Gospodarka osadami
ściekowymi
Gospodarka osadami
ściekowymi
Nie ma bezosadowych technologii oczyszczania
ścieków.
Mała objętość w stosunku do ścieków
surowych (około 3%).
Ładunek zanieczyszczeń ~ 50 % ładunku
ścieków surowych.
Koszt utylizacji ~ 60% całkowitych kosztów
oczyszczania ścieków.
Ilość osadów ściekowych rośnie wraz z
postępem technologicznym i zaostrzaniem
norm ochrony środowiska.
Gospodarka osadami
ściekowymi
Rok 2006 – ilość osadów ściekowych wytworzona
w oczyszczalniach komunalnych – 476 tys. ton
suchej masy.
Aktualnie 0,247 kg sm/m
3
oczyszczanych ścieków.
Ilość osadów zależy od:
-
zawartości zanieczyszczeń w ściekach (BZT,
zawiesina, itp.),
-
zastosowanej technologii oczyszczania ścieków,
-
stopnia ustabilizowania osadów,
-
stosowanych rodzajów i ilości reagentów do
oczyszczania ścieków i unieszkodliwiania osadów.
Gospodarka osadami
ściekowymi
Osad surowy:
o
osad wstępny,
o
osad nadmierny,
o
osad chemiczny (po koagulacji, neutralizacji,
strącaniu).
Osad ustabilizowany:
o
przefermentowany,
o
stabilizowany tlenowo,
o
zagęszczony (88 –95% wody),
o
odwodniony (pozbawiony wody wolnej i związanej
65-80% wody),
o
wysuszony.
Ogólny skład osadów ściekowych
Gospodarka osadami
ściekowymi
Zagęszczanie:
-
grawitacyjne (leje osadników,
zagęszczacze grawitacyjne) ciągłe
lub okresowe. Wspomagane
mieszaniem.
-
flotacyjne,
-
mechaniczne (filtracja - prasy,
wirowanie – wirówki; osad wymaga
wcześniejszego kondycjonowania).
Gospodarka osadami
ściekowymi
Odwadnianie osadów:
-
małe oczyszczalnie – poletka
osadowe, laguny (odwadnianie
naturalne). Wymagana duża
powierzchnia, uciążliwe dla
otoczenia, efekt zależny od
warunków atmosferycznych, często
słaby i niezadawalający. Poprawa
efektów poprzez obsadzenie np.
trzciną pospolitą (Phragmites
australis).
Przekrój złoża obsadzonego trzciną
Gospodarka osadami
ściekowymi
Odwadnianie mechaniczne:
-
filtracja (workownice, filtry
próżniowe, prasy filtracyjne, prasy
sitowo-taśmowe),
-
wymuszona i przyspieszona
sedymentacja (wirówki).
-
W Polsce najczęściej stosowane są
prasy filtracyjne, a w mniejszych
oczyszczalniach workownice.
Schemat budowy prasy filtracyjnej
Wirówka cylindryczno-stożkowa
Gospodarka osadami
ściekowymi
Biologiczna stabilizacja osadów:
-
jednostopniowa lub wielostopniowa w
szeregowo połączonych reaktorach.
-
Możliwe łączenie procesów tlenowych z
beztlenowymi; np. termofilowa tlenowa
stabilizacja w reaktorze o krótkim czasie
zatrzymania połączona z tradycyjną komorą
fermentacji beztlenowej.
-
Wybór zależy od wielkości oczyszczalni oraz
kosztów procesu.
-
Stabilizacja tlenowa korzystniejsza dla
małych oczyszczalni – realizowana
symultanicznie z oczyszczaniem ścieków lub
w wydzielonych komorach.
Biologiczna stabilizacja w oczyszczalniach
miejskich USA
Polsk
a
Fermentacja beztlenowa osadów
ściekowych
Czynniki wpływające na przebieg
procesu:
-
temperatura,
-
odczyn,
-
skład osadu,
-
mieszanie zawartości komory,
-
ilość i częstotliwość doprowadzenia
osadu,
-
zawartość substancji toksycznych.
