Finanse

przedsiębiorstw

Wykład 12

Przedsiębiorstwo na rynku finansowym

Obciążenie podatkowe przedsiębiorstwa

Przedsiębiorstwo na rynku finansowym

Obciążenie podatkowe przedsiębiorstwa

Obciążenie podatkowe przedsiębiorstwa jest

rozumiane jako wielkość ponoszonych przez

przedsiębiorstwo wydatków z tytułu

nałożonych na przedsiębiorstwo podatków.

Obciążenie podatkowe przedsiębiorstwa
można przedstawić dwoma sposobami:

• jako kwotę ciężaru podatkowego,

• jako relację łącznej kwoty obciążeń
podatkowych i parapodatkowych do
odpowiednio dobranej podstawy.

W pierwszym przypadku na obciążenia
podatkowe przedsiębiorstwa składają się
wszelkie płacone przez przedsiębiorstwo
podatki i parapodatki.

Kwotowe wyrażenie obciążenia
podatkowego nadaje się do ustalenia
struktury rodzajowej płaconych podatków i
parapodatków, i do badań porównawczych.

Drugi sposób wymaga skonstruowania odpowiedniej podstawy,
do której można by odnieść łączną sumę obciążeń
podatkowych (także parapodatkowych) za dany rok podatkowy.

Na podstawę odniesienia łącznej kwoty podatków i
parapodatków nadaje się przedrze wszystkim wartość
dodana, gdyż znając ją można określić jaka część
wartości dodanej musi przedsiębiorstwu wystarczyć na
wynagrodzenie, udział właścicieli w zysku i rozwój
przedsiębiorstwa.

Wartość dodana jest nadwyżką przychodów ze sprzedaży nad
kosztami materialnymi.

Obliczenie kosztów materialnych jest możliwe na podstawie
kosztów układu rodzajowego.

Aby wyodrębnić koszty materialne, należy wziąć pod uwagę
także koszty niematerialne, które łącznie dają koszty uzyskania
przychodu.

Na koszty materialne składają się: koszty zużycia
materiałów, koszty własne sprzedaży, amortyzacja i
materialne usługi obce.

W skład kosztów niematerialnych wchodzą głównie koszty
osobowe, czyli wynagrodzenia brutto wraz z narzutami na
wynagrodzenia (ponadto podróże służbowe, koszty operacji
finansowych i inne).

Formuła obliczeniowa miernika obciążenia podatkowego
przedsiębiorstwa jest następująca:

gdzie:

F – kwota zapłaconych podatków i parapodatków

P – przychody ze sprzedaży

K – koszty materialne

100







K

P

F

D

Ukazywanie ciężaru opodatkowania poprzez procentowy

udział podatków w wartości dodanej jest technicznie
niewykonalne w stosunku do drobnych przedsiębiorstw, od
których nie jest wymagana ewidencja i zamieszczanie w
sprawozdaniach finansowych danych pozwalających obliczyć
ich wartość dodaną – przede wszystkim o kosztach
materialnych.

Aby ciężar opodatkowania tych przedsiębiorstw móc

wyrażać inaczej, potrzebne jest ustalenie innej niż wartość
dodana podstawy odniesienia kwoty podatków.

Wartość, która może być wybrana na podstawę,

musi występować we wszystkich przedsiębiorstwach i
być wyrażona pieniężnie. Te warunki spełnia

wartość

sprzedaży.

Wobec tego wartość sprzedaży jest drugą, obok

wartości dodanej, nadającą się do stosowania
podstawą stosunkowo wyrażonego miernika obciążenia
podatkowego.