MONITOROWANIE

I EWALUACJA

DZIAŁAŃ W

ZAKRESIE IPET I

PDW

Uczniowie ze
specjalnymi
potrzebami
edukacyjnymi



Specjalne potrzeby edukacyjne według M. Bogdanowicz odnoszą się
do tej grupy uczniów, która nie może podołać wymaganiom
powszechnie
obowiązującego programu edukacyjnego. Mają oni bowiem znacznie
większe trudności w uczeniu się niż ich rówieśnicy.



Są w stanie kontynuować naukę, ale potrzebują pomocy
pedagogicznej
w formie specjalnego programu nauczania i wychowania, specjalnych
metod, dostosowanych do ich potrzeb, możliwości i ograniczeń.



Powinni być nauczani przez specjalistyczną kadrę pedagogiczną
w odpowiednich warunkach bazowych, przy uwzględnieniu
odmiennych
rozwiązań organizacyjnych.

Orzeczenie o potrzebie kształcenia
specjalnego

otrzymują uczniowie:

Niepełnosprawni:

►

słabosłyszący i niesłyszący,

►

słabowidzący i niewidomi,

►

z niepełnosprawnością ruchową, w tym z

afazją,

►

z upośledzeniem umysłowym w stopniu

lekkim,

►

z upośledzeniem umysłowym w stopniu

umiarkowanym

lub znacznym,

►

z autyzmem, w tym z Zespołem Aspergera,

►

z niepełnosprawnościami sprzężonymi,

Zagrożeni niedostosowaniem społecznym

i niedostosowani społecznie.

Opinia o potrzebie wczesnego

wspomagania rozwoju dziecka

Wydawana od momentu wykrycia niepełnosprawności do

czasu rozpoczęcia przez dziecko nauki w klasie pierwszej

szkoły podstawowej.

Dziecko rozpoczynające edukację przedszkolną (od 3 r. ż.)

może korzystać

równocześnie z opinii o potrzebie wczesnego wspomagania

rozwoju oraz z

orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego.

Inne orzeczenia lub opinie

dotyczą ucznia:

►

z orzeczeniem o potrzebie indywidualnego nauczania

dla dzieci i

młodzieży, których stan zdrowia uniemożliwia lub znacznie

utrudnia uczęszczanie

do szkoły,

►

z orzeczeniem o potrzebie rocznego obowiązkowego

przygotowania przedszkolnego

dla dzieci, których stan zdrowia

uniemożliwia lub znacznie utrudnia uczęszczanie do

przedszkola lub oddziału przedszkolnego,

►

szczególnie uzdolnionego (indywidualny program lub tok nauki);

►

ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się (dysleksja,

dysgrafia, dysortografia, dyskalkulia);

►

z zaburzeniami komunikacji językowej;

►

chorego przewlekle;

►

będącego w sytuacji kryzysowej lub traumatycznej;

►

z niepowodzeniami szkolnymi;

►

zaniedbanego środowiskowo lub wychowawczo (w związku z

trudną sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem

spędzania czasu wolnego, kontaktami środowiskowymi);

►

z trudnościami adaptacyjnymi związanymi z wcześniejszym

kształceniem się za granicą lub różnicami kulturowymi.

Procedura wydawania orzeczeń

Zespoły wydają orzeczenia oraz opinie na wniosek rodziców,

prawnych opiekunów dziecka zwanych „wnioskodawcami”.

Orzeczenie o potrzebie

kształcenia specjalnego

wydaje się na:

■

okres roku szkolnego,

■

etap edukacyjny,

■

okres kształcenia w danej szkole (podstawowej,

gimnazjum,

ponadgimnazjalnej),

Z tym że orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego dla
uczniów szkół podstawowych z upośledzeniem umysłowym w
stopniu lekkim wydaje się na okres każdego etapu
edukacyjnego w tej szkole.

W orzeczeniu o potrzebie kształcenia

specjalnego

określa się zalecane:

WARUNKI

realizacji potrzeb edukacyjnych,

FORMY

stymulacji,

rewalidacji,
terapii,
usprawniania,
rozwijania potencjalnych możliwości i mocnych stron
dziecka
oraz inne formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej,
a także

najkorzystniejsze dla dziecka

FORMY

kształcenia

specjalnego:

w przedszkolu ogólnodostępnym, w tym z oddziałami
integracyjnymi,
w przedszkolu integracyjnym albo specjalnym, w szkole
ogólnodostępnej,
w szkole integracyjnej lub oddziale integracyjnym, w szkole
specjalnej lub oddziale specjalnym, w ośrodku edukacyjno-
rewalidacyjno-wychowawczym
albo w szkole zorganizowanej w młodzieżowym ośrodku
wychowawczym, w młodzieżowym ośrodku socjoterapii lub w
specjalnym ośrodku szkolno- -wychowawczym

