PowerPoint Presentation

Dr n. med.

Robert SZYCA

Dr n. med.

Robert SZYCA

„

CANDIDA ALBICANS ”

„

CANDIDA ALBICANS ”

Klinika Chirurgii Ogólnej, Klatki Piersiowej i Naczyń

z Oddziałem Oparzeniowym

10 Wojskowego Szpitala Klinicznego w Bydgoszczy

Kierownik Kliniki:

doc.

dr hab. n. med. Krzysztof LEKSOWSKI

Klinika Chirurgii Ogólnej, Klatki Piersiowej i Naczyń

z Oddziałem Oparzeniowym

10 Wojskowego Szpitala Klinicznego w Bydgoszczy

Kierownik Kliniki:

doc.

dr hab. n. med. Krzysztof LEKSOWSKI

"Mikroflora jelita ludzkiego (tzw. stała lub
fizjologiczna flora jelita) to niezwykle
skomplikowany zespół drobnoustrojów, stale
obecnych w jelicie (to jest w wielkich
populacjach, przez długi okres czasu i u wielu
osób). Mikroflora jelit posiada niezwykłą zdolność
do utrzymywania swojej

homeostazy

, pomimo

stałego oddziaływania na nią wielu czynników
zewnętrznych.
Jej stabilność ma olbrzymie znaczenie w
utrzymaniu przewodu pokarmowego, a także
całego organizmu, w stanie zdrowia. Obecność
"przyjaznych" drobnoustrojów przywartych do
nabłonka jelita (w tym acidophilus) powoduje, że
inne, przede wszystkim patogenne
(chorobotwórcze) drobnoustroje, nie mogą łatwo
przytwierdzić się do nabłonka, namnażać i
penetrować
w głąb jelita, czyli powodować zakażenie.
Ponadto, składniki mikroflory działają stale
pobudzająco na układ odpornościowy, utrzymując
go w stanie gotowości...”

Prof.dr n.med.

Piotr Heczko,

Kierownik Instytutu

Mikrobiologii

Collegium Medicum

UJ,

Prezes Polskiego

Towarzystwa

Zakażeń Szpitalnych

(PTZS)

w Krakowie oraz

Członek Komitetu

Immunologii

i Etiologii Zakażeń

Człowieka PAN

„ ...zagnieżdżenie się patogennych

grzybów np. w jelicie

rzutuje zawsze na cały organizm,

poczynając od tkanki

mózgowej a kończąc na odbytnicy „

Dr Josef Jonas

„ Zagadki zdrowia ”

Grzyby są eukariontami

wytwarzającymi ściany komórkowe.

Nie zawierają chlorofilu i są

heterotrofami, wchłaniającymi przez

ścianę komórkową i błonę

cytoplazmatyczną przetworzone
uprzednio substancje odżywcze.

Grzyby mają duże znaczenie

ekologiczne

Podobnie, jak bakterie większość

grzybów jest reducentami,

saprofitami

pobierającymi

substancje odżywcze z podłoży

organicznych

i martwych organizmów.

Mikoryza

Mikoryza jest związkiem

symbiotycznym między grzybami i

korzeniami roślin. Grzyb udostępnia

roślinie substancje mineralne, a roślina

zaopatruje go w niezbędne związki

organiczne

Grzyb może być organizmem

jednokomórkowym

(

(drożdże)

lub

wielokomórkowym

wielokomórkowym, zbudowanym ze strzępek.

Grzybnię (

mycelium

)

) tworzą długie, rozgałęzione

strzępki.

Sprzężniaki (

Zygomycota

)

) mają strzępki nie

podzielone septami, czyli poprzecznymi

ścianami.

Strzępki pozostałych grzybów mają perforowane

przegrody poprzeczne

Po zetknięciu z odpowiednim podłożem spora

grzyba kiełkuje i wytwarza strzępki.

Strzępki przerastają podłoże i rozkładają zawarte

w nim substancje organiczne dzięki wydzielanym

enzymom hydrolitycznym.

Strzępki przerastają podłoże i rozkładają zawarte

w nim

substancje organiczne dzięki wydzielanym

enzymom

hydrolitycznym.

Spory powstają na strzępkach powietrznych.

Grzyby można podzielić na cztery typy:

Zygomycota

(sprzężniaki)

w wyniki procesu płciowego wytwarzają

zarodniki przetrwalnikowe zwane zygosporami.

Przedstawicielem tej grupy jest rozłożek

czerniejący

(

Rhizopus nigricans

), czyli pospolicie

występujący grzyb powodujący pleśnienie

chleba;

Ascomycota

(workowce)

w wyniki procesu bezpłciowego

wytwarzają zarodniki zwane

konidiami, a w wyniki procesu

płciowego - askospory.

Basidiomycota

(podstawczaki)

proces płciowy prowadzi do

wytworzenia bazydiospor.

Deuteromycota

(grzyby

konidialne)

większość z nich rozmnaża się

bezpłciowo wytwarzając konidia.

