Unia Europejska

Integracja – Konkurencyjność –

Rozwój

Szwedzkie doświadczenia z procesu adaptacji do

Unii Europejskiej

1. Historia powiązań Szwecji ze Wspólnotami Europejskimi

2. Dostosowanie polityki gospodarczej do wymogów EOG

3. Przystąpienie Szwecji do Unii Europejskiej – negocjacje akcesyjne

4. Zmiany w polityce gospodarczej realizowane na poziomie Unii

Europejskiej

5. Podsumowanie

Etapy szwedzkiej drogi do

członkostwa w UE

1. Okres współpracy w ramach

Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego
Handlu

2. Okres zbliżenia do UE w ramach

Europejskiego Obszaru Gospodarczego

3. Negocjacje członkowskie i narodowe

referendum w kwestii przystąpienia do UE

Historia powiązań Szwecji ze Wspólnotami

Europejskimi

Data

Wydarzenie

1960

Szwecja wraz z Danią, Wielką Brytanią, Norwegią, Portugalią i Szwajcarią tworzą
Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (EFTA)

1967-71 Negocjacje ze Wspólnotą „otwartego” zgłoszenia nie wykluczającego członkostwa

1972

Podpisanie ze Wspólnotą Europejską porozumienia o wolnym handlu, które weszło
w życie w 1973 roku i objęło przede wszystkim produkty przemysłowe.

1984

Całkowite zniesienie ceł na produkty przemysłowe w handlu ze Wspólnotami.

1987

Deklaracja przystąpienia do do rynku Wspólnoty Europejskiej.

1989

Rozmowy pomiędzy krajami Wspólnoty i EFTA o utworzeniu Europejskiego
Obszaru Gospodarczego

1990

Początek negocjacji w sprawie EOG. Deklaracja Szwecji o chęci przystąpienia do
Wspólnoty.

1991

Złożenie przez Szwecję wniosku o przyjęcie do Wspólnoty.

1992

Podpisanie porozumienia o utworzeniu EOG

1993

Rozpoczęcie negocjacji w sprawie członkostwa

1994

Zakończenie negocjacji i podpisanie porozumienia końcowego. Ogólnonarodowe
referendum w kwestii członkostwa Szwecji w UE.

1995

Przystąpienie Szwecji do UE wraz z Austrią i Finlandią, wycofanie się z EFTA.

1996

Podpisanie przez Szwecję porozumienia z Schengen w sprawie kontroli
granicznej.

Źródło: Facts Sheets on Sweden, Svenska Institutet 1998

Dostosowanie polityki gospodarczej do

wymogów EOG

Udział Szwecji w EOG umożliwił daleko idące dostosowanie polityki

gospodarczej tego kraju do zasad funkcjonowania JRE, wraz z

akceptacją czterech podstawowych zasad: swobody przepływu towarów,

usług, kapitału i osób.

- swobodę przepływu osób na terenie całego EOG z prawem do

dowolnego miejsca osiedlania się, podejmowania pracy i świadczenia

usług oraz prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto układ

wprowadzał zasadę wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw

kwalifikacji zawodowych oraz równego traktowania pod względem

warunków pracy i płacowych.

-

Swoboda przepływu usług w EOG polegała na całkowitej

liberalizacji zasad ich świadczenia w oparciu o tzw. klauzulę narodową.

Klauzula ta zobowiązywała wszystkie strony traktatu do traktowania

firm na jednakowych zasadach niezależnie od kraju ich pochodzenia.

-

Swoboda przepływu kapitałów również oparta była o klauzulę

narodową, gwarantującą traktowanie kapitału obcego na warunkach nie

gorszych niż dla kapitału narodowego.

Przystąpienie Szwecji do Unii

Europejskiej – negocjacje akcesyjne

1. Początek negocjacji – 1 luty 1993 (wraz z Austrią,

Norwegią i Finlandią)
2. I etap (luty – czerwiec 1993) – przegląd zgodności

własnego prawodawstwa (avis) z prawodawstwem Unii

Europejskiej (acquis communautaire).
3. II etap (lipiec – grudzień 1993) – negocjacje tematów

trudnych: rolnictwa, polityki regionalnej, wspólnej

polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa.
4. III etap (styczeń – marzec 1994) – negocjacje dotyczące

niezamkniętych problemów rolnictwa, polityki regionalnej

oraz wpłat do unijnego budżetu.
Marzec 1994 – zawarcie porozumienie w sprawie

przystąpienia Szwecji do UE

Przystąpienie Szwecji do Unii

Europejskiej – negocjacje akcesyjne

IV etap (kwiecień–październik 1994) - kampania

informacyjna i przygotowanie społeczeństwa do
ogólnonarodowego referendum.
Listopad 1994 – ogólnonarodowe referendum (poparcie
członkostwa przez 52,3% głosujących)

Członkostwo Szwecji w Unii Europejskiej – styczeń
1995

Frekwencja wyborcza

Kraj

Data

Frekwencj

a %

Tak % Nie %

Austria

12.06.199

4

82,3

66,6

33,4

Finlandia

16.10.199

4

74,0

57,0

43,0

Szwecja

13.11.199

4

52,3

52,3

46,8

Norwegia

28.11.199

4

47,8

47,8

52,2

Źródło: Europe in Figures, Eurostat 1995,
s. 31

Proces adaptacji do Unii Europejskiej

Różnice pomiędzy uczestnictwem Szwecji w EOG a
Jednolitym Rynku Europejskim dotyczyły:
- artykułów rolnych i rybołówstwa,
- jednolitej taryfy celnej oraz wspólnej polityki handlowej
(polityka handlowa W EOG pozostała w gestii poszczególnych
państw, bez konieczności przekazywania kompetencji
krajowych na rzecz organów wspólnotowych)
- polityki zagranicznej i bezpieczeństwa

Zmiany w polityce gospodarczej

realizowane na poziomie Unii

Europejskiej

Przystąpienie Szwecji do UE oznaczało pełną akceptacją
zasad Jednolitego Rynku Europejskiego i wiązało się dla
tego kraju z określonymi zmianami w polityce
gospodarczo-społecznej. Zmiany dotyczyły:

1) Rolnictwa – przyjęcie zasad Wspólnej Polityki Rolnej
2) Zewnętrznej polityki handlowej – zamiana bilateralnych

umów handlowych na Wspólną Politykę Handlową

3) Wspólnej polityki zagranicznej i polityki bezpieczeństwa.
4) Spełnienia kryteriów Unii Gospodarczo-Walutowej
5) Zdefiniowania polityki regionalnej

Podsumowanie

Podsumowując należy stwierdzić:

Udział Szwecji w EOG umożliwił daleko idące dostosowanie

polityki gospodarczej tego kraju do zasad funkcjonowania JRE,

zaś doświadczenia negocjacyjne pozwoliły na szybkie osiągnięcie

kompromisu w kwestii członkostwa w Unii Europejskiej.

Najważniejsze zmiany w polityce gospodarczo-społecznej,

związane z przystąpieniem Szwecji do UE dotyczyły: polityki

rolnej i rybołówstwa, zewnętrznej polityki handlowej, polityki

bezpieczeństwa, dostosowania gospodarki do wymogów unii

gospodarczo-walutowej, polityki regionalnej dotyczącej przede

wszystkim słabo zaludnionych terenów północnej części kraju

oraz niektórych uwarunkowań narodowych, tak jak przykładowo

monopol państwowy na dystrybucję i sprzedaż alkoholu.