PSYCHIATRIA DZIECI

I MŁODZIEŻY

LEK. MED. IZABELA GORZKOWSKA

KAŻDY, KOGO POZNAJESZ, WIE COŚ, CZEGO TY NIE
WIESZ, A POWINIENEŚ. UCZ SIĘ OD INNYCH.

H. JACKSON

BROWN, JR

BADANIE DZIECKA

Podejmując kontakt z dzieckiem warto mieć na uwadze:

etap rozwojowy, który przeżywa aktualnie

kontekst i sposób w jaki zostało poinformowane o potrzebie

wzięcia udziału w spotkaniu

wiedzę dziecka, o tym jak wyglądają wizyty

chęć pacjenta do współpracy

relację pomiędzy rodzicem i dzieckiem

sposób prezentacji pacjenta przez rodzica( czy kieruje nim

troska o dziecko, czy też bardziej skupiony jest na

przeżywaniu własnego problemu w związku z zachowaniem

dziecka)

oczekiwania rodzica lub opiekuna skierowane zarówno w

stronę dziecka jak i lekarza

adekwatność relacji do zaburzenia

świadomość własnych umiejętności i ograniczeń

ROZWÓJ

CYKL PRZEOBRAŻEŃ, W KTÓRYM

ISTOTA LUDZKA

PRZEMIENIA SIĘ

Z BEZRADNEGO NIEMOWLĘCIA, ŻYJĄCEGO W

CAŁKOWITEJ ZALEŻNOŚCI OD OTOCZENIA

W JEDNOSTKĘ SAMODZIELNĄ.

(w „Zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży”

po red prof.. M. Orwid PZWL 1981)

PSYCHOSPOŁECZNA TEORIA ROZWOJU

(Erick H. Erickson)

Rozwój rozumiany jako przeciwstawianie się konfliktom

kolejne stadia rozwoju wyłaniają się po sobie

każde służy rozwiązaniu konfliktu wewnętrznego

dla każdego stadium wiodąca jest inna cnota( siła ego) inny

sposób nabywania umiejętności (rytualizacja) i inne ograniczenia

(rytualizm)

Stadia rozwoju:

DZIECIŃSTWO ( I-IV)

DOJRZEWANIE ( V )

STAŁOŚĆ I STAROŚĆ ( VI-VIII)

stadium inkorporacyjne

(konflikt pomiędzy podstawowa ufnością, a podstawową

nieufnością)

łatwość przyjmowania pokarmu

głębokość snu

bezbolesne wypróżnianie

pozwolenie matce na zniknięcie z pola widzenia bez wyrażania lęku i gniewu

To, ile ufności dziecko wynosi ze swych

najwcześniejszych doświadczeń , nie

zależy od ilości pokarmu czy okazywania

mu miłości ale raczej od jakości związku.

Rodzice muszą wypracować metody

kierowania dzieckiem i przekazać mu

głębokie ( fizyczne) przekonanie, że to co

robią ma sens.

Cnotą tego okresu jest:

NADZIEJA

rytualizacja: ubóstwienia rytualizm: idolizm

stadium retencyjno-eliminacyjne

(autonomia, a wstyd i zwątpienie)



dojrzewanie układu mięśniowego



dojrzewanie intelektualne

Eksperymentowanie z dwoma równoważnymi

zbiorami modalności społecznej:

ZATRZYMYWANIEM I PUSZCZANIEM

Decyduje się tu proporcja pomiędzy:

-miłością, a nienawiścią

-współpracą, a samowolą

-wyrażaniem siebie, a stłumieniem

Z poczucia samokontroli, poczucia

własnej godności wywodzi się:

trwała życzliwość wobec innych

Z poczucia utraty samokontroli i bycia

kontrolowanym:

skłonność do zwątpienia i wstydu

Cnotą tego okresu jest:

WOLA

rytualizacja: rozsadzająca rytualizm: egalizm

stadium intruzywno- inkluzywne

(konflikt pomiędzy inicjatywą, a poczuciem winy)



rozwój inicjatywy



rozwój umiejętności



rozwój pomysłowości

(fantazjowania)

OTOCZENIE

akceptując

poczynania dziecka

ułatwia mu rozwój inicjatywy

wyrażając

dezaprobatę dla pomysłów

powoduje poczucie winy

Cnotą tego okresu jest:

ZDECYDOWANIE

rytualizacja: dramatyczna rytualizm: wcielanie się

„

My Ludzie nie lubimy wojen. To

dorośli robią wojny o pieniądze”

