EKONOMIKA BUDOWNICTWA
dr inż. Mariola Książek
WPROWADZENIE DO EKONOMIKI
BUDOWNICTWA
Lp.
ZAKRES TEMATYCZNY WYKŁADÓW
1
Ogólna charakterystyka ekonomiki budownictwa
2 - 3
Analiza i rachunek kosztów w budownictwie
4
Zarządzanie kosztami w budownictwie - wybrane
zagadnienia
5 - 7
Metody oceny efektywności inwestycji
budowlanych
8- 10
Metody i podstawy kosztorysowania robót
budowlanych
11 –
12
Metody i podstawy określania kosztów prac
projektowych i kosztów robót budowlanych
13 - 15
Wybrane zagadnienia dotyczące zarządzania
przedsiębiorstwem budowlanym
WPROWADZENIE
Ekonomia - to dyscyplina zajmująca się opisem
kategorii i zjawisk gospodarczych oraz ich analizą
teoretyczną, służącą wykryciu prawidłowości procesu
gospodarowania.
W tym ujęciu ekonomia jest nauką o metodach
oszczędnego gospodarowania ograniczonymi
zasobami, o alokacji tych zasobów, w celu
zaspokojenia konkurujących ze sobą potrzeb w sposób
możliwie najpełniejszy.
(A. Marshall)
WPROWADZENIE – C.D.:
Ekonomia - jest nauką nometetyczną
(zajmującą się formułowaniem praw
naukowych), której przedmiot stanowi opis i
analiza rzeczywistości, badanie istotnych
wewnętrznych związków gospodarczych oraz
ustalanie i formułowanie praw ekonomicznych.
WPROWADZENIE - C.D.:
Ekonomia - to nauka o gospodarstwie, o zarządzaniu
majątkiem, domem.
(Ksenofont, Starożytna Grecja, V-IV w.
p. n. e.).
Ekonomia (z gr. Oikonomia) - to nauka o prawach
gospodarstwa domowego.
Oikos - oznacza dom, gospodarstwo, a nomos – prawo.
(Arystoteles, Starożytna Grecja, IV w. p. n. e.).
Ekonomia - to nauka, której przedmiotem jest analiza
procesów gospodarczych.
(S. Marciniak)
Należy tak wykorzystać ograniczone środki, aby zmaksymalizować
osiągnięcie celu, do którego się dąży.
WPROWADZENIE – C.D.:
W PROCESIE ANALIZY EKONOMICZNEJ
współczesna ekonomia wyróżnia dwa główne
kierunki metodologiczne:
ekonomię pozytywną (opisową),
ekonomię normatywną
(postulatywną).
WPROWADZENIE – C.D.:
Ekonomia pozytywna - to opis istniejącego świata
(rzeczywistości) takim, jaki on jest, a nie takim, jaki
powinien być.
Umożliwia obiektywne określenie skutków
(konsekwencji) zmian wielkości ekonomicznych
(np.: cen, płac, kursów walut itp.) oraz ich wpływu
na efektywność działalności gospodarczej danego
kraju.
WPROWADZENIE – C.D.:
Ekonomia normatywna - zalecenia i rekomendacje
oparte na subiektywnych ocenach wartościujących
(zależne od preferencji i priorytetów eksperta),
postulujące pożądane kierunki polityki cen, płac,
zatrudnienia czy rozwoju gospodarczego dla danego
kraju.
WPROWADZENIE
Makroekonomia - opisuje i analizuje
zjawiska rozwoju gospodarczego oraz
funkcjonowania gospodarki jako całości, z
uwzględnieniem relacji rynku i państwa (np.
gospodarki narodowej lub zintegrowanego
regionu).
WPROWADZENIE – C.D.:
Makroekonomia - bada takie zjawiska, jak dochód
narodowy oraz czynniki jego wzrostu, problemy
równowagi ogólnej i rynkowej, a także takie
zagadnienia funkcjonowania całej gospodarki, jak
zatrudnienie, płace, handel oraz pieniądz i banki.
Przedmiotem badań makroekonomii są również wielkie
organizacje transnarodowe, gospodarka grupy
zintegrowanych państw (UE, EFTA itp.), a także
problemy globalne (np. przeludnienie świata,
zagrożenie ekologiczne ludzkości itd.).
WPROWADZENIE – C.D.:
Mikroekonomia - zajmuje się badaniem poszczególnych
rynków funkcjonujących w ramach danej gospodarki, a więc
m.in. takimi zagadnieniami jak:
co określa cenę poszczególnego dobra,
co decyduje o wielkości produkcji danej firmy czy gałęzi
przemysłu,
co decyduje o wysokości płac, zysków, stopy
procentowej,
jak poszczególne narzędzia ingerencji państwa w
sprawy gospodarcze (np. ustawa o minimum płacowym,
minimalne ceny w rolnictwie) wpływają na poziom
produkcji na poszczególnych rynkach.
WPROWADZENIE – C.D.:
Mezoekonomia - to ta część ekonomii, która
opisuje i analizuje procesy zmian strukturalnych
w gospodarce narodowej, czyli zmiany relacji
między gałęziami i sektorami produkcji,
zatrudnienia oraz regionami. Zajmuje się
pośrednimi wielkościami, nie będącymi ani
agregatami makro- ani wielkościami ściśle
mikroekonomicznymi.
W praktyce analizy naukowej rozgraniczenie pomiędzy ujęciem
makro-, mikro- i mezoekonomicznym nie zawsze jest możliwe i
celowe.
