Wykład 7
Zarządzanie
kapitałem
obrotowym
Cechy aktywów trwałych i
obrotowych
Aktywa trwałe (majątek trwały)
= względna niezmienność
poziomu w krótkim czasie
Aktywa obrotowe (bieżące) =
znaczna zmienność w krótkim
czasie
Finansowanie aktywów
obrotowych
Każde przedsiębiorstwo do
wykonania swoich zadań
potrzebuje określonego kapitału.
Może to być:
kapitał własny
kapitał obcy
Kapitał stały
Część źródeł finansowania ma charakter stały
i występuje pod postacią kapitału własnego
oraz długoterminowych zobowiązań i pożyczek
Kapitał stały = kapitał własny +
zobowiązania długoterminowe
Złota reguła
bilansowa
Zakłada, że majątek trwały,
obciążony wysokim ryzykiem
powinien być w pełni sfinansowany
kapitałem własnym, co świadczy o
niezależności finansowej firmy
Kap. własny >= Maj. trwały
Złota reguła
finansowania
Reguła ta dopuszcza finansowanie majątku
trwałego również kapitałem obcym
długoterminowym. Nadwyżka tego kapitału
pozostaje na finansowanie części majątku
obrotowego
Według złotej reguły finansowania relacja
pomiędzy wielkością kapitału stałego i wielkością
majątku trwałego powinna być większa od 1:
Ks/Maj.trw >= 1
Pojęcie kapitału obrotowego
kapitał obrotowy brutto jest
to ogół źródeł finansowania
majątku obrotowego
kapitałem obrotowym netto
(kapitał pracujący) to część
kapitału stałego firmy
zaangażowana w
finansowanie majątku
obrotowego
Kapitał Pracujący (KP)
Spojrzenie kapitałowe
KP = kapitał stały (KS)– majątek trwały
(MT)
Spojrzenie majątkowe
KP = majątek obrotowy (MO) –
krótkoterminowe źródła kapitałów (ZB)
Kształtowanie się wielkości
kapitału pracującego a
ryzyko płynności
Dodatni poziom kapitału pracującego:
Kapitał stały – majątek trwały > 0
Zerowy poziom kapitału pracującego:
Kapitał stały – majątek trwały = 0
Ujemny poziom kapitału pracującego:
Kapitał stały – majątek trwały < 0
(majątek trwały jest w części finansowany przez źródła
krótkoterminowe – ryzyko!!!)
Przesłanki
zarządzania
kapitałem
obrotowym
Kapitał występuje w ograniczonych
rozmiarach, co oznacza, że możliwość
pozyskiwania kapitału przez firmy nie
jest nieograniczony
Pozyskiwanie przez firmę kapitału
wymaga ponoszenia kosztów
Zarządzanie kapitałem
obrotowym
Zarządzanie kapitałem obrotowym to proces
kształtowania wielkości i struktury aktywów
obrotowych oraz proces pozyskiwania źródeł
finansowania tych aktywów
Cele zarządzania kapitałem
obrotowym
Zapewnienie utrzymania stałej płynności
finansowej firmy
Optymalizacja wielkości i struktury aktywów
bieżących z punktu widzenia minimalizacji
kosztów utrzymania tych aktywów
Kształtowanie struktury źródeł finansowania
aktywów sprzyjającej minimalizacji kosztów
ich finansowania
Cel długofalowy: maksymalizowanie korzyści
osiąganych przez właścicieli przedsiębiorstwa.
Cykl kapitału obrotowego
Cykl brutto kapitału
obrotowego
Cykl brutto kapitału obrotowego = Cykl
konwersji zapasów + cykl konwersji
należności
Długość cyklu konwersji zapasów - okres czasu,
jaki upływa od momentu zakupienia zapasów
materiałów i surowców do produkcji do momentu
sprzedaży wytworzonych z nich produktów
gotowych
Długość cyklu konwersji należności – okres czasu,
który upływa od momentu powstania należności
za sprzedane produkty do momentu ich
uregulowania przez odbiorców
Cykl netto kapitału
obrotowego
Cykl netto kapitału obrotowego =
Cykl
konwersji zapasów + cykl konwersji
należności
– cykl odroczenia płatności zobowiązań z
tytułu dostaw
Długość okresu odroczenia płatności
zobowiązań przedsiębiorstwa - okres czasu,
który upływa od momentu dostawy
materiałów i surowców do produkcji do
momentu uregulowania zobowiązań z tytułu
tych dostaw
Sposoby skrócenia
długości cyklu kapitału
obrotowego
skracanie cyklu konwersji zapasów
skracanie cyklu konwersji
należności
wydłużanie cyklu odroczenia
płatności zobowiązań z tytułu
dostaw
Strategie zarządzania
aktywami obrotowymi
Strategie zarządzania aktywami obrotowymi
rozstrzygają problem stanu zapasów, należności
krótkoterminowych i gotówki w przedsiębiorstwie
oraz związanemu z tym ryzykiem i kosztami.