Ola

-10-

stadium latencji

(konflikt pomiędzy pracowitością, a poczuciem niższości)



koncentracja na świecie

zewnętrznym



rozwój pracowitości



rozwój umiejętności

praktycznych

OTOCZENIE

zachęcając i chwaląc powoduje

rozwój

nadmiernie krytykując wywołuje

poczucie niższości

Cnotą tego okresu jest:

KOMPETENCJA

rytualizacja: formalna rytualizm: formalizm

…„

I jeśli chce pani uratować moją psychikę, to

musi pani sprawić, żeby w domu

naprzeciwko zamieszkała jakaś rodzina z

dziećmi, bo inaczej się wykończę. I jeszcze

jedno

musi

pani

sprawić…

jakieś

jedno

musi

pani

sprawić…

jakieś

zaświadczenie, żebym więcej nie musiała

chodzić do szkoły, bo stres szkolny po

prostu mnie zabija”

D.Suwalska „Znowu kręcisz Zuźka”

-15-

stadium pokwitania

(konflikt pomiędzy tożsamością , a pomieszaniem

tożsamości)



dojrzewanie fizyczne i umysłowe



doznawanie nowych wrażeń i pragnień



szukanie odpowiedzi na pytanie kim

jestem, a kim mogę być w przyszłości

Nastolatek jest intelektualnie

przygotowany

integrowania

przygotowany

integrowania

spostrzeżeń,

wspólną

całość-

spostrzeżeń,

wspólną

całość-

tożsamość ”ja”.

Jeśli dzięki otoczeniu wchodzi w okres

adolescencji

poczuciem

ufności,

adolescencji

poczuciem

ufności,

autonomiczności, inicjatywy, pracowitości

duże

szanse

osiągnięcie

duże

szanse

osiągnięcie

tożsamości psychospołecznej.

Poczucie nieufności, wstydu, zwątpienia i

własnej niższości te szanse osłabiają.

Cnotą tego okresu jest:

WIERNOŚĆ

rytualizacja: spójne ideały rytualizm: totalizm

„

Wszędzie dobrze, gdzie jesteśmy-bo to właśnie

my.

Bez nas byłoby nam smutniej i w ogóle wstyd.

Lecz dopóki jesteś z sobą, lepiej ci niż bez

Ważną jesteś wszak osobą, gdyś w ogóle jest!”

M. Wojtyszko „Bromba i inni”

Rozwój w życiu dorosłym

Wczesny wiek dojrzały

( konflikt pomiędzy bliskością, a izolacją)

Cnotą tego okresu jest:

MIŁOŚĆ

rytualizacja: afiliacyjna rytualizm: elityzm

Wiek średni

( konflikt pomiędzy twórczością, a stagnacją)

Cnotą tego okresu jest:

OPIEKUŃCZOŚĆ

rytualizacja: generacyjna rytualizm:

autoryraryzm

Okres starości

( konflikt pomiędzy integralnością, a rozpaczą)

Cnotą tego okresu jest:

MĄDROŚĆ

rytualizacja: integralność rytualizm: sapietyzm

CAŁOŚCIOWE ZABURZENIA ROZWOJOWE

( F.84

ICD-10)

ZABURZENIA AUTYSTYCZNE( DSM IV)

EPIDEMIOLOGIA

- 2%o

- płeć 3:1 mężczyźni do kobiet

- brak powiązań ze statusem

ekonomicznnym

ETIOLOGIA

( koncepcja biologiczna)

czynniki genetyczne

( wyższy wskaźnik

autystycznego rodzeństwa , częstsze

występowanie zaburzeń poznawczych i

językowych u rodzeństwa)

czynniki uszkadzające cun

( wirusy , grzyby ,

substancje toksyczne)

mogą powodować

nieprawidłowości rozwojowe i czynnościowe

kory mózgowej , układu limbicznego i móżdżku

( pamięć, zachowania społeczne, nastrój)

ETIOLOGIA

(koncepcja etologiczna)

procesy ewolucyjne, a zachowania

Niko Tinbergen, Konrad Lorez

zwiększona podatność na zranienie (vulnerabilitis) patologiczne czynniki zewnętrzne