WPROWADZENIE – C.D.:
Analizy makro i mezoekonomiczne -
umożliwiają wytyczenie kierunków polityki
gospodarczej zapewniających bardziej
efektywny rozwój społeczno-ekonomiczny
oraz przezwyciężanie dysproporcji
strukturalnych.
WPROWADZENIE – C.D.:
Makroekonomiczna polityka gospodarcza -
polega na sterowaniu przez rząd podatkami i
wydatkami budżetowymi, wpływaniu na podaż
pieniądza, w celu wspierania wysokiego
zatrudnienia i produkcji, stabilnego poziomu cen
oraz rozwoju gospodarczego o pożądanej
strukturze, zapewniającej wzrost dobrobytu
społeczeństwa danego kraju.
WPROWADZENIE – C.D.:
Badanie mikrostruktur gospodarczych ma na
celu znalezienie sposobów zwiększenia efektywności
gospodarowania w określonych zakresach.
PRZYKŁADOWO:
analiza mikrostruktury organizacyjnej
przedsiębiorstwa może zwiększyć wykorzystanie
posiadanych zasobów materialnych oraz
intensywność wykorzystania zasobów pracy.
analiza kosztów własnych produkcji w danym
przedsiębiorstwie pozwala na identyfikację
newralgicznych punktów (miejsc) powstawania
nadmiernych kosztów.
analiza elastyczności popytu na dane dobro
umożliwia uzyskanie pozytywnych efektów w
zakresie kształtowania wielkości podaży.
RYNEK - GŁÓWNE POJĘCIA I DEFINICJE
Rynek - to ogół warunków ekonomicznych, w
których dochodzi do zawierania transakcji
wymiennych pomiędzy sprzedawcami
oferującymi towary i usługi, a nabywcami
reprezentującymi potrzeby poparte
określonymi funduszami nabywczymi.
RYNEK - GŁÓWNE POJĘCIA I DEFINICJE -
C.D.:
RODZAJE
RYNKÓW:
Ze względu na ZASIĘG GEOGRAFICZNY
wyróżnia się:
rynek lokalny,
rynek regionalny,
rynek krajowy,
rynek zagraniczny,
rynek międzynarodowy,
rynek światowy.
RODZAJE RYNKÓW - C.D.:
Ze względu na PRZEDMIOT WYMIANY wyróżnia
się:
rynek dóbr (konsumpcyjnych i
inwestycyjnych),
rynek usług (konsumpcyjnych i
inwestycyjnych),
rynek pieniężno-kredytowy,
rynek papierów wartościowych
(kapitałowy).
rynek pracy.
RODZAJE RYNKÓW - C.D.:
Ze względu na UJĘCIE BRANŻOWE wyróżnia się:
rynek poszczególnych towarów (np. rynek
mięsa, maszyn itd.) z jednoczesnym
określeniem zasięgu geograficznego
wymiany (np. lokalny rynek owoców i
warzyw, światowy rynek złota itd.).
RYNEK – C.D.:
Ze względu na ZAKRES KONTROLI
wyróżnia się:
rynek wolny,
rynek regulowany.
DLA CELÓW BADAWCZYCH TWORZY SIĘ
EKONOMICZNE MODELE RYNKU
, BĘDĄCE
WYIDEALIZOWANYM OBRAZEM RZECZYWISTOŚCI. UMOŻLIWIAJĄ ONE OBSERWACJĘ
PROCESÓW ZACHODZĄCYCH NA TYCH RYNKACH ORAZ DOKONANIE TEORETYCZNYCH
UOGÓLNIEŃ.
RYNEK – C.D.:
Rynek wolny - to taki, nad którym władze
gospodarcze nie sprawują bezpośredniej kontroli.
Sprzedawcy i nabywcy mają swobodę w określaniu
ilości sprzedawanych i nabywanych dóbr oraz cen,
po jakich dokonują wymiany.
Rynek regulowany - to taki, nad którym władze
gospodarcze sprawują bezpośrednią kontrolę. Czynią
to poprzez udzielanie poszczególnym uczestnikom
wymiany licencji, ustalanie obowiązujących cen
minimalnych i maksymalnych, określanie
minimalnych lub maksymalnych kwot wymiany itp.
RYNEK – C.D.:
Rynek branżowy (wyodrębniony dla celów analitycznych)
rynek dóbr konsumpcyjnych,
rynek dóbr przemysłowych.
– to ogół stosunków wymiennych w zakresie danej
branży.
Dzieli się na:
RYNEK – C.D.:
Rynek dóbr konsumpcyjnych - zespół
transakcji dobrami i usługami, które służą
zaspakajaniu potrzeb indywidualnych
konsumentów i ich gospodarstw domowych.
Konsument dokonuje zakupów na podstawie
istniejącego w danym momencie systemu cen
oraz posiadanych dochodów, którymi
rozporządza.
Uczestnicy rynku konsumpcyjnego - to
producenci różnych dóbr i usług oraz
konsumenci indywidualni.
RYNEK – C.D.:
Rynek dóbr przemysłowych – zespół transakcji
dobrami służącymi do produkcji.
Przedmiot transakcji - to surowce, maszyny, narzędzia,
akcesoria używane w produkcji, części zamienne,
komponenty produktów, usługi do tworzenia nowych
produktów.
Podmiotami transakcji - są jednostki i organizacje, które
kupują lub sprzedają dobra do dalszej produkcji lub
materiały konieczne do funkcjonowania instytucji.
