„

Autoprezentacja w

sferze publicznej

menedżera”

Akademia Ekonomiczna im. Karola

Adamieckiego

Katowice

Wstęp…



Wystąpienia publiczne nie są mocną stroną polskich

menedżerów.



Głównym celem autoprezentacji jest spowodowanie,

aby inni ludzie postrzegali nas jako profesjonalistów.



Świadome kierowanie wrażeniem jakie wywieramy na

innych, czyli umiejętność pokazania się takim, jakim

chcę, żeby mnie inni widzieli to najwyższy poziom

profesjonalizmu i szacunku dla partnerów

zawodowych.



Autoprezentacja jest wyrażaniem samego siebie. Bez

względu na rodzaj czy treść prezentacji prezentujący

identyfikowany jest z organizacją, którą reprezentuje.



Dobra prezentacja- to dobra autoprezentacja i

odwrotnie, dobra autoprezentacja jest dobrą

prezentacją. Tych relacji nie można rozdzielić.

Wystąpienia publiczne

– podstawowe

informacje

Wyróżniamy pięć części (składników) wystąpienia

publicznego:



Inwencja

– wybór celu i przedmiotu mowy,

ustalenie przekonujących argumentów



Kompozycja

– uporządkowanie materiału w celu

wywarcia możliwie największego wrażenia, dobór

argumentów racjonalnych i emocjonalnych



Elokucja

– dobór właściwych słów



Wygłoszenie

– dopasowanie wzajemne głosu i

gestów



Pamięć

– opanowanie i przećwiczenie treści

mowy.

Wystąpienia publiczne

– podstawowe

informacje

Kształtowanie się uwagi słuchacza w

trakcie wystąpienia:

Uwaga

Czas

Wystąpienia publiczne

– podstawowe

informacje

Funkcje retoryki:



Informacyjna - skierowana do intelektu odbiorcy,

argumentująca racjonalnie



Estetyczna - wywołująca zachwyt, urzekająca pięknem

formy



Emocjonalna - opanowująca wolę słuchacza, wzruszająca,

argumentująca emocjonalnie

Retoryka posługuje się różnymi typami argumentacji:



Jednostronną - eksponującą wyłącznie zalety punktu

widzenia mówcy



Dwustronną - obok zalet dostrzegającą także wady



Zwężającą - przechodzącą od argumentów ogólnych do

szczegółowych



Rozszerzającą - od argumentów szczegółowych do ogólnych

Wystąpienia publiczne

– podstawowe

informacje

Chwyty erystyczne, które może wykorzystać

menedżer w swojej autoprezentacji to m.in.:



odwołania do niewiedzy audytorium,



odwołania do litości,



odwołania do próżności słuchacza,



odwołania do uczuć słuchacza,



odwołania do tłumu, demagogiczne,



odwołania do powagi autorytetu

Zrozumiałość przekazu

Zrozumiałe wyłożenie prezentacji (cztery

kryteria zrozumienia):



prosta (krótka budowa zdań, jednoznaczność,

brak obcych wyrazów),



odpowiednia struktura i właściwa kolejność

(sensowne uporządkowanie),



zwięzłość i trafność (dosadność, ścisłość),



symulacja, pobudzające dodatki (porównania,

obrazy, przykłady, aforyzmy).

Niezrozumiałość

przekazu

Niezrozumienie treści prezentacji przez jej

uczestników świadczy o niekompetencji

prezentującego. Tylko nieliczni są jeszcze pod

wrażeniem niezrozumiałego tekstu czy

wypowiedzi. Należy zatem:



mówić głośno i wyraźnie – siła głosu musi być

dopasowana do pomieszczenia i liczebności

uczestników,



starać się o wymowną melodię głosu,



różnicować tempo – stosować przerwy

wypowiedzi, mówić arytmicznie

Niezrozumiałość

przekazu



różnicować siłę głosu,



nie marnotrawić,



nie połykać sylab,



nie mówić przez nos,



wybierać formę aktywną mowy (strona

czynna, a nie bierna)



poszerzać słownictwo (starać się używać

synonimów).

Zachowania werbalne i

niewerbalne

Autoprezentacja to zarówno zachowanie

werbalne i niewerbalne. Psychologowie

ustalili, że podczas rozmowy około 55%

informacji jest przekazywanych

pozawerbalnie (poprzez to, co widzimy), a

pozostałe 45% słownie (poprzez to, co

słyszymy, z czego ton głosu, sposób

mówienia to 38%, a treść to 7%).

Zachowania werbalne

KOMUNIKACJA WERBALNA

Co mówić? Jak mówić?