Z medycznego punktu widzenia

grzyby zostały podzielone na:

· drożdżopodobne;

· pleśniowe (nitkowate);

· dimorficzne;

· dermofity.

Typowym przedstawicielem grzybów

drożdżopodobnych jest

Candida

albicans

EFINICJA

Candida albicans jest niepozornym organizmem z

pogranicza świata roślinnego zamieszkującym dolną

cześć przewodu pokarmowego od momentu naszego

przyjścia na ten świat. Spełnia ona ważna role

trawienną pomagając w procesie rozkładu cukru

przez organizm.

Jej drugie oblicze jako niszczyciela naszego systemu

immunologicznego w przypadku jej przerostu,

poznajemy ostatnimi laty chociaż pierwsze

przypadki były opisane już przez ojca medycyny

Hipokratesa.

Candida jest obecna praktycznie wszędzie w

środowisku i dopóki nasz organizm posiada

normalne funkcje obronne jest dla nas niegroźna.

Candida albicans to oportunistyczny patogen

(czynnik chorobotwórczy).

Jej obecność w przewodzie pokarmowym i układzie

wydalniczym jest zjawiskiem fizjologicznym.

Toksyny produkowane przez Candida mogą jedynie

powodować drobne podrażnienia, pod warunkiem iż

liczba zarazków jest pod kontrolą.

Rzadko obecność Candidy wiąże się z wysoką

gorączką, zwiększoną liczbą białych krwinek, jak

często ma to miejsce w przypadku innych

patogenów.

Wyrożnia się ponad 200

gatunków drożdżaków z

rodzaju

Candida.

Jedynym naturalnym

rezerwuarem drożdżaków

są ludzie i zwierzęta

(ptaki)

Miejscem ich naturalnego bytowani są błony

śluzowe dróg

oddechowych, przewodu pokarmowego oraz

narządów

moczowo-płciowych. Noworodek jest kolonizowany

podczas

porodu szczepami z pochwy matki.

Wzrost liczby zakażeń grzybiczych zarówno w szpitalu, ja i w

warunkach

ambulatoryjnych ma ścisły związek z postępem m.in. chirurgii,

wprowadzeniem

inwazyjnej diagnostyki, chemioterapią chorób

nowotworowych oraz masowym

stosowaniem antybiotyków o szerokim spektrum działania.

Postęp ten umożliwia przeżycie wielu chorych z poważną

zagrażającą życiu

chorobą. Doprowadziło to do wzrostu liczby osób z

zaburzeniami układu

odpornościowego. Chorzy ci są bardzo wrażliwi na zakażenie,

w tym na zakażenie

zupełnie niezjadliwymi drożdżakami z rodzaju Candida.

Obok drożdżaków spotykane są również zakażenia

Aspergillus, Rhizopus, Mucor. Zakażenia grzybami

pleśniowymi

są najczęściej egzogenne (zarodniki).

Drożdżaki z rodzaju Candida mogą powodować

również zakażenia o przebiegu epidemicznym,

szczególnie

w warunkach szpitalnych.

Drożdżaki należą do grupy grzybów niedoskonałych (fungi

imperfecti).

Charakteryzuja się dimorfizmem, wystepują w postaci

komórek

owalnych-blastospor oraz form wydłużonych, nitkowatych

tworzacych mycelium

(grzybnię) lub pseudomycelium (grzybnie rzekome). Często

podkreśla się,

że forma mycelialna Candida jest inwazyjną i wskazuje na

zakażenie, podczas

gdy obecność blastospor wskazuje na kolonizację. Należy

stwierdzić, że obydwie

formy morfologiczne drożdżaka są jednakowo zjadliwe i zdolne

do wywołania

zakażenia. Obecność formy mycelialnej w preparacie

pobranym bezpośrednio

od chorego wskazuje na niezaprzeczalną inwazję.

W sprzyjających warunkach drożdże mogą

zacząć rosnąć

w alarmującym tempie. A w miarę jak

rozrasta się

Candida, zwiększa się stężenie

produkowanych przez nią

toksyn, w końcu nawet najbardziej silne

osoby zaczną odczuwać efekty zakażenia

tym

drożdżakiem.

Kiedy dochodzi do wzrostu liczebności populacji

Candidy może

wystąpić szeroki wachlarz niekorzystnych objawów:

zmęczenie,

niestrawności, wzdęcia, zaparcie stolca, biegunka,

depresja,

niepokój i zmniejszony popęd płciowy. Często

dochodzi do infekcji

pęcherza moczowego i uszu, różnego rodzaju

choroby

skóry (trądzik, egzema) oraz reakcje na perfumy,

środki czyszczące,

spaliny itd.

Potężne wrota inwazji Candida stanowi

niedokrwiona lub

uszkodzona śluzówka przewodu pokarmowego,

często

dochodzi też do kolonizacji zmiany wrzodowej

żołądka.

Naturalną barierą zapobiegającą inwazji

drożdżaków jest flora

bakteryjna przewodu pokarmowego. Wszystkie

antybiotyki, które

zmniejszają liczbę bakterii w przewodzie

pokarmowym,

sprzyjajają kolonizacji drożdżakami.