RYNEK – C.D.:
rozmiary i wartość pojedynczych transakcji są wyższe niż
na rynku dóbr konsumpcyjnych,
uczestnicy są specjalistami w danej branży,
indywidualna wartość użytkowa produktu decyduje o cenie,
popyt jest pochodny w stosunku do popytu na rynku dóbr
konsumpcyjnych,
wielkość obrotu jest większa niż na rynku dóbr
konsumpcyjnych,
mniejsza liczba nabywców, którzy są skoncentrowani
geograficznie,
mniejsza elastyczność cenowa popytu,
zakupy mają charakter bezpośredni,
negocjacje i zakupy mają charakter bardziej profesjonalny i
kompleksowy,
istnieje szeroka współpraca między przedsiębiorstwami.
Cechy rynku przemysłowego (różnice między rynkiem
przemysłowym a konsumpcyjnym):
RYNEK – C.D.:
Ze względu na brak równowagi rynkowej
wyróżnia się:
rynek sprzedawcy,
rynek nabywcy.
RYNEK – C.D.:
Rynek sprzedawcy - występuje, gdy utrzymuje
się trwała przewaga popytu nad podażą, w
uprzywilejowanej sytuacji znajduje się
sprzedawca – może dyktować warunki na rynku
(sytuacja „ssania” na rynku).
Rynek nabywcy - trwała przewaga podaży
nad popytem, w uprzywilejowanej sytuacji jest
kupujący (sytuacja „ciśnienia” na rynku)
RYNEK – C.D.:
Warunkiem koniecznym istnienia rynku jest
wymiana, która ma najczęściej formę towarowo-
pieniężną.
W niewielkim zakresie może też występować
wymiana naturalna, tzn. towar za towar lub usługę,
bądź wzajemna wymiana usług.
Aby transakcje wymienne mogły się dokonywać, to
muszą istnieć dostawcy i nabywcy towarów i usług,
będący podmiotami rynku.
RYNEK – C.D.:
PODSTAWOWE ELEMENTY
RYNKU:
popyt,
podaż,
konkurencja,
ceny.
RYNEK – C.D.:
Zachodzące zależności przyczynowo-skutkowe
pomiędzy popytem, podażą i cenami nazywa się
mechanizmem rynkowym lub mechanizmem
popytowo-podażowo-cenowym.
Zależności popytowo-podażowe powstają za
pośrednictwem cen pomiędzy równoprawnymi
podmiotami gospodarczymi, dążącymi do osiągania
korzyści ekonomicznych, poprzez dokonywanie
dobrowolnych transakcji kupna i sprzedaży towarów
i usług.
RYNEK – C.D.:
proces, za pomocą którego uczestnicy rynku, dążąc do
realizacji swoich interesów próbują przedstawić oferty
korzystniejsze pod względem ceny, jakości lub innych
cech wpływających na decyzję zawarcia transakcji.
odbywa się w formie cenowej i pozacenowej (może
dotyczyć np.: ceny, jakości, wagi, barwy wyglądu,
mocy, trwałości, zapachu, warunków sprzedaży itp.).
występuje zarówno pomiędzy nabywcami, jaki i
sprzedawcami.
NABYWCY konkurują z innymi nabywcami o ograniczoną
ilość dóbr znajdujących się na rynku.
SPRZEDAWCY konkurują z innymi sprzedawcami o
pozyskanie konsumentów.
KONKURENCJA
RYNEK – C.D.:
- to określone, specjalnie wyznaczone i przystosowane
do prowadzenia różnego rodzaju rynkowych transakcji
wymiennych miejsca, wyposażone w odpowiednie
urządzenia, obsługiwane przez wyspecjalizowane
zespoły ludzi.
Infrastrukturę rynkową tworzą przede wszystkim
zorganizowane formy działalności handlowej w postaci
hurtowni, sklepów detalicznych, różnego rodzaju
punktów skupu i sprzedaży.
INFRASTRUKTURA RYNKOWA
RYNEK – C.D.:
Do INFRASTRUKTURY RYNKOWEJ należą
instytucjonalne formy rynków światowych,
międzynarodowych i krajowych, m.in. takie, jak:
targi i wystawy gospodarcze,
aukcje,
wolne obszary celne,
giełdy.
RYNEK – C.D.:
- są to okresowo odbywające się imprezy
handlowe skupiające wielu wystawców
(sprzedawców) i nabywców, zazwyczaj
prezentujące „nowości” ofert producentów z
wielu branż, bądź jednej i wyspecjalizowanej.
TARGI
RYNEK – C.D.:
- są to miejsca spotkań handlowych
odbywających się najczęściej w regularnych
odstępach czasowych, których celem jest
sprzedaż w formie publicznego przetargu
prezentowanych towarów o charakterze
zarówno masowym (próbki), jak i
jednostkowym.
AUKCJE
RYNEK – C.D.:
- są to strefy spełniające funkcje handlowo-
dystrybucyjne w odniesieniu do określonych i
dostarczanych do nich towarów nie
obciążonych opłatami celniczymi.
WOLNE OBSZARY CELNE
RYNEK – C.D.:
- są to regularne, odbywające się w określonym czasie
i miejscu, podporządkowane określonym normom,
zasadom i zwyczajom spotkania osób zamierzający
zawrzeć umowę kupna-sprzedaży oraz osób
pośredniczących w zawieraniu transakcji.
Ceny takich transakcji są ustalane na podstawie relacji
podaży i popytu, a następnie podawane do wiadomości
publicznej. Zależnie od przedmiotu obrotu istnieją
giełdy towarowe, giełdy papierów wartościowych,
giełdy pieniężne i giełdy usług.
GIEŁDY
POPYT:
POPYT - oznacza te ilości danego dobra, jakie kupujący
są gotowi i zdolni kupić przy różnych cenach, w
określonym czasie, przy założeniu, że inne czynniki
wpływające na popyt nie ulegną zmianie.