Jak mówić

- Wyraźnie, spokojnie, z właściwą

intonacją, w miarę możliwości niskim głosem, dobrze

akcentując i nie połykając końcówek. Warto się

postarać, bo stanowi to 38% wywieranego wrażenia.

Wielu menedżerów sądzi, że wrodzona zdolność

płynnego wyrażania myśli daje im prawo do uważania

się za dobrych mówców. Tymczasem ponad połowa z

nich powinna nad sobą popracować

Zachowania werbalne

Co mówić

- Pomimo, że treść to 7% postrzegania osoby

w procesie komunikacji międzyludzkiej, jest ona

niezwykle istotna.



Treść powinna być dostosowana do poziomu

intelektualnego słuchaczy.



Wypowiedź powinna mieć wstęp, rozwinięcie i

zakończenie.



Każda ciekawa wypowiedź powinna zawierać zarówno

wątki racjonalne oraz emocjonalne. Jesteśmy istotami,

które mają nie tylko rozum, ale i emocje, dlatego

podczas wystąpień warto posłużyć się np. anegdotą.

Odwołanie się jedynie do rozumu i rozsądku adresatów

obniża skuteczność wpływu na odbiorców.

Zachowania werbalne



Dłuższe wystąpienia można czytać (nie za szybko

i z właściwą intonacją) z kartki (należy pamiętać

o częstym podnoszeniu wzroku na słuchaczy),

krótsze powinniśmy wygłaszać z pamięci. Tekstu

krótkiego przemówienia nie należy uczyć się na

pamięć.



Reguły tekstowe:



Reguła zrozumiałości i poprawności gramatycznej



Reguła spójności



Reguła ekonomiczności (wypowiedź niezbyt

rozległa)



Reguła ekspresyjności (mówienie żywo i z

uczuciem)

Zachowania werbalne

Ćwiczenie przed lustrem lub znajomymi,

nagrywanie swojego wystąpienia na wideo,

utrwalanie sobie w pamięci tego, co chcemy

powiedzieć, powodują, że nie musimy czytać

z kartki oraz bardziej wiarygodnie i sprawnie

przedstawimy historię, którą mamy do

opowiedzenia. I nie przedłużamy

niepotrzebnie swojego wystąpienia,

zwłaszcza, gdy słuchacze czekają na mającą

za chwilę nastąpić przerwę na lunch.

Zachowania

niewerbalne

Typy postaw:



Postawa przyjazna:

•

Patrzy w oczy

•

Aprobująco kiwa głową

•

Często się uśmiecha

•

Rzadko dotyka dłońmi twarzy

•

Ciało pochylone w kierunku rozmówcy



Postawa pewna siebie:

•

Ramiona swobodnie opuszczone

•

Odsłonięta sylwetka i twarz

•

Siedzi pewnie i spokojnie

•

Trzyma nogi spokojnie, wygodnie

Zachowania

niewerbalne



Postawa lękowa:

•

Często zamyka oczy

•

Nerwowo porusza rękoma

•

Zasłania często usta

•

Wierci się na krześle

•

Nerwowo kiwa nogą



Postawa wroga, agresywna:

•

Uśmiecha się z politowaniem

•

Podnosi z niesmakiem brwi

•

Wstaje by unieść się nad rozmówcę

•

Patrzy ponad głową rozmówcy

Zachowania

niewerbalne



Postawa zdecydowana, ale bez

wrogości:

•

Często spogląda na rozmówcę-patrzy prosto

w oczy ale nie nachalnie

•

Zdecydowany wyraz twarzy

•

Gestykuluje

•

Lekko odwraca głowę w bok

•

Trzyma dłonie otwarte

Pewność siebie



donośność, wyrazistość i modulacja głosu,



dobry kontakt wzrokowy - pozwala na stałą obserwację słuchaczy

i natychmiastową reakcję, wskazuje na pełne zainteresowanie

słuchaczami, a nie na ich lekceważenie, pobudza i uaktywnia

słuchaczy



prawidłowa postawa ciała - sygnały mowy ciała są często

wysyłane podświadomie i podświadomie odbierane,



otwarta i przyjazna motoryka (mimika i pantomimika),



oryginalność własnego zachowania (nie kopiować innych),



sposób wypowiadania się (budowa zdań, dobór słów, tempo

wypowiedzi);



serdeczność, emocje, zaangażowanie, temperament – nadmierne

emocje są dla odbiorców irytujące, ale brak emocji tworzy nudę,



krytyczny dystans do treści prezentacji i samego siebie,



opanowanie tremy, która jest fizjologiczną reakcją organizmu na

stres, a przejawia się poprzez apatię lub nadmierne podniecenie

Efekty ważne podczas

autoprezentacji

publicznej



Efekt „pierwszego wrażenia”

