Umowy w obrocie gospodarczym

Umowa w obrocie gospodarczym jest

instrumentem umożliwiającym
przedsiębiorcom osiąganie celów, które
sobie założyli.

Za pomocą umowy można zabezpieczyć

sobie funkcjonowanie w przyszłości oraz
programować perspektywy rozwoju.

Pojęcie umowy

Aktem podstawowym jest Kodeks Cywilny –

ustawa z 23 kwietnia 1964 roku.

Nie zawiera ona jednak definicji generalnej

umowy.

Umowy są zdarzeniami prawnymi, które w

prawie cywilnym odgrywają szczególną rolę.

Zdarzenia to fakty z którymi prawo cywilne

łączy powstanie, zmianę lub ustanie
stosunków cywilnoprawnych, albo rodzących
efekty w sferze podmiotowości prawnej.

Pojęcie umowy

Wśród zdarzeń prawnych najważniejsze

są czynności prawne.

Są one instrumentem, za pomocą którego

podmioty mogą według własnej woli, w
ramach obowiązującego prawa,
kształtować stosunki cywilnoprawne.

Wśród czynności prawnych najważniejsze

są umowy

Pojęcie umowy

Przez umowę rozumie się najczęściej

dwu- lub wielostronną czynność
prawną, która dochodzi do skutku
poprzez złożenie co najmniej dwóch
zgodnych oświadczeń woli.

Elementem koniecznym jest osiągnięcie

przez strony konsensusu woli,
porozumienia czy też oświadczenia.

Pojęcie umowy

Kontrakt (ang. contract, niem. kontrakt)

jest powszechnie uważany za dokument
czy zbiór dokumentów, stwierdzający
intencję stron zawarcia określonej
umowy handlowej, powinien on określać
szczegółowo warunki umowy, prawa i
obowiązki stron oraz zakres ich
odpowiedzialności.

Umowa (kontrakt) stanowi określoną

całość, na którą mogą składać się różne
części.

Rodzaje umów

Umowa handlowa – nie jest ewidentnie

wyróżniona, za umową taką uważa się
każdą zawartą przez przedsiębiorcę z
innym przedsiębiorcą lub kimkolwiek z
jego otoczenia.

Umowy jednostronnie zobowiązujące.
Umowy dwustronnie zobowiązujące.
Umowy zobowiązujące – skutkiem jest

powstanie dla stron zobowiązania.

Rodzaje umów

Umowy rozporządzające – skutkiem jest

przeniesienie, likwidacja lub obciążenie

prawa

Umowy rozporządzająco – zobowiązujące:
Umowy konsensualne.
Umowy realne.
Umowy odpłatne.
Umowy nieodpłatne.
Umowy krótkoterminowe.
Umowy średnioterminowe.

Rodzaje umów

Umowa handlowa – nie jest ewidentnie

wyróżniona, za umową taką uważa się
każdą zawartą przez przedsiębiorcę z
innym przedsiębiorcą lub kimkolwiek z
jego otoczenia.

Umowy jednostronnie zobowiązujące.
Umowy dwustronnie zobowiązujące.
Umowy zobowiązujące – skutkiem jest

powstanie dla stron zobowiązania.

Zasada swobody kontraktowania

Zasada swobody i wolności umów jest

uregulowana w art. 353

kc.

Strony układają wzajemnie relację

prawną w granicach:

Swojego uznania

Natury stosunku

Przepisów prawa

Zasad współżycia społecznego.

Zasada swobody kontraktowania

Zasada ta wyraża się w:

Swobodzie decyzji co do zawarcia umowy,

Swobodzie wyboru partnera,

Swobodzie kształtowania treści

Swobodzie wyboru formy

Swoboda kontraktu jest kategorią

generalną, normatywną, adresowaną do
wszystkich.

Nie ma jednak charakteru absolutnego, jest

poddawana ograniczeniom.

Sposoby zawierania umów

Można ten proces nazwać pewnym „misterium”

i składa się ze ściśle określonych czynności i

etapów.