POPYT EFEKTYWNY
- wyraża tylko potrzeby mające
pokrycie w realnej sile nabywczej konsumentów (tzw.
POPYT POTENCJALNY
- wyraża wszystkie potrzeby,
które mogą być zaspokojone przez dobra ekonomiczne.
Popyt potencjalny jest zwykle większy od popytu efektywnego. W miarę
wzrostu dochodów, lub przy odpowiedniej obniżce cen różnice pomiędzy
popytem potencjalnym i efektywnym zmniejszają się.
NA RYNKU WYSTĘPUJE TYLKO POPYT EFEKTYWNY
POPYT - C.D.:
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA
POPYT:
poziom ceny danego dobra,
ceny dóbr komplementarnych i substytucyjnych,
poziom realnych dochodów konsumentów,
liczba i struktura kupujących,
preferencje, moda, gusty konsumentów,
liczby i struktury ludności
oczekiwania dotyczące zmian relatywnych cen i dochodów,
różnego typu czynniki społeczne (np. wykształcenie, płeć,
wiek)
efekt naśladownictwa,
efekt demonstracji (snobizm, paradoks Giffena, paradoks
Veblena).
Dobra substytucyjne - to takie, które mogą być
wzajemnie zastępowane w zaspokajaniu potrzeb
(np. masło i margaryna). Gdy rośnie popyt na
dobro A maleje popyt na dobro B.
Dobra komplementarne - to takie, które
wzajemnie się uzupełniają i muszą być
równocześnie stosowane w celu zaspokojenia
określonej potrzeby (np. komputer i monitor,
samochód i benzyna). Jeżeli rośnie popyt na
dobro A to popyt na dobro B także wzrasta.
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA POPYT –
C.D.:
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA POPYT – C.D.:
- to sytuacja ekonomiczna, w której popyt na dane
dobro wzrasta pomimo wzrostu ceny.
Sytuacja taka ma miejsce przy bardzo niskich
dochodach konsumentów i przy wzroście cen dóbr
niższego rzędu (zwanych dobrami Giffena).
- jest jednym z dwóch (obok efektu Veblena)
przypadków w mikroekonomii, zaprzeczających
działaniu krzywej popytu (wg której wzrost ceny
danego dobra powoduje spadek popytu na to
dobro).
PARADOKS GIFFENA
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA POPYT – C.D.:
Cena dobra Giffena jest relatywnie niższa od
innych substytutów lub dane dobro nie posiada
bliskich substytutów (np. chleb), zatem popyt też
rośnie.
PRZYKŁAD:
- sytuacja, w której konsument nie mogąc sobie
pozwolić na zakup żadnego innego podstawowego
dobra (np. masła, mięsa, kaszy) kupuje wyłącznie
najbardziej podstawowe dobro – tzw. dobro Giffena
(np. chleb, ziemniaki lub ryż) nie zważając na
wzrost jego ceny.
PARADOKS GIFFENA
- tzw. efekt demonstracji, efekt prestiżowy,
związany jest z dobrami najbardziej
luksusowymi.
Popyt na dobra luksusowe jest tym większy, im
mniej ludzi może sobie na nie pozwolić.
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA POPYT – C.D.
:
POSIADANIE DOBRA LUKSUSOWEGO JEST DLA KONSUMENTA METODĄ
ZASPOKOJENIA PRÓŻNOŚCI ORAZ ŚRODKIEM DOWARTOŚCIOWANIA SIĘ.
POPYT NA DOBRA LUKSUSOWE PARADOKSALNIE ROŚNIE WRAZ ZE
WZROSTEM ICH CENY.
PARADOKS VEBLENA
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA POPYT – C.D.:
występuje w sferze najbogatszych elit
społecznych.
wynika z potrzeby pokazania innym
(„biedniejszym”) statusu materialnego, m.in.
poprzez posiadanie rzadkich dóbr luksusowych
(np.: rzadkie dzieła sztuki, markowe stroje
najdroższych projektantów mody, najdroższe
luksusowe limuzyny, samochody sportowe
produkowane w seriach limitowanych, prywatne
samoloty, luksusowe jachty itd.).
Zjawisko Paradoksu
VEBLENA
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA POPYT –
C.D.:
- to zjawisko ekonomiczne, polegające na
ograniczaniu zakupu pewnych dóbr lub
całkowite zaniechanie ich nabycia, ponieważ
są one chętnie nabywane przez inne
gospodarstwa domowe.
W efekcie snobizmu krzywa popytu położona
jest poniżej krzywej popytu dla typowego
konsumenta, a jej opadająca tendencja jest
znacznie silniejsza.
EFEKT SNOBA
POPYT - C.D.:
PRAWO
POPYTU
- odzwierciedla trwały związek ceny dobra i wielkości
popytu.
Wraz ze wzrostem ceny → zmniejsza się wielkość popytu.
Wraz ze spadkiem ceny → wielkość popytu rośnie.
POPYT
zmienia się zawsze
wtedy, gdy ulega
zmianie którykolwiek
czynnik
determinujący popyt
(poza ceną danego
dobra).
WIELKOŚĆ POPYTU
zmienia się zawsze
wtedy, gdy ulega
zmianie wyłącznie
cena danego dobra
POPYT - C.D.:
KRZYWA
POPYTU
- stanowi graficzną interpretację PRAWA POPYTU.
- odzwierciedla ilości dobra lub usługi, jakie ludzie
chcą kupić (wielkość popytu) przy każdym poziomie
ceny w danym okresie, przy założeniu formuły
„
CETERIS PARIBUS
”.