Fermentacja beztlenowa osadów
ściekowych
Temperatura:
-
amplituda wahań - 2°C na dobę.
-
Fermentacja psychrofilowa + 10°C do +
25°C,
-
Fermentacja mezofilowa od + 25°C do
+45°C,
-
Fermentacja termofilowa od +45°C do
+60°C.
Odczyn:
Prawidłowy 7 – 7,5 pH przy zawartości lotnych
kwasów od 100 do 500 g/m
3
i zasadowości
>
500 g CaCO
3
/dm
3
.
Graniczny 6,5 do 8,5 pH,
lotne kwasy < 2000 g CH
3
COOH/m
3
.
Fermentacja beztlenowa osadów
ściekowych
Skład fermentowanych osadów:
prawidłowy stosunek C:N od 10:1 do 16:1,
prawidłowy stosunek N:P:S 7:1:1.
Mieszanie:
zapewnia intensyfikację i optymalizację procesu,
przeciwdziała powstawaniu kożucha na powierzchni
cieczy.
Sposoby mieszania:
-mieszadła mechaniczne wewnątrz komory,
mieszanie hydrauliczne,
recyrkulacja osadu za pomocą pomp,
mieszanie gazem fermentacyjnym sprężonym
sprężarkami.
Fermentacja beztlenowa osadów
ściekowych
Ilość i częstotliwość doprowadzenia
osadu:
-
wpływ na czas fermentacji osadów,
-
hydrauliczne przeciążenie komory.
Czas fermentacji dojrzałego osadu w zależności od
temperatury
Ilość gazu uzyskiwana przy różnych
temperaturach
Fermentacja beztlenowa osadów
ściekowych
Substancje toksyczne:
-
nadmierna ilość lotnych
kwasów tłuszczowych,
-
jony metali ciężkich,
-
nadmierna ilość amoniaku,
-
inne substancje.
Efekt zahamowanie fermentacji i
spadek produkcji biogazu.
Ilość i skład gazu powstającego z 1
kg substratu
Stabilizacja tlenowa
Odmiana procesu osadu czynnego,
polega na samoutlenianiu się komórek
przy niskim obciążeniu substratowym.
Najpierw występuje hydroliza do form
rozpuszczonych, które następnie są
wykorzystywane jako źródło energii i
pożywienia przez mikroorganizmy.
Wymagane jest napowietrzanie.
Symultaniczna – WO > 25 dni,
Klasyczna wydzielona – WO = 10-20 dni,
Autotermiczna termofilowa (55 - 60°C) w
izolowanych termicznie komorach.
Stabilizacja tlenowa
Jakość osadów ściekowych
(podatność na biodegradację),
Obciążenie komór stabilizacyjnych –
zwykle 5 kg sm/m
3
d,
Temperatura (wahania nie są
szkodliwe). Im wyższa temperatura
tym czas niezbędny na stabilizację
jest krótszy.
Czas przetrzymania: osad mieszany
około 15 dni, osad nadmierny około
8 dni przy temperaturze powyżej
10°C.
Stabilizacja tlenowa
Zapotrzebowanie na tlen i
powietrze:
-
do utlenienia 1 grama sm potrzeba
1,42 g tlenu.
-
DO w komorze stabilizacji 0,5 – 2 g
O
2
/m
3
.
-
Napowietrzanie 0,9 – 1,8 m
3
powietrza na m
3
komory na godzinę.
Chemiczna stabilizacja
osadu
Tlenek wapniowy CaO (wapno palone)
Wodorotlenek wapnia Ca(OH)
2
wapno gaszone
Stosowane do osadów surowych lub
ustabilizowanych,
powodują stabilizację, higienizację, odwodnienie i
stabilizację.
