W literaturze pedagogicznej tego pojęcia używa się w celu

odniesienia do wszelkich pomocy naukowych i środków

dydaktycznych stosowanych w nauczaniu i uczeniu się. W

terminologii i stosowanej na świecie , a także w j. polskim ,

używa się terminu media jako pojęcia obejmującego swym

zasięgiem zarówno pomoce naukowe, środki dydaktyczne ,

jak i również środki masowego przekazu.

Przeciętnie co 4 minuty pokazywane są w

programach , filmach sceny przemocy. Dziecko

styka się w telewizji i grach komputerowych z

przemocą przedstawioną w sposób fikcyjny lub

realistyczny. Sceny przemocy występują we

wszystkich rodzajach programów od filmów

fabularnych, przyrodniczych , wiadomości, po

bajki i filmy animowane. Kontakt dziecka z

telewizją rozpoczyna się coraz wcześniej a więc

dzieci coraz wcześniej mają kontakt z przemocą

w mediach . Duża liczba dzieci ogląda telewizji

bez nadzoru i kontroli rodziców , niektóre nawet

maja telewizory we własnych pokojach co jest

wielkim błędem .Codzienne obcowanie z

okrucieństwem w mediach prowadzi do stałych

zmian w psychice młodego człowieka.

Agresywne dźwięki , migotający ekran powodują

rozstrój systemu nerwowego .Telewizja i inne

media mogą prowadzić do wzrostu poziomu

agresji , sprzyjać formowania się agresywnych

zachowań wśród dzieci i młodzieży. Mogą

prowadzić do przekonania ,że agresja jest

powszechna dozwolona społecznie . Dzieci

odwrażliwiają się w ten sposób, przejawia się to w

utracie wrażliwości na krzywdę i cierpienie 2

człowieka.

Korzystanie z telewizji lub komputera odbywa się w

domu lub u kolegów. Rodzice mogą w jakiś sposób

wpływać na to co dzieci oglądają i w jakie grają gry lub

gdzie buszują w Internecie. Najwięcej telewizji

oglądają dzieci miedzy 9-12 rokiem życia , które

oprócz bajek i seriali zaczynają oglądać programy i

filmy dla dorosłych : filmy pornograficzne ,filmy

drastyczne , reportaże .Trzeba pamiętać ,że dzieci nie

mają wykształconej samokontroli: to co oglądają w

telewizji i na komputerze jest kierowane czystą

ciekawością. Największym zagrożeniem jest to , że

dziecko nie ma rozwiniętego krytycyzmu, nie potrafi

ocenić co jest wartościowe,

ale w pełni koncentruje się na oglądanych

treściach. Dla nich każdy program czy gra jest

rozrywką , a w rzeczywistości szybko uczą się

przekazywanych tam treści.



Po pierwsze dzieci i młodzież oglądając telewizje

stykają się przede wszystkim z przemocą.



W serialach sensacyjnych i filmach kierowanych do

widzów dorosłych, a najczęściej oglądanych przez

dzieci i młodzież jest mnóstwo scen morderstw,

strzelania, walki na pięści itp. Są to elementy

dramaturgii filmów , ale dziecko nie odbiera tego w

ten sposób : nie rozumie , że to co jest pokazywane

w filmie jest różne od świata w którym żyjemy.



Dzieci oglądają także wiadomości , które są

przesiąknięte drastycznymi scenami i informacjami



Programy rozrywkowe , które lansują łatwy ,

przyjemny styl życia (programy Mtv)



Reality show – lansują idoli , którzy w

rzeczywistości nie niosą żadnych pozytywnych

wartości.



Na rynku znajduje się wiele gier o zabarwieniu

pozytywne , ale również o zabarwieniu

negatywnym. Niestety dzieci są przeważnie

głównie użytkownikami gier o dużym ładunku

agresji. Takie gry oferują dzieciom:



Silną identyfikację z bohaterem – dziecko wciela

się w postać z gry i ucieka od rzeczywistości w

świat wirtualny. Tam , jako bohater gry nie umiera ,

ma kilka żyć i co ważne nie ponosi konsekwencji

za swe czyny. Jest to bardzo ważny czynnik ,

ponieważ motywuje dziecko do przenoszenia

zachowań z gier do rzeczywistego świata.



Nagrodę za agresję - a , więc wzmacniane są

zachowania negatywne – jeśli zabijesz ,

ukradniesz , zastrzelisz to dostaniesz dodatkowe

punkty , nowe życie.



Sposób na życie:

W obliczu bardzo negatywnych konsekwencji uzależnienia

od telewizji, komputera oraz Internetu, odpowiedzialni

rodzice powinni przede wszystkim zapobiegać takim

sytuacjom. Gdy chodzi o minimalizowanie groźby

uzależnienia od telewizji, to optymalna sytuacja ma miejsce

wtedy, gdy w danym domu w ogóle nie ma aparatu

telewizyjnego, albo gdy obowiązują mądre i ściśle

respektowane reguły w odniesieniu do korzystania z

telewizji. Do takich reguł należy zasada, że dzieci nie patrzą

na telewizję dłużej niż 1,5 godziny dziennie, że nigdy nie

ogląda się telewizji w czasie wspólnego posiłku, oraz że nie

ogląda się telewizji w porze, w której dzieci czy młodzież

powinni już spać.

.

Gdy chodzi z kolei o groźbę uzależnienia od komputera,

to podstawowa zasada ze strony rodziców powinna

brzmieć: nie kupujemy i nie tolerujemy żadnych gier

komputerowych. Komputer nie jest po to, by siedzieć

godzinami przed promieniującym ekranem i poruszać

dwoma palcami po klawiaturze, lecz po to, by uczyć się

czytać i pisać, rysować i poznawać świat. Oczywiście

nie dłużej niż 1,5 godziny dziennie. Gdy chodzi o

Internet to - w moim przekonaniu - dzieci i młodzież

powinny mieć jedynie dostęp do swojej poczty

elektronicznej. Korzystanie ze stron internetowych

powinno być symboliczne (także ze względów

finansowych!) i mieć miejsce wyłącznie w obecności

rodziców