u niemowlaka strach przejawia się jako napięcie ogarniające całe

ciało

podczas rozwoju reakcje te ulegają zróżnicowaniu

reakcje lękowe dzieci autystycznych mają charakter ogólny

Jonh Bowlby

biologiczne mechanizmy tworzenia więźi

ludzkie niemowlę rodzi się z wrażliwością na układ

elementów

przypominających twarz

BADANIE PERCEPCJI TWARZY

aktywność EEG wywołana oglądaniem ludzkich twarzy

w grupie osób z autyzmem niezależna od zmiany położenia fotografii

Za percepcję twarzy odpowiada aktywacja zakrętu

wrzecionowatego

Twarz jest jedną z trzech zespołów cech

po których odróżniamy i rozpoznajemy

ludzi

Obiektywnie różnice między twarzami są

bardzo niewielkie, stąd też dane z twarzy

musza być szczególnie dokładnie

obrabiane

Ponieważ w normalnej sytuacji osoba

rozpoznawana ma głowę uniesioną do

góry, tylko te obiekty przypominające

twarz, które są prawidłowo zorientowane,

są dalej opracowywane w odpowiednich

miejscach w korze

Twarze ułożone inaczej są trudne do

rozpoznania, nawet jeżeli są bardzo

charakterystyczne

0DCZUCIA OSOBY Z AUTYZMEM

…

Niekiedy bardzo trudno się skoncentrować na

słuchaniu i patrzeniu jednocześnie. Ludzi trudno

zrozumieć, bo ich słowa są często bardzo

tajemnicze, ale kiedy dodatkowo porusza im się

twarz, brwi unoszą się i opadają, a oczy najpierw

rozszerzają, a potem zweżają, nie mogę przy

jednym podejściu tego wszystkiego opanować i

prawdę powiedziawszy nawet nie próbuję…..

Luke Jakson

„

Świry dziwadła i zespół

Aspergera”

ETIOLOGIA

( koncepcja zaburzeń integracji

sensorycznej)

B. Rimland (1964);Courchesne (1994)

Hashimoto(1995)

uszkodzenie tworu siatkowatego powoduje niezdolność

wiązania docierających bodźców, ze zgromadzonymi wcześniej

informacjami

( pięń mózgu wtępnie selekcjonuje i przetwarza bodźce

proprioceptywne, taktylne i westybularne)

J. Ayres(1998)

każdy etap rozwoju zależy od stopnia rozwoju

poprzedniego etapu

nowe struktury mózgu powstają, ulepszają zmieniają funkcje starych

struktur

ale ich nie zastępują

CAŁOŚCIOWE ZABURZENIA ROZWOJOWE

(F.84

ICD-10)

ZABURZENIA AUTYSTYCZNE( DSM IV)

ETIOLOGIA ANALITYCZNA

Melanie Klein-

nie wychodzenie z fazy psychotycznego rozwoju

( w fazie tej dominuje lęk,że obiekt prześladujący zniszczy dobry obiekt)

Margareth Mahler-

nieprawidłowy proces separacji indywiduacji

( psychoza autystyczna obronny typ funkcjonowania utrata energii z ludzkiego

aspektu reprezentacji i zachowanie relacji z obiektem nieożywionym)

Leo Kanner

(!943)- specyficzne cechy rodziców

( oziębli, sztywni, przeintelektualizowani, obsesyjni )

„

należy zatem przyjąć, że dzieci te przyszły na świat z pewną wrodzoną

niezdolnością uniemożliwiająca im normalne nawiązywanie kontaktu

afektywnego z kimś innym. Jest to niezdolność uwarunkowana możliwościami

biologicznymi, podobnie jak u innch dzieci, które rodzą się z wrodzonym

kalectwem fizycznym lub umysłowym”

CAŁOŚCIOWE ZABURZENIA ROZWOJOWE

(F. 84

ICD-10)

ZABURZENIA AUTYSTYCZNE( DSM IV)

CO TO ZNACZY W PRAKTYCE ?

- ograniczony i powtarzający się wzorzec aktywności i

zainteresowań

- zaburzenia komunikacji

- upośledzenie funkcjonowania społecznego

CAŁOŚCIOWE ZABURZENIA ROZWOJOWE

( F.84

ICD-10)

ZABURZENIA AUTYSTYCZNE( DSM IV)

Jak rozumieć autystę?

SPECYFICZNY DEFICYT

POZNAWCZY W AUTYŹMIE

(koncepcja s. Barona-Cohen społeczno-

poznawcza teoria powtarzanych form

aktywności)

Niezdolność do myślenia lub

wyobrażenia sobie stanu umysłu

innej osoby

Nieumięjetnoś przewidywania

zachowania innych osób

Lęk wzrastający w

nieprzewidywalnej

sytuacji społecznej

Redukcja lęku przez wysoce

przewidywalną powtarzaną aktywność

CAŁOŚCIOWE ZABURZENIA ROZWOJOWE

(ICD-

10)

