NOWOTWORY ODBYTNICY
Wykład opracował: dr med. Sławomir Jabłoński
ANATOMIA JELITA GRUBEGO
RAK ODBYTNICY - EPIDEMIOLOGIA
Zachorowalność na ten nowotwór w naszym kraju ciągle wzrasta.
Pod względem częstości występowania zajmuje on u mężczyzn 6
miejsce
zaś u kobiet 9.
Jako przyczyna umieralności odpowiednio: u mężczyzn (4 miejsce)
u kobiet (7 miejsce).
Czynniki ryzyka dla rozwoju tego nowotworu są takie same jak w raku okrężnicy.
CZYNNIKI EPIDEMIOLOGICZNE:
wiek ( szczyt zapadalności > 75 r życia)
masa ciała i aktywność fizyczna ( nadwaga i niska aktywność)
rasa ( biała)
czynniki geograficzne ( najwięcej zachorowań w Europie Północnej)
uwarunkowania rodzinne
CZYNNIKI JELITOWE :
RJG u krewnych pierwszego stopnia ( przy braku genetycznie
uwarunkowanego zespołu)
dziedziczne zespoły chorobowe / rodzinna polipowatość gruczolakowa
(familial adenomatosus polyposis), dziedziczny rak jelita grubego
bez polipowatości (herediatry non-polyposis colorectal cancer),
zespoły: Gardnera, Turcota, Torrego i Muira
występowanie w wywiadzie RJG lub polipów gruczolakowych
stany zapalne jelit ( wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
choroba Leśniewskiego-Crohna)
CZYNNIKI DIETETYCZNE:
zwiększona zawartość tłuszczów (nienasycone kwasy tłuszczowe)
zmniejszona ilość błonnika
wpływ witamin ( działanie ochronne Vitamin D, nadmiar Vit. E zwiększa ryzyko )
wapń (działanie protekcyjne)
alkohol ( szczególnie piwo – wzrost ryzyka RJG)
Dieta z dużą ilością błonnika zapewniając regularne wypróżnienia z kału, który
nie zalega w jelicie wpływa na skrócenie kontaktu komórek jelitowych ze szkodliwymi
substancjami rakotwórczymi.
CZYNNIKI MIESZANE:
obecność ureterosigmoidostomii ( 500 x większe ryzyko RJG)
kobiety z rozpoznanym rakiem piersi,macicy, jajników
przebycie cholecystektomii
przebycie radioterapii
Potwierdzono ochronne działanie przewlekłego stosowania niesterydowych leków
przeciwzapalnych chroniące przed rozwojem RJG oraz polipów jelita grubego
Objawy kliniczne raka odbytnicy zależą od umiejscowienia i stopnia zaawansowania
nowotworu.
Guzy umiejscowione w dolnej części mogą powodować uczucie niepełnego
wypróżnienia, nietrzymania stolca i gazów, ból przy wypróżnianiu.
Do najczęstszych objawów raka odbytnicy należą:
- krwawienie utajone lub jawne
- stolce śluzowe
- wyczuwalny badanie per rectum guz
- bóle w dole brzucha
- chudnięcie
- wzdęcie brzucha
- gorączka
- brak łaknienia
- niedrożność
- zmiana rytmu wypróżnień
- powiększenie wątroby (przerzuty)
- powiększenie obwodu brzucha (wodobrzusze, wysięk nowotworowy)
RAK ODBYTNICY – OBJAWY KLINICZNE
RAK ODBYTNICY - DIAGNOSTYKA
badanie per rectum (w każdym przypadku!) [około 50% guzów odbytnicy
i 30% wszystkich raków jelita grubego znajduje się w zasięgu palca]
RTG płuc
anoskopia, rektoskopia
sigmoidoskopia/kolonoskopia
pobranie wycinków do badania hist.pat
wlew doodbytniczy
USG jamy brzusznej
USG przezodbytnicze
Badanie per rectum w znieczuleniu ogólnym (ocena ruchomości guza)
Tomografia komputerowa (TK)
NMR (rezonans magnetyczny)
Uwaga:
Za pomocą badania per rectum w znieczuleniu ogólnym lub/i USG
przezodbytniczego można najbardziej trafnie ocenić ruchomość guza i naciekanie
okolicznych struktur, co ma często wpływ na decyzję o sposobie leczenia
(chirurgia czy najpierw radioterapia/radiochemioterapia).
