Autorzy:
Szymon Bieniasz-Krzywiec
Adam Kownacki
Przemysław Koziński



Wstęp.



Definicja terroryzmu.



Rodzaje terroryzmu.



Organizacje Terrorystyczne.



Zwalczanie terroryzmu.



System antyterrorystyczny w

Polsce.



Polska w UE – korzyści w walce z

terroryzmem.



Zakończenie.



Bibliografia.



Prawo do życia, wolności i
bezpieczeństwa są jednymi z
najbardziej cenionych – o ile nie
najważniejszymi – praw człowieka.
Terroryzm zagraża im wszystkim.
Zachowanie tych praw jest
podstawowym zadaniem wymagającym
w naszych demokracjach udziału
wszystkich podmiotów społecznych.

Jest kilka sposobów definiowania terroryzmu. Ogólnie tym

mianem określa się użycie siły lub przemocy wobec ludzi,

aby ich zastraszyć i wymusić określone zachowania. Można

go też zdefiniować precyzyjniej jako brutalny atak dokonany

z premedytacją w określonych celach politycznych,

uderzający w bezbronne ofiary-ludność cywilną, żołnierzy

nieuzbrojonych lub niepełniących służby, personel

wojskowy lub ośrodki wojskowe nie będące w stanie

gotowości bojowej. W wypadku terroryzmu

międzynarodowego jest to forma agresji wobec obywateli

lub terytorium więcej niż jednego państwa. Inne definicje

tego pojęcia uwzględniają zakonspirowany charakter grup

terrorystycznych, mocodawcę (w wypadku terroryzmu

państwowego i sponsorowanego), obiekt ataku

terrorystycznego. W każdej sytuacji należy jednak

uwzględnić czynnik psychologiczny – zastraszenie,

wymuszenie lub propagandę, a także rozbicie więzi

społecznych.



Terroryzm polityczny - ma on na
celu zmianę ekipy rządzącej, zmianę
systemu politycznego, wymuszenie
wprowadzenia pewnych rozwiązań
prawnych, bądź oderwanie części
terytorium od danego państwa i
założenie nowego państwa lub
przyłączenie go do już istniejącego.



Terroryzm kryminalny - terrorysta
działa z pobudek "niższych",
najczęściej materialnych. Do
podstawowego zestawu tego typu
działań należą porwania dla okupu,
niszczenie mienia, sabotaż oraz
szantaż.



Terroryzm indywidualny –
przedmiotem ataku terrorystycznego
jest ściśle określona osoba.



Terroryzm zbiorowy –
przedmiotem ataku terrorystycznego
padają najczęściej przypadkowe
osoby.

PODZIAŁ ORGANIZACJJ TERRORYSTYCZNYCH:

1) OGÓLNY:



Grupy separatystyczno-nacjonalistyczne;



Grupy religijne;



Grupy „czystej ideologii”, np. ultraprawicowce, skrajne lewicowce;



Grupy pojedynczych celów-z pogranicza przemocy politycznej;



Grupy popierane lub sponsorowane przez państwo

2) ZE WZGLĘDU NA REALIZOWANE CELE STRATEGICZNE:



Grupy rewolucyjne- zmierzające do obalenia porządku

politycznego;



Grupy subrewolucyjne- zmierzające do uzyskania ustępstw

politycznych od władz państwa lub społeczności

międzynarodowej;



Grupy parapolityczne- ugrupowania z pogranicza przemocy

politycznej

i bandytyzmu, ukierunkowane na wąski zakres wymuszanych

zmian.

Walkę z terroryzmem można podzielić na kilka

rodzajów.



Bezpośrednia walka z terrorystami oraz

organizacjami terrorystycznymi

zarówno w drodze działań ochronnych (wzmacnianie

ochrony fizycznej i technicznej zagrożonych obiektów - np.

budynków rządowych, lotnisk jak również osób), jak

również ofensywnych - operacji policji lub sił militarnych

wymierzonych w terrorystów, mających doprowadzić do

aresztowania osób podejrzewanych o tego rodzaju

przestępstwa, rozbicia ich struktur, udaremnienia

zamachów terrorystycznych (np. odbicia zakładników). Są

to działania bardzo szerokie i zróżnicowane, angażujące

siły policyjne, wojskowe, służby specjalne, ratownicze i

inne struktury państwowe.