Formuła „
CETERIS PARIBUS
” - zakłada, że wielkość
popytu będzie określana tylko przez jeden czynnik →
cenę danego dobra.
POPYT - C.D.:
ZALEŻNOŚĆ POPYTU OD CENY można przedstawić w
postaci następującej funkcji matematycznej:
n
D
t
n
P
f
Q
,
gdzie:
-
wielkość popytu na dobro n w okresie t
-
cena dobra n
D
t
n
Q
,
n
P
POPYT – C.D.:
KRZYWA POPYTU
POPYT – C.D.:
WZROST POPYTU
WYWOŁANY
JEST :
wzrostem dochodów konsumentów,
wzrostem cen dóbr substytucyjnych
zmianą jakiegokolwiek innego czynnika
zwiększającą zainteresowanie konsumentów
danym dobrem, na które wielkość popytu
rośnie przy każdej cenie.
POPYT – C.D.:
SPADEK POPYTU
WYWOŁANY JEST
:
spadkiem dochodów konsumentów,
spadkiem cen dóbr substytucyjnych
zmianą jakiegokolwiek innego czynnika
zmniejszającą zainteresowanie konsumentów
danym dobrem, na które wielkość spada przy
każdej cenie.
PODAŻ:
- to ilość danego dobra (towaru, usługi),
zaoferowana do sprzedaży w określonym czasie i
miejscu, przy danym poziomie ceny.
Podaż zależy przede wszystkim od ceny towaru,
tę zależność przedstawia krzywa podaży.
PODAŻ
PODAŻ:
WIELKOŚĆ PODAŻY ZALEŻY
OD:
wielkości produkcji,
poziomu ceny danego dobra,
ceny czynników produkcji,
stosownych technologii,
celów działalności przedsiębiorstwa,
oczekiwań konsumentów dotyczących zmian cen,
innych przypadkowych czynników.
PODAŻ - C.D.:
PRAWO PODAŻY
Wielkość podaży danego dobra zmienia się w tym samym kierunku,
co jego cena.
Wyższej cenie dobra odpowiada jego większa ilość dostarczana na
rynek.
Mniejsza cena ogranicza wielkość podaży.
- gdy wzrost ceny danego
dobra powoduje poprawę
opłacalności jego
produkcji, co zachęca
przedsiębiorców do
wytwarzania większej
ilości tego dobra.
PODAŻ
ZWIĘKSZA SIĘ:
- gdy obniżenie ceny
danego dobra przy nie
zmienionych kosztach
wytwarzania, zmniejsza
opłacalność, powodując
spadek wielkości
produkcji.
PODAŻ
ZMNIEJSZA SIĘ:
POPYT - C.D.:
KRZYWA
PODAŻY
stanowi graficzną interpretację PRAWA PODAŻY.
odzwierciedla zależność pomiędzy ceną a podażą.
Zgodnie z założeniami formuły „CETERIS PARIBUS”
przyjmuje się, iż wszystkie czynniki określające
podaż – poza ceną – są niezmienne.
POPYT - C.D.:
ZALEŻNOŚĆ PODAŻY OD CENY można przedstawić w
postaci następującej funkcji matematycznej:
n
S
t
n
P
Q
,
gdzie:
-
wielkość podaży dobra n w okresie t
-
cena dobra n
S
t
n
Q
,
n
P
PODAŻ – C.D.:
KRZYWA
PODAŻY
RÓWNOWAGA RYNKU:
- jest to cena równoważąca rynek.
Oznacza to, że przy cenie RÓWNOWAGI
RYNKOWEJ rozmiary zapotrzebowania (ilość
nabywana) są równe ilości oferowanej, czyli
popyt zrównuje się z podażą (np. rynek energii
elektrycznej).
CENA RÓWNOWAGI RYNKOWEJ
NADWYŻKA POPYTU - z jednej strony, lub NADWYŻKA PODAŻY z
drugiej - ujawnia siły zmierzające do ustalenia ceny równowagi i
PRZEDSTAWIA CAŁĄ ISTOTĘ DZIAŁANIA RYNKU.
RÓWNOWAGA RYNKU - C.D.:
zachodzi wtedy, gdy CENA JEST MNIEJSZA od ceny
równowagi rynkowej. Występuje wtedy nadwyżka popytu
nad podażą, powodująca nacisk na podwyższenie ceny.
NIEDOBÓR RYNKOWY
zachodzi w przypadku powstania CENY WYŻSZEJ od
ceny równowagi rynkowej. Występuje wtedy nadwyżka
podaży nad popytem, wymuszająca obniżenie ceny.
NADWYŻKA RYNKOWA
RÓWNOWAGA RYNKU - C.D.:
CENA RÓWNOWAGI RYNKOWEJ
CENA:
to określona ilość danego dobra (najczęściej
pieniądza), za przyjęcie której sprzedający jest
gotów zrzec się swoich praw do tego dobra (np.
towaru lub usługi), bądź też kupujący jest gotów ją
kupić, aby do tego dobra nabyć prawa.
wstępnie ustalona zapłata za określone
świadczenia.
koszt, który musi być poniesiony w momencie
zakupu.
pieniężny wyraz wartości
CENA
CENA - C.D.:
WYRÓŻNIA SIĘ
CENY:
wolnorynkowe,
kartelowe,
orientacyjne,
urzędowe.
CENA - C.D.:
- kształtowane są przez relacje popytu i
podaży.
