIZACJI.
- GESTYKULACJA.
- POKAZYWANIE TECHNIKI: JESTEM NAJLEPSZY.
- GRA ZESPOŁOWA.
- BRAK SYSTEMU.
- BRAK RÓWNOWAGI PRZY UDERZENIACH.

3.2 OKRES PRZED KSZTAŁTOWANIEM (OD 12
DO 16 ROKU ŻYCIA).

- SPOSÓB GRY BARDZIEJ ZBLIŻONY DO
RZECZYWISTEGO.
- ODBIÓR OBRAZÓW.
- ŁATWOŚĆ IMITOWANIA.
- DOSTOSOWANIE SIĘ DO GESTYKULACJI.
- CHĘĆ POPRAWY.
- ROZWÓJ NA PODSTAWIE OBSERWACJI.
- GRA W JEDENASTU: INDYWIDUALNA I
ZESPOŁOWA.
- POTRZEBA WSPÓŁPRACY Z INNYMI
GRACZAMI.

3.3 KSZTAŁTOWANIE. (OD 16 DO 19 ROKU
ŻYCIA).

- UPRAWIANIE SPORTU W RZECZYWISTOŚCI.
- KSZTAŁTOWANIE TECHNIKI I TAKTYKI.
- FAKTYCZNA KONCEPCJA GRY.
- WYBÓR MIEJSCA NA BOISKU.
- POSZUKIWANIE SYSTEMU I JEGO DOSKONALENIE.
- ZNAJOMOŚĆ REGUŁ GRY.
- ZWRACANIE UWAGI NA OBSERWACJĘ GRY.
- USTAWIENIE W STOSUNKU DO PARTNERÓW, PIŁKI,
PRZECIWNIKÓW.
- EDUKACJA SPOŁECZNA I SPORTOWA.
- GRA INDYWIDUALNA I ZESPOŁOWA.
- CHĘĆ OSIĄGNIĘCIA POZIOMU MIĘDZYNARODOWEGO.
- ASPEKTY TECHNICZNE:

- PANOWANIE NAD PIŁKĄ.
- PODANIA WSZYSTKIMI POWIERZCHNIAMI KONTAKTU.
- STRZAŁY NA BRAMKĘ.
- DRYBLING I ZWODY.
- WYBÓR NAJLEPSZEJ OPCJI.
- UMIEJĘTNOŚĆ PRZEWIDYWANIA.

3.4 PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY ŻAKÓW (8-10
LAT) I ORLIKÓW (10-12 LAT).

- W SENSIE FIZYCZNYM:

- TENDENCJA DO BRAKU RÓWNOWAGI POMIĘDZY

WZROSTEM I WAGĄ.

- ĆWICZENIA KOORDYNACJI I RÓWNOWAGI, PRZEWAGA
GIER I ĆWICZEŃ Z PIŁKĄ.

- W SENSIE PSYCHOLOGICZNYM:

- ŁATWOŚĆ PRZYSWAJANIA WIEDZY I WYZBYWANIA
SIĘ NAIWNOŚCI.

- W SENSIE TECHNICZNYM:

- GRA KREATYWNA. KONTAKT PIŁKARZ – PIŁKA.

OPANOWANIE I STRZAŁ. POWIERZCHNIE KONTAKTU.

- W SENSIE TAKTYCZNYM:

- GUBIENIE KRYCIA, KRYCIE STREFOWE, ROZEGRANIE
W TRÓJKĄCIE.

3.4 PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY ŻAKÓW (8-10
LAT) I ORLIKÓW (10-12 LAT).

NALEŻY UWZGLĘDNIĆ:

- ROZWÓJ WŁASNEJ INICJATYWY.
- ROZWÓJ WŁASNEGO DOŚWIADCZENIA.

GIERKI 2 X 2, 3 X 3, 2 X 3, ITD.

GRY ŁĄCZONE: PIŁKO-TENIS, PODANIA I STRZAŁY

AKCJE KOMBINACYJNE.

CELE:

- ATAK I OBRONA.
- KOORDYNACJA OKO-STOPA.
- KOORDYNACJA PRZESTRZENNO-CZASOWA.
- ATAK: GUBIENIE KRYCIA – WŁĄCZANIE SIĘ –

UTRZYMYWANIE SIĘ PRZY PIŁCE.