KRYTERIA DIAGNOSTYCZNE według ICD 10

A. Ogółem sześć objawów z grup (1), (2) i (3), z czego przynajmniej dwa z grupy (1) i po jednym z (2) i(3).

1. Jakościowe zaburzenie interakcji społecznych, przejawiające się na przynajmniej dwa spośród następujących sposobów:

a. wyraźne zaburzenie w posługiwaniu się zachowaniami niewerbalnymi w regulowaniu interakcji

społecznych: kontakt wzrokowy, wyraz twarzy (ekspresje mimiczne), pozycje ciała oraz gesty,

b. nieumiejętność rozwijania relacji z rówieśnikami, adekwatnych do poziomu rozwoju dziecka,

c. brak spontanicznego poszukiwania kontaktów, w celu dzielenia się z innymi swoją radością,

zainteresowaniami lub osiągnięciami (np. brak tak/ch zachowań jak pokazywanie, przynoszenie,

wskazywanie obiektów, którymi dziecko jest zainteresowane),

d. brak społecznego lub emocjonalnego odwzajemniania.

2. Jakościowe zaburzenia w komunikowaniu się, objawiające się przynajmniej poprzez jedno z następujących:

a. opóźnienie lub całkowity brak rozwoju mowy (którym nie towarzyszą próby skompensowania braków mowy za

pośrednictwem alternatywnych sposobów (kanałów) komunikowania się jak np. mimika lub gesty),

b. u osób posługujących się mową - wyraźne zaburzenie zdolności do inicjowania i podtrzymywania

rozmowy

c. używanie języka w sposób stereotypowy (schematyczny), z powtórzeniami lub indiosynkratyczny, d. brak zróżnicowanego,

spontanicznego udawania w trakcie zabawy, lub społecznych zabaw

naśladowczych, adekwatnych do poziomu rozwoju.

3. Ograniczone, powtarzajsce i stereotypowe wzory zachowania, zainteresowań i działań (czynności):

a. pochłaniające dziecko zaabsorbowanie jednym (lub więcej) stereotypowym i ograniczonym wzorem

zainteresowań, które są nieprawidłowe ze względu na intensywność bądź swój przedmiot,

b. dostrzegalne sztywne trzymanie się specyficznych, dysfunkcjonalnych rytuałów lub ustalonych form,

c. stereotypowe i powtarzające się manieryzmy ruchowe (np. trzepotanie lub kręcenie palcem, ręką, lub złożone ruchy

całego ciała

d. uporczywe zaabsorbowanie częściami obiektów (przedmiotów, istot żywych).

B. Opóźnienia lub zaburzenia funkcjonowania w co najmniej jednym z następujących obszarów przed ukończeniem

3 roku życia:

1. interakcje społeczne,

2. używanie języka do komunikowania się z ludźmi, 3. zabawa symboliczna lub oparta na wyobraźni.

C. Zaburzenia tego nie tłumaczy lepiej zespół Retta (Rett's Disorder) lub Zespół dezintegracji Dzieciństwa

(Childhood Dlsintegrative Disorder).

ZABURZENIA SEMANTYCZNO -

PRAGMATYCZNE

( Kategoria tylko w DSM IV)

Zaburzenia te zostały opisane w literaturze anglojęzycznej ze względu na trudności

diagnostyczne u dzieci, które wykazują pewne cechy autystyczne- głównie w zakresie zaburzeń

mowy, a ich funkcjonowanie społeczne( nawiązywanie kontaktu z innymi) pozostaje na granicy

normy.

Problemem dzieci z SPD jest nie tylko zaburzenie mowy ale także rozumienie słów, ich

znaczenia w kontekście, a także rozumienie uczuć ludzi z którymi mają kontakt.

Głównym problemem tych ludzi jest sposób w jaki odbierają i przetwarzają

otrzymane informacje .

-mają kłopoty z analizą wydarzenia i wyodrębnieniem jego centralnego elementu i jego

znaczenia

-mają tendencje do skupiania się na szczegółach (dziecko potrafi znaleźć ukrytą na obrazku

kaczkę, ale nie rozumie sytuacji ani fabuły tego obrazka)

-nie potrafią uogólniać

-nie potrafią znaleźć podobieństw i różnic

-trudno im przewidywać

-trzymają się znanych schematów

-trudniej im rozumieć ludzi niż przedmioty i maszyny

-mają kłopoty z koncentracją słuchową

-ulegają blokadom emocjonalny, w hałaśliwych klasach

-nie potrafią zrozumieć żartu

-mówią ze specyficzną melodią w głosie

ZABURZENIA HYPERKINETYCZNE (ICD-10 F90)

ZESPÓŁ NADPOBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ Z DEFICYTEM UWAGI (ADHD-DSM IV)

EPIDEMIOLOGIA

- 4-19% populacji

- szczyt rozpowszechnienia 6-9 wiek życia

- płeć chłopcy10:1 dziewczęta 2,5:1

- utrzymywanie objawów 70% w okresie dojrzewania 30-50% w życiu dorosłym

ETIOLOGIA ( historycznie)

