Zabawa jako podstawowa
forma aktywności dziecka
• Zabawa to działalność wykonywania dla przyjemności.
• Główna forma aktywności dzieci.
• Funkcje zabawy:
- zaspokojenie indywidualnych i społecznych potrzeb dziecka
- poznawanie rzeczywistości i dostosowywanie jej do własnych
potrzeb.
- zabawy przygotowują dziecko do dalszego życia
- zaspokajają potrzeby aktywności i poznawania rzeczywistości
- kształtują i rozwijają zmysły dziecka
- wzbogacają wyobraźnię i życie uczuciowe
- wpływają na rozwój społeczny
- zabawy rozwijają myślenie, spostrzegawczość, pamięć,
uwagę, orientację, wyobraźnię i inteligencję twórczą
- uczą wytrwałości
- rozwijają poczucie koleżeństwa i przyjaźni
- W zabawach i grach zespołowych dziecko dostrzega
konieczność podporządkowania się regułom. Uczy się nie tylko
wygrywać, ale i przegrywać.
- Zabawy rozwijają także sprawność fizyczną dziecka. Ćwiczą
mięśnie, usprawniają działanie systemu nerwowego.
- Przez aktywność zabawową dziecko rozwija swój umysł,
rozszerza swoje doświadczenia, doskonali sprawności i
umiejętności psychiczne i fizyczne, rozwija się intelektualnie i
emocjonalnie.
Rodzaje zabaw
• 1. Zabawy manipulacyjne (nazywane też funkcjonalnymi lub
czynnościowymi) polegają na wykonywaniu przez dziecko prostych
czynności nie prowadzących do żadnych, wytworów, np.
manipulowanie różnymi przedmiotami gaworzenie, przenoszenie
różnych przedmiotów z miejsca na miejsce.
2. Zabawy konstrukcyjne polegają na budowaniu czy wytwarzaniu
pewnych przedmiotów, zaspokajają one potrzebę wytwarzania.
3. Zabawy tematyczne nazywane także zabawami twórczymi,
zabawami fikcyjnymi, iluzyjnymi i imaginacyjnymi, zabawami w role
oraz zabawami symbolicznymi. Cechą charakterystyczną tego
rodzaju zabaw jest fakt używania przez dziecko przedmiotów w
specjalnej funkcji oraz przybierania przez dziecko pewnych ról -
odzwierciedlających przeważnie normalne życie, pracę ludzi.
4. Zabawy badawcze - ten rodzaj zabaw polega na dokonywaniu na
różnorodnym materiale najrozmaitszych doświadczeń. Zabawy te
zaspokajają potrzeby poznawcze, a zwłaszcza ciekawość dziecka.
5. Zabawy ruchowe - polegają na wykonywaniu przez dziecko dużej
ilości ruchów wymagających pewnego wysiłku, zręczności, siły,
szybkości. Zaspokajają one potrzebę ruchu, nabywania zręczności.
6. Zabawy dydaktyczne - zasadniczo różnią się od poprzednio
wymienionych. Różnica sprowadza się do tego, że nie są one
wynikiem swobodnej twórczości dzieci, lecz są przygotowane,
inicjowane i organizowane przez opiekuna dziecka powinny mieć
zawsze wartości kształcące.
• Ze względu na formalne kryteria
wyróżnia się jeszcze takie rodzaje
zabaw jak: swobodne,
kierowane,
samotne - indywidualne,
grupowe,
równoległe,
wspólne,
zespołowe.
• Wszystkie rodzaje zabaw są ze sobą
bardzo powiązane, istnieje wiele
zabaw mieszanych.