CENY WOLNORYNKOWE
CENY KARTELOWE
- ustalane są przez firmę mającą wyłączność
produkcji i sprzedaży danego towaru (lub przez
kilku producentów takich samych wyrobów)
bezpośrednio, jako ceny katalogowe, lub
pośrednio - jako ceny kalkulacyjne.
- ustalane na towary o rozproszonej
produkcji (np. rzemieślniczej).
CENY ORIENTACYJNE
CENA - C.D.:
Ingerencja państwa w dziedzinę ustalania cen polega również na
wprowadzaniu tzw. PAŃSTWOWEJ KONTROLI CEN.
Składają się na nią regulacje prawne, które mogą polegać na
administracyjnym określaniu CEN MAKSYMALNYCH lub CEN
MINIMALNYCH.
- określane są przez odpowiednie organy
państwowe, lub publiczne i obejmują ważniejsze
(w danym kraju) towary i usługi (np.: niektóre
produkty rolne, energia elektryczna, ważniejsze
surowce i paliwa, usługi komunalne).
CENY URZĘDOWE
CENY MAKSYMALNE
cena urzędowa, powyżej której nie mogą być
zawierane transakcje na dane dobro.
wprowadzane są w sytuacji braku pewnych dóbr
na rynku, w celu ochrony konsumentów przed
nadmiernie wysokimi cenami (np. ceny
mieszkań komunalnych dla najbiedniejszych
rodzin).
jest na ogół niższa od ceny równowagi rynkowej.
CENA - C.D.:
CENA - C.D.:
Ustalenie ceny maksymalnej powyżej poziomu
ceny równowagi nie wywołuje żadnych
skutków na rynku, gdyż w takich warunkach
cena równowagi będzie osiągalna.
Z kolei cena maksymalna ustalona poniżej
ceny równowagi spowoduje niedobór danego
dobra na rynku i zmniejszenie jego
wymienialnej ilości.
UWAGA:
CENA - C.D.:
- to cena urzędowa, poniżej której zgodnie z
prawem nie wolno sprzedawać danego towaru
lub usługi.
Ustalenie ceny minimalnej następuje na wniosek
producentów i jest ona wyższa od ceny
równowagi.
Szczególnym przykładem ceny minimalnej jest MINIMALNE
WYNAGRODZENIE za jedną godzinę pracy w skali danego kraju, które
prowadzi do wzrostu płac.
CENA MINIMALNA
CENA - C.D.:
Ceny minimalne są stosowane jako narzędzie polityki
gospodarczej państwa, której celem jest zapewnienie
określonego poziomu opłacalności produkcji lub
dochodu.
W wielu krajach, w tym w Polsce, państwo nie tylko
ustala i kontroluje ceny produktów rolnych, ale
również skupuje i sprzedaje określoną ilość tych
produktów, uzupełniając w ten sposób popyt i podaż
podmiotów prywatnych.
UWAGA:
CENA MINIMALNA nie zawsze jest korzystna dla
konsumenta, ponieważ:
kupuje on dobra drożej niż na wolnym rynku, gdzie
cena równowagi byłaby niższa.
płaci on podatki, z których państwo skupuje od
producenta produkty.
kupuje on dobra niskiej (często kiepskiej) jakości,
bo producent nie jest zainteresowany
podnoszeniem jakości produktu, który i tak sprzeda
po cenie minimalnej.
CENA - C.D.:
KONKURENCJA CENOWA I POZACENOWA:
- to rywalizacja pomiędzy przedsiębiorcami o
zwiększenie zysków oraz udziału w rynku. Polega na
przedkładaniu nabywcom ceny towaru lub usługi,
niższej od oferowanej przez konkurentów.
- to współzawodnictwo pomiędzy przedsiębiorcami
oparte na wykorzystywaniu innych, niż cenowe metod,
potencjalnie wpływających na preferencje
konsumentów.
KONKURENCJA CENOWA
KONKURENCJA POZACENOWA
KONKURENCJA CENOWA I POZACENOWA - C.D.:
lepsza jakość towarów i usług,
dostęp do informacji (np. reklama),
warunki sprzedaży produktów (np. atrakcyjne
warunki kredytowe),
warunki gwarancji i czas świadczenia usługi,
zapewnienie usług serwisowych,
atrakcyjność dokonywania zakupów,
lojalność wobec klienta oraz funkcjonalność.
GŁÓWNE CZYNNIKI WPŁYWAJĄCYCH NA
PREFERENCJE KONSUMENTÓW:
MODELE RYNKU:
PODSTAWOWE MODELE
RYNKU:
KONKURENCJA DOSKONAŁA
CZYSTY MONOPOL
KONKURENCJA MONOPOLISTYCZNA
OLIGOPOL.
MODELE RYNKU - C.D.:
bardzo duża liczba konkurujących ze sobą
producentów i nabywców,
brak konkurencji niecenowej
sprzedający i kupujący są cenobiorcami, zatem
muszą akceptować cenę kształtowaną przez
rynkową cenę podaży i popytu.
produkty poszczególnych producentów są
identyczne (homogeniczny), w związku z tym
nabywcom jest wszystko jedno od kogo kupią
produkt.
KONKURENCJA DOSKONAŁA - CECHY CHARAKTERYSTYCZNE:
MODELE RYNKU - C.D.:
brak barier wejścia / wyjścia z rynku (branży), dzięki
czemu przy większym zapotrzebowaniu ze strony
kupujących producenci będą mogli swobodnie rozpocząć
dodatkową produkcję, zwiększając tym samym podaż, a
przy zmniejszonym zapotrzebowaniu - wycofać się nie
ponosząc dodatkowych strat.
uczestnicy rynku posiadają pełny zasób informacji
ekonomicznych i technicznych, które ich dotyczą.
sprzedający dążą do maksymalizacji zysku
ekonomicznego, kupujący zaś do maksymalizacji
użyteczności.
nie ma konkurencji między firmami.
