1. Kto ocenia?
2. Co jest oceniane?
3. Jak jest
przeprowadzane
ocenianie?
4. Dlaczego ocenia się?
 

Kto ocenia?

1. Uczniowie - uczniów.
2. Uczniowie - nauczycieli.
3. Uczniowie - egzaminatorów.
4. Nauczyciele - uczniów.
5. Nauczyciele - nauczycieli.
6. Nauczyciele - egzaminatorów.
7. Egzaminatorzy - uczniów.
8. Egzaminatorzy - nauczycieli.
9. Egzaminatorzy -
egzaminatorów

Co jest oceniane?

Dla nauczycieli i egzaminatorów zwykle liczy się to
co uczeń wie, a nie jak do tego doszedł. Uczniowie
doskonale zdają sobie z tego sprawę
 
Wg. Postmana i Weingartnera (1971) przy takim
podejściu uczniowie uczą się, że:
-          bierna akceptacja wiedzy jest lepsza niż
aktywny krytycyzm
-          odkrywanie wiedzy nie leży w zakresie
obowiązku ucznia
-          uczenie się na pamięć to synonim wysokiego
IQ
-          zdanie autorytetu jest ważniejsze, niż
niezależny sąd
-          zdanie ucznia jest nieistotne
-          uczucia są zbędne w edukacji
-          istnieje tylko jedna „prawidłowa odpowiedź”
 

Możliwość

diagnostyczna

Nauczyciel ocenia po to, aby
sprawdzić czy uczeń opanował
dany materiał na tyle, że może
przejść do następnego lub go
powtórzyć.
 
Diagnostyczne samoocenianie –
uczeń sam ocenia czy jest
wstanie opanować nowy materiał
czy musi utrwalić obecny

Odwoływanie się do

kryteriów.

 

Kryteria osiągnięć mają pokazać, czy
standard minimum został osiągnięty,
ewentualnie — w jakim stopniu
przekroczony. Uczniowie sami się
oceniają lub są oceniani przez innych na
podstawie kryteriów, a nie przez
porównanie z innymi. Mają możliwość
wielu, czasami nieograniczonej liczby
prób. Np.: test na prawo jazdy, testy
pierwszej pomocy, sprawdziany fizyczne
i sportowe oraz schematy czytania.

Odwoływanie się do norm.

osiągnięcia jednej osoby są porównywane z
osiągnięciami innych w celu otrzymania listy
najlepszych kandydatów. W grę wchodzi zasada
limitowania. Mamy do dyspozycji tylko
ograniczoną liczbę miejsc, np. na
uniwersytecie, więc kandydaci z gorszymi
osiągnięciami w danej chwili są odrzucani.

Dlaczego ocenia się?

W szkole największą wagę przywiązuje
się do oceniania produktów końcowych,
a nie procesów uczenia się; uczących
się, a nie kursów, nauczycieli lub
egzaminatorów i raczej do pisemnego
materiału niż innych ćwiczeń. Ponadto
ocenianie to odwołuje się raczej do
norm niż do kryteriów, ma przeważnie
charakter diagnostyczny i
przeprowadzane jest przez innych, a nie
polega na samoocenie. Taki sposób
oceniania zasugerował ideę limitowania,
a zatem co mogłoby być limitowane?

Świadectwa są

pomocne przy

zdobywaniu pracy,

można powiedzieć, że

przez ten rodzaj

oceniania

racjonowane jest

zatrudnienie

Poszczególnym zawodom
przypisuje się różną rangę
społeczną; niektóre określane są
jako „lepsze" — odnosi się to do
„wyższej klasy", „inteligencji" lub
„wolnych zawodów". W parze z
wykonywanym zawodem idzie
zakwalifikowanie do określonej
klasy społecznej, co łączy się z
szansami życiowymi

Nie wszystkie przyczyny tego
systemu oceniania leżą poza
szkołą. Rozmowy w pokojach
nauczycielskich sugerują
jeszcze jedną możliwość:
mówi się, że w klasach
końcowych łatwiej się uczy i
utrzymuje dyscyplinę,
ponieważ uczniom można
stale przypominać o
konsekwencjach niezdania
egzaminu — w ten sposób
uczniowie są „motywowani" i
kontrolowani.
 

Ideologia edukacji

 

Szeroki zbiór idei i wierzeń

wyznawanych przez grupę

ludzi, a dotyczących

formalnej organizacji oświaty,

szczególnie szkół,

nieformalnych aspektów

edukacji.

 

MAKROPERSPEKTYWY

 

Społeczeństwa, kultury i instytucje

posiadają ustalone wzory zasad i

zachowań, w rezultacie czego jednostki są

postrzegane jako zmuszane,

przekonywane, manipulowane lub

socjalizowane do ulegania w pewnym

stopniu tym wzorom.