Orzeczenie o potrzebie indywidualnego
obowiązkowego rocznego przygotowania
przedszkolnego oraz orzeczenie o potrzebie
indywidualnego nauczania

Wydaje się na podstawie zaświadczenia lekarskiego, w którym

lekarz określa:



okres nie krótszy niż 30 dni,

w którym stan zdrowia

dziecka/ucznia uniemożliwia lub znacznie utrudnia
uczęszczanie do przedszkola/szkoły,



rozpoznanie choroby,



Zakres, w jakim dziecko może brać udział w zajęciach

z grupą

wychowawczą lub indywidualnie w odrębnym pomieszczeniu
w przedszkolu/w szkole lub w domu.

Zwolnienie z nauki drugiego języka
obcego

Dyrektor szkoły, na wniosek rodziców (prawnych opiekunów)

oraz na podstawie opinii poradni psychologiczno-
pedagogicznej, w tym poradni specjalistycznej, zwalnia z
nauki drugiego języka obcego do końca danego etapu
edukacyjnego ucznia:



z wadą słuchu,



z głęboką dysleksją rozwojową,



z afazją,



z niepełnosprawnościami sprzężonymi,



z autyzmem, w tym z zespołem Aspergera.

W przypadku wyżej wymienionych uczniów, posiadających

orzeczenie o

potrzebie kształcenia specjalnego albo indywidualnego

nauczania, zwolnienie

z nauki drugiego języka obcego może nastąpić na podstawie tego

orzeczenia.

Pomoc psychologiczno-
pedagogiczna

Pomoc psychologiczno-pedagogiczna udzielana uczniowi to
różnorodne
działania polegające na rozpoznawaniu i zaspokajaniu
indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych
uczniów oraz rozpoznawaniu indywidualnych możliwości
psychofizycznych ucznia.

Realizowana jest m.in. poprzez indywidualizację działań
dydaktycznych,
rewalidacyjnych, terapeutycznych zarówno na
obowiązkowych,
jak i na dodatkowych zajęciach edukacyjnych.

ZA ORGANIZACJĘ POMOCY

PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ

ODPOWIEDZIALNY JEST DYREKTOR

Organizacja pomocy

Indywidualny Program Edukacyjno-

Terapeutyczny (IPET)

Opracowujemy dla uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie

kształcenia specjalnego (niepełnosprawnych, niedostosowanych
społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym) i opinii
o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju.

IPET powinien uwzględniać zalecenia zawarte w orzeczeniu oraz

powinien być dostosowany do indywidualnych potrzeb rozwojowych
i edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka/ucznia.

Program Działań Wspierających (PDW)

Opracowuje się dla dzieci/uczniów posiadających:

►

orzeczenie o potrzebie indywidualnego nauczania,

►

orzeczenie o potrzebie indywidualnego

obowiązkowego rocznego

przygotowania przedszkolnego,

►

opinię psychologiczno-pedagogiczną,

oraz dla dzieci/uczniów, wobec których zachodzi potrzeba

objęcia

pomocą psychologiczno-pedagogiczną.

Nie opracowuje się PDW dla uczniów posiadających

dodatkowo orzeczenie o potrzebie kształcenia
specjalnego.

I.

POZIOM DIAGNOSTYCZNY

1. Rozpoznawanie potrzeb ucznia.

■ potrzeby i możliwości, mocne strony i
deficyty uczniów

■ zasoby szkoły

2. Inicjowanie pomocy.

na podstawie
 orzeczenia lub opinii poradni psychologiczno-pedagogicznej

dostarczonej przez rodzica lub pełnoletniego ucznia

 wniosku nauczyciela lub specjalisty

dyrektor

niezwłocznie powołuje zespół i wyznacza osobę koordynującą

Dyrektor może powierzyć koordynowanie pracami
kilku zespołów
jednej osobie.

Efektywnym rozwiązaniem może być powierzenie jednej osobie
koordynowania prac zespołów uczniów z jednej klasy lub z podobnymi
potrzebami i możliwościami.

Dobrym rozwiązaniem wydaje się powołanie na koordynatora prac zespołu
wychowawcy danej klasy.

