Istota polityki edukacyjnej.
Edukacja w UE. Czy w Unii Europejskiej
obowiązuje jednolity system edukacyjny?
Europejski System Transferu Punktów (ETCS).
System Europass
Cele polityki edukacyjnej UE.
Ramy instytucjonalne polityki edukacyjnej na
poziomie wspólnotowym.
Instrumenty polityki edukacyjnej – programy na
rzecz kształcenia.
Mechanizmy i instrumenty prawne współpracy
edukacyjnej krajów UE.
Wzajemne uznawanie dyplomów.
Zakres i podstawy wspólnych działań w
zakresie edukacji, formy, przejawy i narzędzia
wspierania edukacji europejskiej.
Bariery edukacyjne w UE.
Proces boloński.
Edukacja powinna przygotować
jednostkę do życia w społeczeństwie
demokratycznym przez umożliwienie
wypełnienia i powinności
obywatelskich, wprowadzanie do
polityki oraz uczenie podstawowych
zasad i wartości leżących u podstaw
naszej społeczności, takich jak
poszanowanie człowieka, a także
tolerancji i solidarności, które
wynikają z lepszego zrozumienia i
poznania innych.
Poszanowanie odrębności tradycji edukacyjnej
każdego kraju jest naczelną zasadą polityki
wspólnotowej.
Unia Europejska nie tworzy jednolitego systemu edukacji. Jej
działania w tym zakresie polegają jedynie na organizowaniu
podstaw współpracy oraz wymiany doświadczeń. Wspólnoty nie
ingerują w systemy edukacyjne państw członkowskich. Każde
państwo samo ustala jak będą kształceni jego obywatele.
Polityka edukacyjna Unii Europejskiej jest regulowana Traktatem
z Maastricht w art. 126, 127, 308, na podstawie których za cel
polityki edukacyjnej przyjmuje się :
upowszechnianie wśród młodzieży poczucia integracji
europejskiej,
nauczanie języków państw członkowskich,
popieranie wymiany studentów i nauczycieli,
rozwiązanie problemu uznawania dyplomów i okresów
studiów.
Europejs
ki System
Transferu
Punktów
To zbiór procedur, które zostały
opracowane przez Komisję Europejską,
gwarantujących zaliczanie studiów
krajowych i zagranicznych do programu
realizowanego przez studenta w
macierzystej uczelni.
Program ECTS, który ma na celu
ujednolicenie sposobu studiowania w
Europie, a tym samym prowadzi do
pełnego uznawania okresu studiów
odbywanych za granicą i w Polsce.
Punkty ECTS są wartościami liczbowymi
odpowiadającymi wkładowi pracy, którą
winien wykonać student, aby otrzymać
zaliczenie poszczególnych przedmiotów.
Każda wartość odzwierciedla ilość pracy
koniecznej do zaliczenia pojedynczego
przedmiotu w stosunku do całkowitej ilości
pracy wymaganej do zaliczenia pełnego
roku studiów na danym wydziale.
Europass jest Inicjatywą Komisji Europejskiej umożliwiającą
każdemu obywatelowi Europy lepszą prezentację kwalifikacji i
umiejętności zawodowych.
Europass obejmuje portfolio 5 dokumentów funkcjonujących w takiej samej
formie na obszarze całej Europy (również w państwach Europejskiego
Obszaru Gospodarczego oraz krajach kandydujących do UE).
Europass został przyjęty
decyzją Parlamentu Europejskiego
i Rady z
dnia 15 grudnia 2004 r. i obowiązuje od dnia 1 stycznia 2005 roku.
Dokumenty wchodzące w skład Europass:
›
›
›
›
Europass – Suplement do Dyplomu
›
Europass – Suplement do Dyplomu Potwierdzającego Kwalifika
cje Zawodowe
Europass – CV oraz Europass – Paszport Językowy wypełniane
są samodzielnie przez osobę zainteresowaną.