- OBRONA: KRYCIE – WYPROWADZANIE; STRATEGIA;
KRYCIE STREFOWE, ITD.

3.5 PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY MŁODZIKÓW (12
– 14 LAT) I TRAMPKARZY (14 – 16 LAT).

- W SENSIE PSYCHOLOGICZNYM:

- DUŻE ZMIANY HORMONALNE, WIDOCZNE I POWODUJĄCE

BRAK STABILNOŚCI.

- W SENSIE FIZYCZNYM:

- ZNACZĄCY WZROST.
- WZROST ROZMIARU SERCA.
- ĆWICZENIE PRACY STAWÓW, SIŁY,

WYTRZYMAŁOŚCI ORAZ

WYDOLNOŚCI (TLENOWEJ).

- ZABAWY KSZTAŁTUJĄCE SPRAWNOŚĆ, RÓWNOWAGĘ,

ELASTYCZNOŚĆ.

- ĆWICZENIA FIZYCZNE W WIEKU TRAMPKARZA, OK. 30%.

- W SENSIE TECHNIKI:

- JAKOŚĆ WAŻNIEJSZA OD ILOŚCI.
- PANOWANIE NAD PIŁKĄ, PODAWANIE, WŁĄCZANIE SIĘ DO

AKCJI, GUBIENIE KRYCIA.

- TECHNIKA INDYWIDUALNA I ZESPOŁOWA.
- BARDZIEJ OKREŚLONE POZYCJE NA BOISKU.
- WIĘKSZY ŁAD I ORGANIZACJA GRY.

3.5 PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY
MŁODZIKÓW (12 – 14 LAT) I
TRAMPKARZY (14 – 16 LAT).

- W SENSIE TAKTYKI:

- AKCEPTACJA PLANÓW TAKTYCZNYCH Z UWAGI NA
ŚWIADOMOŚĆ RYWALIZACJI.
- POCZĄTKI DOJRZEWANIA.
- AKCJE W ATAKU I W OBRONIE.
- DOSKONALENIE.
- RÓWNOWAGA I ZAJMOWANIE PLACU GRY.
- POZNAWANIE ZASAD GRY OFENSYWNEJ I

DEFENSYWNEJ.

- UTRZYMYWANIE SIĘ PRZY PIŁCE.
- SCHEMATY TECHNICZNO-TAKTYCZNE.
- GRA NA OGRANICZONEJ PRZESTRZENI.
- AKCJE WIĄZANE, ITD.

3.6.- PRZYGOTOWANIE DRUŻYNY JUNIORÓW
(16 – 19 LAT).

- W SENSIE PSYCHOLOGICZNYM:

- WIARA W SIEBIE.
- ZDEFINIOWANIE CZEGO CHCĘ.
- POCZUCIE NIEZALEŻNOŚCI.
- KSZTAŁTOWANIE OSOBOWOŚCI.

- W SENSIE FIZYCZNYM:

- 30% ROCZNYCH OBCIĄŻEŃ.
- ROZWÓJ MIĘŚNI POD WZGLĘDEM SIŁY I OBJĘTOŚCI.
- KOORDYNACJA MIĘŚNI.
- STABILIZACJA UKŁADU SERCOWO-NACZYNIOWEGO.
- WYDOLNOŚĆ TLENOWA, BEZTLENOWA I MIĘŚNIOWA.
- SIŁA, WYTRZYMAŁOŚĆ I SZYBKOŚĆ.
- INTENSYWNA PRACA STAWÓW, KOORDYNACJA,

RÓWNOWAGA,

ITD.

- W SENSIE TECHNICZNYM:

- MAKSYMALNE DOSKONALENIE TECHNIKI INDYWIDUALNEJ,

INTENSYWNA PRACA W GRUPIE I CIĄGŁE KORYGOWANIE

BŁĘDÓW.

- W SENSIE TAKTYCZNYM:

- ZASADY GRY W ATAKU I W OBRONIE.
- ZAGRANIA, WYMIANA POZYCJI, AKCJE.

3.7 PLAN

3.7 PLAN

OWANIE

OWANIE

.

