Prezydent:
Vaclav Klaus
Premier: Mirek
Topolanek
SYSTEM PARTYJNY
REPUBLIKI CZESKIEJ
ART.. 5 Konstytucji Czech nie określa miejsca i roli partii w życiu
społeczno politycznym,
Podkreśla demokratyczne zasady tworzenia partii poprzez:
o -swobodę i dobrowolność zakładania partii politycznych,
o -wolna konkurencja,
o -respektowanie podstawowych zasad demokratycznych,
o -odrzucenie przemocy.
Status prawny reguluje ustawa z 2 pażdziernika 1991 roku o partiach
i ruchach politycznych, z czego wynika równoprawność obu ruchów,w
dwóch przypadkach wymagana jest rejestracja, a do zarejestrowania
partii bądź ruchu wymaganych jest 100 członków,
Partie nie mogą spełniać funkcji organów państwowych ani ich
zastępować,
Zakaz istnienia partii nie mających demokratycznych statutów ani
niedemokratycznie ukonstytuowanych organów,
Zakaz partii i ruchów dążące metodami nie
demokratycznymi do przejęcia władzy, naruszające zasadę
równouprawnienia, bądź naruszających moralność
publiczną, porządek.
Kontrola legalności tworzenia partii należy do sądów
powszechnych, a orzekanie zgodności z ustawą należy do
Sądu Konstytucyjnego,
Partie finansowane są z budżetu państwa,
System wielopartyjny,
pełnym pluralizmem z wyraźne zaznaczonym podziałem na
prawicę i lewicę. W kolejnych wyborach okazywało się, że
języczkiem u wagi przy powoływaniu większościowych
rządów zawsze były partie centrowe, które wciągane były
do koalicji rządowych zarówno przez prawicę jak i lewicę.
W Czechach ciągle funkcjonuje partia komunistyczna, która
jednak na czeskiej scenie politycznej pozostaje w izolacji.
• Czechy są demokracją parlamentarną.
• W 1989 roku, po upadku władzy jednej partii,
obywatele Czechosłowacji uzyskali możliwość
dowolnego tworzenia partii i ugrupowań
polityczych. W krótkim okresie po upadku
systemu totalitarnego na scenie politycznej
pojawiło się mnóstwo zróżnicowanych
poglądowo partii, które zapewniają stabilność
systemu politycznego.
• W 1992 roku w wyborach parlamentarnych
zwyciężyła koalicja ODS-KDS (33,4%). Rządową
koalicję utworzyły ODS - KDS - ODA - KDU-ČSL.
Premierem został Václav Klaus (ODS).
W 1996 roku w wyborach brało udział 16
partii i ugrupowań politycznych. Sześciu z
nich udało się zdobyć więcej niż 5% głosów i
wejść do Parlamentu. Trzy największe partie
rządowej koalicji (ODS, KDU-ČSL, ODA)
zdobyły 99 mandatów w Izbie Poselskiej i 52
mandatów w Senacie. Rząd był centro-
prawicowy i próbował dokończyć proces
transformacji Republiki Czeskiej.
Premierem został Václav Klaus (ODS).
W grudniu 1997 roku koalicja rządowa
została zmuszona do ustąpienia. Upadek
rządu spowodowały trwające dłuższy czas
spory pomiędzy koalicjantami, kilka afer
związanych z finansowaniem partii oraz
pogarszające się wyniki gospodarcze Czech.
W lutym 1998 roku został utworzony nowy
tymczasowy rząd z premierem Josefem
Tošovskim na czele. Jego celem było
przygotowanie kraju do przedterminowych
wyborów.
W czerwcu 1998 roku w przedterminowych
wyborach zwyciężyła Czeska Partia
Socjaldemokratyczna (ČSSD) z wynikiem
32,3%. Po kilku tygodniach negocjacji
pomiędzy partiami ČSSD za zgodą ODS
(która w wyborach uzyskała 27,74% głosów)
utworzyła rząd mniejszościowy. Po raz
pierwszy od 1989 roku w Republice Czeskiej
rządziła partia lewicowa. Premierem został
Miloš Zeman.
