Krwawienie z nosa
STAN ZAGROŻENIA
STAN ZAGROŻENIA
ŻYCIA
ŻYCIA
(zgon wskutek:
(zgon wskutek:
zaburzenia oddychania i
zaburzenia oddychania i
krążenia, sepsa)
krążenia, sepsa)
• Carl Michel (1871), James Little
(1879), Wilhelm Kiesselbach.
• Pilz, Seiffert, Goodyear.
• 5-10% populacji w ciągu roku ma
epizod krwawienia z nosa
• 10% z tych, którzy mają ów incydent
zgłasza się do lekarza
• 1% z tych, którzy zgłaszają się do
lekarza będzie szukała pomocy
specjalisty
• Najczęstsze krwawienie po krwawieniu
z dróg rodnych (Janczewski)
Anatomia i fizjologia
• Anatomia nosa: nabłonek „oddechowy”, jam
nosa w tym budowa ściany bocznej jamy
nosowej, zaopatrzenie tętnicze jamy nosowej
(t. szczękowa, twarzowa, sitowe przednia i
tylna, klinowo-podniebienna, nosowa tylna,
podniebienna zstępująca i większa, wargowa
górna). Większe z tętnicy szyjnej zewnętrznej!
Podział unaczynienie w jamie nosa na
przegrodowe i bocznej ściany jam nosa.
• Fizjologia jam nosa: oczyszczanie, nawilżanie,
ogrzewanie.
• Nos jest zaopatrywany w krew
poprzez tętnicę szyjną zewnętrzną i
wewnętrzną.
• W obrębie błony śluzowej jam nosa
znajdują się liczne połączenia
tętniczo – żylne, splot żylny i jamisty.
• Naczynia znajdują się tuż pod błoną
śluzową jam nosa.
Pole Kiesselbacha
(Little’a)
oraz Woodruffa (nosowo-
gardłowy)
• Kryterium podziału krwawień z nosa na
przednie i tylne – naturalne ujście zatoki
szczękowej.
• Krwawienie z przedniej części jamy nosa: łagodniejszy
przebieg, często – blisko 90%, łatwo zaopatrzyć.
• Krwawienie z tylnej części jamy nosa: u osób starszych,
poważniejszy przebieg-duża utrata krwi.
• K: wargowa górna, klinowo-podniebienna(podniebienna-
Janczewski), sitowa przednia.
• W: nosowa tylna, klinowo-podniebienna,(podniebienna-
Janczewski) + gardłowa wstępująca.
Co trzeba wiedzieć?
• Przyczyny.
• Postępowanie.
PRZYCZYNY KRWAWIEŃ
Z JAM NOSA:
• Miejscowe (30%)
• Ogólne(70%)
Miejscowe przyczyny
krwawień z nosa:
• Naczyniowe: anomalie naczyniowe: tętniaki
zewnątrzoponowe, zatoka jamista—zatoka klinowa.
• Infekcyjne: nieżyt nosa, zapalenia zatok: wirusowe,
bakteryjne, grzybicze, alergiczne.
• Ziarniny_Wegenera, midline granuloma, u kobiet w
ciąży.
• Uraz: twarzoczaszki, głowy – jedne z najczęstszych,
także jatrogenne.
• Nowotwory.
• Miejscowo – kokaina.
• Ozena – Klebsiella ozaene – atroficzna, zwłokniała
błona śluzowa.
Miejscowe przyczyny
krwawień z nosa:
• Perforacja przegrody nosa.
• SKRZYWIENIE PRZEGRODY NOSA.
• Alergia.
• Ciało obce w jamie nosa albo rynolit.
• Nieżyt nosa zanikowy. Rhinitis medicamentosa.
• Suche powietrze, przebywanie na dużych
wysokościach – obniżone ciśnienie powietrza.
• Farba drukarska, kwas siarkowy, fosfor,
amoniak, benzyna.
• Idiopatyczna.
URAZ jako przyczyna
miejscowa krwawienia z
nosa:
• Jedna z najczęstszych przyczyn miejscowych.
• Dłubanie w nosie tzw. mikrourazy.
• Nasilone wydmuchiwanie nosa.
• Złamanie kości nosa.
• Uraz zatok przynosowych, oczodołów, kości skroniowej
– podstawy czaszki.
• Uraz ciśnieniowy – barotrauma.
• Intubacja przeznosowa, operacie nosa, zatok w tym
polipektomie, adenotomie.