- mikrouszkodzenia w okresie okołoporodowym

- przewlekłe zatrucie ołowiem

- nieprawidłowa sytuacja domowa, błedy popełniane przez rodziców

( mogą opisywać czynniki podtrzymujące zespół, lub będące źródłem

uszkodzenia OUN dającego objawy ADHD)

- czynniki pozagenetyczne odpowiadają za 20-30% przypadków

ZABURZENIA HYPERKINETYCZNE (ICD-10)

ZESPÓŁ NADPOBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ Z DEFICYTEM UWAGI (ADHD-DSM IV)

Etiologia (aktualnie)

uwarunkowanie genetyczne

dziedziczenie polignowe

kumulacja cech obecnych u osób w danej rodzinie

zmiany w przekaźnictwie noradrenaliny i dopaminy

Dopamina - odbieranie, przetwarzanie informacji, tłumienie reakcji na nowy bodziec

- zdolność koncentrowania się na jednym bodźcu ( nieprawidłowy receptor dla dopaminy i zmiany

w genie DAT1)

Noradrenalina

- ośrodkowe regulowanie „ tylnego” systemu uwagi ( zdolność dostrzegania innych bodźców)

Serotonina

- niedobory występują u osób impulsywnych

zaburzenie dojrzewania CUN

Zmniejszenie

kory przedczołowej, czołowej , obu półkul mózgu,jąder podkorowych, móżdżku spoidła wielkiego

- metabolizmu glukozy okolic przedruchowych kory czołowej( odpowiedzialne za kontrolę uwagi i

aktywność

motoryczną

ZABURZENIA HYPERKINETYCZNE (ICD-10)

ZESPÓŁ NADPOBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ Z DEFICYTEM UWAGI (ADHD-DSM IV)

CO TO ZNACZY W PRAKTYCE

- kłopoty z kontrolą własnej impulsywności

- nadmierna aktywność ruchowa

- zaburzenia koncentracji uwagi

DZIECKO Z ADHD WIE CO, POWINNO ZROBIĆ

ALE NIE PORTRAFI W SPOSÓB RUTYNOWY ROBIĆ TEGO,

CO WIE, ŻE POWINNO

Spokojna osoba ---- Pomysł ---- STOP ---- Decyzja ---- Realizacja

Osoba z ADHD ---- Pomysł---- brak zahamowania ----Realizacja

ZABURZENIA HYPERKINETYCZNE (ICD-10)

ZESPÓŁ NADPOBUDLIWOŚCI PSYCHORUCHOWEJ Z DEFICYTEM UWAGI (ADHD-DSM IV)

NADMIERNA IMPULSYWNOŚĆ=BRAK ZDOLNOŚCI

HAMOWANIA

CO TO ZNACZY W PRAKTYCE

Aby zrealizować, co się zamierzało

w pracy czy w zabawie-

trzeba umieć zapamiętać

-jaki był cel podjętej aktywności( cofać się myślami )

-podpowiadać sobie konieczne do jego osiągnięcia

kroki( przewidywać)

-trzymać emocje na wodzy i motywować się do działania

KTO NIE POTRAFI WYHAMOWAĆ ZAKŁÓCAJĄCYCH MYŚLI I IMPULSÓW

TEN NIE WYKONA PRAWIDŁOWO ŻADNEJ Z TYCH FUNKCJI

ZABURZENIA HYPERKINETYCZNE

(ICD-10 kryteria diagnostyczne)

G1.BRAK UWAGI

-częste niezwracanie uwagi na szczegóły lub częste beztroskie błędy w pracy szkolnej, lub innych czynnościach

-częste niepowodzenia w utrzymaniu uwagi na zadaniach lub czynnościach związanych z zabawą

-często wydaje się nie słyszeć co do niego zostało powiedziane

-częste niepowodzenia w postępowaniu według instrukcji

-często upośledzona umiejętność organizowania zadań i aktywności

-częste unikanie lub silna niechęć do takich zadań, jak praca domowa wymagająca trwałego wysiłku umysłowego

-częste gubienie niezbędnych rzeczy( ołówki, książki, zabawki, narzędzia)

-często łatwa odwracalność uwagi przez zewnętrzne bodźce

-częste zapominanie w toku codziennej aktywności

G2.NADMIERNA AKTYWNOŚĆ ( NADRUCHLIWOŚĆ

)

-często niespokojnie porusza rękoma lub stopami, albo wierci się na krześle

-opuszcza siedzenie w klasie lub innych sytuacjach, w których oczekiwane jest utrzymanie pozycji siedzącej

-często wtrąca się do rozmowy w sytuacjach w których jest to niewłaściwe

-często przesadnie hałaśliwe w zabawie lub trudno mu zachować spokój w czasie wypoczynku

-przejawia utrwalony wzorzec nadmiernej aktywności ruchowej, praktycznie nie modyfikowany przez społeczny kontekst i

oczekiwania

G3.IMPULSYWNOŚĆ

-często udziela odpowiedzi zanim pytanie jest dokończone

-często nie umie czekać w kolejce lub doczekać się swojej rundy w grach lub innych sytuacjach grupowych

-często przerywa lub przeszkadza innym

-często wypowiada się nadmiernie bez uwzględniania ograniczeń społecznych

G4.

