LEKI STOSOWANE W

ZABURZENIACH RYTMU

Zaburzenia rytmu serca

powstają na tle:

• Zwiększonej pobudliwości

pozazatokowych (ektopowych)
ośrodków bodźcotwórczych
(nieprawidłowego wytwarzania
pobudzeń);

• Nieprawidłowej czynności rozrusznika

zatokowego lub upośledzonego
przewodzenia pobudzeń.

Leki stosowane w

zaburzeniach rytmu

wynikających ze

zwiększonego automatyzmu

serca

• Klasa I – leki stabilizujące błonę

komórkową, ich dominującą cechą
jest zwolnienie maksymalnej
szybkości depolaryzacji w mięśniu
sercowym,

• Klasa II – leki hamujące czwartą fazę

depolaryzacji,

• Klasa III – leki wydłużające czas

trwania potencjału czynnościowego,

• Klasa IV – leki o wybiórczym

antagonizmie o stosunku do jonów
wapniowych.

Leki działające znieczulająco

miejscowo, stabilizujące

błonę komórkową (klasa I)

Preparaty:

• QUINIDINE: Chinidinum sulfuricum –

draż. 0.2 g, 200-400 mg co 4h, aż do
ustąpienia lub do ogólnej dawki u
chorych hospitalizowanych 2-3 g.

Chinidyna (IA)

• Hamuje pobudliwość i kurczliwość

mięśnia sercowego oraz zwalnia
szybkość przewodzenia
przedsionkowo-komorowego.
Wykazuje również działania
cholinolityczne i słabe α-
adrenolityczne

Preparaty:

• PROCAINAMIDE: (Procainamidum) –

tabl. 0.25 g, doustnie – początkowo 1
g, a następnie 25-500 mg co 3-4 h.

Wskazania :

Prokainamid jest skuteczny w:

• Przedwczesnych skurczach

komorowych, w częstoskurczu
komorowym,

• W mniejszym stopniu w zaburzeniach

rytmu nadkomorowego,

• W zapobieganiu migotaniu

przedsionków u chorych z zespołem
WPW.

Preparaty:

• DISOPIRAMIDE: Rythmodan – kaps.

0.1g, uderzeniowa dawka doustna
300mg, dawka podtrzymująca 4 razy
dziennie 150 mg.

• Disocor – kaps. 0.1 g

Wskazania:

• Przedwczesne skurcze komorowe,
• Częstoskurcz komorowy,
• Migotanie przedsionków
• Częstoskurcz nadkomorowy

Preparaty:

• AJMALINE: Gilurytmal – amp. 0.05 g,

w ciągu 5-10 min dożylnie lub
domięśniowo 50 mg, draż. 0.05 g,
czopki 0.05g

• Neo – Gilurytmal – draż. 0.02 g,

początkowo 3 razy dziennie 20 mg, a
następnie dawkę podtrzymującą 1-2
razy dziennie 20 mg

Ajmalinę stosuję się w:

• Częstoskurczu napadowym

komorowym lub nadkomorowym

• U chorych z zespołem WPW

prajmalina jest stosowana
długotrwale w nawracających
zaburzeniach rytmu zarówno
nadkomorowego jak i komorowego

Preparaty:

• LIDOCAINA: (Lignocainum

hydrochloricum) – amp. 2ml 1%; 10ml
2%; 2ml 5% („Grave”)

• Stosowanie lidokainy i.v rozpoczyna

się od wstrzyknięcia jednorazowej
dawki nasycającej 1-2 mg/kg m.c. , a
następnie natychmiastowego
zastosowania wlewu kroplowego 20-
50µg/kg/min.

Stosowanie cd

• Wstrzyknięcie Lidokainy do mięśnia

naramiennego w dawce 200-400 mg w
postaci 10% roztworu już po 5 min prowadzi
do wystąpienia stężenia leczniczego, które
utrzymuje się przynajmniej przez 1h.
Wstrzyknięcie takie niektórzy zalecają w
każdym przypadku ostrego zawału serca,
jak najszybciej po jego wystąpieniu, zanim
chory zostanie przewieziony na oddział
Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego.