Polityka edukacyjna na poziomie
Unii Europejskiej koordynowana
jest przez Dyrekcję Generalną
ds. Edukacji i Kultury
budowa Europy opartej na wiedzy
podnoszenia jakości systemów uczenia,
zapewnianie większych możliwości
ludziom na wszystkich etapach życia,
koordynowanie programów w dziedzinach:
edukacja i kształcenie, młodzież, kultura,
języki obce, sport, społeczeństwo
obywatelskie.
Agencja Wykonawcza ds. Edukacji,
Kultury i Sektora
Audiowizualnego
zajmuje się wdrażaniem programu
pomocowego „Uczenie się przez całe życie”
Europejskie Centrum Rozwoju
Kształcenia
Zawodowego (CEDEFOP)
promocja i rozwój szkoleń zawodowych oraz
staży,
zwiększenie dostępu do kształcenia, mobilności i
integracji społecznej,
udostępnienie i podniesienie wartości
kształcenia,
wspieranie sieci i partnerstwa w rozszerzonej UE.
promocja i rozwój szkoleń zawodowych oraz
staży,
zwiększenie dostępu do kształcenia, mobilności
i integracji społecznej,
udostępnienie i podniesienie wartości
kształcenia,
wspieranie sieci i partnerstwa w rozszerzonej
UE.
rozwijanie współpracy między szkołami
wyższymi, instytucjami badawczymi i
przedsiębiorstwami,
prowadzenie działalności edukacyjnej na
poziomie magisterskim i doktoranckim w
dyscyplinach zaspokajające potrzeby Europy
bariera terytorialna: przeszło 1/3 populacji kraju w wieku
powyżej 15 lat zamieszkuje na wsi gdzie nie może
kontynuować nauki z powodu braku placówek edukacyjnych;
ponad 60% społeczności wiejskiej nie ma nawet wykształcenia
podstawowego,
bariera ekonomiczna: czyli, brak pieniędzy na książki,
przybory szkolne oraz problemy dojazdów dzieci do placówek
edukacyjnych. Nierówności w dostępie do edukacji prowadzą
do niewykorzystania uzdolnień umiejętności wielu młodych
ludzi,
bariera płci – problem z powrotem na studia po przerwie
związanej z okresem macierzyństwa bądź całkowita decyzja o
niepodejmowaniu studiów,
bariera niżu demograficznego- wraz z
nadejściem niżu demograficznego i wiążącym
się z tym spadkiem liczby uczniów zamykanie
szkół niespełniających wymogów ustawowych
w związku z czym spora część kadry
nauczycielskiej staje się niepotrzebna,
bariera wieku – w Polsce mało
rozpowszechnione jest nauczanie dorosłych,
bardzo niewielka liczba placówek temu
służących, co prowadzi do starzenia się
wiedzy, a co za tym dalej idzie zmniejsza się
wydajność pracownika,
bariera wzrostu gospodarczego i postępu
społecznego – stanowi ją brak kadr
wykwalifikowanych pracowników w krajach
rozwijających się.
Proces Boloński zapoczątkowany został 19 czerwca
1999 roku,
kiedy podpisano Deklarację Bolońską. Zobowiązującą
do
utworzenia do 2010 roku wspólnego Europejskiego
Obszaru
Szkolnictwa Wyższego.
wprowadzeniu systemu punktów kredytowych ECTS,
podział studiów na dwustopniowe,
kontrola jakości kształcenia (systemy akredytacji, certyfikacji itp.),
promocja „kształcenia przez całe życie
”
Cele polityki edukacyjnej
Polityka edukacyjna Unii Europejskiej jest
regulowana Traktatem z Maastricht
w art. 126, 127 i 308 na podstawie których
za cel polityki edukacyjnej przyjmuje się:
upowszechnianie wśród młodzieży poczucia
integracji europejskiej,
nauczanie języków państw członkowskich,
popieranie wymiany studentów i nauczycieli,
rozwiązanie problemu uznawania dyplomów i
okresów studiów.