• Nie ma jednego podziału zabaw
• Zabawy plastyczne
• Zabawy muzyczne
• Zabawy techniczne
• Zabawy rytmiczne
• Zabawy eksploracyjne
Zabawy plastyczne
• kompozycje przestrzenne i płaskie,
• papieroplastyka,
• techniki dekoracyjne,
• wykonywanie prac okolicznościowych,
• zdobnictwo,
• dobór zabaw do wieku dzieci i ich możliwości,
• rzeźbienie w mydle,
• zabawy z wykorzystaniem farb,
• zabawy z wykorzystaniem plasteliny, modeliny, gliny,
• rysunki zwierząt,
• scenografia do teatru kukiełek,
• przygotowywanie masek i kostiumów,
• kształtowanie u dzieci potrzeby ładu, porządku i estetyki
Zabawy muzyczne
• znajomość nut,
• wykorzystanie prostych
instrumentów muzycznych do zabaw,
• tworzenie prostych układów
tanecznych,
• nauka śpiewu piosenek dziecięcych,
• ćwiczenia muzyczno – ruchowe
Zabawy techniczne
• zastosowanie różnych materiałów i surowców do
prowadzenia zajęć,
• wykonywanie zabawek i pomocy dydaktycznych,
• korzystanie z przyborów krawieckich,
• praca z szydełkiem,
• umiejętność dostosowania trudności ćwiczenia do
poziomu grupy rozwojowej,
• posługiwanie się sprzętem elektronicznym,
• własnoręczne wykonanie zabawek,
• szycie,
• obróbka papieru,
• wykorzystanie surowców naturalnych: szyszki,
makaron, drewno, kasztany, żołędzie, kora.
Zabawy rytmiczne
• rozwijanie poczucia rytmu,
• ćwiczenie koncentracji uwagi,
• ćwiczenie sprawności ruchowej,
• rozpoznawanie dźwięków
instrumentów
• zabawy uczące wyrażania emocji w
związku z muzyką
Zabawy eksploracyjne
• sposoby poznawania przez dzieci
przyrody.
• Zabawy sprzyjające poznanie wiatru,
ciał skupienia, z zakresu akustyki i
optyki, zjawiska elektromagnetyczne,
właściwości ciała stałego i płynnego.
Nowatorskie metody pracy z
dziećmi
• Dennison
• Sherborne
Zasady prowadzenia zabaw z
dziećmi
• - zasada dobrowolności - do zabawy
zapraszamy
- zasada uznawania przeżyć
uczestnika za wartość samą w sobie
- zasada różnorodności środków
wyrazu (gest, muzyka, słowo, ruch,
plastyka)
- zakaz bezsensownej konkurencji
Cechy zabawy
(za
)
• Dobrowolność – zabawa jest działaniem, w którym zarówno udział, jak
i rezygnacja z niego, są całkowicie zależne od chęci
uczestnika/uczestników. Bawiący się lub grający robią to dla własnej
przyjemności i bez jakiegokolwiek przymusu.
• Wyodrębnienie, zamknięcie w określonych ramach czasu i
przestrzeni – gra i zabawa stanowią zamkniętą rzeczywistość,
rozgrywającą się we własnej przestrzeni, starannie oddzielonej od
reszty „normalnego” życia. Posiadają też określone ramy czasowe, poza
którymi rozciąga się czas szary, nie nacechowany radosnym napięciem.
• Zawieranie elementu niepewności – przebieg zabawy czy wynik gry
nie mogą być z góry ustalone. Ich istota zawiera się w niespodziance i
ciągłemu zaskoczeniu.
• Bezproduktywność – nawet gra o pieniądze nie prowadzi do
wytworzenia jakichkolwiek dóbr materialnych; możliwe jest jedynie
przemieszczenie własności w ramach grupy grających. Ogólna suma
wygranej nie może być większa od sumy, którą inny przegrali.
• Ujęcie w normy – świat gry i zabawy rządzony jest przez konwencje i
reguły, których przestrzeganie jest warunkiem koniecznym
uczestnictwa. Gra rozpada się, jeśli ukazać nonsensowność i
konwencjonalność jej reguł.
