Glista psia

[Toxocara canis]

BUDOWA



Jaja kuliste o grubej brązowej skorupce, na zewnątrz
znajdują się oczkowate wgłębienia



Przedni koniec ciała zaopatrzony jest w skrzydełka
oskórkowe.



Tylny koniec ciała jest zaostrzony



Samiec mierzy 9-13 cm długości i 2–2,6 mm średnicy.



Samica do 20 cm długości i średnicy 3 mm.

CYKL ŻYCIOWY



Jaja glist, przez które dochodzi do zarażenia są wydalane wraz z kałem do

środowiska zewnętrznego.



Jaja, aby były zdolne do zarażenia, muszą "dojrzeć". Okres na to potrzebny

zależy od pory roku i np. w lecie wynosi ok. 2-3 tygodni, a w zimie do kilku

miesięcy. Takie "dojrzałe" jaja przeżywają w środowisku ok. 2 lat.



Zarażenie następuje przez zjedzenie jaja, z którego następnie wylęga się

larwa.



Larwy przebijają ścianę jelita i wędrują do wątroby, a następnie do płuc.



Z płuc część larw wraz z krwią przechodzi do różnych tkanek (m. in. mięśni)

i tam pozostaje w postaci uśpionej nawet do kilku lat. Tak się dzieje głównie

u psów dorosłych. U szczeniąt większość larw przedostaje się do płuc, skąd

jest "odkaszliwana" i przełykana do przewodu pokarmowego. W jelitach

cienkich larwy dojrzewają i następnie produkują jaja, które z kałem

wydalane są na zewnątrz. Larwy, które pozostają w tkankach uaktywniają

się w czasie ciąży (ok. 6 tydzień) i przez łożyska dostają się do płodów,

oraz po urodzeniu szczeniąt do mleka matki.



Dorosłe postacie glist zaczynają produkować jaja w ciągu kilku tygodni od

osiedlenia się w jelitach. Szczenięta zaczynają wydalać jaja w wieku ok. 3

tygodni, maksymalna ilość wydalanych jaj przypada na 6-12 tydzień życia.

ZARAŻENIE



przez spożycie mięsa z larwami
przetrwalnikowymi (wśród zwierząt),



spożycie jaj inwazyjnych wydalonych z
kałem



w trakcie ciąży – zakażenie
śródmaciczne (larwy wędrują przez żyłę
pępkową do płodu).

OBJAWY



Objawy najczęściej są obserwowane u silnie
zarobaczonych szczeniąt. Może pojawić się
kaszel, wyciek z nosa, biegunka, wymioty.
Zarażone szczenięta często mają silnie rozdęty
i bolesny brzuch i są mniejsze od swoich
zdrowych rówieśników, niechętnie się bawią.



Glistnica rzadko prowadzi do śmierci, ale
stwierdzono przypadki zejścia wskutek
zatkania jelit przez kłęby glist oraz perforacji
jelit.

Człowiek ulega zarażeniu
profilaktyka



przez spożycie pokarmu zanieczyszczonego jajami pasożyta

 oczyszczać produkty przeznaczone do spożycia



przy bezpośrednim kontakcie z psami
 Nie przytulać do twarzy zwierząt, nie całować szczeniąt.



po spożyciu niedogotowanego lub niedosmażonego mięsa psiego lub

lisiego (w krajach azjatyckich, w niektórych krajach afrykańskich).
 W Polsce ze względu na nie spożywanie tego typu mięsa pasożyt tą

droga nie szerzy się.



przez kontaktowanie się małych dzieci z psami zakażonymi glistą.
 pilnować, by dzieci, po zabawie umyły ręce



Przez mięso dzikich zwierząt (niedźwiedzie, dziki, sarny) które może

zawierać formy przetrwalnikowe larw glisty psiej.
Nie spożywać mięsa nieznanego pochodzenia

Odrobaczanie szczeniąt i dorosłych psów

Stadia inwazyjne są bardzo powszechne w środowisku, zwłaszcza w

dużych hodowlach psów, w parkach, na osiedlach i terenach wiejskich

Choroba=toksokaroza



eozynofilia, wzrost stężenia gammaglobulin,

powiększenie węzłów chłonnych, gorączka, nudności,

wymioty, ogólne osłabienie, brak apetytu, powiększenie i

bóle śledziony oraz wątroby, pokrzywka na skórze.



W razie umiejscowienia larw w gałce ocznej – widoczne

larwy w obrębie tkanek gałki, stan zapalny, wysięk

komórkowy w komorze przedniej, ziarniaki z limfocytów i

eozynocytów w obrębie siatkówki, naczyniówki i (lub)

nerwy wzrokowego.



Larwy obecne w rdzeniu kręgowym lub w mózgu

wywołują objawy neurologiczne (drgawki, bóle,

porażenie) i psychiczne.



Larwy obecne w płucach są powodem wystąpienia

nacieków Löfflera i stanów zapalnych.

KONIEC