• Uraz przed kilkunastoma dniami –zaburzenie widzenia
+ krwotok. (syfon tętnicy szyjnej):arteriografia
+podwiązanie tętnicy szyjnej wspólnej.
NOWOTWORY jako
przyczyna miejscowa
krwawienia z nosa:
•
Każde krwawienie z nosa o
Każde krwawienie z nosa o
nawrotowym charakterze,
nawrotowym charakterze,
szczególnie
szczególnie
jednostronne, z obecnością wycieku
jednostronne, z obecnością wycieku
ropnego, czy śluzowego, z obecnością
ropnego, czy śluzowego, z obecnością
uczucia zatkania nosa, bólu twarzy,
uczucia zatkania nosa, bólu twarzy,
nadmiernego łzawienia
nadmiernego łzawienia
wymaga
wymaga
diagnostyki laryngologicznej w
diagnostyki laryngologicznej w
kierunku choroby nowotworowej!!!
kierunku choroby nowotworowej!!!
NOWOTWORY jako
przyczyna miejscowa
krwawienia z nosa:
• Naczyniakowłókniak młodzieńczy.
• Brodawczaki jam nosa, zatok przynosowych.
• Rak płaskonabłonkowy.
• Gruczolakorak.
• Nerwiakowłókniak.
• Chłoniak.
• Czerniak.
• Polip krwawiący przegrody wg. Becker’a druga
co do częstości przyczyna krwawienia z nosa.
Naczyniowłókniak
młodzieńczy
•
Chłopcy między 14, a 18 r.ż.
•
Niezłośliwy nowotwór bez torebki charakteryzujacy
się agresywnym wzrostem i niszczeniem kości.
•
Objawy: niedrozność nosa, nawracające krwawienia
z jam nosa oraz masy guza w nosogardle.
•
MRI i CT maja podstawowe znaczenie, także przy
nawrotach ( 20-40%)
•
Badanie angiograficzne.
•
Leczenie: chirurgiczne, radioterpia przy wnikaniu
do dołu czaszki, nawracających operacjach czy brak
zgody na zabieg.
Ogólne przyczyny
krwawienia z nosa:
• Naczyniowe: nadciśnienie tętnicze-MIAŻDŻYCA, pheochromocytoma.
• Stany zapalne: gruźlica, kiła, toczeń, gorączka reumatyczna, dur,
płonica, grypa, mononukleoza zakaźna.
• Skazy krwotoczne: choroba Rendu-Webera –Oslera,
małopłytkowości, hemofilia, choroba von Willenbrandta i in.,
małopłytkowość.
• Choroby onkologiczne układu krwiotwórczego(białaczki, szpiczak)-
także chemioterapia.
• DIC
• Mocznica, uszkodzenie wątroby – alkoholizm, hipersplenizm.
• Endokrynologiczne: miesiączka zastępcza, krwawienia w ciąży.
• Zaburzenia odporności w przebiegu chorób ogólnych.
• Vit E, ginkgo biloba, niedobór vit. K i C
• Leki (kwas acetylosalicynowy, tiklopidyna, pochodne kumaryny,
heparyna, NLPZ, penicyliny)
Choroba OWR
• Autosomalnie dominująco.
• Brak elementów kurczliwych ścian
naczyń.
• Zmiany dotyczą śluzówki całego układu
oddechowego i pokarmowego.
• Wyniki laboratoryjne w normie.
• Uraz najczęstszą przyczyna krwawienia,
w ciągu dnia.
• Septodermoplastyka / Nd:Yag/ estrogeny.
Różnicowanie
• Krwawienie z guza krtani.
• Krwawienie z żylaków przełyku.
• Krwawienie przy złamaniu
podstawy czaszki z zatoki klinowej
czy przez trąbkę słuchową.
Wiek, a przyczyny
krwawienia:
• Dzieci: ciała obce, dłubanie w nosie,
choroby układu krwiotwórczego (u
1/3 dzieci krwawienie z nosa to
pierwszy objawy choroby
hematologicznej ).
• Dorośli: urazy.
• Wiek średni: choroby onkologiczne.
• Starsi: nadciśnienie tętnicze.
POSTĘPOWANIE:
• ABC
• Badanie podmiotowe
• Badanie przedmiotowe
• Badania laboratoryjne
• RTG
Leczenie
• Stan zagrożenia życia – krwotok
nosowy.