Określenie "rak odbytnicy" stosuje się do następujących typów
histologicznych nowotworów:
- rak gruczołowy przedinwazyjny (adenocarcinoma in-situ)
- rak gruczołowy śluzotwórczy (adenocarcinoma mucinosum) (więcej niż 50% komórek)
- rak galaretowaty [śluzowokomórkowy][sygnetowato-komórkowy] (signet ring carcinoma)
(więcej niż 50% komórek)
- rak płaskonabłonkowy (squamous cell carcinoma)
- rak gruczołowo-płaskonabłonkowy (carcinoma adeno-squamosum)
- rak drobnokomórkowy (carcinoma microcellulare)
- rak niezróżnicowany (carcinoma non-differentiatum)
- rak nie dające się skalsyfikować
RAK ODBYTNICY – KLASYFIKACJA HISTOPATOLOGICZNA
RAK ODBYTNICY – KLASYFIKACJA TNM
Cecha T (wielkość guza)
Tx - brak możliwości oceny guza pierwotnego
T0 - nie stwierdza się obecności guza pierwotnego
Tis - carcinoma in situ (guz leżący śródnabłonkowo lub naciekający blaszkę właściwą bł. śluzowej)
T1 - guz nacieka błonę podśluzową
T2 - guz nacieka warstwę mięśniową właściwą
T3 - guz przechodzi poprzez warstwę mięśniową właściwą i nacieka błonę surowiczą
lub tkankę okołoodbytniczą
T4 - guz nacieka bezpośrednio okoliczne narządy lub struktury, bądź przechodzi poza otrzewną
ścienną. Naciekanie innego odcinka jelita (np. rak górnej części odbytnicy nacieka jelito kręte)
Cecha N (węzły chłonne)
Do regionalnych węzłów chłonnych jelita grubego, w tym odbytnicy, zalicza się węzły krętniczo-
okrężnicze, okrężnicze prawe, okrężnicze środkowe, okrężnicze lewe, krezkowe dolne, odbyt. górne
oraz wzdłuż naczyń biodrowych wewnętrznych.
Nx - nie można ocenić węzłów chłonnych
N0 - nie stwierdza się obecności przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych
N1 - przerzuty obecne w 1 - 3 regionalnych węzłach chłonnych
N2 - przerzuty obecne w 4 i więcej regionalnych węzłach chłonnych
Cecha M (przerzuty odległe)
Mx - nie można ocenić obecności przerzutów odległych
M0 - nie stwierdza się obecności przerzutów odległych
M1 - stwierdza się obecność przerzutów odległych
Jelito grube – stopnie zaawansowania raka jelita grubego
Klasyfikacja Dukes'a w modyfikacji Astler-Collera i Turnbulla
Stopień A - guz nie przekracza warstwy mięśniowej błony śluzowej
Stopień B1 - guz przekracza warstwę mięśniową błony śluzowej
ale nie przekracza warstwy mięśniowej właściwej (muscularis propria)
Stopień B2 - guz przekracza ścianę jelita (naciekanie tk.tłuszczowej okołoodbytniczej
lub błony surowiczej jelita)
Stopień C1 - B1 + zajęte regionalne węzły chłonne
Stopień C2 - B2 + zajęte regionalne węzły chłonne
Stopień D - zmiany nieoperacyjne, z powodu zaawansowania miejscowego
(niektórzy autorzy określają ten stan jako D1) lub obecności przerzutów
odległych (niektórzy autorzy określają ten stan jako D2)
RAK ODBYTNICY – KLASYFIKACJA KLINICZNA
RAK ODBYTNICY – LECZENIE
Leczenie chirurgiczne
Do najczęściej wykonywanych zabiegów w przypadku raka odbytnicy należą:
amputacja brzuszno-kroczowa odbytnicy sposobem Miles'a (w przypadku guzów
umiejscowionych w dolnej części odbytnicy, gdy nie ma możliwości uzyskania
radykalnego marginesu (1 - 2 cm poniżej guza na nie napiętym jelicie) lub gdy
istnieje obawa o możliwość uszkodzenia zwieraczy odbytu, lub gdy zwieracze odbytu
są nacieczone przez nowotwór
niska przednia resekcja sposobem Dixona (zespolenie ręczne lub staplery) –
w przypadku guzów umiejscowionych w części środkowej i górnej odbytnicy
oraz w części dolnej, gdy możliwe jest wykonanie zabiegu radykalnego (odpowiedni
margines!) przy użyciu staplerów