POCZĄTEK ZABURZENIA NIE POŹNIEJ NIŻ W WIEKU 7 LAT

G5.

CAŁOŚCIOWOŚĆ ( dla rozpoznania ważne informacje z różnych źródeł)

G6.

Objawy G1-G3 powodują istotne kliniczne cierpienie lub upośledzenie w zakresie funkcjonowania społecznego, szkolnego

lub zawodowego.

G7.

Zaburzenie nie spełnia kryteriów Całościowych zaburzeń rozwojowych, epizodu maniakalnego, epizodu depresyjnego, ani

zaburzeńlękowych.

ZABURZENIA LĘKOWE

( F 93 ICD 10 )

ETIOLOGIA

-występowanie rodzinne

-wydarzenia życiowe związane z wystąpieniem zaburzeń stresowych

-kumulacja wielu niewielkich ale trudnych sytuacji życiowych

Lęk jest wynikiem doświadczenia zagrożenia

Rodzaje:

-lęk separacyjny

( nasilenie lęku jest nieodpowiednie do okresu rozwoju dziecka, powoduje

pogorszenie funkcjonowania społecznego ; martwienie się bez uzasadnionych

powodów, że ktoś wyrządzi krzywdę rodzicom , lub że rodzice opuszczą dziecko,

obawa , że dziecko się zgubi, zostanie porwane, oddzielone od rodziców ; występują

koszmary nocne, napady złości, płaczu, skarg somatycznych)

-zaburzenie lękowe uogólnione

(zamartwianie koncentrujące się na przyszłości, na

obawie o własne kompetencje. Towarzyszy mu silne napięcie , brak możliwości

wypoczynku, potrzeba ciągłego upewniania się, dolegliwości somatyczne. Objawy

powodują istotny dyskomfort psychiczny, cierpienie lub zaburzenie funkcjonowania

społecznego.

-fobie

( obawy przed zwierzętami, obawy przed ciemnością , obawy przed wymyślonymi

postaciami obawy przed śmiercią. Podstawą rozpoznania jest unikanie danego

obiektu ,dyskomfort psychiczny, pogorszenie funkcjonowania społecznego)

-społeczne zaburzenia lękowe

(wyolbrzymianie i przedłużanie się normalnej fazy leku

przed obcymi ( u wszystkich dzieci występuje ona do 30 miesiąca życia)Unikają

kontaktów z osobami poza rodziną, mają lęk przed oceną publiczną , upokorzeniem.

Mają związek z zaburzeniami osobowości typu unikającego

ZABURZENIE OBSESYJNO-KOMPULSYWNE

(F 42

ICD 10)

Mogą pojawiać się już w wieku przedszkolnym,

Obraz kliniczny ZOK u osoby dorosłej i dziecka nie

różni się objawami.

-Czynności przymusowe dotyczą mycia się,

czyszczenia, powtarzania, sprawdzania, dotykania.

-Myśli natrętne najczęściej wiążą się z zakażeniem,

zabrudzeniem symetrią.

-Towarzyszą one często Zespołowi Touretta.

ZABURZENIA TIKOWE

( F.95 ICD 10)

Tiki

- to nagle pojawiąjące się, powtarzające się, wykonywane

stereotypowo ruchy lub wokalizacje. Występują w sposób

niezależny od woli albo też częściowo dowolny, w odpowiedzi na

wywołujący je bodziec.

-proste

(mruganie, grymasy, wzruszanie ramionami, chrząkanie,

szczekanie, pociąganie nosem)

-złożone

(odgarnianie włosów, dotykanie, wyginanie ciała, ruchy

obrotowe, powtarzanie słów lub nawet całych fraz)

Zespół Gilles de la Toruette-

to przewlekle występujące tiki

ruchowe i wokalne utrzymujące się co najmniej przez jeden rok z

początkiem przed 21 rokiem życia.( występuje u 3-5 dzieci na

10.000)- Towarzyszą mu często objawy obsesyjno- kompulsywne,

nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi, skłonność do

samookaleczeń, trudności z pohamowaniem agresji, zaburzenia

snu.

