BISKUP RZYMU;
NAMIESTNIK PANA NASZEGO
JEZUSA CHRYSTUSA;
NASTĘPCA KSIĘCIA APOSTOŁÓW
ŚW. PIOTRA;
NAJWYŻSZY KAPŁAN KOŚCIOŁA
KATOLICKIEGO;
PATRIARCHA ZACHODU;
PRYMAS ITALII;
ARCYBISKUP METROPOLITA
RZYMSKIEJ PROWINCJI
KOŚCIELNNEJ;
SUWERENNY WŁADCA PAŃSTWA
WATYKAŃSKIEGO;
SŁUGA SŁUG BOŻYCH;
J
E
G
O
Ś
W
I
Ą
T
O
B
L
I
W
O
Ś
Ć
O
J
C
I
E
C
Ś
W
I
Ę
T
Y
J
A
N
P
A
W
E
Ł
II
Karol Wojtyła przyszedł na
świat 18 maja 1920 r. w
Wadowicach, jako
syn Karola, emerytowanego
porucznika, byłego legionisty
i Emilii z
Kaczorowskich (zmarła
13.04.1929 r.). Karol miał
starszego brata Edmunda, który
w dwa lata po otrzymaniu tytułu
Doktora Wszechnauk
Lekarskich zmarł na skutek
zarażenia się
szkarlatyną od podopiecznych
w bielsko-bialskim
szpitalu (5.12.1932)
oraz siostrę zmarłą w
niemowlęctwie.
Mały Karol rozpoczął naukę w
Szkole Powszechnej im. M.
Wadowity w Wadowicach w
1926 r. Tutaj również
uczęszczał do Państwowego
Gimnazjum Męskiego,
które ukończył w 1938 r. Po
zdaniu egzaminu
dojrzałości
Karol Wojtyła wraz z ojcem
przeprowadził się
do Krakowa i
zamieszkał u rodziny.
Jesienią tego roku rozpoczął
studia na Wydziale Filozoficznym
Uniwersytetu Jagiellońskiego na
filologii polskiej. Zaprzyjaźnił się
wtedy z późniejszymi pisarzami
Wojciechem Żukrowskim,
Tadeuszem Hołujem. związał się
ze studenckimi kołami
zainteresowań, uczestniczył w
spotkaniach autorskich
początkujących literatów, brał
udział w zajęciach teatralnych.
Powstały wtedy także jego
własne utwory literackie -
"Ballady beskidzkie" i "Dawid -
renesansowy psałterz".
Po wybuchu drugiej wojny światowej Karol
Wojtyła udał się z ojcem pieszo na wschód.
Dotarli aż pod San, jednak po kilku dniach
wrócili do Krakowa. 2 listopada 1939 r.
Karol zapisał się na II rok studiów. Po
aresztowaniu przez gestapo grona
profesorskiego i likwidacji Uniwersytetu
(6.11.1939) rozpoczął prace jako goniec
sklepowy (marzec 1940) a następnie
jako robotnik w Fabryce
Sody
Solvay w Krakowie (1940 - 1944).
Dla Karola Wojtyły
okres wojny to lata
ciężkiej pracy w
Solvayu i nauki - od
października 1942 r.
brał udział w tajnych
kompletach
teologicznych
Seminarium
Archidiecezji
Krakowskiej oraz
lata współpracy z
Teatrem
Rapsodycznym,
kierowanym przez
Mieczysława
Kotlarczyka. W
czasie wojny zmarł
również ojciec
Karola Wojtyły.
Wydarzenie to
bardzo silnie
wpłynęło na jego
psychikę
(18.02.1941).
Po zakończeniu wojny
1 listopada
1946 r.
Karol Wojtyła przyjął
święcenia kapłańskie z
rąk księcia Adama
Stefana Kardynała
Sapiehy.
Swą pierwszą
mszę św.
młody
kapłan odprawił
w
romańskiej
krypcie
św. Leonarda w
katedrze na Wawelu.
Kilka dni później ks.
Karol Wojtyła
wyjechał na dalsze
studia do Rzymu. Po
powrocie do kraju
jego pierwszą parafią
była mała
miejscowość
Niegowić koło Gdowa
(1948). Następnie
pracował w Krakowie
w parafii św.
Floriana.
Przez
wszystkie lata
pracy
duszpasterskiej
i naukowej oraz
utrzymywał
kontakt z
Teatrem
Rapsodycznym.