Wyróżnia się:
Strategię konserwatywną
Strategię agresywną
Strategię umiarkowaną
Strategie finansowania
aktywów obrotowych
Strategie finansowania aktywów obrotowych
rozstrzygają problem struktury finansowania
aktywów obrotowych kapitałem krótko- i
długoterminowym w przedsiębiorstwie oraz
związanemu z tym ryzykiem i kosztami.
Wyróżnia się:
Strategię konserwatywną
Strategię agresywną
Strategię umiarkowaną
Konserwatywna strategia finansowania
aktywów obrotowych
Strategia konserwatywna polega na finansowaniu
trwałego stanu aktywów obrotowych za pomocą:
kapitałów własnych
bądź
długoterminowego kredytu bankowego.
W ramach tej strategii także znaczna część potrzeb
zmiennych (sezonowych) finansowana jest za
pomocą kapitałów o charakterze długoterminowym,
a więc przez kapitały własne i długoterminowy
kredyt bankowy.
Konserwatywna strategia
finansowania
aktywów obrotowych
Strategia ta:
szczególną uwagę przywiązuje do kwestii
zachowania wysokiej (często za wysokiej)
płynności finansowej
nie wykorzystuje możliwości stwarzanych
przez zjawisko dźwigni finansowej
prowadzi do wzrostu kosztów, gdyż kredyt
długoterminowy jest zwykle wyżej
oprocentowany niż krótkoterminowy
Agresywna strategia finansowania
aktywów obrotowych
Zgodnie ze strategią agresywną znaczna część stałego
zapotrzebowania przedsiębiorstwa na kapitały finansujące
aktywa obrotowe pokrywana jest za pomocą kredytu
krótkoterminowego.
Z tego powodu strategia ta sprzyja:
minimalizacji kosztów finansowania aktywów obrotowych ze
względu na niższe oprocentowanie kredytów krótkoterminowych
poprawie poziomu stopy zwrotu kapitału własnego przez
wykorzystanie zjawiska dźwigni finansowej
osiąganiu wysokich zysków
Taka strategia naraża jednak firmę na:
niebezpieczeństwo wzrostu stopy procentowej, które w
większym stopniu dotyczy kredytów krótkoterminowych niż
długoterminowych
trudności w pozyskiwaniu dodatkowych kredytów, a w
konsekwencji na niebezpieczeństwo pojawienia się trudności
płatniczych, a więc trudności terminowego regulowania
zobowiązań
wysokie ryzyko
Umiarkowana strategia
finansowania aktywów obrotowych
Strategia umiarkowana jest połączeniem poprzednich
dwóch strategii przy odrzuceniu poczynań ekstremalnych.
Wyrazem tego jest prowadzenie polityki zmierzającej do
dostosowania długości okresu, na które pozyskiwane są
kapitały, do długości „okresu życia” aktywów
sfinansowanych za pomocą tych kapitałów (i tak np. jeśli
przedsiębiorstwo planuje sprzedać zapasy wyrobów
gotowych w ciągu 30 dni, to na taki okres zaciąga kredyt
bankowy dla ich sfinansowania)
Ta strategia :
umożliwia synchronizację w czasie strumieni
pieniężnych wydatków przedsiębiorstw ze strumieniami
dochodów, co winno zapewnić utrzymanie płynności
finansowej przedsiębiorstwa
stara się w sposób optymalny układać relacje między
ryzykiem a dochodami
Istota strategii
Połączenie strategii zarządzania
aktywami i pasywami
Ponieważ każda ze strategii zarządzania
aktywami i finansowania aktywów
(pasywami) implikuje:
różny poziom ryzyka
różny poziom możliwego do osiągnięcia
przez firmę zysku
więc można dokonać syntetycznej oceny
różnych kombinacji tych strategii.
Przedstawia to rysunek:
Kombinacja strategii zarządzania
aktywami i pasywami
Podsumowanie
Konserwatywnej strategii zarządzania aktywami
i odpowiadającej jej konserwatywnej strategii ich
finansowania towarzyszy niskie ryzyko, ale też i
możliwość osiągania niskich dochodów.
Prowadzenie strategii agresywnych wyraźnie
zwiększa szanse na duże zyski, czemu jednak
towarzyszy duże ryzyko.
Firmy cechujące ostrożność w działaniu mogą
stosować zależnie od okoliczności kombinacje
strategii agresywnych i konserwatywnych w
miejsce strategii umiarkowanych. Łączy się z
takim postępowaniem umiarkowane ryzyko, ale i
możliwość osiągania umiarkowanych zysków.
Dziękuję