– jest to efekt

towarzyszący pierwszej chwili kontaktu i jest

niezwykle ważny, gdyż nigdy nie można zrobić

pierwszego wrażenia po raz drugi. Ludzie szybko

wyrabiają sobie opinie, a wolno ja zmieniają. Ludzie

formułują swoje pierwsze opinie w tak zwanych

„pierwszych trzech dziesiątkach”:

–

pierwsze dziesięć sekund

–

pierwsze dziesięć elementów stroju i postawy

–

pierwsze dziesięć słów, które się wypowie

Raz nabytego pierwszego wrażenia ludzie pozbywają

się bardzo niechętnie. Po prostu nie lubią zmieniać

swoich przyzwyczajeń i przyznawać się do pomyłki-

nawet przed samym sobą. Dlatego warto zabiegać o

dobre pierwsze wrażenie.

Efekty ważne podczas

autoprezentacji

publicznej



Efekt „aureoli”

- Efekt “pierwszego wrażenia” ma

znaczenie dla wizerunku menedżera, czyli jak będzie

on postrzegany w przyszłości. Złe pierwsze wrażenie

bardzo trudno zatrzeć, ponieważ nie lubimy zmieniać

raz przyjętej opinii na czyjś temat. Dobre wrażenie o

człowieku również może długo pozostawać w

świadomości i utrzymywać się, pomimo ewidentnych

zdarzeń wskazujących, że ktoś pozytywnie przez nas

postrzegany wcale na pozytywną opinię nie zasługuje.

Utrzymywanie się ogólnego dobrego albo złego

wrażenia o menedżerze powoduje, że dobrze (albo źle)

myślimy również o jego poszczególnych cechach albo

działaniach. Zjawisko to nosi nazwę “efektu aureoli”-

jest to wpływ ogólnego wrażenia na specjalne

wrażenia.

Efekty ważne podczas

autoprezentacji

publicznej



Efekt kontrastowania

- Ludzie bardzo często

kształtują swoją opinię o kimś na podstawie cech,

faktów, zdarzeń łatwych do dostrzeżenia,

spektakularnych, dramatycznych, wykorzystując swą

skłonność go generalizacji. To zjawisko nosi nazwę

efektu “kontrastowania”.



Efekt pierwszeństwa i efekt świeżości

– Gdy w

planach są również autoprezentacje innych menedżerów

najlepiej wystąpić na początku i na końcu. Odbiorcy

najdokładniej zapamiętują to, co się wydarzyło (o czym

się mówiło) na początku oraz to, co się wydarzyło i o

czym się mówiło na końcu. Te zjawiska określane są

efektem pierwszeństwa i efektem świeżości.

Podsumowanie…



Przemawianie publiczne to jedna z najtrudniejszych rzeczy,

a im wyższej rangi menedżer, tym większe wobec niego

oczekiwania w zakresie komunikowania się.



Osiągnięcie mistrzostwa w tym zakresie kosztuje wiele

wysiłku. Wymaga regularnego szkolenia, częstych występów

w różnych warunkach, a także obserwowania swoich

postępów i błędów.



Można się także nauczyć paru przydatnych trików. Jednym z

nich jest to, że podczas przemówień i prezentacji warto

używać zwrotów, którymi posługuje się rozmówca (różne

organizacje wytwarzają specyficzne dla siebie kultury czy

języki).



Każdy dobry mówca doskonale wie, że niezależnie od tego,

jak długo przemawia, zawsze musi się wsłuchiwać w

widownię i obserwować zachowanie swoich słuchaczy.

Ponieważ przemówienie to przede wszystkim komunikacja, a

w niej ważniejsze jest słuchanie niż mówienie.

Bibliografia



Em Griffin „Podstawy komunikacji

społecznej” GWP 2003



HARVARD Business School Press

„Wystąpienia publiczne.

Zostań mistrzem

retoryki” Wyd. Studio Emka 2006



www.kadry.nf.pl – portal wiedzy dla biznesu



„

Manager magazin” – edycja polska



dr Izabela Pycio „ABC public relations”

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Autoprezentacja w sferze publicznej menedżera
Autoprezentacja i wytąpienia publiczne
Negocjacje i mediacje w sferze publicznej
E Stojanowska Autoprezentacja prywatna i publiczna
Komunikacja w procesie negocjacji i mediacji w sferze publicznej ćw1
Autoprezentacja i wytąpienia publiczne
Zakres przedmiotowy działań mediacyjnych w sferze publicznej

więcej podobnych podstron

Autoprezentacja w sferze publicznej menedzera

Document Outline