W czerwcu 2002 roku ČSSD powtórzyła swój
sukces wyborczy (30,2%). Jednak w
odróżnieniu od poprzedniego rządu
mniejszościowego doszło do zawarcia
umowy koalicyjnej z partiami tzw. Koalicji
Czterech (KDU-ČSL, Unia Wolności, Unia
Demokratyczna, ODA), co umożliwiło
nowemu przewodniczącemu partii
Vladimírowi Špidli sformowanie rządu
większościowego dysponującego w Izbie
Poselskiej najmniejszą z możliwych
większością (101 głosów).
W czerwcu 2004 roku w związku z
przegraną ČSSD w wyborach do Parlamentu
Europejskiego i utratą poparcia wewnątrz
własnej partii Vladimir Špidla zrezygnował z
pełnienia funkcji premiera jak również
przewodniczącego partii. Nowy rząd przy
poparciu tych samych koalicjantów (oprócz
ODA) sformował dotychczasowy
wiceprzewodniczący ČSSD Stanislav Gross.
W kwietniu 2005 roku premier Gross został
zmuszony do odejścia. Powodem była
niewyjaśniona sprawa finansowania kupna
jego prywatnego mieszkania. Premierem
został dotychczasowy minister rozwoju
regionalnego Jiří Paroubek, który powołał
rząd w poniekąd odmiennym składzie.
W czerwcu 2006 roku odbyły się wybory
parlamentarne, w których zwyciężyła
Obywatelska Partia Demokratyczna (ODS) -
35,4% - zdobywając 81 mandatów w Izbie
Poselskiej. Nowym premierem został
przewodniczący partii Mirek Topolánek,
który po długich negocjacjach zbudował
rząd koalicyjny na podstawie umowy z KDU-
ČSL i Partią Zielonych.
WYBORY
PARLAMENTARNE 2006
Kontynuatorka Komunistycznej Partii Czech (KSČ),
Utworzona 31 marca 1990 roku z przewodniczącym Jiri Svoboda,
Początkowo działała z ze słowackim odpowiednikiem KSS, jednak po
przekształceniu się KSS w Partię Lewicy Demokratycznej sojusz rozpadł się.
Przez 17 lat dotychczasowego działania z partii odeszła część działaczy.
Powodami były zmiany na mapie politycznej- rozpad Czechosłowacji i tworzenie
struktur partii komunistycznej na Słowacji, a także czynniki osobiste i
programowe, przejawiające się w waśniach między politykami reprezentującymi
różne frakcje w ramach KSČM.
na początku 1992 roku w wewnątrzpartyjnym referendum ponad 75% członków
opowiedziało się za pozostawieniem w nazwie ugrupowania przymiotnika
"komunistyczny". ,
Partia liczy ponad 100.000 członków. Najwyższym organem jest Zjazd, zwoływany
co 4 lata. Między Zjazdami najwyższą władzą stanowi Rada Centralna, licząca 94
członków. W terenie działa 14 Rad Krajowych.
Swego rodzaju ciekawostką na czeskiej scenie politycznej jest KSČM - Partia
Komunistyczna Czech i Moraw. Partia ta jest ostatnim ugrupowaniem
postkomunistycznym w Środkowej Europie, które w swej nazwie pozostawiło
słowo ‘komunistyczny’. jest partią pozostającą na uboczu sceny politycznej.
Niemniej jednak nie można uznać jej za partię nie odgrywającą żadnej roli w
polityce Czech, gdyż w każdych kolejnych wyborach mogła liczyć na poparcie 10-
11% czeskiego społeczeństwa.