MUTYZM WYBIÓRCZY

( F.94 ICD 10)

ETIOLOGIA

Czynniki rodzinne

-często występowało podobne zachowanie u jednego z rodziców lub u rodzeństwa.

-nadopiekuńcze postawy rodziców, problemy małżeńskie.

-doświadczenia urazowe.

OBJAWY

Dzieci takie odzywają się do bardzo wąskiego kręgu bardzo bliskich osób i w

określonych okolicznościach

Mutyzmowi

często towarzyszą: zburzenia lękowe, depresja , moczenie

mimowolne, zanieczyszczanie kałem, nadruchliwość i tiki.

Zaburzenia mowy

– opóźnienie posługiwania się mową, nieznaczne lub utrzymujące

się problemy z artykulacją.

Intelekt –norma lub poniżej przeciętnej.

Funkcjonowanie społeczne- skłonność do unikania kontaktów społecznych.

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA

( UPOŚLEDZENIE UMYSŁOWE

ICD-10 F.70-79

)

objaw spowodowany czynnikami natury biologicznej, psychologicznei

lub społecznej

HISTORYCZNIE

XII w.I

Anglia( Edward I 1272-1307) „ głupiec od urodzenia”; obłąkany

XIX w. Francja-ośrodek szkoleniowy dla głęboko upośledzonych; Anglia-

przytułki

XX w. 1971 Zgromadzenie Ogólne ONZ „ Deklaracja Praw Upośledzonych

Umysłowo)

EPIDEMIOLOGIA

gdy rozpoznanie opiera się tylko na ilorazie inteligencji

występowanie 2-3%

ważne!!!

niska sprawność procesów poznawczychi zmniejszona kompetencja

społeczna

pozostają pod wpływem czynników społecznych i kulturowych.

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA

(KRYTERIA WG. DSM. IV)

Istotnie niższe od przeciętnego funkcjonowanie

intelektualne iloraz inteligencji zbliżony do 70 lub poniżej,

pkreślony za pomocą indywidualnie dobranych testów

Współwystępujące deficyty lub upośledzenie

zdolności przystosowania się( efektywności osoby w

spełnieniu standardów oczekiwanych od niej , lub

zgodnych z wiekiem lub grupą kulturową)przynajmniej

w dwóch spośród wymienionych dziedzin:

porozumiewania się, zaradności , osobistej,

prowadzenia domu, stanowienia o sobie, umiejętności

interpersonalnych, korzystania ze źródeł wsparcia

społecznego , możliwości uczenia się , wypoczynku,

dbania o własne zdrowie i bezpieczeństwo

Początek przed 18 rokiem życia

NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ INTELEKTUALNA

( PODZIAŁ UPOŚLEDZENIA UMYSŁOWERGO)

UPOŚLEDZENIE LEKKIE - II 50-69 (wiek 9 do poniżej 12)

UPOŚLEDZENIE UMIARKOWANE - II 35-49 (w 6 do 9)

UPOŚLEDZENIE ZNACZNE - II 20-34 (w.3 do poniżej 6)

UPOŚLEDZENIE GŁĘBOKIE- II poniżej 20 ( w. mniej od 3)

SPECYFICZNE ZABURZENIA ROZWOJU MOWY I

JĘZYKA

( f. 80 ICD 10)

F80.0

Specyficzne zaburzenia artykulacji

występuje wtedy kiedy

posługiwanie się przez dziecko dźwiękami jest poniżej jego poziomu

odpowiedniego do jego wieku umysłowego, ale w którym poziom

umiejętności językowych jest prawidłowy.

F80.1

Zaburzenie ekspresji mowy-

zdolność dziecka do posługiwania

się mową ekspresyjną jest znacznie poniżej poziomu typowego dla

wieku umysłowego, ale rozumienie mowy pozostaje w granicach normy.

Nieprawidłowości artykulacji mogą występować lub nie.

F80.2

Zaburzenie rozumienia mowy-

rozumienie mowy nie osiąga

poziomu odpowiedniego dla wieku umysłowego dziecka. W prawie

wszystkich przypadkach ekspresja mowy jest wyraźnie zaburzona oraz

pospolite są nieprawidłowości w wytwarzaniu dźwięków

mowy.

-wrodzone zaburzenia percepcji słuchowej

-rozwojowa afazja.