Likwidowanie przyczyn terroryzmu

Problemem jest trudność w określeniu przyczyn
występowania zjawiska, gdyż ich wyjaśnienie zależy w
dużej mierze od poglądów osób je tłumaczących -
zwłaszcza że nie zawsze są to obiektywnie istniejące
czynniki (niedemokratyczny system polityczny, kryzys
gospodarczy, agresja zewnętrzna). Nierzadko są to po
prostu radykalne przekonania samych terrorystów,
wyznawane przez nich teorie spiskowe, a w niektórych
przypadkach - zaburzenia psychiczne. Niektóre przyczyny
terroryzmu nie są usuwalne z przyczyn obiektywnych - np.
porwania samolotów ustałyby gdyby zrezygnowano z
komunikacji lotniczej - co jednak jest niewykonalne.



Ograniczanie zdolności terrorystów
do działania

między innymi poprzez ograniczanie możliwości
ich finansowania, zaopatrywania w broń i
materiały wybuchowe, propagandy i rekrutacji
nowych członków. Z uwagi na względnie
niewielkie zapotrzebowanie terrorystów na
zasoby - w porównaniu np. z regularną armią -
ten sposób także nie zawsze jest skuteczny.



Oddziaływanie na intencje terrorystów

tak aby nie podejmowali oni ataków, mimo że są w
stanie ich dokonać. Może się to odbywać poprzez
ustępstwa (co może jednak zostać uznane za
oznakę słabości i zachęcić ich do dalszych działań)
albo zdecydowaną politykę antyterrorystyczną (co
jednak może wywołać większą determinację
terrorystów i sprzeciw opinii publicznej). Dlatego
też nie istnieje jedno ogólnie uznane za skuteczne
rozwiązanie problemu terroryzmu, a każdy
przypadek musi być traktowany indywidualnie.



Art. 146 ust 4 pkt 7 Konstytucji RP mówi o

tym, że w zakresie i na zasadach określonych w

Konstytucji i ustawach Rada Ministrów w

szczególności: zapewnia bezpieczeństwo

wewnętrzne państwa oraz porządek publiczny.



Następnie, zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 4

września 1997 r. o działach administracji

rządowej (Dz. U. nr 141, z 1997 r., poz. 943)

kwestie ochrony bezpieczeństwa i porządku

publicznego, jak również przeciwdziałanie

skutkom klęsk żywiołowych i innych podobnych

zdarzeń zagrażających bezpieczeństwu

powszechnemu są w gestii działu spraw

wewnętrznych.



Minister odpowiedzialny za sprawy

wewnętrzne sprawuje w tej kwestii nadzór

nad działalnością Policji, Straży Granicznej,

Państwowej Straży Pożarnej, Biura Ochrony

Rządu, Obrony Cywilnej Kraju, Prezesa

Urzędu ds. Repatriacji i Cudzoziemców,

oraz Krajowego Centrum Informacji

Kryminalnej[2]. Natomiast osobą właściwą

do nadzorowanie pracy wszystkich służb

specjalnych RP na polu walki z

terroryzmem jest Minister - członek Rady

Ministrów, Koordynator do spraw Służb

Specjalnych.

Rzeczpospolita wypracowała w swych

strukturach system zwalczania terroryzmu

oparty na 4 etapach działania:



rozpoznaniu,



przeciwdziałaniu,



zwalczaniu



likwidacji skutków.

Za każdy z tych aspektów odpowiadają

właściwe służby, co stanowi

odzwierciedlenie istniejących w kraju

podmiotów i mechanizmów działania.

Do najważniejszych podmiotów organizacyjnych

w walce z terroryzmem w Polsce zaliczamy:



Minister - członek Rady Ministrów,

Koordynator do spraw Służb Specjalnych –

do aktywności Ministra należy m.in.

koordynowanie działalności służb specjalnych

oraz ich kooperacji z Policją, Żandarmerią

Wojskową, Strażą Graniczną, Służbą Więzienną,

Służbą Celną, organami: celnymi, skarbowymi,

informacji finansowej, kontroli skarbowej i

służbami rozpoznania Sił Zbrojnych

Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie ochrony

bezpieczeństwa państwa



Agencja Bezpieczeństwa

Wewnętrznego – (ABW)

jest instytucją administracji rządowej

mającą za zadanie rozpoznawanie,

zapobieganie i wykrywanie przestępstw

takich jak: szpiegostwo, terroryzm,

naruszenie tajemnicy państwowej i innych

przestępstw godzących w bezpieczeństwo

państwa. ABW wyposażono w tym celu w

kompetencje śledcze na terenie kraju. W

ABW działa również odrębny

Departament Przeciwdziałania

Terroryzmowi.