Strukturalny funkcjonalizm

 

Społeczeństwo jest pewną strukturą części, które

są ściśle ze sobą powiązane. Każda z tych części

— np. ekonomia, rodzina, edukacja — spełnia

jakąś funkcję w życiu społeczeństwa. W znacznej

mierze struktura ta jest widziana jako względnie

harmonijna, ponieważ istnieje ogólny konsens co

do użyteczności całego schematu.

Podejście konfliktowo-

strukturalistyczne

 

Podkreśla ideę konfliktu interesów. Niektóre

grupy są postrzegane jako mające przewagę nad

innymi i te będą walczyć, aby utrzymać daną

strukturę bez zmian, podczas gdy inne grupy

dążą do alternatywnej struktury i redystrybucji

wszelkich korzyści, np. marksizm.

MIKROPERSPEKTY

WY

 

Jednostki każdego dnia tworzą

społeczeństwo przez swoje działania

społeczne. Zmiana pojawia się, kiedy

jednostki kończą jeden zbiór działań

społecznych i zaczynają drugi. Porządek

społeczny jest postrzegany jako aktywny

produkt członków społeczeństwa, zaś

znaczenie wartości jest negocjowane przez

aktorów społecznych, a nie narzucane im.

Perspektywy

interakcjonistyczne

 

Społeczeństwo to luźny układ

powiązanych części w stanie

ciągłych zmian. Ten układ może

być czasami harmonijny,

czasami obciążony konfliktami,

sztywno skonstruowany lub

bardziej otwarty i elastyczny, a

czasami może zawierać niektóre

lub wszystkie te cechy w stanie

sprzeczności.

STRUKTURALNO-FUNKCJONALISTYCZNE

SPOJRZENIE NA UCZNIÓW

Dla wygody społeczeństwa lub dla innych przyczyn,

dziećmi należy w pewien sposób manipulować. W celu

przybliżenia tego poglądu używa się obrazowych

porównań. O nauczycielu mówi się, że jest garncarzem

modelującym glinę lub ogrodnikiem uprawiającym

rośliny, lub budowniczym budującym dom na solidnych

fundamentach. W każdym przypadku uczniowie są

postrzegani jako rzeczy poddawane procesowi i często

nie posiadające żadnych praw.

 

Dlaczego miałoby się konsultować z gliną, jaki z niej

zrobić garnek?

Domowe nauczanie

 

W zależności od ustawodawstwa
poszczególnych państw, dziecko
uczone w domu zdaje co semestr,
rok (lub w ogóle) egzamin z zakresu
danej klasy i otrzymuje świadectwo
szkolne. Większość rodziców kończy
ten typ edukacji na poziomie szkoły
podstawowej, choć zdarzają się i
tacy, którzy realizują program
licealny

Zalety domowego

nauczania

-         

lepsze

więzi

rodzinne,

możliwość

zindywidualizowanego podejścia do ucznia,
-          bezstresowa i pełna zaangażowania obu stron
atmosfera, w jakiej odbywa się nauka,
-    

ochrona dziecka przed złym wpływem szkoły

(narkomania, przemoc fizyczna itp.),
-          większa kontrola rodzicielska nad kontaktami z
rówieśnikami,
-          lepsze wykorzystanie czasu,  zdolności i
otwartości na naukę dziecka.

-         

Przeciętna

w

amerykańskich

szkołach

publicznych oscyluje w graniach 50%, a w nauczaniu
domowym waha się pomiędzy 65% a 80%... Co ciekawe,
dzieci czarne i kolorowe, które statystycznie osiągają w
szkołach publicznych USA najgorsze wyniki z ww.
testów (choć tych informacji nie publikuje się zbyt
szeroko), w procesie nauczania domowego osiągają
lepsze rezultaty niż ich biali rówieśnicy ze szkół
państwowych!!!

aktywność społeczna (zaangażowanie w

życie społeczności lokalnej, organizacji
społecznych i
politycznych, udział w wyborach, akcjach
środowiskowych, demonstracjach, pikietach itp.)
mierzona u absolwentów państwowej edukacji
wynosi ok. 35%. W przypadku domowej – 70%...

          te lepsze wyniki w nauczaniu osiągają
ludzie, z których co najwyżej 10% posiada
formalne kwalifikacje do nauczania, a koszt
edukacji domowej jest DZIESIĘCIOKROTNIE
mniejszy niż państwowej.

           

LINKS

www.eduinfo.

pl

www.edukacja.q4.

pl

www.forum-liderow.

pl

www.wychowawca.

pl

www.rubikkon.

pl

www.rumia.edu.

pl

www.scholaris.

pl

www.vulcan.edu.

pl