• Fikcyjność – grom i zabawom opartym na naśladownictwie towarzyszy
poczucie odrealnienia, wyodrębnienia się z rzeczywistego życia.
Zabawa jako terapia
Muzykoterapia
• dziedzina posługująca się muzyką lub
jej elementami w celu przywracania
zdrowia lub poprawy funkcjonowania
osób z różnorodnymi problemami
natury emocjonalnej, fizycznej lub
umysłowej.
Muzykoterapia - cele
• uspokojenie, rozluźnienie
• poznanie (cel dydaktyczno-poznawczy)
• zabawa
• poznanie siebie nawzajem
• kulturotwórcza
• wytworzenie za pośrednictwem muzyki
równowagi pomiędzy sferą przeżyć
emocjonalnych a procesami
fizjologicznymi
Muzykoterapia - funkcje
• muzyka pozwala na docieranie do głęboko ukrytych
konfliktów oraz wydobywa i aktywizuje emocje
• poprawa nastroju uczestnika oraz realizacja ćwiczeń
zaburzonych sfer psychicznych
• dostarczenie pozytywnych przeżyć uczestnikowi
• pozwala na specyficzne doznania mogące
doprowadzić do głębszego zainteresowania muzyką
• wspólne przeżywanie pozytywnych emocji daje
szansę na przełamanie barier nieśmiałości,
rozładowanie napięcia
• stwarzanie okazji do zabawy
Teatroterapia
• Koncepcja zakładająca wychowanie przez teatr sięga
swymi korzeniami do starożytności, lecz jej
praktyczne zastosowanie na szerszą skalę miało
miejsce dopiero w początkowych latach XX wieku i
kryje się pod terminem "teatroterapia".
• Pochodzi on od łacińskiego słowa theatrum i
greckich słów: téhatron (od theáomai „oglądam”)
oraz therapeuéin, które w szerszym kontekście
oznacza leczenie. Rozumiany jest jako narzędzie do
wewnętrznego wzrostu i wzbogacenia osobowości
oraz definiowany jako „spontaniczne przedstawienie
teatralne, stosowane w celach terapeutycznych przy
udziale dzieci i dorosłych z zaburzeniami charakteru”.
Teatroterapia - cele
• wchłanianie, powtarzanie i
przyswajanie odpowiednich
zachowań
Teatroterapia - rodzaje
• psychodrama czyli „spontaniczne przedstawienie
sceniczne, które pozwala na uwidocznienie i
ponowne przeżycie konfliktów interpersonalnych i
intrapsychicznych w ramach terapeutycznych”;
• Drama rozumiana jako metoda pomocniczą w
nauczaniu różnych przedmiotów szkolnych lub
samoistną metodę kształcenia osobowości człowieka
poprzez rozwijanie wyobraźni i wrażliwości, uczenie
aktywnej twórczości, kształcenie umiejętności
współpracy z innymi ludźmi;
• pantomima, czyli „nieme widowisko sceniczne, w
którym zdarzenia przekazywane są przez aktorów
wyłącznie za pomocą ruchów ciała, gestów, mimiki”.
Bajkoterapia
• Terapia przez bajki
• Cele:
-lepsze zrozumienie dziecka oraz
jego problemu
- dostarczenie mu wiedzy oraz
pozytywnych wzorców zachowania
- dziecko poznaje różne sposoby
myślenia jak i działania dzięki czemu
potrafi sam stawić czoła problemom.
Gatunki bajek
terapeutycznych
•
Bajki relaksacyjne – ich celem jest wywołanie
odprężenia oraz uspokojenia. Fabuła bajki zawsze
dzieje się w miejscu bardzo dobrze znanym
dziecku, ale jednocześnie spokojnym, przyjaznym
oraz bezpiecznym. Bohater wszystkimi swoimi
zmysłami doświadcza miejsca, w którym przebywa,
co sprawia, że również dziecko odbiera bajkę
swoimi wszystkimi zmysłami. Relaks ma za zadanie
odprężyć mięśnie dziecka. Im jest on głębszy, tym
łatwiejsze jest odprężenie, uspokojenie oraz lepsze
samopoczucie. Wszystkie zmartwienia dziecka oraz
lęki są wyciszane oraz schodzą na dalszy plan.