Zakażenia drożdżakami Candida są najczęściej

zakażeniami

endogennymi, drobnoustrojami z błon śluzowych

przewodu

pokarmowego, dróg oddechowych oraz ze skóry.

Czynników wpływających na podatność i nadmierny

rozwój Candidy :

• Nadmierna antybiotykoterapia

• Spożywanie mięsa zwierząt i drobiu leczonego
przy pomocy
antybiotyków

• Chlorowanie wody pitnej

• Wystawienie na działanie pestycydów,
herbicydów, chemikaliów, toksycznych metali
(ołów, rtęć)

• Leczenie hormonalne (włączając w to doustne
środki antykoncepcyjne i leki zawierające
kortyzon)

• Zła dieta (niedostateczna ilość podstawowych
składników odżywczych; nadmierne użycie cukru,
węglowodanów, alkoholu)

Candida albicans wywołuje kandydozę błon

śluzowych jamy

ustnej, skóry gładkiej, narządów wewnętrznych,

ośrodkowego

ukłędu nerwowego i węzłów chłonnych.

Oprócz Candida albicans również inne grzyby

drożdżopodobne

(Candida tropicalis, C. krusei, C. pseudotropicalis,

C. guillermon-dii, Trichosporon sp., Cryptococcus

sp.)

wywołują podobne grzybice.

Candida albicans przez swoje oddziaływanie na

ścianę jelita

(leaky gut) powodując jej nieszczelność i wzmożoną

przepuszczalność ścian jelit dla molekuł, które

normalnie nie

powinny się pojawić we krwi co może prowadzić do

reakcji

układu immunologicznego, np.: alergii na pokarmy.

Przedostające się różne molekuły

normalnie nieszkodliwe

mogą powodować różne objawy- alergie o

nietypowym

obrazie.

Przedostając się przez barierę krew- mózg mogą

powodować zaburzenie roli neuro-transmitterów co

może

prowadzić do różnorodnych objawów i być

przyczyną

błędnych rozpoznań choroby układu nerwowego.

Układ immunologiczny zajęty usuwaniem różnych molekuł
normalnie nie pojawiających się we krwi zostaję zajęty
dodatkową pracą przez co jego normalne funkcje zostają
zaburzone i następuje jego osłabienie i niesprawność
funkcjonalna.

Natomiast substancje dotychczas obojętne stają się
alergenami osoby takie stają się wrażliwe na wiele
czynników ze środowiska („environmentally sensitive”)

i dotyczy to nie tylko pokarmów, ale i substancji dostających
się drogami oddechowymi.

Dotychczas nieszkodliwe substancje stają się alergenami
wziewnymi.

Leaky Gut Sundrome LGS to jeszcze jeden wynik
oddziaływania candida na przewód pokarmowy prowadzący do
nieszczelność i wzmożoną przepuszczalności ścian jelit dla
molekuł.

Candida produkuje około 79 różnych toksyn, stąd

ich wpływ

na organizm powoduje tak różnorodne objawy z

różnych

narządów – brak wzajemnego powiązania pomiędzy

sobą.

Często podobieństwo objawów do zespoły

przewlekłego

zmęczenia, alergii pokarmowych, chorób przewodu

pokarmowego IBS (irritable bowel syndrome)

zespołów

osłabionej odporności immunologicznej powoduje

terapię tych

zespołów i chorób a nie candida.

1. Długotrwałe przyjmowanie antybiotyków, (antybiotyki

zabijają pożyteczne bakterie )

2. Niesterydowe leki przeciwzapalne, leki hamujące

wydzielanie kwasu solnego H2 blokery przyjmowane dłużej
ponad 3- m-ce , (powodują zahamowanie wydzielania kwasu
solnego,co podwyższa pH i sprzyja rozwojowi candidy, gdyż
nie są zabijane przez kwas solny w żołądku, które powinno
być niskie)

3. Dieta bogata w proste węglowodany, nadużywanie cukru -

cukier jest

metabolizowany bardzo szybko przez candida, sprzyjając

ich szybkiemu rozrostowi, co hamuje rozwój
„pozytywnych” bakterii

4. Przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych i

sterydów

5. Stres i wyczerpanie, brak snu i wypoczynku, ogólne

osłabienie organizmu

6. Dieta bogata w mięso i mleko zawierające antybiotyki,
hormony i sterydy

7. Spożywanie słodzonych i gazowanych napojów i zawartością
kofeiny

8. Małe spożycie warzyw i nieoczyszczonej nieprzetworzonej
żywności,
chleb z pełnego ziarna

9 . Nadużywanie:alkoholu i nikotyny

10. Przebywanie i praca w pomieszczeniach wilgotnych,
zakurzonych,

11. Narażenie na promieniowanie jądrowe, rentgenowskie,
elektromagnetyczne

12. Przewlekłe zaparcia i biegunki , cukrzyca,

13. Jelitowe robaki i pasożyty

14. Toksyczne metale: ołów, rtęć, kadm, amalgamat w
plombach dentystycznych

15. Aspartam słodzik, MSG -glutaminian sodu - poprawiacz
smaku w sosach, gotowych zupach, przyprawach - powodują
zahamowanie rozwoju prawidłowej flory bakteryjnej, osłabiają
też odporność immunologiczną co pozwala na rozrost candida
i powstawanie zespołu candida.