KONKURENCJA DOSKONAŁA - CECHY CHARAKTERYSTYCZNE - C.D.:
MODELE RYNKU- C.D.:
występowaniem na rynku tylko jednego dostawcy
lub producenta danego towaru, który kontroluje
podaż i ceny, oraz wielu odbiorców.
występowaniem barier (ekonomicznych,
technologicznych, prawnych) uniemożliwiających
innym firmom wejście na rynek (np.
ustawodawstwo, patenty, koncesje, licencje,
protekcyjna polityka państwa, zarejestrowane
prawo do marki, koszty itp.).
unikatowością produktu monopolu (nie posiada
on dobrego lub bliskiego substytutu).
CZYSTY MONOPOL
- to struktura rynkowa charakteryzująca się:
MODELE RYNKU- C.D.:
MONOPOL MOŻE MIEĆ
CHARAKTER:
PAŃSTWOWY - kiedy prawo danego państwa pozwala
świadczyć usługi lub produkować określony
asortyment towarów tylko jednemu podmiotowi (np.
monopol spirytusowy, monopol loteryjny itp.).
WYMUSZONY - kiedy jeden z producentów
towaru/usługi osiąga taką pozycję na rynku, że
pozostali producenci bankrutują.
NATURALNY - wynikający z natury dostarczanej
usługi/towaru, gdy ze względów technicznych
konkurencja wielu podmiotów jest niemożliwa lub
utrudniona (np. przedsiębiorstwa użyteczności
publicznej takie, jak koleje żelazne, energetyka, sieć
telefoniczna, wodociągi, gaz).
MODELE RYNKU- C.D.:
występuje na rynku wielu sprzedawców i nabywców.
poszczególne firmy wytwarzają produkty niewiele różniące się od
siebie (tzw. bliskie, lecz niedoskonałe substytuty).
swobodne wejście na rynek i wyjście z niego, lecz wiąże się z
pewnymi kosztami (tj. należy wprowadzić na rynek produkt
odróżniając się od innych oraz zdobyć klientów).
ograniczona kontrola firm nad ceną produktu - jest to
maksymalna cena, jaką zaakceptują konsumenci,
monopolizacja wynika ze stopnia zróżnicowania produktów i od
liczby konkurentów.
przeważają formy konkurencji pozacenowej.
KONKURENCJA
MONOPOLISTYCZNA
ZARÓWNO KONKURENCJA CENOWA JAK I POZACENOWA W SYSTEMIE
KAPITALISTYCZNYM SĄ WYNIKIEM RYWALIZACJI PRZEDSIĘBIORSTW O OGRANICZONE
ŚRODKI LUB PRZYCHYLNOŚĆ KLIENTÓW.
MODELE RYNKU- C.D.:
jest formą konkurencji niedoskonałej, charakteryzuje się najwyższym
stopniem monopolizacji.
nad całym rynkiem określonego wyrobu dominuje mała liczba
producentów lub sprzedawców.
przedsiębiorstwa wytwarzają produkty identyczne (np. stal, miedź, cynk),
lub produkty bardzo zróżnicowane (np. samochody, środki czyszczące,
papierosy).
wejście na rynek nowych firm jest bardzo trudne, bądź niemożliwe.
siła monopolowa pojedynczego przedsiębiorstwa może wzrosnąć np.
poprzez patenty, licencje, cła, silne zróżnicowanie produktu itd.
rywalizacja niecenowa przedsiębiorstw odbywa się m.in. poprzez jakość,
reklamę, usługi dodatkowe itp.
w celu uniknięcia wojny cenowej firmy mogą zawierać porozumienia
cenowe, zgodnie z którymi mogą razem podnosić, lub obniżać cenę.
OLIGOPOL
PODSUMOWANIE DOTYCHCZASOWYCH
ROZWAŻAŃ:
WE WSPÓŁCZESNEJ GOSPODARCE RYNKOWEJ
WYSTĘPUJE ZARÓWNO SFERA GOSPODARKI
NIEZMONOPOLIZOWANEJ, JAKI I SFERA GOSPODARKI
ZMONOPOLIZOWANEJ.
W SFERZE GOSPODARKI NIEZMONOPOLIZOWANEJ
- CENY KSZTAŁTUJE MECHANIZM POPYTU I PODAŻY,
KTÓRE STANOWIĄ WYPADKOWĄ “DZIAŁANIA” SIŁ
RYNKU.
NATOMIAST W SFERZE GOSPODARKI
ZMONOPOLIZOWANEJ - CENY USTALANE SĄ PRZEZ
PRZEDSIĘBIORSTWA MONOPOLISTYCZNE LUB
OLIGOPOLISTYCZNE, KTÓRE REGULUJĄC ROZMIARY
PODAŻY OKREŚLAJĄ CENY NA POZIOMIE DLA NICH
NAJKORZYSTNIEJSZYM, ZAPEWNIAJĄCYM MAKSYMALNE
ZYSKI.
UWAG
A:
EKONOMIKA BUDOWNICTWA
W ramach EKONOMII wyróżnia się pojęcie:
EKONOMIKI SZCZEGÓŁOWEJ (BRANŻOWEJ) – czyli nauki o
gospodarowaniu w pewnym określonym wycinku całości gospodarki
(np. ekonomika budownictwa, ekonomika handlu, ekonomika
przedsiębiorstwa itd.).