Dziecko, które posiada spokój wewnętrzny, łatwiej
upora się z trudnościami jakie stawia mu życie.
Gatunki bajek
terapeutycznych
•
Bajki psychoedukacyjne – ich priorytetem
jest wprowadzanie pozytywnych zmian
w zachowaniu dziecka. Bajkowy bohater
zawsze przeżywa problem podobny do tego,
który trapi dziecko. Dzięki temu dziecko
zdobywa ważne doświadczenie, które uczy
jakie wzory postępowania należy w danym
momencie zastosować. Bajki te wspomagają
trudny proces dorastania dziecka, wskazują
nowe wzory myślenia o sytuacjach
lękotwórczych.
Gatunki bajek
terapeutycznych
•
Bajki psychoterapeutyczne – zawierają
zupełnie inny sposób myślenia sprawiający, że
sytuacje lękotwórcze dziecko odczuwa w zupełnie
inny, nowy sposób. Zastępczo zaspakajają
potrzeby dziecka, dowartościowują je, dają
poczucie zrozumienia poprzez akceptację. Budują
pozytywne emocje, nadzieję oraz przyjaźń, które
prezentują bajkowe postacie. Przekazują wiedzę
o lękach dziecka oraz wskazują sposoby radzenia
sobie z nimi. Celem nadrzędnym tych bajek jest
obniżenie lęku u dziecka.
Choreoterapia
• Choreoterapia, muzykoterapia aktywna,
arteterapia muzyczno-ruchowa – inaczej terapia
tańcem wykorzystująca taniec w grupie.
• Obejmuje taniec, ćwiczenia muzyczno-ruchowe,
improwizacje ruchowe do wybranej muzyki. Wartości
lecznicze tańca, które zdecydowały o jego coraz
szerszym zastosowaniu w psychoterapii, to przede
wszystkim: społeczny charakter tańca, różnorodność
i atrakcyjność form tanecznych oraz możliwość
oddziaływania na psychikę poprzez ruch, muzykę i
kontakt psychiczny z ludźmi.
• Choreoterapię można stosować w pracy z pacjentami
cierpiącymi na zaburzenia psychomotoryczne,
zaburzenia psychiczne, trudności w kontaktach z
ludźmi.
Wprowadzenie dziecka w
kulturę
Terminy
• Akulturacja
- W węższym rozumieniu: stopniowe
nabywanie wzorców zachowań
charakterystycznych dla otaczającej
jednostkę kultury (względnie subkultury).
- W szerszym rozumieniu: przyjęcie bądź
zasymilowanie elementów kulturowych
pochodzących z innej kultury.
• Przez akulturację rozumie się szczególnie
proces rozwiązywania problemów związanych
ze znalezieniem się w kulturze odmiennej od
tej, w której nastąpiła pierwotnie enkulturacja
Terminy
• Inkulturacja
1. proces stopniowego wrastania
jednostki w kulturę otaczającego ją
społeczeństwa;
2. w teologii: przekształcenie wartości
kulturowych jakiejś społeczności w
wartości chrześcijańskie, dostosowanie
metod katechizacji i rytuału do
specyfiki lokalnej kultury; akomodacja
• - Organizacja wycieczek edukacyjnych
• - Zapoznanie dziecka z różnorodnymi
formamiplastycznymi
• - Zapoznanie z tradycjami narodowymi,
państwowymi, regionalnymi oraz innych państw
• - Wyrażanie postawy twórczej w różnych formach
dziecięcej ekspresji
• - Rozwijanie wrażliwości na piękno muzyki
• - Różnorodne kontakty ze sztuką