Pełna higienizacja po 2 godzinach przy pH>12 i
temperaturze ~ 70°C.
Można stosować w celach rolniczych zwłaszcza
przy glebach kwaśnych.
Ostateczne zagospodarowanie
odpadów
Osady ściekowe są odpadami, należy z nimi
postępować zgodnie z Ustawą o odpadach.
-
Rolnicze wykorzystanie do nawożenia gleb
i roślin – bezpośrednio lub po
przekompostowaniu.
-
Rekultywacyjne wykorzystanie -
bezpośrednio lub po przekompostowaniu.
-
Termiczne przekształcenie – pozostałość
wykorzystywana lub składowana.
-
Składowanie
Ostateczne zagospodarowanie
odpadów
Aktualnie około 50% osadów jest
składowana.
Dyrektywa UE 1999/31.EC ogranicza
składowanie materii organicznej.
Przyrodnicze wykorzystanie tanie ale coraz
bardziej ograniczane przepisami.
Metody termiczne – wyższe koszty
inwestycyjne i eksploatacyjne.
Przyrodnicze i gospodarcze
wykorzystanie osadów
Rekultywacja gleb zdegradowanych lub bezglebowych
gruntów.
Roślinne utrwalanie bezglebowych gruntów narażonych
na erozję wody i wiatru.
Użyźnianie gleb
Nawożenie gleb i roślin.
Produkcja kompostu.
Wymagania chemiczne i higieniczno-sanitarne:
-
niewykrywalne bakterie chorobotwórcze rodzaju
Salmonella,
-
Jaja pasożytów do 10 w kg suchej masy przy użyźnianiu
i nawożeniu, do 300 w kg sm przy rekultywacji gleb,
-
Zawartość metali ciężkich,
-
Zawartość mikrozanieczyszczeń organicznych.
Minimalizacja powstawania osadu
ściekowego
Techniki minimalizacji:
-Liza – krypto wzrost (lysis – cryptic
growth),
-Rozłączenie metabolizmu
(uncoupling metabolism),
-Metabolizm utrzymania stanu
fizjologicznego (maintenance
metabolism),
-Ograniczenie wzrostu bakterii przez
żerowanie protozoa i metazoa
(predation on bacteria).
Liza – krypto wzrost (lysis – cryptic
growth)
liza
Biomasa bakteryjna związki
organiczne
CO
2
+ H
2
O + NH
4
+
….
nowa biomasa
Liza – krypto wzrost (lysis – cryptic growth)
Liza jest najwolniejszym procesem w
porównaniu z następującymi po niej
biodegradacją i wzrostem nowej biomasy.
Metody lizy:
- Termiczna (40 -180°C),
- Chemiczna (kwasy, zasady),
- Mechaniczna (ultradźwięki, młyny,
homogenizery),
- Zamrażanie i rozmrażanie,
- Biologiczna hydroliza (dodatek enzymów),
- Procesy zaawansowanego utleniania (mokre
utlenianie, ozonowanie, zastosowanie
nadtlenku wodoru),
- Metody kombinowane.
Liza – krypto wzrost (lysis – cryptic growth)
Ozonowanie części osadu recyrkulowanego
Skala techniczna:
- 550 kg BZT/d ścieki przemysłowe ; ciągłe
ozonowanie 0,05 g O
3
/g sm; 100% redukcji
osadu; wzrost TOC w odpływie,
-450 m
3
/d ścieki miejskie; ciągłe ozonowanie
0,02 g O
3
/g sm; 100% redukcji osadu;
niewielki wzrost BZT w odpływie.
Koszty niższe niż koszt tradycyjnej utylizacji
i zagospodarowania osadów ściekowych
dodatkowo kontrola puchnięcia osadu i
poprawa sedymentacji.