Agencja Wywiadu – (AW)
Jednym z priorytetów działalności tego
organu administracji państwowej jest:
rozpoznanie międzynarodowego
terroryzmu, ekstremizmu oraz
międzynarodowych grup przestępczości
zorganizowanej. W celu spełnienia swoich
zadań, AW monitoruje poza granicami
naszego kraju np. działalność
zagranicznych organizacji terrorystycznych;



Służba Kontrwywiadu Wojskowego – (SKW)

Do zadań należy m. in. : rozpoznawanie,

zapobieganie oraz wykrywanie popełnianych przez

żołnierzy odbywających czynną służbę wojskową,

funkcjonariuszy SKW i SWW oraz pracowników Sił

Zbrojnych RP oraz innych jednostek

organizacyjnych MON, przestępstw związanych z

działalnością terrorystyczną oraz tych godzących

w bezpieczeństwo potencjału obronnego państwa,

Sił Zbrojnych RP i jednostek organizacyjnych MON,

a także państw, które zapewniają wzajemność. W

celu ścigania wymienionych czynów SKW

współdziała z Żandarmerią Wojskową oraz innymi

właściwymi organami



Służba Wywiadu Wojskowego -
(SWW)

stanowi wojskową służbą specjalną,
której jednym z celów
funkcjonowania jest rozpoznawanie i
przeciwdziałanie zagrożeniom, jakie
niesie międzynarodowy terroryzm



Policja

Polska Policja bierze czynny udział w kilku

stałych inicjatywach współpracy w sferze

rozpoznania i zwalczania terroryzmu z :

Interpolem, Europolem, Grupą Roboczą ds.

terroryzmu III filaru Unii Europejskiej - (TWG),

Europejską Policyjną Grupą Roboczą ds.

Zwalczania Terroryzmu – (PWGT). W Komendzie

Głównej Policji funkcjonuje Zarząd Operacji

Antyterrorystycznych – (ZOA liczy 175 osób),

zajmujący się fizyczną likwidacją zagrożeń

związanych z terroryzmem;



Żandarmeria Wojskowa – (ŻW)

Ma ona za zadanie pilnować
porządku publicznego na terenie
obiektów wojskowych oraz w
miejscach publicznych, a przy tym
ochraniać życie i zdrowie ludzi oraz
mienie wojskowe przed zamachami
zakłócającymi te dobra.



Straż Graniczna – (SG)

Zadanie SG polega na zapobieganiu

przedostawania się na teren Polski

jednostek podejrzanych o terrorystyczną

działalność, jak również

przechwytywaniu nielegalnych

transportów szkodliwych substancji

chemicznych, broni, amunicji i

materiałów wybuchowych, jądrowych i

promieniotwórczych.



Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji

Posiada Wydział Przeciwdziałania Terroryzmowi. Do zadań

wydziału należy m. in. : bieżąca wieloaspektowa analiza i

monitorowanie zjawiska terroryzmu na świecie, ze szczególnym

uwzględnieniem zagrożenia dla Polski; opracowywanie koncepcji

przeciwdziałania zjawiskom oraz opiniowanie programów i

projektów w tej kwestii; przygotowywanie propozycji zmian

legislacyjnych w krajowym porządku prawnego mających na celu

usprawnienie metod i form zwalczania terroryzmu;

przygotowywanie materiałów informacyjnych skorelowanych z

problematyka terroryzmu na potrzeby Ministra – Szefa

Międzyresortowy Zespół do Spraw Zagrożeń Terrorystycznych ;

organizowanie szkoleń i konferencji oraz przygotowywanie

materiałów edukacyjnych (kampanie społeczne) poświęconych

kwestii przeciwdziałania terroryzmowi; udział w organizowaniu

współpracy zagranicznej z właściwymi organami innych państw.

Wydział Przeciwdziałania Terroryzmowi Ministerstwa Spraw

Wewnętrznych i Administracji działał na poziomie strategicznym i

taktycznym,



Ministerstwo Sprawiedliwości (organy: sąd,

prokuratura).