Nie jest korzystnie, kiedy wszystkie zespoły są koordynowane
przez tę samą osobę.

zespół określa zakres, w którym uczeń wymaga pomocy
psychologiczno- -pedagogicznej
ustala zalecane formy, sposoby i okresy udzielania uczniowi
pomocy
opracowuje dokumentację (KIPU → PDW, Wielospecjalistyczna
Ocena Poziomu Funkcjonowania Ucznia → IPET)

dyrektor

II. POZIOM PROGRAMOWY
3. Planowanie wsparcia i koordynowanie
działań.

● na podstawie rekomendacji zespołu ustala formy,
sposoby i okresy
udzielania pomocy oraz wymiar godzin



proponuje rodzicom udział w pracach zespołu

● pisemnie informuje rodziców o ustalonych formach,
sposobach,
okresach i wymiarze godzin udzielanej pomocy
● wnioskuje o udział pracownika poradni psychologiczno-

pedagogicznej
w pracach zespołu, jeśli koordynator informuje dyrektora o
takiej potrzebie

Rodzice mogą wnioskować do dyrektora o udział innych
osób.

dyrektor

 pełni nadzór jako osoba odpowiedzialna za organizację pomocy

III. POZIOM PRAKTYCZNY

4. Wspieranie.



monitoruje

przez

cały

okres

realizacji

indywidualnego programu
edukacyjno-terapeutycznego oraz planu działań
wspierających

każdy nauczyciel i specjalista realizuje zaplanowane zadania z zakresu
pomocy psychologiczno-pedagogicznej zgodnie ze swoimi zadaniami
i kompetencjami

5. Ocena efektywności pomocy udzielanej przez
nauczycieli i specjalistów.

dyrektor

• wskazuje osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie ewaluacji

• przyjmuje raport po przeprowadzonej ewaluacji

MONITOROWANIE

, czyli proces stałego, systematycznego

zbierania danych,
które podlegają analizie w celu
określenia postępów
ucznia i podejmowania świadomych
decyzji odnośnie
dalszej edukacji i wsparcia dla dziecka.

EWALUACJA

to badanie praktyczne oceniające; w celu wydania

sądu

o jakości, wartości, ważności przeprowadzonych

działań,
służy systematycznemu gromadzeniu,
porządkowaniu i ocenie
danych dotyczących zrealizowanych działań z
zakresu
udzielonej uczniowi pomocy psychologiczno-
pedagogicznej.



Ewaluacja osiągnięć i efektów pracy z dzieckiem/uczniem
realizującym Indywidualny Program Edukacyjno-
Terapeutyczny przeprowadzane jest
w formie ponownej wielospecjalistycznej oceny poziomu
funkcjonowania dziecka/ucznia.



W przypadku ucznia lub grupy uczniów o jednorodnym lub
zbliżonym rozpoznaniu, którzy uczestniczyli w realizacji Planu
Działań Wspierających, ewaluacja przebiegu działań
przeprowadzana jest w formie okresowej oceny efektywności
udzielanego wsparcia i jest dokonywana po upływie czasu
zalecanego w Karcie Indywidualnych Potrzeb Ucznia.

EWALUACJA:



to użyteczna procedura do badania potrzeb i możliwości

uczniów,



wspomaga proces podejmowania decyzji dotyczących

planowania
i realizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w
przyszłości,



użyteczna przy podnoszeniu skuteczności i efektywności

działań,



użyteczna do identyfikowania słabych i mocnych stron

organizowanej
pomocy psychologiczno-pedagogicznej,



umożliwia zasygnalizowanie pojawiających się problemów,



użyteczna przy określaniu stopnia zgodności realizacji

pomocy
psychologiczno-pedagogicznej i rezultatów pracy z
przyjętymi założeniami.

Z rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 listopada 2010

roku

w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-

pedagogicznej

w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach wynika, że:

cytat:
§ 23. 1. Zespół dokonuje oceny efektywności pomocy psychologiczno-
pedagogicznej udzielanej uczniowi, w tym efektywności realizowanych
zajęć dotyczącej:
1) danej formy pomocy psychologiczno-pedagogicznej – po zakończeniu
jej udzielania;
2) pomocy psychologiczno-pedagogicznej udzielonej w danym roku
szkolnym – przed
opracowaniem arkusza organizacji przedszkola, szkoły lub placówki, o
której mowa
w art. 2 pkt 5 ustawy, na kolejny rok szkolny.

2. Na wniosek rodziców ucznia albo pełnoletniego ucznia, a także na
wniosek nauczyciela
prowadzącego zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze lub zajęcia
specjalistyczne, a w przypadku klasy terapeutycznej – na wniosek
wychowawcy klasy zespół dokonuje oceny efektywności tych form
pomocy psychologiczno-pedagogicznej przed upływem ustalonego przez
dyrektora przedszkola lub szkoły okresu udzielania danej formy pomocy.