.

PLAN

PLAN

OWANIE OZNACZA ELIMINACJĘ PRZYPADKU.

OWANIE OZNACZA ELIMINACJĘ PRZYPADKU.

3.7.1 ZASADY PLANOWANIA.

USTALENIE CELÓW:

- WYTRWAŁOŚĆ.
- ZRÓŻNICOWANIE.

PODZIAŁ RÓL:

- UZUPEŁNIANIE SIĘ.
- REGULARNOŚĆ, CIĄGŁOŚĆ.

PEWNE ETAPY POWINNY BYĆ POWTARZANE:

- OKRESOWOŚĆ.

3.7.2 FORMY PLANOWANIA.

- ROCZNY PLAN TRENINGOWY.

- OBÓZ TRENINGOWY.

- PLAN TYGODNIOWY.

- PRZYGOTOWANIE DO TRENINGU.

- PLAN W DNIU MECZU.

3.7.3 PLANOWANIE TAKTYKI

-

NALEŻY WZIĄĆ POD UWAGĘ:

- PRZYZWYCZAJENIE DO WYSIŁKU.
- MOTYWACJĘ PIŁKARZA.
- POSTĘP POD WZGLĘDEM ZMIANY ORAZ JAKOŚCI.

CECHY:

- KATEGORIA DRUŻYNY.
- ILOŚĆ MECZÓW.
- KLASY ROZGRYWKOWE.
- CECHY INDYWIDUALNE I ZESPOŁOWE DRUŻYNY.
- DOSTĘPNY CZAS, ITD.

- UWZGLĘDNIAJĄC CZY:

- DŁUGI OKRES CZASU.
- ŚREDNI OKRES CZASU.
- KRÓTKI OKRES CZASU.
- BARDZO KRÓTKI OKRES CZASU.

- PROGRAMOWANIE DLA FAZY:

- OGÓLNEJ LUB PRZYGOTOWANIA PODSTAWOWEGO .
- RYWALIZACJI LUB KONKRETNEGO CELU.
- UTRZYMANIA.

3.8 OCENA.

WYMAGANIA:

- DANE ZBIERANE PRZEZ TĄ SAMĄ OSOBĘ.

- TESTY WYKONYWANE W TYCH SAMYCH WARUNKACH.

- ZROZUMIENIE WYKONYWANYCH TESTÓW PRZEZ
PIŁKARZA.

3.9 BADANE ELEMENTY.

CZĘŚĆ TRENINGOWA.

CZĘŚĆ MECZOWA.

DANE TECHNICZNE.

DANE TAKTYCZNE.

DANE FIZYCZNE.

WYKRES WAGI.

DANE OGÓLNE, INDYWIDUALNE I ZESPŁOWE.

3.10 TESTY.

TESTY MIERZĄCE MOŻLIWOŚCI PIŁKARZA:

- PRZED ROZPOCZĘCIEM ROZGRYWEK.

- W PIERWSZEJ POŁOWIE PAŹDZIERNIKA.

- W PIERWSZEJ POŁOWIE LUTEGO.

- PO ZAKOŃCZENIU SEZONU.

4. SZKOLENIE TECHNIKI.

4.1 ZDOLNOŚCI JUNIORÓW.

4.2 PROGRAM 60 SESJI NAUKI TECHNIKI.

PLAN I STRUKTURA W 6 CYKLACH.

4.3 ROZGRZEWKA.

4.4 KLASYFIKACJA ĆWICZEŃ I GIER.

"GŁÓWNYM CELEM

SZKOLENIA JEST

NAUCZANIE"

5 BIBLIOGRAFÍA.

Analiza gry. 1997. OLIVÓS.

Ludzie dla piłki. COCA.

Sporty zespołowe. GARGANTA.

Metodologia nauczania techniki w pierwszych etapach.
REAL SOCIEDAD SAD. ZUBILLAGA i MASACH.

Zarządzanie drużynami. COCA.

Trening piłki nożnej. ETXARRI.

Taktyka w treningu i rywalizacji. ETXARRI.

Rozwój koncepcji taktycznych w różnych systemach
gry. ETXARRI.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ!

WARSZAWA, 6-7 września 2009

Mikel Etxarri