W sierpniu 1958 r. ks. Karol Wojtyła
otrzymał nominację na biskupa
pomocniczego w Krakowie. Jako biskup
bardzo mocno zaangażował się w sprawę
budowy kościoła w Nowej Hucie, zainicjował
i uczestniczył w pracach Instytutu Rodziny
(późniejsze samodzielne studium
przy Papieskiej
Akademii
Teologicznej), publikował wiele
prac z zakresu teologii, etyki,
filozofii oraz literatury,
aktywnie
uczestniczył w
życiu Kościoła
Powszechnego biorąc udział w
kolejnych sesjach Soboru
Watykańskiego II.
18 stycznia 1964 r. ks. bp Karol
Wojtyła został
mianowany arcybiskupem
ordynariuszem
krakowskim. Od tego
czasu wzmożył kontakty
z kościołami
lokalnymi całej Archidiecezji
Krakowskiej,
włączył się w
przygotowania do
uroczystości 600-lecia
Uniwersytetu
Jagiellońskiego a przede
wszystkim jubileuszu
Milenium Narodu
Polskiego, uczestniczył
nadal w pracach
Vaticanum II.
29 maja 1967 r. abp Karol
Wojtyła otrzymał wiadomość o
powołaniu go przez ojca św.
Pawła VI do Św. Kolegium
Kardynalskiego. Rozpoczął się
dla kardynała Wojtyły okres
jeszcze intensywniejszej pracy
dla Kościoła i wiernych.
16 października 1978 r. Karol
Kardynał Wojtyła wybrany
został 262 Następcą
św. Piotra i przyjął imię Jan
Paweł II.
Papież końca XX wieku
dociera do tysięcy,
milionów wiernych ze
słowem Bożym,
pocieszeniem, troską o
sprawiedliwość, wolą
niesienia pomocy
duchowej ludziom
wszystkich ras, wyznań,
albowiem wszyscy są
dziećmi Bożymi.
Zmartwionych pociesza,
błądzącym pokazuje
drogę, wątpiących
wspiera radą. Jak
obliczono, przemierzył
już odległość od Ziemi
do Księżyca i zbliża się z
powrotem do Ziemi.
Wielka prostota
emanuje z Niego przy
ołtarzu, zarówno w
obecności dostojników
państwowych, jak i
wśród wiernych.
Odbywa pielgrzymki o
historycznym
znaczeniu dla
Kościoła, sprawuje
Eucharystię, głosi
Ewangelię, utwierdza
w wierze. Każda
podróż Jana Pawła II
jest "autentyczną
pielgrzymką do
żyjącej świątyni Ludu
Bożego".
Podróże jego nitka po
nitce wiążą na nowo
chrześcijańską tkankę,
wykazującą tendencję
do rozluźniania się. To
jedna z jego trzech
wielkich przysług dla
Kościoła. Drugą jest
odbudowa doktrynalna,
nad którą trudzi się bez
wytchnienia od
audiencji do encykliki,
od przesłań do listów
apostolskich, od
przemówienia do
przemówienia... Trzecia
posługa jest być może,
najbardziej niezwykła -
to obrona człowieka.
Wszędzie zawierzał wiernych
Matce Bożej, nawiedzał
sanktuaria narodowe, dokonywał
beatyfikacji i kanonizacji, udzielał
sakramentów świętych. Spotykał
się z biskupami, członkami
Episkopatów, kapłanami,
siostrami zakonnymi,
zakonnikami, z członkami
organizacji kościelnych, odbywał
spotkania z chorymi, starymi,
niepełnosprawnymi, młodzieżą,
Polonią, odwiedzał więźniów,
spotykał się z przedstawicielami
innych Kościołów i Wspólnot
chrześcijańskich, a także
przedstawicielami religii
niechrześcijańskich.
Na przestrzeni swego pontyfikatu
odwiedził około 200 krajów na
wszystkich kontynentach. Był m.
in. w Austrii, Szwajcarii, Kenii,
Zairze, Argentynie, Kanadzie,
Meksyku, Peru, USA, Urugwaju,
Korei Południowej, Hiszpanii, we
Francji, Belgii, Irlandii, na Malcie, w
Luksemburgu, Portugalii, San
Marino, Filipinach, Gwinei
Równikowej, Malcie, w krajach
Ameryki Południowej, w Wielkiej
Brytanii, Holandii, Papui-Nowej
Gwinei, na Wyspach Salomona,
Nowej Zelandii, Bahama, Turcji,
Pakistanie, Japonii, Tajlandii,
Maroko, Indiach, Bangladeszu,
Singapurze, w krajach
skandynawskich i wielu
afrykańskich rejonach wśród
rozmaitych plemion i szczepów.
SPIS TREŚCI
SPIS TREŚCI
SPIS TREŚCI
SPIS TREŚCI
SPIS TREŚCI
SPIS TREŚCI