Liza – krypto wzrost (lysis – cryptic
growth)
Chlorowanie - tańsze niż ozonowanie
0,066 g Cl
2
/g sm osadu – redukcja osadu
nadmiernego o 65%,
Negatywne skutki:
- powstawanie trihalometanów THM,
- złe właściwości sedymentacyjne,
- wzrost rozpuszczonego ChZT w odpływie.
Metoda chemiczno-termiczna NaOH +
temperatura
(pH=10 i 60°C przez 20 minut) 37% redukcja
osadu nadmiernego
Negatywne skutki:
Korozja, nieprzyjemne odory.
Liza – krypto wzrost (lysis – cryptic
growth)
Wysoka temperatura – 90°C przez 3
godziny 60% redukcji osadu
nadmiernego.
MBR + dezintegracja części osadu
(zawracanego do reaktora)
Utrzymane stężenie osadu w reaktorze
7,5 g sm/dm
3
zamiast 13,7 g sm/dm
3
uzyskanych w reaktorze kontrolnym .
Rozwiązanie przyszłościowe.
Liza – krypto wzrost (lysis – cryptic
growth)
Wysokie stężenie tlenu rozpuszczonego
Mechanizm obniżonej produkcji osadu przy
wysokim DO nie jest dobrze rozpoznany.
Zalety:
Ograniczony rozwój bakterii nitkowatych,
Lepsze właściwości sedymentacyjne,
Lepszy transfer tlenu i głębsza dyfuzja do
wnętrza kłaczków,
Wady:
Wysoki koszt napowietrzania
Liza – krypto wzrost (lysis – cryptic
growth)
Enzymatyczna liza
CAS + termofilowa stabilizacja tlenowa z
dodatkiem enzymu termofilowego
(aerobowe bakterie termofilowe np.
Bacillus sp.) hydrolizującego osad
(proces S-TE).
75% redukcja osadu nadmiernego w skali
technicznej, spadek wzrostu bakterii
nitkowatych, koszt nie wyższy niż w
przypadku systemów klasycznych.
Wada:
Niewielki wzrost zawiesiny i ChZT w
odpływie.
Rozłączenie metabolizmu (uncoupling
metabolism)
Rozłącznie metabolizmu – zakłócenie
fosforylacji oksydacyjnej i w konsekwencji
spadek produkcji ATP
2,4 – dinitrofenol (35 mg/l) Y= 0,3 kg
sm/kg ChZT us,
para-nitofenol (100 mg/l) 62-77%
redukcji osadu,
3,3’,4’5-tetrachlorosalicyloanilid (0,8-1,0
mg/l) 40% redukcji osadu,
pentachlorofenol, 2,4,5- trichlorofenol,
benzoesany i inne
Wady: pogorszenie jakości odpływu, efekt
ekotoksykologiczny
Rozłączenie metabolizmu (uncoupling
metabolism)
Wysoki stosunek So/Xo (ChZT/biomasy
początkowe)
Im wyższy tym wydajność wzrostu niższa
Rozłączenie anabolizmu i katabolizmu
I.Rozproszenie energii na skutek
ucieczki jonów, np. K
+
przez błonę
cytoplazmatyczną osłabia potencjał i
rozłącza fosforylację oksydacyjną.
II. Indukcja ścieżki metabolicznej
omijającej etapy zachowania energii w
trakcie glikolizy.
So/Xo ≥ 5 mg ChZT/mg sm działa
rozłączająco.
Systemy osadu czynnego (ścieki bytowo-
gospodarcze) So/Xo = 0,01 – 0,13 mg
ChZT/mg sm
Rozłączenie metabolizmu (uncoupling
metabolism)
Proces OSA (oxic-settling-anaerobic
process)
Reaktor anaerobowy dla osadu
recyrkulowanego
Hipoteza: rozkład osadu przyspiesza przy
niskim ORP
-Metabolizm utrzymania stanu
fizjologicznego (maintenance
metabolism),
-Ograniczenie wzrostu bakterii przez
żerowanie protozoa i metazoa (predation
on bacteria).