POLEGA NA ZASTOSOWANIU OGÓLNEJ TEORII EKONOMII W
OKREŚLONEJ GAŁĘZI GOSPODARKI Z UWZGLĘDNIENIEM
SPECYFIKI DANEJ BRANŻY.
ZATEM:
- to ekonomia określonego działu gospodarki (np.
budownictwa).
EKONOMI
KA
EKONOMIKA BUDOWNICTWA – C.D.:
- jest dyscypliną łączącą nauki ekonomiczne i
techniczne.
Wykorzystuje teorię i badania stosowane w tych
dziedzinach oraz normy i wytyczne tworzone przez
praktykę gospodarczą w budownictwie.
- bada zjawiska i prawidłowości występujące w
procesie produkcji, podziału i materialnego
odtwarzania potrzeb na obiekty budowlane.
EKONOMIKA
BUDOWNICTWA :
EKONOMIKA BUDOWNICTWA – C.D.:
Celem ekonomiki budownictwa jest stworzenie najbardziej
skutecznych warunków dla racjonalnej realizacji zadań
budownictwa, poprzez taki dobór czynników, środków i
metod produkcji, aby:
osiągać maksymalne efekty przy danych
nakładach,
LUB / I
realizować określone zadania, w celu uzyskania
żądanego efektu przy minimum nakładów.
EKONOMIKA BUDOWNICTWA – C.D.:
1. Bada prawa rządzące procesami związanymi z
przygotowaniem i realizacją przedsięwzięć
budowlanych oraz z eksploatacją obiektów
budowlanych.
2. Ustala zasady i sposoby wykorzystania powyższych
praw w celu wspomagania procesu podejmowania
decyzji przez uczestników procesów budowlanych, w
więc:
inwestorów (ekonomika inwestycji),
projektantów (ekonomika projektowania),
wykonawców robót budowlanych (ekonomika produkcji
budowlanej i ekonomika przedsiębiorstwa
budowlanego),
użytkowników obiektów budowlanych (ekonomika
eksploatacji obiektu budowlanego).
EKONOMIKA BUDOWNICTWA – C.D.:
NARZĘDZIE BADAŃ
→ rachunek ekonomicznej
efektywności:
1. RACHUNKOWE - ustalanie i porównywanie nakładów i
efektów.
─
kalkulacja i kosztorysowanie robót,
─
analiza kosztów,
─
analiza wyników finansowych).
METODY BADAŃ
→ metody rachunku ekonomicznego:
przedsięwzięcia
inwestycyjnego,
rozwiązania projektowego,
procesu budowlanego,
działalności gospodarczej.
EKONOMIKA BUDOWNICTWA – C.D.:
2. OPTYMALIZACYJNE - wykorzystanie metod
matematycznych dla optymalizacji nakładów i efektów
(badania operacyjne).
─
programowanie liniowe,
─
programowanie nieliniowe,
─
programowanie dynamiczne.
─
badania korelacji.
3.
EKONOMICZN
E
─
rachunek efektywności inwestycji,
─
rachunek efektywności postępu technicznego i
organizacyjnego,
─
analiza działalności przedsiębiorstwa.
EKONOMIKA BUDOWNICTWA – C.D.:
MODELE EKONOMICZNE STOSOWANE W
BADANIACH
:
─
DETERMINISTYCZNE → parametry modelu
znane, wartości pewne.
─
PROBABILISTYCZNE → parametry modelu
znane, wartości prawdopodobne.
─
STRATEGICZNE → parametry modelu
częściowo znane, wartości niemożliwe do
ustalenia metodami deterministycznymi lub
statystycznymi.
PRZEDMIOT BADAŃ EKONOMIKI
BUDOWNICTWA
- obejmująca prognozowanie i programowanie
rozwoju budownictwa, przygotowywanie i
uzbrajanie terenów pod przyszłe osiedla i
zabudowania, pozyskiwanie środków na
finansowanie inwestycji, projektowanie
poszczególnych budynków, budowli, osiedli
mieszkaniowych, zespołów przemysłowych itd.
FAZA
PRZYGOTOWAWC
ZA
PRZEDMIOT BADAŃ EKONOMIKI
BUDOWNICTWA – C.D.:
- obejmująca głównie utrzymanie budynków
(budowli itd.) w stanie możliwie najlepszym.
Do tej fazy należą również remonty bieżące i
kapitalne oraz modernizacja domów, fabryk itd.
- działalność kierowników budów i
przedsiębiorstw budowlanych, zapewniająca
fizyczne wzniesienie przygotowanych i
zaprojektowanych budowli.
FAZA PRODUKCJI BUDOWLANO-
MONTAŻOWEJ
FAZA ROZRUCHU I
EKSPLOATACJI
1.
W. Behrens, Hawranek, P.M.: PORADNIK
PRZYGOTOWANIA PRZEMYSŁOWYCH
STUDIÓW FEASIBILITY, Centrum
Informacji Menedżera, Warszawa 1993.
2.
Manteuffel Szoege H. M.: WYBRANE
ZAGADNIENIA EKONOMIKI
BUDOWNICTWA. Wydawnictwo SGGW,
Warszawa 2006.
3.
Marciniak S: MAKROEKONOMIA I
MIKROEKONOMIA. PODSTAWOWE
PROBLEMY, Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa 1999.
4.
Minasowicz A: EFEKTYWNOŚĆ I
ZARZĄDZANIE FINANSAMI W
BUDOWNICTWIE, Biblioteka Menedżerów
Budowlanych, Wydawnictwo Poltext,
Warszawa 2009.
WYKORZYSTANA
LITERATURA
: