Informacje ogólne



Ustrój polityczny: republika o systemie

parlamentarno – prezydenckim



Święto narodowe: 14 lipca (rocznica zburzenia

Bastylii w 1789 roku)



Podział administracyjny: regiony (22),

departamenty (96) i gminy (36 300)



Wraz z Niemcami, Włochami, Belgią, Holandią

i Luksemburgiem Francja jest jednym z krajów

założycielskich Unii Europejskiej (1952)



Najważniejsze ideały Francji zawarte są w

Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela oraz w

haśle Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Wolność,

równość, braterstwo

Cele oświaty

Cele oświaty francuskiej

zostały wyznaczone

już w czasie

Wielkiej Rewolucji

Francuskiej

w 1789 roku.

Dokładniej sprecyzowano je

po II wojnie światowej

(zwłaszcza w ustawie

oświatowej z 1989 roku).

Dotyczą one:



rozwoju osobowości

każdego ucznia,



podniesienia poziomu

oświaty wszystkich

obywateli,



kształcenia stosownie do

potrzeb rozwijającej się

gospodarki,



równych szans

oświatowych

dla wszystkich,



ukończenia wyższych klas

szkoły średniej przez co

najmniej 80 % uczniów.

System edukacyjny

Obowiązek szkolny: od 6 do 16 roku życia.

Rok szkolny trwa 180 dni i jest podzielony na 5

semestrów.



Tygodniowe obciążenie nauką wynosi 26 godzin w

szkole elementarnej oraz 30 i więcej godzin w szkole

średniej



Całość systemu edukacyjnego jest podzielona na

etapy,

a każdy z tych etapów na cykle



Szkoły są koedukacyjne na wszystkich poziomach

Administracja i nadzór

Francuski system edukacyjny

charakteryzuje wysoki poziom

centralizacji odpowiedzialności za

oświatę.

Najważniejszą rolę odgrywa

Ministerstwo Oświaty.

Jego zadaniem jest:



ustalanie nakazów



ustalanie zakazów



regulacja dotycząca programów

i planów nauczania

Do tych regulacji muszą się stosować

zarówno szkoły publiczne, jak i prywatne.

W zarządzaniu

szkolnictwem

mają też udział inne

resorty

państwowe – każdy z nich

prowadzi własną politykę

edukacyjną i może

powoływać

placówki szkolne.

Szkolnictwo francuskie

zorganizowane jest

hierarchicznie.

Francja jest podzielona

na okręgi szkolne

(tzw. akademie, ich granice

pokrywają się zwykle

z podziałem kraju na regiony)

oraz na departamenty.

Szczeble administracji

oświatowej

Każdy okręg reprezentowany
jest przez rektora, którego

mianuje

prezydent Republiki.

Na poziomie departamentu
rektora reprezentuje inspektor,
który z kolei kieruje oświatą
na poziomie lokalnym –
przez dyrektorów szkół,
którzy są ostatnim szczeblem
administracji systemu

oświatowego.

Do obowiązków

rektora należy kierowanie

urzędami zależnymi

od Ministerstwa Oświaty.

Jest on także honorowym

rektorem wszystkich

wyższych

uczelni w nadzorowanym

okręgu.

Zadania inspektorów



kierowanie siecią szkół



mianowanie dyrektorów

przedszkoli oraz szkół
elementarnych i
średnich



wdrażanie odgórnie

ustalonych regulacji.

Francja wydaje na oświatę publiczną ok. 6.5%

PKB,

co w 1990r przekładało się na sumę 75,8mld $.

Ponad 90% wydatków Ministerstwa Oświaty

przypada na pensje dla nauczycieli

i utrzymanie administracji oświatowej.

Pomoc dla uczniów



w ramach obowiązku szkolnego uczniowie

otrzymują bezpłatnie podręczniki i pomoce
naukowe;



23% uczniów otrzymuje pomoc materialną ze

względu na niższe zarobki rodziców;



stworzono system 3-letnich pożyczek

bankowych, gwarantowanych przez państwo
dla studentów,
po pierwszym roku studiów.

Kształcenie nauczycieli

Realizowane jest na poziomie
szkolnictwa wyższego.

Okres nauki jest podzielony
na dwa etapy:



I etap: min 2 lata studiów wyższych
z dowolnej dziedziny na uniwersytetach
lub w szkołach pomaturalnych;



II etap: 2 lub 3 lata w szkołach
pedagogicznych.

Kadra przedszkoli i szkół

elementarnych:



przygotowywana jest przez szkoły pedagogiczne

dla nauczycieli przedszkoli i szkół elementarnych;



rekrutacja odbywa się na podstawie egzaminu

konkursowego, w wyniku którego studenci

pierwszego roku otrzymują tytuł ucznia
nauczyciela oraz stypendium na 2 lata;



słuchacze są zobowiązani do pracy w zawodzie

przez min 10 lat od ukończenia studiów.

Kadra szkół średnich I i II ̊:



przygotowują ją wyższe szkoły pedagogiczne;



po egzaminie studenci otrzymują tytuł

nauczyciela mianowanego w dwóch

specjalnościach:

•

ogólnokształcącej (CAPES)

•

technicznej (CAPET)

Kształcenie ustawiczne



jest nieobowiązkowe;



organizowane jest przez akademie w formie

krótkich staży w wakacje pod nazwą
uniwersytetów letnich (universite d’ete);



przynajmniej jedno szkolenie kończy co roku

62% nauczycieli z kolegiów, 65% z liceów
zawodowych i 45% z liceów
ogólnokształcących.

Przedszkole

System nauczania przedszkolnego we Francji

jest dobrze rozwinięty.

Do przedszkoli chodzi ponad:

35% dzieci w wieku 2 lat

99% dzieci w wieku 3-5 lat

Nauczyciele przedszkolni mają

te same kwalifikacje co uczący w szkole

podstawowej.



Edukacja na tym poziomie nie jest

obowiązkowa;



Publiczne przedszkola są prowadzone

przez Ministerstwo Edukacji i dzieci

uczęszczają do nich bezpłatnie;



Dzieci według wieku dzieli się na trzy grupy .

Szkoły specjalne

Polityka integracji dzieci

niepełnosprawnych

z dziećmi pełnosprawnymi

W szkołach podstawowych istnieją klasy

integracyjne

dla uczniów, którzy mają problemy psychiczne

lub problemy ze słuchem, wzrokiem, czy

motoryką

Na poziomie średnim funkcjonują sekcje

realizujące specjalnie dostosowane programy

kształcenia ogólnego i zawodowego.

Tylko niewielki odsetek dzieci (ok. 0,8%)

wymagających największej troski trafia

do szkół specjalnych, w których uczą się

zawodu.

Szkoły zawodowe



Nie cieszą się uznaniem



Kształcenie zawodowe kończy się
uzyskaniem świadectwa umiejętności
zawodowych (pracowici i ambitni mogą
uzyskać także tytuł zawodowy inżyniera)



Nauka w szkołach technicznych kończy się
uzyskaniem matury technicznej, a następnie
do wyższej uczelni technicznej (cykl nauki -
2lata)

Oświata dorosłych

Ustawa o oświacie dorosłych (1971):

pracodawcy są zobowiązani do opodatkowania się

na fundusz dokształcania i doskonalenia dorosłych

Każdy pracujący może z dobrodziejstw ustawy

skorzystać.

Najczęściej robią to:

mężczyźni w wieku 25-40 lat i bezrobotni

Kształcenie uniwersyteckie

CYKL I: trwa 2 lata:



częściowa forma przygotowania do zawodu;
do dalszych studiów



kończy się uzyskaniem dyplomu DEUG – dyplom
studiów uniwersyteckich ogólnych.

CYKL II: studia rozszerzone 3 lub ponad 3

lata:



po 3 latach – tytuł licencjata lub magistra



po 4 -5 latach – tytuł inżyniera

CYLK III: jednoroczny nastawiony na:



praktykę, zakończony specjalizacją i dyplomem –
DESS



3- 4 letnie studia zakończone uzyskaniem doktoratu

Program nauczania

Opracowane przez Narodowy Komitet

Programów Nauczania,

a zatwierdzane przez Ministerstwo Oświaty



Jest to mieszanka celów i treści nauczania dla

całego kraju



Podręczniki szkolne i pomoce naukowe

przygotowują agencje prywatne

Szkoła średnia:

uczy się obowiązkowo przynajmniej 3 języków
obcych,
najczęściej wybierane języki to:
85%  angielski i 50 %  język

Szkoły wyższe:

przygotowują własne programy nauczania
przy wydawaniu dyplomów konieczna jest
aprobata programu nauczania przez
Ministerstwo Oświaty

Egzaminy

Promocja uczniów nie jest automatyczna, należy

do:



w szkole podstawowej – grono nauczycielskie



w szkole średniej – rada klasy szkolnej (nauczyciele,

przedstawiciele rodziców i uczniów oraz kierownik szkoły)

Rada klasowa decyduje także o tym, jak ma przebiegać

proces kierowania uczniów do różnych profili

kształcenia.

Świadectwa



Brevet – pierwsze świadectwo szkole po

zakończeniu cyklu szkoły średniej



Matura – podstawowe świadectwo szkolne

ukazujące zakończenie szkoły średniej i
pozwalająca wstąpić na studia wyższe

Bibliografia



Encyklopedia Pedagogiczna XXI Wieku, tom I,

red. T. Pilch, Warszawa 2004.



Pachociński R., Współczesne systemy

edukacyjne, Warszawa 2000.



Świętochowska U., Systemy edukacyjne

cywilizacji przełomu XX i XXI wieku, Toruń
2000.