Zarządzanie kapitałem obrotowym

Cechy aktywów trwałych i
obrotowych

Aktywa trwałe (majątek trwały)

= względna niezmienność

poziomu w krótkim czasie

Aktywa obrotowe (bieżące) =

znaczna zmienność w krótkim

czasie

Finansowanie aktywów
obrotowych

Każde przedsiębiorstwo do
wykonania swoich zadań
potrzebuje określonego kapitału.
Może to być:



kapitał własny



kapitał obcy

Kapitał stały

Część źródeł finansowania ma charakter stały
i występuje pod postacią kapitału własnego
oraz długoterminowych zobowiązań i pożyczek

Kapitał stały = kapitał własny +

zobowiązania długoterminowe

Złota reguła
bilansowa

Zakłada, że majątek trwały,
obciążony wysokim ryzykiem
powinien być w pełni sfinansowany
kapitałem własnym, co świadczy o
niezależności finansowej firmy

Kap. własny >= Maj. trwały

Złota reguła
finansowania

Reguła ta dopuszcza finansowanie majątku
trwałego również kapitałem obcym
długoterminowym. Nadwyżka tego kapitału
pozostaje na finansowanie części majątku
obrotowego

Według złotej reguły finansowania relacja
pomiędzy wielkością kapitału stałego i wielkością
majątku trwałego powinna być większa od 1:

Ks/Maj.trw >= 1

Pojęcie kapitału obrotowego



kapitał obrotowy brutto jest

to ogół źródeł finansowania

majątku obrotowego



kapitałem obrotowym netto

(kapitał pracujący) to część

kapitału stałego firmy

zaangażowana w

finansowanie majątku
obrotowego

Kapitał Pracujący (KP)



Spojrzenie kapitałowe

KP = kapitał stały (KS)– majątek trwały

(MT)



Spojrzenie majątkowe

KP = majątek obrotowy (MO) –

krótkoterminowe źródła kapitałów (ZB)

Kształtowanie się wielkości

kapitału pracującego a

ryzyko płynności



Dodatni poziom kapitału pracującego:

Kapitał stały – majątek trwały > 0



Zerowy poziom kapitału pracującego:

Kapitał stały – majątek trwały = 0



Ujemny poziom kapitału pracującego:

Kapitał stały – majątek trwały < 0

(majątek trwały jest w części finansowany przez źródła

krótkoterminowe – ryzyko!!!)

Przesłanki
zarządzania
kapitałem
obrotowym



Kapitał występuje w ograniczonych

rozmiarach, co oznacza, że możliwość
pozyskiwania kapitału przez firmy nie
jest nieograniczony

Pozyskiwanie przez firmę kapitału
wymaga ponoszenia kosztów

Cele zarządzania kapitałem
obrotowym



Zapewnienie utrzymania stałej płynności

finansowej firmy



Optymalizacja wielkości i struktury aktywów

bieżących z punktu widzenia minimalizacji

kosztów utrzymania tych aktywów



Kształtowanie struktury źródeł finansowania

aktywów sprzyjającej minimalizacji kosztów

ich finansowania
Cel długofalowy: maksymalizowanie korzyści

osiąganych przez właścicieli przedsiębiorstwa.

Cykl brutto kapitału
obrotowego

Cykl brutto kapitału obrotowego = Cykl

konwersji zapasów + cykl konwersji

należności



Długość cyklu konwersji zapasów - okres czasu,

jaki upływa od momentu zakupienia zapasów

materiałów i surowców do produkcji do momentu

sprzedaży wytworzonych z nich produktów

gotowych



Długość cyklu konwersji należności – okres czasu,

który upływa od momentu powstania należności

za sprzedane produkty do momentu ich

uregulowania przez odbiorców

Cykl netto kapitału
obrotowego

Cykl netto kapitału obrotowego =

Cykl

konwersji zapasów + cykl konwersji

należności
– cykl odroczenia płatności zobowiązań z

tytułu dostaw



Długość okresu odroczenia płatności

zobowiązań przedsiębiorstwa - okres czasu,

który upływa od momentu dostawy

materiałów i surowców do produkcji do

momentu uregulowania zobowiązań z tytułu

tych dostaw

Sposoby skrócenia
długości cyklu kapitału
obrotowego



skracanie cyklu konwersji zapasów



skracanie cyklu konwersji
należności



wydłużanie cyklu odroczenia
płatności zobowiązań z tytułu
dostaw

Strategie zarządzania
aktywami obrotowymi

Strategie zarządzania aktywami obrotowymi

rozstrzygają problem stanu zapasów, należności

krótkoterminowych i gotówki w przedsiębiorstwie

oraz związanemu z tym ryzykiem i kosztami.