Przyczyną poważnych infekcji grzybiczych jest

Cryptococcus

neoformans. Grzyb ten wywołuje kryptokokozę

narządów

wewnętrznych i skóry. Szczególnie ciężki przebieg

mają

zakażenia płuc i ośrodkowego układu nerwowego.

U osób z obniżoną odpornością grzyb ten wywołuje

nawet

zapalenie opon mózgowych i mózgu.

ZABURZENIA ZE STRONY PRZEWODU

POKARMOWEGO:

-zaburzenia trawienia

-niestrawność,

-„burczenie” w brzuchu,
-biegunki lub zaparcia bez uchwytnej przyczyny
dietetycznej,
-wzdęcia,
-brak tolerancji pokarmów,
-przelewanie i kruczenie w brzuchu,
-pieczenie w brzuchu
-suchość lub pieczenie ustach, naloty i zmiany
barwy na języku, pleśniawki
-zespół jelita nadwrażliwego (IBS-ZJN),

ZABURZENIA ZE STRONY UKŁADU

MOCZOWEGO:

-kolki
-pieczenie podczas oddawania moczu,
-częstomocz
-nieregularne miesiączki,
-zespól napięcia przedmiesiączkowego,
-upławy,
-nawracające infekcje pochwy,

-świąd pochwy i krocza,

-u mężczyzn nawracające problemy z prostatą i
pęcherzem moczowym.

SOMATYCZNE I ALERGICZNE :

-zdrętwienie,

-palenie albo mrowienie,

-ogólna bolesność,

-obrzęki, sztywność i bolesność stawów,

-bolesne i napięte mięśnie,

-przekrwienie i uczucia zatkania w nosie,

-ucisk w głowie, bóle głowy,

-„zdrętwienie ogólne”,

-mroczki lub plamy przed oczami, szum w głowie, w

uszach,

-skrócenie oddechu, ograniczenie możliwości

wykonania głębokiego oddechu, kłucie w klatce

piersiowej,

-utrata wagi ciała,

-zawroty głowy,

-nadwrażliwość lub uczulenie na związki chemiczne,

-obniżenie popędu seksualnego,

UMYSŁ I EMOCJE:

-chroniczne zmęczenie-brak sił,
-senność,

-osłabienie koncentracji i pamięci,

-drażliwość,

-uczucie utraty siły i energii do życia,

-zdezorientowanie, depresja, napady paniki i płaczu,

-zaburzenia snu,

-uczucie zdrętwienia,

-kłopoty z podejmowaniem decyzji,

-mentalne zamieszanie,

-zmienność nastroju, lęk, napady gniewu.

SKÓRA:

-trądzik,

-zmiany grzybicze na skórze,

-stopa atlety,

-swędzenie skóry i odbytu,

-plamiste- siatkowate zmiany na skórze,

-suchość skóry, egzema, wyprzenia,

-stany zapalne skóry,

-wysypki na twarzy,

-grzybicze i zapalne zmiany paznokci,

-pokrzywka,

-zmiany podobne do tocznia i łuszczycy..

Candida albicans jest najczęstszym

sprawcą

grzybic skóry i błon

śluzowych jamy ustnej

śluzowych jamy ustnej.

Jego dziełem są

• zajady w kącikach ust;
• grzybice błon śluzowych pochwy, sromu, żołędzi i
napletka;

• pleśniawki u niemowląt.

Atakuje również

• układ oddechowy;
• przewód pokarmowy;
• drogi moczowe;
• centralny układ nerwowy.

Typowym przedstawicielem grzybów

pleśniowych jest

Aspergillus

Aspergillus, grzyb

wywołujący chorobę zwaną

aspergillozą, czyli grzybicą

kropidlakową.

Dermatofity wywołują

różnego rodzaju grzybice

powierzchniowe zwane

dermatomykozami.

Typowymi dermatofitami są

grzyby:

Trychophyton,

Epidermophyton,

Microsporum

POSTACIE KLINICZNE

ZAKAŻEŃ GRZYBICZYCH

POSTACIE KLINICZNE

ZAKAŻEŃ GRZYBICZYCH

Zakażenia grzybicze (Candida) dzielą się na

powierzchowne

(skóra i błony śluzowe) oraz głębokie (tzw.

układowe).

Rozwijają się drogą inwazji drożdżaka do krwi i

rozsiewu do

narządów i tkanek. Krwiopochodną kandydozą

będzie zatem

kandydemia, czyli obecność drożdżaków we krwi,

jak i rozsiana

kandydoza narządowa.

Zaliczamy do nich grzybice zrogowaciałej warstwy

naskóra,

paznokci, włosów, a także skóry i tkanki podskórnej

oraz błon śluzowych.

Znanych jest około 40 różnych gatunków grzybów

wywołujących

grzybice powierzchowne, przy czym najczęściej z

zakażeń

u człowieka izolowanych jest ok. 10 gatunków.

KANDYDOZA POWIERZCHOWNA

Najczęściej za zakażenia odpowiedzialny jest

gatunek Candida

albicans, choć spotykane są także inne gatunki.

Drożdżaki z rodzaju Candida charakteryzują się

dimorfizmem,

tzn. występują w postaci komórek owalnych lub

tworzą wypustki

(pseudomycellium). Warto pamiętać, że drożdżaki z

rodzaju

Candida wchodzą w skład flory fizjologicznej jamy

ustnej,

przewodu pokarmowego oraz pochwy.

Drożdżaki z gatunku Candida albicans rzadko

wystepują

w środowisku zewnętrznym, podczas gdy inne

gatunki,

np. Candida tropicalis mogą wystepować w ziemi.

Zakażenia drożdżakami z gatunku Candida albicans

należą do zakażeń endogennych, tj. własną flora,

a w wyjątkowych przypadkach (noworodki) mogą to

być

zakażenia egzogenne ( np. florą matki)

Postacie kliniczne kandydozy

1. zakażenia jamy ustnej
- ostra rzekomobłoniasta (niemowlęta osoby starsze)
- ostra zanikowa (najczęściej po przewlekłej

antybiotykoterapii)

- przewlekła zanikowa (protezy)
- przewlekla hiperplastyczna (może transformować w

zmianę

nowotworową)

- przewlekła skórno-śluzówkowa
2. kandydoza pochwy: Candida albicans (80%), Candida

glabrata

(5%),czynniki sprzyjające: ciąża, cukrzyca,

antybiotykoterapia

3. kandydoza narządow płciowych u mężczyzn
4. kandydoza skóry (przestrzenie wilgotne) i błon śluzowych
5. kandydoza paznokci i wału paznokciowego- szczególnie u

osób często moczących ręce (Candida albicans, Candida
parapsilosis)

6. grzybica ucha- zakażenia kanału zewnętrznego: Candida

albicans, Candida tropicalis

Mogą dotyczyć każdego narządu lub tkanki.

Najczęstsza postacią

jest grzybica dolnych dróg oddechowych (grzybicze

zapalenie płuc).

Do zakażenia dochodzi drogą inhalacji zarodników

grzybów

szeroko rozpowszechnionych w przyrodzie (ziemia).

Drobnoustroje odpowiedzialne za zakażenia

układowe dzielą się na dwie odrębne grupy:

1. GRZYBY PATOGENNE: Histoplasma capsulatum,
Coccidioides immitis

Mogą się rozwijać w tkankach osoby zdrowej bez istnienia
szczególnego

czynnika usposabiającego.

2.GRZYBY OPORTUNISTYCZNE: Aspergillus, Candida,
Cryptococcus,

Mucor

Są to zakażenia, które rozwijają się u chorych w

przypadku

zaistnienia szczególnie sprzyjających warunków

np. niedobór odporności, cukrzyca,

choroby nowotworowe i inne.

KANDYDOZA GŁĘBOKA

W zależności od przebiegu wyróżnia się postać ostrą i
przewlekłą.

Czynnikami etiologicznymi są:

-         Candida albicans,
-         Candida tropicalis ( w neutropenii),
-         Candida parapsilosis (przy żywieniu parenteralnym)
-         Candida globrata (oporne na leki p. grzybicze)
-         Candida lusitaniae (oporne na leki p. grzybicze)
-         Candida krusei (oporne na leki p. grzybicze)

Na tę postać kandydozy narażeni są szczególnie:

- chorzy z neutropenią ( choroby

nowotworowe)- źródło

zakażenia to przewód pokarmowy,

- chorzy po zabiegach chirurgicznych,

oparzeniach- zakażenie

rozwija się na skutek uszkodzenia barier

mechanicznych,

sprzyja to przedostawaniu się drożdżaków do

krwi

Czynniki ryzyka:

-         operacje na sercu
-         operacje na przewodzie pokarmowym
-         przeszczepy narządów
-         naświetlania
-         kortykoterapia
-         antybiotykoterapia
-         środki uszkadzające śluzówkę jamy ustnej oraz
żołądka
-         cewnikowanie naczyń
-         żywienie pozaustrojowe

Postacie kliniczne kandydozy głębokiej:

-         zapalenie przełyku
-         kandydoza przewodu pokarmowego
-         kandydoza płuc
-         kandydoza OUN
-         zapalenie wsierdzia
-         zapalenie mięśnia sercowego
-         grzybica nerek i układu moczowego
-         kandydoza watroby i śledziony
-         zakażenia wewnątrzmaciczne
-         zapalenie kości i szpiku
-         zapalenie gałki ocznej

kandydoza rozsiana-wieloogniskowa

POSTACIE SZCZEGÓLNE:

- kandydoza u wcześniaków: zapalenie opon
m-r, zapalenie

kości, szpiku, zapalenie

stawów, posocznica
-         kandydoza u narkomanów
-         kandydoza u chorych zakażonych HIV
(zapalenie przełyku,   zapalenie opon m-r,
zapalenie gałki ocznej)

Diagnostyka polega na wykazaniu obecności

grzybów w materiale klinicznym.