W raporcie na temat celów polityczno-
oświatowych Unii Europejskiej przyjętego
w
Lizbonie w 2001 roku wyróżnia się
następujące obszary, których powinna
dotyczyć współpraca europejska w
dziedzinie edukacji:
podnieść poziom edukacji w Europie,
ułatwić dostęp do edukacji wszystkim i we
wszystkich fazach życia,
zdefiniować kwalifikacje bazowe dla
społeczeństwa wiedzy,
otworzyć edukacje ogólną i zawodową na
lokalne otoczenie,
wykorzystywać efektywnie istniejące już
możliwości.
Cele polityki edukacyjnej UE
mają zostać zrealizowane
poprzez wspieranie współpracy
w dziedzinie edukacji.
Sposobem wspierania tej
współpracy są programy
edukacyjne Unii Europejskiej.
Instrumenty polityki
edukacyjnej
Programy na rzecz kształcenia
Programy edukacyjne Unii
Europejskiej wspierają chęć
zdobywania wiedzy i podwyższania
poziomu kształcenia.
Podstawowym założeniem
programów edukacyjnych jest
tworzenie poprzez edukację
„Europy bez granic i barier”.
ERASMUS
SOCRATES I
SOCRATES II
UCZENIE SIĘ PRZEZ CAŁE ŻYCIE
(ang. Lifelong Learning
Programme – LLP)
W skład pakietów programów
edukacyjnych wchodziły:
program Erasmus
program Comenius
program Lingua
program Minerva
program Grundtvig
program Arion
sieć Eurydice
program Naric
program Leonardo da Vinci
program Jean Monet
MŁODZIEŻ W DZIAŁANIU
MŁODZIEŻ (YOUTH)
Młodzież Dla Europy (Youth for
Europe)
Wolontariat Europejski (European
Voluntary Service)
Współpraca miedzy krajami Wspólnoty
w dziedzinie edukacji stanowi
naturalny element procesu integracji
europejskiej, który ma na celu
wyrównanie i poprawę warunków
życia i pracy w krajach członkowskich
oraz krajach stowarzyszonych.
Panuje powszechna zgoda, co do tego,
że różnorodność systemów edukacji
we Wspólnocie stanowi wartość, którą
należy zachować. W interesie każdego
kraju leży uczenie się z doświadczeń
innych Państw Członkowskich.
Mechanizmy i instumenty
prawne współpracy
edukacyjnej krajów Unii
Europejskiej
Pierwszym poziomem współpracy jest
gromadzenie i upowszechnianie informacji oraz
działalność dokumentacyjna Unii Europejskiej,
głównie przez sieć EURYDICE
Kolejny poziom to kongresy, seminaria,
kolokwia
Na jeszcze wyższym poziomie kooperacji mamy
do czynienia z finansowaniem projektów
pilotażowych
Rezolucje
Dyrektywy
Zarządzenia
WZAJEMNE UZNAWANIE
DYPLOMÓW
budowa wspólnego rynku wewnętrznego
UE
zapewnienie swobodnego przepływu
ludności
zasada wzajemnego uznawania dyplomów
kontynuacja nauki
kwestia uznawania dyplomów i świadectw
kwalifikacyjnych w celu podjęcia
zatrudnienia (sektorowy, ogólny)
MEMORANDUM
Zostało wydane przez Komisję Europejską w
2000 roku. Uczenie się przez całe życie
zostało zdefiniowane jako: "Wszelkie formy
nauki podejmowane przez całe życie, mające
na celu doskonalenie, pogłębianie wiedzy,
umiejętności i kompetencji z perspektywy
osobistej, obywatelskiej, społecznej i/lub
zawodowej”.Uczenie się przez całe życie
obejmuje doskonalenie umiejętności
podstawowych, jak również możliwości
kształcenia dla zaawansowanych. Powinno
być dostępne dla wszystkich obywateli.
Najważniejsze elementy:
Promowanie aktywnego społeczeństwa
Szybka adaptacja zawodowa
Dwa wymiary nauki przez całe życie:
Socjalny
Ekonomiczny
Pięć wartości podstawowych:
Otwartość
Demokracja
Człowiek jako całość
Pogłębienie
Samoorganizacja
Edukacja europejska w
polskich szkołach
Szkolne Kluby Europejskie
Projekt Discovery
ReferNet