Lidokaina (IB)

• Lidokaina w dawkach leczniczych ma

minimalny wpływ na przewodzenie
przedsionkowo- komorowe i
śródkomorowe

Wskazania:

Lidokaina stosowana jest leczniczo i

zapobiegawczo w:

• Częstoskurczu komorowym,
• Migotaniu komór,
• Trzepotaniu komór,
• Licznych pobudzeniach

przedwczesnych komorowych
pochodzenia wielorozrusznikowego.

Leki β-adrenolitycznie

(klasa II)

Preparaty:

• Propranolol – tabl. 0,01 i 0,04 g; amp.

0,001i 0,005 g,

• Sotalol (Sotalex) –tabl. 0,08 i 0,16 g; amp.

0,04g

Leki wydłużające czas

trwania potencjału

czynnościowego

(klasa III)

• Amiodarone: Cordarone – tabl. 0,2 g,

amp. 0,15 g, lek podaje się doustnie,
początkowo 400-600 mg w 2-3
dawkach podzielonych (przez ok. 10
dni), a następnie 200-300 mg/24h
raz dziennie, i.v 5 mg/kg w ciągu 20-
120 min.

Amiodaron jest to:

• Pochodna benzofuranu działająca

antyarytmicznie, stosowana również
w dusznicy bolesnej.

• Zmniejsza ciśnienie tętnicze krwi i

kurczliwość mięśnia sercowego.

Wskazania:

• Częstoskurcz nadkomorowy,

związany z zespołem WPW,

• Migotanie przedsionków,
• Trzepotanie przedsionków,
• Częstoskurcz komorowy,
• Nawracające migotanie komór,
• Pobudzenia przedwczesne komorowe

Leki o wybiórczym

antagonizmie w stosunku do

jonów wapnia

(klasa IV)

Preparaty:

• Verapamil (Isoptin) – amp. 0,005 g, 5-

10 mg i.v

• Diltiazem (Tildem) – fiol. 0,025 i 0,1 g,

dożylnie 0,25 mg/kg w ciągu 2 min.
Jeżeli ta dawka nie jest skuteczna, po
15 min wstrzykuje się i.v 0,35 mg/kg
przez 2 min. Przeciętna dawka
doustna Diltiazemu wynosi 60-90 mg
co 6h.

Werapamil:

• Werapamil zwalnia pracę węzła

zatokowo-przedsionkowego i
przewodnictwo w górnej i środkowej
części węzła przedsionkowo-
komorowego. Zastosowany dożylnie,
wykazuje znaczną skuteczność:

• W nadkomorowych zaburzeniach

rytmu serca, zwłaszcza
częstoskurczu napadowym

• W migotaniu i trzepotaniu

przedsionków, zwalnia częstość
skurczów komór

Diltiazem

Zastosowanie

:

• W migotaniu przedsionków z szybką

czynnością komór.

• Diltiazem oraz inne leki blokujące

kanały wapniowe działają pod
pewnymi względami korzystniej od
naparstnicy lub β-adrenolityków,
ponieważ zwiększają tolerancję
wysiłku.

Preparaty

• Sotalol (Sotahelax) – tabl. 0,08 i 0,16

g, doustnie 80 mg 2 razy dziennie,
zwiększając stopniowo nawet do 480
mg/24h

• Biosotal – tabl.0,04; 0,08; 0,16 g
• Sotalex – amp. 0,02 g/2 ml, dożylnie

0,2-1,5 mg/kg w ciągu kilku minut

Wskazania:

• Wykazuje znaczną skuteczność w

przerywaniu i profilaktyce:

• Częstoskurczu nadkomorowego (u

chorych z zespołem WPW) i
komorowego

• Nawracającego migotania

przedsionków

Leki ułatwiające

przewodzenie w układzie

bodźcoprzewodzącym

ATRPOINA

• Atropina blokuje wpływ nerwu

błędnego na węzeł zatokowo-
przedsionkowy i na układ
przewodzący, powoduje tachykardię.
Reakcja ta u ludzi młodych występuje
w większym nasileniu niż u dzieci i
osób dorosłych. Obserwuje się
skrócenie A-V oraz PR w obrazie ekg.

Wskazania:

• Bradykardia i zahamowania zatokowe,

• Zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-

komorowego.

Podaje się ją 4 razy dziennie 0,5-1,5 mg

podjęzykowo lub doustnie.

Atropina może wywołać:

• Blok przedsionkowo-komorowy;

• Rytm zatokowy,

• Migotanie przedsionków,

• Częstoskurcz komorowy

• Migotanie komór.