Stosuje się:

1.bakterioskopię (preparat bezpośredni)

2.hodowla na podłożach sztucznych (wskazane także
badanie ilościowe pozwalajace okreslić liczbę drożdżaków
w 1 ml płynu lub 1g tkanki)

3.badanie histologiczne ( w celu wykazania obecności
grzybów)

4.badanie serologiczne ( z użyciem testów wykrywajacych
obecność antygenów grzybiczych w płynach ustrojowych
lub wykazujacych obecność swoistych przeciwciał w
surowicy pacjenta)

5.technika molekularna mogąca wykazać obecność
grzybiczego DNA

Stwierdzenie obecności grzybów w badanym materiale nie jest

wystarczającym

kryterium rozpoznania zakażenia grzybiczego. Badania

laboratoryjne mają

wartość diagnostyczną tylko w połączeniu z obrazem

klinicznym. Należy pamiętać,

że w zakażeniach powierzchownych zmiany maja bardzo

charakterystyczny

wygląd, który ułatwia lekarzowi podejrzenie zakażenia

grzybiczego.

Podstawą diagnostyki laboratoryjnej zakażeń grzybiczych jest

właściwe

pobranie odpowiedniego materiału klinicznego.

DIAGNOSTYKA GRZYBIC POWIERZCHOWNYCH:

ZESKROBINY ZE SKÓRY

ZESKROBINY ZE ZMIENIONEGO PAZNOKCIA

WŁOS RAZEM Z CEBULKĄ WŁOSOWĄ

MATERIAŁ ZE ZMIAN ŚLUZÓWKOWYCH NAJCZĘŚCIEJ WYMAZ
(ZE WZGLĘDU NA ŁATWOŚC POBRANIA)

MATERIAŁ Z OWRZODZENIA GRZYBICZEGO ROGÓWKI- W

TYM PRZYPADKU NALEŻY POBRAĆ ZESKROBINY Z
OWRZODZENIA

PRZY POMOCY PLATYNOWEJ EZY,

BEZPOŚREDNIO NA PODŁOŻE

UMOŻLIWIAJACE WZROST

GRZYBÓW ORAZ MATERIAŁ NAŁOŻYĆ NA

POWIERZCHNIĘ

SZKIEŁKA

PODSTAWOWEGO

- W GRZYBICZYM ZAPALENIU GAŁKI OCZNEJ CIECZ WODNISTA

ORAZ KREW

Po pobraniu materiał ze skóry, paznokci, włosów

powinien

wyschnąc, aby pozbawić go zanieczyszczeń

bakteryjnych.

Materiał pobieramy zwykle do jałowej płytki

Petriego

lub na kawałek ciemnego papieru.

Pobrany w ten sposób może być przechowywany

nawet do 12

miesiecy i nadal jest przydatny do badań.

DIAGNOSTYKA GRZYBIC UKŁADOWYCH:

W grzybicach głębokich (układowych) konieczne

jest pobranie krwi

na badanie mykologiczne. Krew pobrana na

tradycyjne podłoża

bakteriologiczne umożliwia izolację Candida i

Trychosporon.

Najlepszym sposobem hodowli krwi w celu izolacji

jak najszerszego

spektrum grzybów i pleśni jest metoda lityczna,

tzw. Isolator Syste- (DuPont)

Dla drożdżaków z rodzaju Candida dobre efekty

osiągane są przy

zastosowaniu systemów radiometrycznych lub

aparatów BacT/Alert

(Organon), Bactec (Becton-Dickinson) oraz Vital

200 (bioMerieux).

Przy stosowaniu konwencjonalmych metod hodowli

krwi, częstość

izolacji drożdżaków można zwiększyć przez

bezpośredni posiew

4 ml krwi do jalowej butelki zawierajacej 50 ml

płynego podłoża

Sabourauda.

W zakażeniach OUN do badań należy pobrać płyn

m-r

w ilości 3-5 ml.

W zakażeniach układu moczowego i nerek

materiałem do badań

mykologicznych jest mocz pobrany ze środkowego

strumienia,

po dokładnym przygotowaniu chorego. U

noworodków i niemowląt

preferowna jest punkcja nadłonowa lub mocz

pobrany przez

cewnik.

!!!! DUŻĄ LICZBĘ DROŻDŻAKÓW Z RODZAJU

CANDIDA

STWIERDZA SIĘ W MOCZU CHORYCH

PRZEWLEKLE

CEWNIKOWANYCH ( MOŻE TO BYĆ KOLONIZACJA

DOLNEGO ODCINKA DRÓG MOCZOWYCH LUB

CEWNIKA)

DIAGNOSTYKA SEROLOGICZNA ZAKAŻEŃ

GRZYBICZYCH:

Badania serologiczne zawsze powinny być wykonywane

równolegle z badaniami

mykologicznymi (hodowla).