Czynności poprzedzające:
Reklamy, ogłoszenia, cenniki, foldery itp..
List intencyjny: dokument wyrażający ogólny

zamiar kontraktowania, spełniający warunki

wstępnego zestawienia oświadczeń woli,

pełniący niekiedy rolę umowy ramowej. Może

być także uważany za czynność prawną

organizującą proces zawierania umów

handlowych.

Sposoby zawierania umów

Wzorce umowne: pewne ramy i rozwiązania

pomocne dla zawierania umów.

Ogólne warunki umów: sformalizowane zbiory

ogólnych postanowień umownych

uporządkowanych i ułożonych według

pewnego standardu. Mogą być opracowane w

sposób jednostronny, przez organizacje

społeczne, przez władze państwowe.

Podstawową cechą jest to, że dokumenty te nie

wiążą z mocy prawa, a dopiero po ich

zaakceptowaniu i podpisaniu przez strony art.

384 kc.

Spotkać można jeszcze wzory umów i

regulaminy.

Sposoby zawierania umów

Normatywne sposoby zawarcia umów:

Ofertowy art. 66 – 69 kc

Przez ofertę należy rozumieć

oświadczenie drugiej stronie chęci
zawarcia umowy, określające istotne
postanowienia tej umowy (przedmiot i
cenę)

Sposoby zawierania umów

Normatywne sposoby zawarcia umów:

Negocjacyjny art. 71– 72 kc

Przez negocjacje należy rozumieć

podejmowanie działań zmierzających do
osiągnięcia takiej zgodności między stronami,
która pozwala na realizację zamierzonego
celu. W negocjacjach obowiązują tzw
uniwersalne reguły postępowania. Na tym
etapie duże znaczenie ma sporządzenie
odpowiedniej dokumentacji.

Sposoby zawierania umów

Normatywne sposoby zawarcia umów:

Przetargowy art. 70 i n. kc

Przez przetarg należy rozumieć taki

sposób zawarcia umowy, w którym
decyzja o doborze partnera jest
wynikiem wyboru najkorzystniejszej
oferty

Sposoby zawierania umów

Inne:

Poza lokalem przedsiębiorstwa

Na odległość

Za pomocą prospektu

Forma umów

Zgodnie z art. 60 k.c. z zastrzeżeniem

wyjątków przewidzianych w ustawie, wola

osoby dokonującej czynności prawnej może

być wyrażona przez każde zachowanie, które

ujawnia tę wolę w sposób dostateczny w tym

również przez ujawnienie tej woli na nośniku

informatycznym (oświadczenie woli).

Ustawodawca nakłada obowiązek określonej

formy uzasadniając to m.in. koniecznością

uniknięcia wątpliwości co do faktu i momentu

zawarcia umowy, zabezpieczenia dowodu

zawarcia i jawności względem osób trzecich.

Forma umów

Formy:

ad solemnitatem (pod rygorem nieważności)

jej niezachowanie powoduje automatyczną

nieważności czynności prawnej,

ad probationem (dla celów dowodowych) jej

niezachowanie nie pociąga za sobą

nieważności czynności ale ich udowodnienie

bez zachowania formy może być niemożliwe,

ad eventum (dla wywołania oznaczonych

skutków prawnych)

Forma umów

Uzupełnienie lub zmiana umowy wymaga takiej

formy jaką przewidziano dla umowy
pierwotnej.

Najczęściej spotykane:
- zwykła forma pisemna,

forma pisemna z urzędowym poświadczeniem
daty,

forma pisemna z urzędowym poświadczeniem
podpisu,

forma kwalifikowana aktu notarialnego

Podmiot umowy

Podmiotami są strony występujące po stronie

uprawnionej i zobowiązanej. Dopuszczalne

jest istnienie osób trzecich nie będących

stronami, a będących równocześnie

podmiotami praw i obowiązków.

Co do zasady oświadczenia woli należy składać

samodzielnie i we własnym imieniu oraz na

własną rzecz. Jest jednak możliwe zastąpienie

przez osobę, która posiada uprawnienie do

reprezentacji, pod warunkiem, że spełnia ono

wymogi formalne. Działanie w cudzym

imieniu wymaga umocowania.

Podmiot umowy

Pełnomocnictwo (oświadczenie woli złożone pełnomocnikowi)

może mieć dowolną formę, za wyjątkiem sytuacji gdy dotyczy:

czynności prawnej dla której przewidziana jest szczególna

forma,

określonej formy wymaga przepis k.c. np.. Pełnomocnictwo

ogólne

czynności przekraczających zwykły zarząd.

Istnieją różne rodzaje pełnomocnictw: ogólne, dla poszczególnego

rodzaju czynności czy dla konkretnej czynności prawnej.

Pełnomocnictwo wygasa po upływie terminu ważności, z

powodu odwołania pełnomocnictwa, w razie śmierci

pełnomocnika lub reprezentowanego.

W przypadku dokonania czynności prawnej przez pełnomocnika i

przekroczeniu zakresu pełnomocnictwa ważność czynności

zależy od jej potwierdzenia przez reprezentowanego.

Prokura – specjalny rodzaj pełnomocnictwa udzielanego przez

przedsiębiorcę wpisanego do rejestru obejmująca czynności

sądowe i pozasądowe związane z działalnością przedsiębiorcy.

Przedmiot umowy

Przedmiotem umowy jest określone świadczenie

polegające na zachowaniu się dłużnika

zgodnie z treścią zobowiązania zmierzające

do zaspokojenia interesu wierzyciela.

Wierzyciel ma prawo żądać od dłużnika

zachowania się zgodnego z przysługującym

mu prawem podmiotowym.

Treść prawa podmiotowego wynika z

uprawnienia wierzyciela i odpowiadającego

mu obowiązkowi dłużnika.

Świadczenie może polegać na działaniu lub

zaniechaniu w zależności od tego do czego

dłużnik został zobowiązany.

Przedmiot umowy

Klasyfikacja świadczeń:
- Jednorazowe

Okresowe

Ciągłe

Podzielne

Niepodzielne

Oznaczone indywidualnie

Oznaczone rodzajowo

Treść świadczenia obejmuje uprawnienia i obowiązki stron

zawarte w umowie. Na treść umowy wpływ mają zasady

dotyczące umów, przepisy prawa oraz wola stron.

Przedmiot umowy

Prawo cywilne wyodrębnia elementy które są składnikami

umowy:

Esentialia negotii – bez nich czynność prawna nie może

w ogóle dojść do skutku, indywidualizują one umowę pod

względem prawnym,

Naturalia negotii – elementy, których umieszczenie nie

ma wpływu na dojście do realizacji czynności prawnej –

art. 56 kc

Accidentalia negotii – elementy podmiotowo istotne,

które wolą stron zostały zakwalifikowane do elementów

istotnych dla zawarcia umowy np. zadatek, odstępne,

umowne prawo odstąpienia, kara umowna.

Przedmiot umowy

Dodatkowo z zastrzeżeniem przepisów

prawa strony mogą umieścić takie
elementy dodatkowe jak:

Warunek – skutki prawne umowy
zaistnieją w przypadku ziszczenia się
zdarzenia przyszłego niepewnego, art.
89 kc.

Termin – skutki prawne umowy zaistnieją
w przypadku ziszczenia się zdarzenia
przyszłego pewnego, art. 110 kc.

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Wykonanie zobowiązania następuje

poprzez spełnienie świadczenia.
Wykonanie świadczenia to zespół
czynności podjętych w celu osiągnięcia
założonego celu umowy. Powinnością
dłużnika jest wykonanie ciążącego na
nim zobowiązania zgodnie z jego
treścią, w sposób odpowiadający jego
celowi społeczno – gospodarczemu oraz
zasadom współżycia społecznego.

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Zasady współżycia społecznego to powszechnie

przyjęte w społeczeństwie reguły
postępowania między osobami fizycznymi o
charakterze moralnym lub obyczajowym.
Zasady te wchodzą w skład klauzul
generalnych prawa cywilnego, czyli innych
pozaprawnych systemów ocen i wartości do
których przepisy prawa się odwołują. Celem
ich stosowania jest uelastycznienie prawa i
dostosowanie oceny prawnej do konkretnej
osoby i jej sytuacji życiowej w powiązaniu z jej
działaniami.

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Umowy mogą być wykonywane osobiście

lub przez pełnomocników. Sposób
wykonania umowy wynika z jej
charakteru, przepisu prawa lub
właściwości świadczenia art. 356 kc.
Wierzyciel może żądać osobistego
spełnienia świadczenia tylko w
przypadku gdy wynika to z treści
czynności prawnej lub ustawy lub
właściwości świadczenia.

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Świadczenie musi być wykonane (spełnione) w tzw.

należytej jakości, inne kryterium jakości może wynikać z

umowy przepisów szczególnych, lub okoliczności. Jeżeli

brak jest takich wskazań, a przedmiotem świadczenia są

rzeczy oznaczone co do gatunku wtedy należy świadczyć

je w średniej jakości

Świadczenie musi być wykonane z należytą starannością –

taką jaka jest powszechnie wymagana. SN „ należyta

staranność dłużnika przy uwzględnieniu zawodowego

charakteru obejmuje także znajomość obowiązującego

prawa oraz następstw z niego wynikających, w zakresie

prowadzonej działalności gospodarczej”

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Miejsce wykonania świadczenia może być

oznaczone w umowie, przepisach szczególnych
lub może wynikać z właściwości świadczenia. W
innych przypadkach reguła z art. 454 kc –
świadczenie powinno być spełnione w miejscu
gdzie w chwili powstania zobowiązania dłużnik
miał miejsce zamieszkania. W przypadku
świadczenia pieniężnego miejscem jego
spełnienia jest siedziba wierzyciela, w tym
przypadku ponosi on odpowiedzialność za
przekazanie informacji o zmianie miejsca
zamieszkania dłużnikowi, ewentualnie za
niemożność spełnienia świadczenia.

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Czas jest bardzo ważnym elementem prawa

kontraktów.

Zobowiązanie dłużnika powinno być wykonane w

określonym terminie, który może być w różny

sposób oznaczony. Jeżeli termin jest nie

oznaczony to dłużnik powinien spełnić

świadczenie niezwłocznie po wezwaniu go do

tego przez wierzyciela art. 455 kc. Termin

spełnienia świadczenia oznaczonego przez

czynność prawną uważa się za zastrzeżony na

korzyść dłużnika i jedynie w przypadku nie

wypłacalność dłużnika wierzyciel może zażądać

natychmiastowego spełnienia świadczenia.

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Wykonanie zobowiązania powinno być

przez wierzyciela lub osobę przez niego
upoważnioną potwierdzone. Forma
potwierdzenia jest zależna od
przedmiotu i warunków świadczenia.
Najczęściej mamy do czynienia z
pokwitowaniem czyli pisemnym
potwierdzenie wykonania świadczenia.

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Zasada Pacta sunt servanda – umowy należy

honorować. Jest to fundamentalna zasada

prawa kontraktu, z której wynika, że

zobowiązania zaciągnięte przez strony muszą

zostać zrealizowane. Zawarty jest w niej

wymóg zachowania się stron zgodnie z treścią

powinności zawartej w umowie niezależnie od

tego kim są, w jakiej znajdują się sytuacji i co

jest treścią zobowiązania. Zasady tej nie

można rozpatrywać bez równoczesnej analizy

zasad współżycia społecznego i zasady

swobody umów. Uzupełnieniem jest warunek:

„o ile okoliczności nie zmienią się” art. 357

kc.

Wykonywanie zobowiązań
umownych

Klauzula rebus sic stantibus
Ma zastosowanie jeżeli między czasem powstania a jego

wykonaniem nastąpiła radykalna zmiana uwarunkowań,

których efektem jest naruszenie bytu i sensu prawnego i

społeczno – gospodarczego danej umowy.

Zastosowanie tej klauzuli pozwala na wytoczenie powództwa

sądowego o:

Ponowne oznaczenie sposobu realizacji zobowiązania,

Ponowne oznaczenie wysokości świadczenia

Rozwiązanie umowy.

Sąd weźmie pod uwagę nadmierne trudności oraz groźba

rażącej straty.

W przypadku tej klauzuli ma zastosowanie zasada

nominalizmu zobowiązań pieniężnych art. 358

kc. i

waloryzacje .

Zastrzeżenia umowne

Zasadą jest, że zobowiązania powinny być

wykonywane z ich treścią, z poszanowaniem

przepisów prawa i praw podmiotowych drugiej

strony.

Strony same kształtują swoje relacje prawne i w

związku z tym mogą same przewidywać problemy,

które potencjalnie pojawią się przy ich wykonywaniu,

jak również podjąć wszelkie możliwe działania

zabezpieczające przed ich zaistnieniem.

Przepisy prawa przewidują możliwość wykorzystania

umownych i pozaumownych instrumentów

zabezpieczenia wykonania zobowiązania.

Umowne sposoby mają na celu wywarcie presji

motywacyjnej, pozaumowne pomagają w egzekucji

świadczenia.

Zastrzeżenia umowne

Umowne:

Zadatek – suma pieniężna lub rzecz,

którą jeden z kontrahentów przekazuje

drugiemu przed wykonaniem

świadczenia ale po zawarciu umowy.

Umowne prawo odstąpienia –

przysługujące jednej lub wszystkim

stronom uprawnienie odstąpienia od

umowy w określonym czasie.

Odstępne – przysługujące jednej lub

wszystkim stronom uprawnienie do

odstąpienia od umowy za zapłatą

określonej sumy pieniężnej.

Zastrzeżenia umowne

Umowne:
4. Kara umowna – środek służący do

zdyscyplinowania stron szczególnie przy

świadczeniach rzeczowym polegający na

zobowiązaniu do zapłaty określonej sumy

pieniężnej w przypadku naruszenia terminu lub

jakości świadczenia.

5. Odsetki umowne – art. 359 kc – środek polegający

na zapłaceniu określonej procentowo od wartości

świadczenia sumy w przypadku naruszenia

terminu lub jakości świadczenia. Muszą mieć

określone źródło ustalenia, np: treść czynności

prawnej, orzeczenie sądu lub decyzja właściwego

organu.

Zastrzeżenia umowne

Pozaumowne:

Poręczenie – art. 876 kc.

Weksel – papier wartościowy
inkorporujący w sobie prawo dla
jego posiadacza do żądania
zapłacenia sumy pieniężnej
określonej w jego treści.

Zastrzeżenia umowne

Pozaumowne:
3. Zastaw – polega na obciążeniu rzeczy prawem, na

podstawie którego wierzyciel będzie mógł

dochodzić zaspokojenia z rzeczy bez względu na to

czyją rzecz jest własnością

4. Hipoteka – polega na obciążeniu rzeczy nieruchomej

prawem, na podstawie wierzyciel będzie mógł

dochodzić zaspokojenia bez względu na to czyją

nieruchomość jest własnością. Podstawą jest

konstytutywny wpis do księgi wieczystej.

5. Przewłaszczenie na zabezpieczenie – rzeczy

pozostają w posiadaniu dłużnika ale są własnością

wierzyciela. Dłużnik używa ich jako użytkownik lub

przechowawca.

Wygaśnięcie zobowiązań
umownych.

Spełnienie świadczenia zgodnie z treścią

zobowiązania.

Zaistnienie okoliczności uniemożliwiających

spełnienie świadczenia, za które dłużnik nie

odpowiada.

Nadzwyczajna zmiana okoliczności.

Osiągnięcie celu umowy.

Świadczenie przez dłużnika rzeczy innych

ale na które wierzyciel wyraził zgodę.

Potrącenie

Odnowienie – inne świadczenie, inna

podstawa prawna i nowa umowa.

Złożenie do depozytu sądowego.

Odpowiedzialność za wykonanie
zobowiązań.

Art. 471 i nast. Kc
Rozróżniamy odpowiedzialność za

niewykonanie lub nienależyte
wykonanie zobowiązania.

Dłużnik zobowiązany jest do naprawienia

szkody wynikłej z niewykonania lub
nienależytego wykonania zobowiązania
chyba, że nie ponosi za to
odpowiedzialności.

Odpowiedzialność za wykonanie
zobowiązań.

Cechy:

Przed powstaniem szkody strony
powinien łączyć stosunek
zobowiązaniowy,

Odszkodowanie jedynie zastępuje
świadczenie pierwotne lub je
uzupełnia.

Odpowiedzialność za wykonanie
zobowiązań.

Przesłanki odpowiedzialności:
1. Niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania.

Dłużnik nie podejmuje działań lub je podejmuje ale bez

dążenia do wykonania zobowiązania.
Nienależyte wykonania – dłużnik podejmuje działania,

ale czyni to niezgodnie z treścią umowy, w

niewłaściwym terminie i/lub miejscu.

2. Szkoda – powstanie uszczerbku majątkowego.

Strata – szkoda polega na zmniejszeniu wartości

majątku – damnum emergens,

Utrata korzyści – utrata spodziewanych profitów –

lucrum cesans

Odpowiedzialność za wykonanie
zobowiązań.

Przesłanki odpowiedzialności:
3. Związek przyczynowy – musi mieć

charakter adekwatny, odszkodowanie
jest ekwiwalentem za szkodę, która
jest normalnym i oczywistym
następstwem niewykonania lub
nienależytego wykonania
zobowiązania.

Odpowiedzialność za wykonanie
zobowiązań.

Ograniczenie odpowiedzialności dłużnika – art. 472

kc odpowiedzialność dłużnika za nie dołożenie

należytej staranności co oceniane jest przy

użyciu obiektywnych mierników staranności.

W sytuacji realizowania zobowiązań przez osoby

trzecie w imieniu dłużnika, odpowiada on za ich

działanie lub zaniechanie – art. 474 kc.

Odpowiedzialność ta opiera się na zasadzie

ryzyka tzn. zwolnienie dłużnika z

odpowiedzialności jest możliwe jeśli wykaże on,

że osoba trzecia nie miała wpływu na szkodę.

Złagodzenia lub zaostrzenie odpowiedzialności

dłużnika może nastąpić w umowie.

Umowa Sprzedaży

Jest to jeden z najbardziej popularnych

kontraktów obrotu prawno – gospodarczego

mający istotny wpływ na tak ważne sfery życia

jak własność i korzystanie z różnego rodzaju

dóbr. Została uregulowana w art. 535 – 602 kc.

Treścią umowy sprzedaży jest zobowiązanie się

sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy

na kupującego i wydania rzeczy oraz

zobowiązanie się kupującego do odebrania

rzeczy i zapłaty za nią sprzedającemu.

Umowa ta jest konsensualna, odpłatna,

wzajemna i zobowiązująca, która wywołuje

niekiedy skutek rozporządzający.

Umowa Sprzedaży

Tryb zawarcia i forma opiera się na

ogólnych regułach kc, choć niekiedy
mogą mieć zastosowanie przepisy
szczególne.

Przedmiotem umowy sprzedaży mogą

być rzeczy oznaczone co do tożsamości
jak i gatunkowo, rzeczy przyszłe i
rzeczy nie należące do sprzedawcy,
różnego rodzaju energia oraz prawa
podmiotowe.

Umowa Sprzedaży

Rodzaje sprzedaży:

Sprzedaż na raty (art. 583 – 588 kc) dokonywana w zakresie

działalności przedsiębiorstwa i dotyczy sprzedaży rzeczy

ruchomej osobie fizycznej za cenę płatną w częściach, rzecz

ma być wydana po całkowitym uregulowaniu ceny.

Sprzedaż z zastrzeżeniem własności rzeczy sprzedanej (art.

589 - 591) przeniesienie własności następuje pod

warunkiem zawieszającym.

Sprzedaż na próbę ( art.592 ) jest to dokonanie czynności

sprzedaży z zastrzeżeniem zbadania rzeczy przez

kupującego

Sprzedaż z zastrzeżeniem prawa odkupu ( art. 593 – 595)

Sprzedawca może w ciągu pięciu lat złożyć kupującemu

stosowne oświadczenie o chęci skorzystania z

przysługującego mu prawa.

Sprzedaż z zastrzeżeniem prawa pierwokupu ( art. 596 –

602) jeżeli ustawa lub czynność prawna zastrzega dla

jednej ze stron pierwszeństwo kupna rzeczy na wypadek

gdyby druga strona się jej wyzbywała.

Umowa Sprzedaży

Inne rodzaje sprzedaży:

Sprzedaż z bonifikatą (upust ceny,

premia, losowanie nagrody, zwrot innego

towaru, kupon promocyjny, przecena)

Sprzedaż według wzoru lub opisu

Sprzedaż na zamówienie

Subskrypcja i abonament

Sprzedaż wysyłkowa

Sprzedaż bezpośrednia

Sprzedaż tzw. argentyńska

Umowa Sprzedaży

Odpowiedzialność sprzedawcy
Przepisy kc. przewidują możliwość zabezpieczenia interesów

kupującego w przypadku gdy rzecz sprzedana posiada wady

zmniejszające jej wartość lub użyteczność ze względu na cel

oznaczony w umowie, albo wynikający z okoliczności lub

przeznaczenia rzeczy oraz w przypadku, gdy rzecz nie

posiada cech o których istnieniu sprzedawca zapewniał.

Odpowiedzialność ta spoczywa na sprzedawcy i nie zależy od

tego czy wiedział o istnieniu wad ani czy ponosi w tym

zakresie winę. Sprzedawcę zwalnia z odpowiedzialności

jedynie okoliczność, gdy kupujący wiedział o istnieniu wad

w chwili zakupu.

Odpowiedzialność ta jest określana terminem rękojmia i

uregulowana w art. 556 kc.

Strony mogą rozszerzyć lub wyłączyć odpowiedzialność z

tytułu rękojmi, ale nie dotyczy to relacji w których stroną

jest konsument.

Umowa Sprzedaży

Jeżeli rzecz ma wady kupujący może od umowy

odstąpić lub żądać obniżenia ceny, chyba że
sprzedawca na jego żądanie niezwłocznie
wymieni rzecz na pozbawioną wad.

Utrata uprawnień do dochodzenia roszczeń z tytułu

rękojmi ma miejsce gdy kupujący nie zbadał
rzeczy w czasie i nie zawiadomił sprzedawcy o
wadach w ciągu miesiąca od jej wykrycia.

Uprawnienia z tytułu rękojmi za wady prawne

rzeczy sprzedanej wygasają z upływem roku od
chwili kiedy kupujący dowiedział się o istnieniu
wady.

Umowa Sprzedaży

Gwarancja jakości
Podstawą odpowiedzialności sprzedawcy jest

dokument gwarancji przez niego wystawiony.

Jest to swoista dodatkowa czynność prawna do

umowy sprzedaży, zapewniająca kupującego o
odpowiedniej jakości rzeczy sprzedanej

Odpowiedzialność ta ogranicza się do wad

fizycznych rzeczy. Gwarant składa oświadczenie
woli potwierdzone dokumentem.

Kupujący może korzystać z uprawnień z tytułu

gwarancji niezależnie od uprawnień z tytułu
rękojmi.

Umowa dostawy

Przez umowę dostawy dostawca

zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy

oznaczonych co do gatunku oraz do ich

dostarczenia częściami lub periodycznie

a odbiorca zobowiązuje się do

odebrania tych rzeczy i zapłacenia ceny.

Umowę tę regulują art. 605 – 612 kc.

Ma ona charakter konsensualny,

zobowiązujący, odpłatny oraz wzajemny

Umowę dostawy należy sporządzać w

formie pisemnej.

Document Outline