Fizyczna struktura

zapisu na dyskietce

UTK

mgr inż. Robert Szczepaniak

Informacja na dyskietce zapisywana jest
na ścieżkach będących koncentrycznymi
okręgami. Ścieżki dzielone są na mniejsze
fragmenty zwane

sektorami

. Sektor jest

najmniejszą porcją informacji, jaką potrafi
przeczytać z dysku kontroler. W
komputerach PC sektor ma rozmiar

512 B

,

jednak odczyt pojedynczych bajtów nie
jest możliwy. Stąd mówimy, że urządzenia
typu pędów dyskowych są ukierunkowane
na

transmisję blokową

.

Podział dyskietki na sektory przedstawiony jest na powyższym
rysunku. Możemy na nim także wyróżnić numeru

strony

(side) i

głowicy

(head). Związane jest to z faktem, że wykorzystujemy

obydwie strony krążka magnetycznego.
Z takim podziałem i sposobem zapisu i odczytu wiąże się pojęcie
adresu fizycznego na dysku twardym lub dyskietce. Aby
zlokalizować szukany sektor, musimy podać

numer strony

lub

głowicy

,

numer ścieżki

i

numer sektora

.

Dla dysków twardych zamiast numeru ścieżki wprowadzono
numer tak zwanego

cylindra

.

Cylindrem jest zbiór wszystkich ścieżek na wszystkich
talerzach dysku mających ten sam promień. Adres fizyczny
na dysku można określić jako

adres CHS

(Cylinder Head

Sector). Podając numer cylindra, wybieramy wszystkie
ścieżki o tych samych numerach, lecz na różnych
powierzchniach. Numer głowicy identyfikuje konkretną
ścieżkę, z której wybieramy sektor o podanym numerze.

Na dyskietce prócz danych zapisywana
jest informacja niezbędna do poprawnego
funkcjonowania napędu i jego kontrolera.
Informacja ta obejmuje

impulsy

synchronizujące

oraz informacje o tym,

który fragment

dyskietki jest

odczytywany, jaki jest jego

rozmiar

itp.

Dodawana jest też informacja pozwalająca
na kontrolę poprawności odczytu w
stosunku do zapisu, w postaci
dodatkowych bajtów zwanych bajtami

CRC

(Cyclic Redundancy Check).

Na rysunku pokazany jest format początku i końca ścieżki
oraz jednego sektora (formaty wszystkich sektorów są
jednakowe). Format ten obowiązuje dla zapisu MFM.