Ma obowiązek sądzić za dokonywanie przestępstw o

charakterze terrorystycznym



Generalny Inspektor Informacji Finansowej – (GIF)

Posiada umocowanie prawne w Ustawie o

przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego

wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub

nieujawnionych źródeł oraz przeciwdziałaniu

finansowania terroryzmu. Instytucja ta nie posiada

specjalnej grupy ds. rozpoznawania źródeł finansowania

terroryzmu. Wykonywać to zadanie może jednak każdy

pracownik GIF w zależności od potrzeb i nakazów ABW

oraz Policji

Poszczególne służby oraz instytucje państwowe wykonując

w obrębie swoich kompetencji ustawowe zadania, z

konieczności działają w obszarze zainteresowań innych

właściwych organów. By ograniczyć tę wadę stworzono

Ciała Kolegialne. Gremia te m.in. koordynują

funkcjonowanie podmiotów systemu zwalczania

terroryzmu, choć ich nadrzędnym obowiązkiem

pozostaje wymiana informacji. W Rzeczypospolitej działa

kilka tego typu organów, są to przede wszystkim:



Międzyresortowy Zespół do Spraw Zagrożeń

Terrorystycznych



Zespół do Spraw Koordynacji Działań Operacyjno -

Rozpoznawczych w Zwalczaniu Terroryzmu

Politycznego



Kolegium do Spraw Służb Specjalnych



Wpływ działań podejmowanych na forum

Unii Europejskiej na kształt polskiego

systemu przeciwdziałania terroryzmowi

jest większy, niż się powszechnie uważa. W

powszechnym społecznym odbiorze Unia

zajmuje się głównie kwestiami rolnictwa,

gospodarki, umożliwia przepływ osób i

kapitału. Jej znaczenie na polu

bezpieczeństwa nie jest powszechnie

znane. Warto to zmienić – w zakresie

sprawiedliwości i spraw wewnętrznych

Unia robi sporo, a walka z terroryzmem

stanowi jeden z jej priorytetów.



Podejmowane na jej forum decyzje dotyczą

bardzo szerokiego zakresu spraw: rozwiązań

prawnych i organizacyjnych, procedur

działania oraz możliwości przeciwdziałania i

ścigania terrorystów. Rozwiązania

europejskie w sposób istotny wzbogacają i

wzmacniają polski system. Współpraca na

forum UE wobec zjawiska terroryzmu ma

bardzo dynamiczny charakter. Ważnym

impulsem były zamachy w Madrycie w

marcu 2004 r., w następstwie których

przyjęto Deklarację o zwalczaniu terroryzmu

oraz szczegółowy Plan Działania.

Plan zawiera szereg zadań – zarówno dla UE jak i jej

państw członkowskich - odnoszących się do

poniższych celów w zakresie walki z terroryzmem:



wzmocnienia międzynarodowej współpracy;



uderzenia w źródła finansowe terroryzmu;



rozwoju możliwości działania UE i państw

członkowskich;



ochrony transportu międzynarodowego;



rozwoju zdolności reagowania na akty

terrorystyczne;



ograniczenia rekrutacji do ugrupowań

terrorystycznych;



wsparcia państw trzecich, szczególnie istotnych

dla rozwoju zjawiska terroryzmu.

Polska rzetelnie wypełnia unijne postanowienia w

zakresie związania się umowami

międzynarodowymi i zmianami prawa.

Wprowadzono definicję przestępstwa o charakterze

terrorystycznym (art. 115 § 20 kk), bez którego

trudno wyobrazić sobie jakikolwiek spójny system

przeciwdziałania temu zjawisku. To także dzięki

decyzjom podjętym na forum UE w Europie

funkcjonuje Europejski Nakaz Aresztowania,

Europejski Nakaz Dowodowy czy możliwość

powoływania Wspólnych (międzynarodowych)

Zespołów Śledczych. Stanowią one ważne

narzędzie w walce z terroryzmem.

Unia nie ma „złotego pomysłu” na zwalczanie

terroryzmu. Takiego pomysłu nie ma nikt. Jest to

zagadnienie zbyt złożone, dotyka zbyt wielu

płaszczyzn, by było na nie jedno, proste

rozwiązanie. Trzeba natomiast szukać nowych

instrumentów prawnych, które pozwolą

skuteczniej ścigać sprawców, ograniczać ich

propagandę, finansowanie i rekrutację. Istotne

jest wyciągnięcie wniosków z dotychczasowych

ataków terrorystycznych i przełożenie ich na

realne działania. Podjęcie kroków zmierzających

do zwiększenia możliwości państwa w dziedzinie

zapobiegania i zwalczania terroryzmu staje się

nie tylko działaniem pożądanym, ale wręcz

koniecznym.



D. Góralski, K. Liedel, „System
przeciwdziałania terroryzmowi w
Polsce”, (w:) pod red. K. Liedela, J.
Marszałek-Kawa.



Sz. Wudarski, „Polityczne metody
zwalczania terroryzmu”, Toruń 2006 r



www.wikipedia.pl

Dziękujemy za uwagę !!!