Wyróżnia się:



Strategię konserwatywną



Strategię agresywną



Strategię umiarkowaną

Strategie finansowania
aktywów obrotowych

Strategie finansowania aktywów obrotowych

rozstrzygają problem struktury finansowania

aktywów obrotowych kapitałem krótko- i

długoterminowym w przedsiębiorstwie oraz

związanemu z tym ryzykiem i kosztami.
Wyróżnia się:



Strategię konserwatywną



Strategię agresywną



Strategię umiarkowaną

Konserwatywna strategia finansowania
aktywów obrotowych

Strategia konserwatywna polega na finansowaniu
trwałego stanu aktywów obrotowych za pomocą:



kapitałów własnych

bądź



długoterminowego kredytu bankowego.

W ramach tej strategii także znaczna część potrzeb
zmiennych (sezonowych) finansowana jest za
pomocą kapitałów o charakterze długoterminowym,
a więc przez kapitały własne i długoterminowy
kredyt bankowy.

Konserwatywna strategia
finansowania
aktywów obrotowych

Strategia ta:



szczególną uwagę przywiązuje do kwestii

zachowania wysokiej (często za wysokiej)
płynności finansowej



nie wykorzystuje możliwości stwarzanych

przez zjawisko dźwigni finansowej



prowadzi do wzrostu kosztów, gdyż kredyt

długoterminowy jest zwykle wyżej
oprocentowany niż krótkoterminowy

Agresywna strategia finansowania
aktywów obrotowych

Zgodnie ze strategią agresywną znaczna część stałego

zapotrzebowania przedsiębiorstwa na kapitały finansujące

aktywa obrotowe pokrywana jest za pomocą kredytu

krótkoterminowego.
Z tego powodu strategia ta sprzyja:



minimalizacji kosztów finansowania aktywów obrotowych ze

względu na niższe oprocentowanie kredytów krótkoterminowych



poprawie poziomu stopy zwrotu kapitału własnego przez

wykorzystanie zjawiska dźwigni finansowej



osiąganiu wysokich zysków

Taka strategia naraża jednak firmę na:



niebezpieczeństwo wzrostu stopy procentowej, które w

większym stopniu dotyczy kredytów krótkoterminowych niż

długoterminowych



trudności w pozyskiwaniu dodatkowych kredytów, a w

konsekwencji na niebezpieczeństwo pojawienia się trudności

płatniczych, a więc trudności terminowego regulowania

zobowiązań



wysokie ryzyko

Umiarkowana strategia
finansowania aktywów obrotowych

Strategia umiarkowana jest połączeniem poprzednich

dwóch strategii przy odrzuceniu poczynań ekstremalnych.
Wyrazem tego jest prowadzenie polityki zmierzającej do

dostosowania długości okresu, na które pozyskiwane są

kapitały, do długości „okresu życia” aktywów

sfinansowanych za pomocą tych kapitałów (i tak np. jeśli

przedsiębiorstwo planuje sprzedać zapasy wyrobów

gotowych w ciągu 30 dni, to na taki okres zaciąga kredyt

bankowy dla ich sfinansowania)

Ta strategia :



umożliwia synchronizację w czasie strumieni

pieniężnych wydatków przedsiębiorstw ze strumieniami

dochodów, co winno zapewnić utrzymanie płynności

finansowej przedsiębiorstwa



stara się w sposób optymalny układać relacje między

ryzykiem a dochodami

Połączenie strategii zarządzania
aktywami i pasywami

Ponieważ każda ze strategii zarządzania
aktywami i finansowania aktywów
(pasywami) implikuje:



różny poziom ryzyka



różny poziom możliwego do osiągnięcia

przez firmę zysku

więc można dokonać syntetycznej oceny
różnych kombinacji tych strategii.
Przedstawia to rysunek:

Podsumowanie



Konserwatywnej strategii zarządzania aktywami

i odpowiadającej jej konserwatywnej strategii ich

finansowania towarzyszy niskie ryzyko, ale też i

możliwość osiągania niskich dochodów.



Prowadzenie strategii agresywnych wyraźnie

zwiększa szanse na duże zyski, czemu jednak

towarzyszy duże ryzyko.



Firmy cechujące ostrożność w działaniu mogą

stosować zależnie od okoliczności kombinacje

strategii agresywnych i konserwatywnych w

miejsce strategii umiarkowanych. Łączy się z

takim postępowaniem umiarkowane ryzyko, ale i

możliwość osiągania umiarkowanych zysków.

Document Outline