• Krwawienie z nosa.
• Krwawienie z nosa w wywiadzie.
Krwotok nosowy
• Drogi oddechowe. Krążenie ( Tętno +
RR )
• Zatrzymanie krwawienia, wyprowadzenie
ze wstrząsu. Kiedy przetaczamy i jakie
płyny krwozastępcze?
• OIOM
Krwawienie z nosa
• Długo trwające powtarzające się
krwawienia z nosa są równie
niebezpieczne dla życia, jak krwotok
nosowy.
• ABC
• Ucisk na skrzydełka nosa, zimne okłady.
• Siedzieć z lekko pochyloną górną częścią
ciała, odpluwać skrzepy krwi przez usta.
Krwawienie z nosa cd.
• Postępowanie laryngologiczne:
– Wydmuchać skrzepy.
– Ocena w rhinoskopii przedniej – ew. miejsce krwawienia.
– Lidokaina, pseudoefedryna.
– Przy widocznym miejscu – koagulacja, przyżeganie np.
azotanem srebra, kw. trójchlorooctowy, kw. chromowy
( NIE WOLNO PRZYŻEGAĆ OBUSTRONNIE!, u dzieci lub
osób > 65).
– Przy niewidocznym miejscu – seton, gąbka, TAMPONADA
PRZEDNIA ( SKUTECZNA W 80 – 90 % PRZYPADKÓW )
– TAMPONADA TYLNA I PRZEDNIA – hospitalizacja.
– Jeśli krwawienie zatrzymane – dalej jak przy krwawieniu
z nosa w wywiadzie.
Krwawienie z nosa w
wywiadzie:
• Czy krwawienie z nosa jest po raz pierwszy w życiu?
• Jak wyglądało krwawienie: jak silne, czy z obu otworów
nosowych, czy towarzyszyły inne objawy, jak długo, w
jakich okolicznościach ustąpiło?
• Jeśli krwawienia się powtarzają to od jak dawna, jak
często?
• Choroby laryngologiczne i ogólne?
• Leki?
• Operacje?
• Urazy?
W każdym przypadku
badanie jam nosa, zatok,
jamy ustnej, gardła w tym
nosogardła, krtani, szyi!
Dodatkowe czynności:
• Badania: morfologia, układ
krzepnięcia, ocena czynności
nerek, wątroby, EKG, gazometria,
jonogram, glukoza.
• RTG.
Każdorazowo przy
krwawieniu z nosa należy
dążyć do znalezienia
przyczyny krwawienia w
jak najszybszym możliwym
czasie!
Pacjent wypisywany do domu
• Zalecenia – dalsza diagnostyka otorynolaryngolgiczna
przy braku ewidentnej przyczyny krwawienia z nosa.
• Konsultacja lekarza rodzinnego.
• Leki: vit C, cyclonamina, roztwory soli do nosa.
• Odstawienie leków sprzyjających krwawieniom.
• Unikanie dłubania w nosie, masywnego wysiąkania
nosa, wilgotne powietrze.
• Unikanie wysiłku fizycznego.
• Tamponada przednia – najlepiej antybiotyk, po dwóch
dobach usunięcie tamponady przez laryngologa i dalsza
diagnostyka.
Hospitalizacja
• Chorzy po bardzo obfitych krwawieniach z
nosa, objawy wstrząsu pokrwotocznego.
• Chorzy z nawracającymi krwawieniami z
objawami anemii pokrwotocznej.
• Chorzy z tamponadą tylną.
• Chorzy z krwawieniem 3-10 dni po urazie
głowy.
• Chorzy z krwawieniem nie dającym się
zatamować.
• Krwotok pourazowy lub w przebiegu choroby
onkologicznej.
Tamponada tylna Bellocqa
• Osoby starsze albo z chorobami ogólnymi –
OIOM.
• Obserwacja, EKG, tętno.
• Antybiotyki.
• Tlen do oddychania.
• Sedacja.
• Wkłucie dożylne.
• Wstrząs krwotoczny, odruch nosowo-błędny,
hipoksja, hipoksemia, niewydolność
oddechowa,
zakażenia.
Wskazania do leczenia
chirurgicznego
• Krwawienie pomimo tamponady.
• Znaczna utrata krwi wymagająca transfuzji.
• Anomalia anatomiczna uniemożliwiająca
skuteczną tamponadę.