operacja sposobem Hartmanna - w przypadku guzów
umiejscowionych
w górnej części odbytnicy w sytuacji, gdy istnieje obawa, że
zespolenie
dystalnej części odbytnicy z proksymalnym odcinkiem jelita grubego
może
nie być szczelne (np. kałowe zapalenie otrzewnej w przypadku
perforacji
guza nowotworowego)
wycięcie miejscowe - zabieg wykonywany jedynie w
wyspecjalizowanych
ośrodkach, z dużym doświadczeniem w chirurgii raka odbytnicy,
według
ściśle określonych wskazań: gruczolaki o różnym stopniu dysplazji,
raki
o polipowatym charakterze, średnicy poniżej 3 cm, położone
w pozaotrzewnowej części odbytnicy, na ścianie tylnej lub bocznej,
zły stan
ogólny lub/i podeszły wiek chorych, wykluczający bezpieczne
wykonanie
zabiegu klasycznego, świadoma zgoda chorego na wykonanie
wycięcia
miejscowego raka
RAK ODBYTNICY – LECZENIE
RAK ODBYTNICY – LECZENIE
Leczenie chirurgiczne
Wycięcie mezorectum - w każdym przypadku należy dążyć do jak
najszerszego wycięcia tkanki okołoodbytniczej, zawierającej węzły
chłonne i nacieki nowotworowe. Postępowanie to zmniejsza ryzyko
wznowy miejscowej i zwiększa szanse na wyleczenie.
W przypadku naciekania błony surowiczej przez nowotwór zaleca się
usunięcie sieci większej.
Odbarczająca kolostomia - zalecana w przypadku wykonania niskiego
zespolenia po uprzedniej radioterapii dolnej części odbytnicy w
przypadkach granicznych (zmniejszenie guza po radioterapii umożliwiło
wykonanie zabiegu oszczędzającego zwieracze).
Przetaczanie krwi - uważa się, że jest czynnikiem niekorzystnym
rokowniczo, gdyż w przypadku konieczności podawania krwi w trakcie
zabiegu operacyjnego rośnie ryzyko późniejszego wystąpienia wznowy
miejscowej oraz pogarsza się rokowanie.
RESEKCJA GUZA ESICY
PRZYKŁADY ZABIEGÓW Z WYKORZYSTANIEM STAPLERÓW
Zabieg przedniego odjęcia odbytnicy z zespoleniem koniec do końca
Stapler liniowy typu TA
Stapler liniowy tnący GIA
Stapler okrężny
Niedrożność jelit
RAK ODBYTNICY – LECZENIE SKOJARZONE
Radioterapia przedoperacyjna
Stosuje się różne techniki radioterapii przedoperacyjnej, która ma na celu
zmniejszenie masy guza lub/i uzyskanie sterylizacji miejscowej co ma wpływ
zarówno na zmniejszenie wznów miejscowych (o około 50%) jak i poprawę
przeżyć odległych (o około 10%).
Ze względu na trudności w ocenie przedoperacyjnej faktycznego stanu
zaawansowania, napromienianie neoadjuwantowe jest nadal stosowane jako
badanie kliniczne.
Radioterapia pooperacyjna
Jest standardowym sposobem postępowania w przypadku niekorzystnych rokowniczo
czynników, do których należą:
- naciekanie okołoodbytniczej tkanki tłuszczowej
- przerzuty w okołoodbytniczych węzłach chłonnych, zwłaszcza, gdy obecne jest
naciekanie torebki węzła
- naciekanie nowotworu wzdłuż struktur nerwowych
- obecność zatorów z komórek nowotworowych w naczyniach chłonnych i krwionośnych
- wysoki stopień złośliwości nowotworu
- perforacja guza samoistna lub jatrogenna w trakcie zabiegu operacyjnego.
Zastosowanie radioterapii pooperacyjnej w stopniu B2, C1, C2 pozwala uzyskać
zmniejszenie wystąpienia wznów miejscowych o około 50%.
RAK ODBYTNICY – LECZENIE SKOJARZONE
Chemioterapia pooperacyjna
Jest standardowym sposobem postępowania w przypadku zaawansowania
B2, C1, C2, a także naciekania okolicznych struktur i narządów (stopień
zaawansowania D).
Polega na podawaniu kombinacji kwasu folinowego (20 mg/m2/dobę)
i 5-Fluorouracylu (325 mg/m2/dobę, w bolusie i.v.) przez 5 kolejnych dni
oraz w dniu 29-33. Cykl powtarza się 4-6 razy.