-rozwojowa afazja Wernickego

F80.3

Nabyta afazja z padaczką ( zespół Landau-Kleffnera

) -

dziecko

o dotychczasowym prawidłowym rozwoju języka traci zdolności rozumienia i

ekspresji mowy, zachowując poziom ogólnej inteligencji. Zmiany

napadowe dotyczą głównie obustronnie płatów skroniowych. Rozpoczynają

się w wieku ok. 7- go roku życia

F80.8

Seplenienie

DO OMÓWIENIA

Specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych( F.81 0)

Specyficzne zaburzenie rozwoju funkcji motorycznych( F. 82 )

Mieszane specyficzne zaburzenia rozwojowe ( F. 83 )

Zaburzenia zachowania ( F. 91 )

Zaburzenia funkcjonowania społecznego rozpoczynajace się zwykle

w dzieciństwie lub wieku młodzieńczym( F.94 )

Inne zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w

dzieciństwie i wieku młodzieńczym ( F. 98 )

- moczenie nocne

- zanieczyszczanie się kałem

- zaburzenie odżywiania w niemowlęctwie

- pica w niemowlęctwie lub dzieciństwie

- stereotypie ruchowe

- jąkanie

- mowa bezładna

LITERATURA

Bobkowicz - Lewartowska L. Autyzm dzieciecy zagadnienia diagnozy i terapii

Of. Wyd. Impuls K-ków 2000r;

Brauner A i F Dziecko zagubione w rzeczywistości Wyd Szkol. I Ped.W-wa 1988r;

Brereton A.V Tonge B.J Autyzm i zaburzenia z kręgu autyzmu u dorosłych w

Current Opinion in Psychiatry T 1 nr 6 2003;

Goodman R. Scott S. Psychiatraia dzieci i młodzieży Wy. Med. W-wa 2000r;

ICD 10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania ( opisy

kliniczne i wskazówki diagnostyczne) U W Vesalius IPN K-ów, W-wa 1997;

Jaklewicz H. Autyzm wczesnodziecięcy GWP 1993r.str 73-75.;

Kościelska M. Oblicza upośledzenia WN PWN W-wa 1998r str .41-67

Olechnowicz H. U źródeł rozwoju dziecka Nasza Księgarnia 1988r;

Olechnowicz H. Dziecko własnym terapeutą .WSiP 1994r;

Orwid M. Zaburzenia psychiczne u młodzieży PZWL W-Wa 1981r;

Pisula E. Autyzm u dzieci diagnoza, klasyfikacja, etiologia. Wyd. Nauk. PWN W-

wa 2000r;

Rozwens A. i w-sp.Zespół nadpobudliwosci psychoruchowej z deficytem uwagi u

dorosłych. Wiad. Psych. T 7 nr 1/2004

Wolańczyk T. i wsp. Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci. Bi Folium 1999r;

Winnicott D W Dziecko jego rodzina i świat J Santorski AW W-wa 1993r;

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

DZIECKO

JEST KIMŚ

KTO

POJAWIA SIĘ

W TWOIM ŻYCIU

A POTEM

ZNIKA

JAKO DOROSŁY

Document Outline

Slide 1
Slide 2
Slide 3
Slide 4
Slide 5
Slide 6
Slide 7
Slide 8
Slide 9
Slide 10
Slide 11
Slide 12
Slide 13
Slide 14
Slide 15
Slide 16
Slide 17
Slide 18
Slide 19
Slide 20
Slide 21
Slide 22
Slide 23
Slide 24
Slide 25
Slide 26
Slide 27
Slide 28
Slide 29
Slide 30
Slide 31
Slide 32
Slide 33
Slide 34
Slide 35
Slide 36
Slide 37
Slide 38
Slide 39
Slide 40

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Potrzeby psychiczne dzieci i młodzieży E Jundziłł
M Orwid, K Pietruszewski Psychiatria dzieci i młodzieży Skrót
Psychiatria-word, Psychiatria dzieci i młodzieży, PSYCHIATRIA DZIECI I MŁODZIEŻY
Jundziłł E potrzeby psychiczne dzieci i młodzieży str 9 31, 62 77 22222
METODY TERAPEUTYCZNE W PSYCHIATRII DZIECI I MŁODZIEŻY, Pedagogika, Pedagogika opiekuńczo wychowawacz
Czego potrzebuje dziecko z ADHD, Podstawy psychiatrii dzieci i młodzieży
zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży ppt
Psychiatria dzieci i młodzieży
Tempo, Podstawy psychiatrii dzieci i młodzieży
zaburzenia zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży, Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania
Potrzeby psychiczne dzieci i młodzieży, pedagogika
Psychiatria dzieci i młodzieży wybrane zagadnienia
Paranoja, Podstawy psychiatrii dzieci i młodzieży
Psychiatria dzieci i młodzieży

więcej podobnych podstron

PSYCHIATRIA DZIECI I MŁODZIEŻY wersja najnowsza 12 12 05

Document Outline