• Brak zgody pacjenta na założenie
tamponady.
• Krwawienie z tylnej części jamy nosa przy
usunięciu tamponady tylnej po 72
godzinach.
Metody inwazyjne leczenia
krwawienia z nosa
• Odwarstwienie błony śluzowej i ochrzęstnej.
• Embolizacja.
• Podwiązanie tętnic sitowych.
• Podwiązanie tętnicy szczękowej.
• Podwiązanie tętnicy klinowo-podniebiennej przez nos.
• Podwiązanie tętnicy szyjnej zewnętrznej.
• Septodermoplastyka.
Odwarstwienie błony śluzowej i
ochrzęstnej
• Metoda nastrzykiwania – Xylocain 0,5%
podśluzówkowo i podochrzęstnowo: wkłucie igły przed
miejscem krwawienia stycznie do błony śluzowej, dojść
do chrząstki przegrody nosa, podać lek.
• Metoda odwarstwiania błony śluzowej i ochrzęstnej „na
ostro”: cięcie pionowe błony śluzowej i ochrzęstnej na
granicy skóry długości 4 mm po uprzednim
ostrzyknięciu, oddzielenie płata śluzówkowo-
ochrzęstnowego, gąbka do jamy nosa.
Podwiązanie tętnic sitowych
• Wskazania: krwawienie z górnej części jam nosa, uraz
twarzoczaszki, u dzieci.
• P/wsk: krwawienie z dopływu tętnicy szyjnej
zewnętrznej.
• Technika: cięcie skórne 2-3 cm w znieczuleniu najlepiej
ogólnym w przyśrodkowym kącie oczodołu, odwarstwić
raspatorem okostną w głąb oczodołu, 2-3 cm od brzegu
kostnego oczodołu w okolicy szwu czołowo – sitowego
tętnica sitowa przednia, głębiej tylna – zabieg
technicznie trudny, obok zawartość oczodołu!
Podwiązanie tętnicy szczękowej
(Seiffert)
• Nieudana w 10-15% prób.
• Powikłania – np. przetoka w 20-30% przypadków.
• Technika: w przedsionku jamy ustnej cięcie na
wysokości dołu nadkłowego, odwarstwienie błony
śluzowej, wyłamanie ściany przedniej zatoki
szczękowej, wgląd w głąb zatoki szczękowej, lokalizacja
tylnej ściany zatoki, elektroablacja tylnej ściany zatoki,
wyłamanie otworu w tylnej ścianie zatoki, wgląd do
dołu skrzydłowo-podniebiennego, lokalizacja tętnicy
szczękowej – klipsy.
Podwiąznie tętnicy szyjnej
zewnętrznej
• Zgoda pacjenta, uwaga na podwiązywanie np. lewej
tętnicy szyjnej zew. u pacjenta praworęcznego.
• Mało skuteczne w myśl zasady „im bliżej miejsca
krwawienia je tamujesz tym bardziej jest to tamowanie
skuteczne”.
• Technika: znieczulenie ogólne, cięcie wzdłuż m. M-O-S
brzeg przyśrodkowy, przeciąć mięsień szeroki szyi i
powięź, odsuń m. MOS oraz m. łopatkowo – gnykowy,
dojść do pochewki naczyniowej, zlokalizować t. szyjną
zew., t.sz.wew., nerw błędny, podwiązka powyżej t.
tarczowatej (wg Latkowskiego).
Podwiązanie tętnicy klinowo-podniebiennej.
Embolizacja.
Septodermoplastyka.
• Technika podwiązanie tętnicy klinowo-podniebiennej: za
małżowiną środkową cięcie dł. 7-8 mm, lokalizacja tętnicy,
klips.
• Nastrzyknięcie okolicy otworu podniebiennego większego.
• Embolizacja:
– Angiografia pozwala zlokalizować m-sce krwawienia.
– Wsk.: krwawienie pomimo podwiązania naczyń, trudne dojście
chirurgicznie do miejsca krwawienia.
– P/wsk.: krwawienie powyżej 5 ml/min., brak możliwości zn. og.,
miażdżyca, krwawienie z tętnic sitowych – dotyczy tylko
obszaru t.sz.zew.
– Skuteczna w 90%.
SEPTODERMOPLASTYKA (plastyka Saundersa): polega na
odwarstwieniu błony śluzowej części jamy nosa i zastąpieniu jej
przeszczepem skóry.