Korzystne terapeutycznie jest kojarzenie chemioterapii z radioterapią pooperacyjną.
Duże nadzieje wiąże się z zastosowaniem Irinotecanu, na który obserwuje
się więcej odpowiedzi terapeutycznych aniżeli na 5-FU.
Jest on coraz częściej i chętniej stosowany jako leczenie I-go rzutu
RAK ODBYTNICY – LECZENIE PALIATYWNE
Metody leczenia paliatywnego:
- radioterapia
- resekcja paliatywna (zabieg sposobem Hartmanna)
- wycięcie miejscowe
- kałowa przetoka odbarczająca
- laseroterapia
- krioterapia
RAK ODBYTNICY – ROKOWANIE
5-letnie przeżycie w zależności od zaawansowania klinicznego:
I° - 70%
II° - 63%
III° - 46%
IV° - 12%
5-letnie przeżycie w zależności od stopnia zaawansowania według Dukes'a:
B1 - 70%
B2 - 48%
C1 - 38%
C2 - 24%
D1 (T4) - 13%
Najczęstszym nowotworem złośliwym odbytu jest rak płaskonabłonkowy
Rak płaskonabłonkowy odbytu należy do nowotworów rzadko występujących.
Stanowi około 1% - 2% wszystkich nowotworów jelita grubego
(100 - 200 nowych zachorowań w roku). Występuje głównie u ludzi powyżej 60 r.ż
.
Rak płaskonabłonkowy odbytu dzielimy na :
raki kanału odbytniczego
raki brzegu odbytu
NOWOTWORY ODBYTU
Do łagodnych zmian nowotworowych w okolicy odbytu zalicza się
następujące zmiany patologiczne:
brodawczak płaskonabłonkowy
gruczolak potowy brodawkowaty
keratoakanthoma
polipy
zapalny polip kloakogenny (na podłożu zmian zapalnych)
oleogranuloma ziarniniak rozwijający się na podłoży podanych oleistych
substancji obliterujących żylaki)
Czynniki ryzyka i zmiany przednowotworowe raka odbytu:
uwarunkowanie genetyczne
(zmiany w chromosomie 11 i krótkim ramieniu
chromosomu 3)
zmiany płaskie
:
występują najczęściej w strefie przejściowej kanału odbytniczego
(Anal Canal Intraepithelial Neoplasia - ACIN). Podstawową cechą tych zmian jest
dysplazja, której nasilenie uwarunkowuje zaszeregowanie zmiany jako ACIN 1
(dysplazja małego stopnia), ACIN 2 (dysplazja średniego stopnia), ACIN 3 (dysplazja
dużego stopnia, carcinoma in situ)
.
-
Choroba Bowena
(złośliwa transformacja nabłonka płaskiego,
charakteryzująca się występowaniem pól nabłonka wielowarstwowego
płaskiego z cechami atypii obok obszarów leukoplakii z dysplazją).
Wzrostem powolny, ale u 5% przechodzi w postać inwazyjną, zaś u 2%
występują przerzuty odległe.
-
Choroba Pageta
-
Leukoplakia
, występująca często m.in. w przebiegu metaplazji nabłonka
przejściowego pokrywającego guzki krwawnicze III stopnia.
zmiany wyniosłe
:
-
Kłykciny kończyste
(condylomata acuminata) -zakażenia wirusem z rodziny
Human Papilloma Virus (HPV), często jako skutek kontaktów płciowych.
-
Rak brodawczakowaty
(carcinoma verrucosum).
ZMIANY PRZEDNOWOTWOROWE W RAKU ODBYTU
RAKU ODBYTU – objawy kliniczne:
krwawienie (ponad 50% przypadków)
świąd odbytu
wydzielina śluzowa
miejscowa bolesność
bolesne parcia
uczucie ciała obcego
wyczuwalny guz
nietrzymanie gazów i/lub stolca
Bardzo często rak odbytu jest rozpoznawany i leczony
przez długi
czas jako zmiana łagodna (75% - 90% przypadków).