Do badań serologicznych można pobierać krew, płyn m-r i inne

płyny ustrojowe

w ilości 5-10 ml bez dodatku środków zapobiegających

krzepnięciu.

WYKRYWANIE ANTYGENÓW W PŁYNACH

USTROJOWYCH:

Antygeny Candida

- mannan (antygen dominujacy)

- glikoproteina ściany komorkowej

- antygeny białkowe

- enolaza

- białka szoku termicznego (hsp)

Wykrycie krążących antygenów pozwala zróżnicować

postać inwazyjną

zakażenia powierzchownego.

Do wykrywania antygenów służą testy lateksowe (przy użyciu

przeciwciał

monoklonalnych opłaszczonych na cząsteczkach lateksu).

Czułość tych testów

jest różnicowana w zależności od producenta. Najczęściej

stosowany

Pastorex Candida, czułość testu wynosi 2,5 ng/ml.

Większą czułością i swoistością odznaczają się testy

immmunoenzymatyczne.

Z dostępnych na rynku należy wymienić test wykrywający

enolazę

(Becton Dickson), Mannan (Hybritech) oraz Candida Platelia

(Instytut Pasteura)- czułość 0,25 ng/ml.

Antygeny Aspergillus

-polisacharydy: galaktomannan

- antygeny białkowe: katalaza, glukuronidaza

proteinaza

Stosowane są:

- testy lateksowe

- testy immunoenzymatyczne

WYKRYWANIE SWOISTYCH PRZECIWCIAŁ:

W TYM CELU ZASTOSOWANIE ZNALAZŁY

PRAKTYCZNIE WSZYSTKIE ODCZYNY

SEROLOGICZNE, JEDNAK NAJSZERZEJ UŻYWANE

SĄ :

- odczyn immunodyfuzji

- odczyn hemaglutynacji biernej

- odczyn immunofluorescencji pośredniej

pozwalajacy na określenie miana p. ciał przeciwko

mannanowi

- odczyn immunoenzymatyczny (ELISA)

Należy pamietać, iż odczyny serologiczne

powinny być

wykonywane w odstępach czasowych,

bowiem w surowicy

każdego człowieka spotykany jest stały

poziom

przeciwciał anty-grzybiczych.

Znacznie czulszym odczynem slużącym do oceny aktywnego

zakażenia

grzybiczego (Candida) jest odczyn immunofluorescencji z

antygenami

„germ tube”, pozwalajacy ocenić odpowiedź immunologiczną

na antygeny

powierzchniowe formy inwazyjnej Candida, tzw

pseudostrzępki.

Serologiczne wykrywanie obecności swoistych przeciwciał

może mieć

wartość diagnostyczną wyłącznie u chorych z prawidłowo

funkcjonujacym

układem odpornościowym, podczas gdy obecność antygenów w

płynach

ustrojowych jest niezależna od stanu układu odpornościowego.

Wyniki testów serologicznych na obecność

swoistych przeciwciał

należy interpretować ostrożnie, zawsze w

połączeniu z wynikami

badań mykologicznych oraz obrazem klinicznym

zakażenia.

U chorych z wysokim ryzykiem zakażenia grzybiczego należy

rozważyć

profilaktyczne podawanie leku przeciwgrzybiczego.

W zasadzie uważa się, że w takich sytuacjach najlepiej

rozpocząć leczenie,

ponieważ diagnostyka jest trudna i mało czuła, a opóźnienie

leczenia inwazyjnej

postaci zakażenia grzybiczego rokuje niepomyślnie.

KANDYDOZA JAMY USTNEJ:

1.Nystatyna (roztwór do ssania-5 razy na dobę )

2.Nystatyna w postaci zawiesiny do jamy ustnej
(1000 000 j.m./ml, 4-5 razy/dobę )

3.Klotrimazol- 10mg saszetki powoli rozpuszczać
w jamie ustnej, 4-5 razy/dobę

4.Ketokonazol- 0,2 g (1-2 tabl./dobę)

5.Flukonazol- 0,1 g ( 1 tabl/dobę)

CZAS LECZENIA 7-14 DNI

KANDYDOZA PRZEŁYKU:

POSTAĆ LEKKA:

1.Klotrimazol (proszek, saszetki) 5 razy na dobę

2.Nystatyna roztwór (10-30 ml) –5 razy na dobę
do ssania,
a nastepnie do połknięcia

POSTAĆ CIĘŻSZA

1.Flukonazol- 0,1-0,2 g/dobę

2.Itrakonazol- 0,05-0,2 g/dobę

KANDYDOZA SROMU I POCHWY:

1. Flukonazol- 0,15 g- jednorazowo

2. Klotrimoksazol- dopochwowo, na noc- 7 dni

3. Tetrakonazol- na noc/3 dni a następnie

4. Ketokonazol 0,1 gna dobę lub

5. Flukonazol 0,1 g jeden raz na tydzień lub

6. Klotrimoksazol 0,5 g dopochwowo

POSTĘPOWANIE W PRZYPADKU

IZOLACJI CANDIDA Z PŁYNU Z JAMY

OTRZEWNEJ

Leczenie rozpoczyna się wówczas, gdy występuje:

-         - ostre zapalenie trzustki
-         - perforacja
-         - przeciek zespolenia
-         - pooperacyjne zapalenie otrzewnej
-         - dodatni wnik posiewu krwi
-         - ciężki stan chorego
-         - obfity wzrost z pierwotnego posiewu

Leczenie: Amfoterycyna B +/- Flucotyzyna

POSTEPOWANIE W PRZYPADKU

IZOLACJI CANDIDA Z KOŃCOWKI

CEWNIKA ŻYLNEGO

1. Inwazyjna kandydoza:

wdrożenie leczenia (amfoterycyna B, Flukonazol)

2. Pacjent bezobjawowy:

- jako skutek zanieczyszczenia końcówki podczas usuwania

cewnika z żyły lub

jako wynik kolonizacji cewnika

Zastosowanie leku przeciwgrzybiczego uzależnione

jest od stanu

klinicznego pacjenta. Pacjenci gorączkujacy, od

których

wyodrębniono Candida z dwu odległych, nie

związanych ze sobą

anatomicznie miejsc oraz z dodatnim wynikiem

posiewu końcówki

cewnika, obarczeni są dużym ryzykiem inwazyjnej

kandydozy.

Związek między autyzmem

a Candida albicans

Związek między autyzmem

a Candida albicans

Dr Josef Jonas w książce "Zagadki zdrowia" opisał wiele

przypadków

dzieci opóźnionych w rozwoju, które były wcześniej leczone w
klasyczny sposób

lekami i antybiotykami. Po wyleczeniu grzybicy i innych
pasożytów (np. owsików

lub lamblii) oraz usunięciu z pokarmu czynników
alergizujących, dzieci powróciły

do zdrowia.

Istnieje też wiele innych dowodów na to, że forma

drożdży Candida

albicans może spowodować autyzm i może zaostrzyć wiele
problemów ze

zdrowiem osób z autyzmem zwłaszcza tych, u których autyzm
wystąpił późno.

Nie wyleczona choroba Candida albicans u

matki,

może być podstawową przyczyną choroby

Candida albicans oraz rozwoju autyzmu

u nowo narodzonego dziecka- twierdzi dr

J.Jonas.

Candida wytwarzająca

toksyny

może wpływać na

procesy

zachodzące w mózgu dotyczące np. emocji - lęku

lub agresji,

a także na odczuwanie łaknienia doprowadzając do

otyłości

bądź braku apetytu i spadku wagi ciała.

Toksyny te powodują problemy związane z

psychiką.

Ważne badania na temat drożdżaków i ich wpływu

na osoby

z autyzmem przeprowadził Dr William Shaw. Odkrył

on w moczu

osób z autyzmem metabolity mikrobowe, które

bardzo

dobrze zareagowały na leczenie przeciwgrzybicze.

Zaobserwował on zmniejszenie kwasów

organicznych w moczu

oraz zmniejszenie nadaktywności i zachowań

samostymulujących,

a tym samym zwiększenie kontaktu wzrokowego,

koncentracji

i wokalizacji.

„(...) Wydaje mi się prawdopodobne, że pewna niewielka, ale
mimo to dość

znaczna liczba dzieci, u których stwierdzono autyzm, padła
ofiarą infekcji

drożdżakami. Uważam też, że gdyby infekcje te zostałyby w
tych przypadkach

wyleczone (…), symptomy autyzmu zmalałyby w znacznym
stopniu.”

Dr Bernard Rimland
Instytut Badań nad

Autyzmem

San Diego

„Istnieje wiele dowodów na to, że forma drożdży, Candida
albicans,

może spowodować autyzm i może zaostrzyć wiele problemów
ze zdrowiem

osób z autyzmem, zwłaszcza tych, u których autyzm wystąpił
późno.”

Dr Stephen M. Edelson
Center for the Study of

Autism,

Salem, Oregon

WSZYSTKIE PRZYTOCZONE CYTATY TO DONIESIENIA

INTERNETOWE

I Z PRASY MEDYCZNEJ.

NIE MA UDOWODNIONEGO ZWIĄZKU POMIĘDZY INFEKCJĄ

CANDIDA

ALBICANS A AUTYZMEM I INNYMI ZABURZENIAMI W

ROZWOJU,

ZARÓWNO PSYCHICZNYM, JAK I FIZYCZNYM,

JEDNAKŻE WSZYSTKIE WYSTĘPUJĄCE OBJAWY MOGĄ

WYSTAPIĆ

POD WPŁYWEM TOKSYN TEGO DROŻDŻAKA.

NALEŻY WIĘC ZAWSZE PRZEPROWADZIĆ BADANIA

W TYM KIERUKU I POPRAWIĆ KOMFORT ŻYCIA DZIECI Z

CdLS.

Robert Szyca

Document Outline