3. Dokonując oceny, o której mowa w ust. 1 i 2, zespół określa wnioski i
zalecenia dotyczące dalszej pracy z uczniem, w tym zalecane formy,
sposoby i okresy udzielania uczniowi dalszej pomocy psychologiczno-
pedagogicznej.

4. Na podstawie oceny, o której mowa w ust. 2, dyrektor przedszkola lub
szkoły decyduje
o wcześniejszym zakończeniu udzielania uczniowi danej formy pomocy
psychologiczno- -pedagogicznej.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17

listopada 2010 roku

w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i

opieki dla dzieci

i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych

społecznie

w przedszkolach, szkołach i oddziałach ogólnodostępnych lub

integracyjnych

( § 5 ust.4 )

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17

listopada 2010 roku

w sprawie warunków organizowania kształcenia, wychowania i

opieki dla dzieci

i młodzieży niepełnosprawnych oraz niedostosowanych

społecznie w specjalnych przedszkolach, szkołach i oddziałach

oraz w ośrodkach ( § 5 ust.4)

cytat:
Zespół, nie rzadziej niż raz w roku szkolnym, dokonuje
okresowej, wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania
ucznia, uwzględniając okresową ocenę efektywności pomocy
psychologiczno-pedagogicznej udzielonej uczniowi oraz, w
miarę potrzeb, dokonuje modyfikacji programu.

Jakie aspekty udzielanej pomocy psychologiczno-
-pedagogicznej warto poddać
ewaluacji:

1. Zasoby używane do realizacji IPET lub PDW:

 styl i sposób pracy, jakość i częstotliwość kontaktów zarówno z

dzieckiem,

jak i pomiędzy nauczycielami, specjalistami i rodzicami,

 rodzaj udzielonego wsparcia oraz stosowane metody pomocy,

 częstotliwość i jakość kontaktów pomiędzy osobami

realizującymi IPET
lub PDW w ramach spotkań zespołu,

 nakłady finansowe.

2. Skuteczność podejmowanych działań (uwzględniająca opinię
dziecka/ucznia
i jego rodziców):

 edukacyjnych,

 wychowawczych,

 informacyjnych,

 zmian w środowisku szkolnym i pozaszkolnym,

 współpracy ze specjalistami, trenerami spoza szkoły.

3. Zmiany i postępy w nauce i funkcjonowaniu społecznym
dziecka/ucznia.

Prowadzenie ewaluacji związane jest z gotowością do zbadania
i lepszego zrozumienia konsekwencji własnego działania. Dzięki
temu ewaluacja może się stać:

 istotnym elementem uczenia się i samodoskonalenia

nauczycieli;

 narzędziem systematycznej refleksji nad osiąganymi

postępami pracy,
prowadzonej w celu zwiększenia wydajności i skuteczności
działań
podejmowanych w ramach pomocy psychologiczno-
pedagogicznej;

 forum wypowiadania opinii wszystkich kluczowych osób

zaangażowanych
w proces planowania i realizacji pomocy, zbieranych i
dokumentowanych
w celu wzmacniania współodpowiedzialności za prowadzone
formy pomocy
oraz jej efekty.

Zadania dyrektora szkoły lub

placówki:

(podsumowanie

)

1. Odpowiada za organizację pomocy psychologiczno-
pedagogicznej, zatem
nadzoruje i czuwa nad całością.

2. Jest osobą decyzyjną – ustala z organem prowadzącym i
ostatecznie zatwierdza
wymiar pomocy udzielanej uczniowi.

3. Jest osobą powołaną w sposób formalny do oficjalnych
kontaktów z rodzicami
(zaproszenia, powiadamianie o ustaleniach zespołu).

4. Jest osobą, która może wnioskować o udział przedstawiciela
poradni
psychologiczno-pedagogicznej lub innego specjalisty w
pracach zespołu.

9. Powtórnie dokonuje ewaluacji – czy zaplanowane działania
odniosły skutek
i czy stopień spełnienia wymagań jest wyższy niż
poprzednio.

5. Przedstawia radzie pedagogicznej wyniki i wnioski ze
sprawowanego
nadzoru (nie rzadziej niż dwa razy w roku; w połowie roku
szkolnego
i do 31 sierpnia).

6. Wspólnie (z radą pedagogiczną) dokonuje refleksji nad
wykorzystaniem
wyników i wniosków w planowaniu dalszej pomocy
psychologiczno-
-pedagogicznej na terenie szkoły.

7. Opracowuje harmonogram działań służących podniesieniu
jakości pracy
szkoły w obszarze udzielania pomocy psychologiczno-
pedagogicznej.

8. Modyfikuje plan nadzoru realizacji założeń IPET i PDW.

Dziękuję za uwagę.