badanie przedmiotowe (rak odbytu może objawiać się jako guz, zmiana płaska,
owrzodzenie, może imitować obraz szczeliny odbytu)
biopsja
USG przezodbytnicze
TK lub/i NMR
badania immunohistochemiczne (antygen SCC - squamous cell carcinoma)
RAKU ODBYTU – diagnostyka:
Rak płaskonabłonkowy kanału odbytu:
- rak wielkokomórkowy rogowaciejący
- rak wielkokomórkowy nierogowaciejący (typ raka przejściowego)
- rak bazaloidalny
RAKU ODBYTU – klasyfikacja histopatologiczna :
Cecha T (wielkość guza)
Tx - nie można ocenić guza pierwotnego
T0 - nie stwierdza się obecności guza pierwotnego
Tis - rak przedinwazyjny (carcinoma in situ)
T1 - guz o średnicy poniżej 2 cm
T2 - guz o średnicy 2 - 5 cm
T3 - guz o średnicy powyżej 5 cm
T4 - guz każdego wymiaru, naciekający okoliczne narządy
(pochwa, cewka moczowa, pęcherz moczowy).
Naciekanie mięśni zwieraczy bez naciekania innych struktur nie zalicza guza do cechy T4
Cecha N (węzły chłonne)
Nx - nie można ocenić okolicznych węzłów chłonnych
N0 - nie stwierdza się przerzutów nowotworowych w okolicznych węzłach chłonnych
N1 - obecne przerzuty do węzłów okołoodbytniczych
N2 - obecne przerzuty do węzłów biodrowych wewnętrznych i/lub pachwinowych po stronie guza
N3 - obecne przerzuty w węzłach okołoodbytniczych i pachwinowych i/lub obustronnie
do węzłów chłonnych biodrowych wewnętrznych i/lub pachwinowych
Cecha M (przerzuty odległe)
M0 - nie stwierdza się obecności przerzutów odległych
M1 - obecne przerzuty odległe
RAKU ODBYTU – klasyfikacja TNM :
Stopień zaawansowania
klinicznego
T
N
M
0°
Tis
N0
M0
I°
T1
N0
M0
II°
T2
T3
N0
N0
M0
M0
III°A
T1
T2
T3
T4
N1
N1
N1
N0
M0
M0
M0
M0
III°B
T4
Każdy T
Każdy T
N1
N2
N3
M0
M0
M0
IV°
Każdy T
Każdy N
M1
RAKU ODBYTU – stopnie zaawansowania klinicznego :
W przypadku raka płaskonabłonkowego kanału odbytniczego leczeniem z wyboru
jest terapia skojarzona (radioterapia i chemioterapia).
W przypadku niepowodzenia leczenia skojarzonego lub wznowy miejscowej
po uprzednim leczeniu skojarzonym zaleca się wykonanie amputacji
brzuszno-kroczowej (Miles'a) lub wycięcia przezkrzyżowego (Kraske).
W przypadku raka brzegu odbytu często wystarcza miejscowe, szerokie wycięcie.
Gdy nie ma możliwości wykonania wycięcia radykalnego należy rozważyć leczenie
skojarzone (radio-chemioterapia) lub napromienianie śródtkankowe (brachyterapia).
Nie stosuje się elektywnego wycięcia węzłów chłonnych pachwinowo-biodrowych.
RAKU ODBYTU – LECZENIE :
Leczenie skojarzone
Chemioterapia
5 - Fluorouracyl 1000 mg/m2 (nie przekraczać dawki 1800 mg/dzień!) we wlewie
ciągłym w dniu 2 - 5 i 29 - 32 Mitomycyna C 10 mg/m2 (nie przekraczać dawki
18 mg/dzień!) i.v. w 3-cim dniu radioterapii Zazwyczaj podaje się dwa cykle leczenia
chemicznego
Radioterapia
45 Gy - 50 Gy we frakcjach po 2 Gy/dzień
Rak brzegu odbytu
Jeśli guz mniejszy niż 2 cm średnicy i wycięcie z marginesem przynajmniej 1 cm
marginesu zdrowych tkanek to wyleczalność sięga 95%.
W przypadkach bardziej zaawansowanych wyleczalność wynosi do 65%.
Obecność przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych, występująca
u około 20% chorych, powoduje spadek przeżyć 5-letnich do 30%.
Rak kanału odbytniczego
5-letnie przeżycie po leczeniu skojarzonym wynosi 65% - 90% w zależności
od zaawansowania. U około 15% dochodzi do wznowy miejscowej.
Wielkość guza jest najważniejszą cechą rokowniczą.
Obecność przerzutów do regionalnych węzłów chłonnych znacząco zmniejsza
odsetek przeżyć 5-letnich.
RAKU ODBYTU – ROKOWANIE :