Komuniści potrafili dostosować się do nowych, demokratycznych reguł
funkcjonowania, ich sprzymierzeńcem stało się to, co w gospodarce rynkowej jest
nieuchronne, nierówności społeczne.
nie wypiera się swoich marksistowskich inspiracji, KSČM przedstawia się jako partia
demokratyczna, otwarta na dialog z innymi partiami.
Za jeden z głównych celów uznaje budowę społeczeństwa obywatelskiego, w tym
przedsięwzięciu chcą współpracować z różnymi organizacjami pozarządowymi.
podkreślona jest konieczność budowy społeczeństwa socjalistycznego,
Walka z bezrobociem, głównie przez roboty publiczne i inwestycje proekologiczne,
skrócenie czasu zatrudnienia,
Wspieranie polityki mieszkaniowej,
Bezpłatna służba zdrowia,
Przeciwnicy wyprzedaży majątku narodowego,
Ochrona mieszkańców wsi,
Chęć współpracy zagranicznej z potęgami światowymi,
Upadek ZSRR to rozpoczęcie prawdziwie demokratycznej współpracy między
partiami komunistycznymi na świecie,
Neutralność światopoglądowa państwa,
Walka z jakimkolwiek uprzywilejowanym związkiem religijnym,
nauka bezpłatna, bezpłatne podręczniki, powszechny dostęp do internetu,
Ochrona skarbów przyrody,
Elektorat partii stabilny,
Aktywiści komunistyczni to głównie :
1. Część starych działaczy niższego szczebla,
2. Robotnicy,
3. Radykalna lewicowa młodzież.
Wybory parlamentarne,
1996: 10,33% - 22 posłów w Izbie Deputowanych
1998: 11,03% - 24 posłów
2002: 18,51% - 41 posłów i 2 senatorów
2004: 19,68% -wybory regionalne
2006: 12,8% -wybory parlamentarne 26 miejsc
Parlament Europejski, 2004: 20,26% - 6 eurodeputowanych
Partia Europejskiej Lewicy
Zjednoczona Lewica Europejska - Nordycka
•
założona 1921; 1938 zdelegalizowana; w II woj. świat. współdziałała z KP Słowacji
(zał. 1939);
•
II 1948 zamach stanu, zdobywa pełną władzę, przymusowo jednoczy się z KP Słowacji i
partią socjaldemokratyczną; początkowo rządzi nadużywając represji, także w życiu
wewnątrzpartyjnym;
•
XII 1989 masowe wystąpienia społeczne przeciw KPCz w połączeniu z wydarzeniami w
Polsce, na Węgrzech i w Niemczech (upadek muru) zmuszają partię do oddania
władzy;
•
VIII 1991 zmiana nazwy na Federacja Komunistycznej Partii Czech i Moraw (sekretarz
gen. Jiři Svoboda) oraz Partia Lewicy Demokratycznej (Słowacja - przew. J. Fejes).
•
KSČ uważa się za jedyną prawdziwą kontynuatorkę Komunistycznej Partii
Czechosłowacji rządzącej w kraju do 1989. Z tego powodu też kontynuuje
numerowanie swoich zjazdów. Partia powstała, ponieważ niektórzy działacze
Komunistycznej Partii Czech i Moraw uznali, iż KSČM jest w swych działaniach zbyt
mało radykalna. Przewodniczącym partii jest Miroslav Štěpán, przed rokiem 1989
sekretarz praskiego komitetu KPCz (najważniejsza funkcja partyjna w Pradze).
•
mała czeska partia komunistyczna powstała w 1995, do 1999 działająca pod nazwą
Partia Czechosłowackich Komunistów ,
•
Komunistyczna Partia Czechosłowacji odwołuje się do marksizmu-leninizmu,
stalinizmu, partia nawołuje do zaprowadzenia w Czechach dyktatury proletariatu. KSČ
wydawała miesięcznik Československý komunista/JISKRA(Czeskosłowacki
komunista).
W 2001 nastąpił w ugrupowaniu rozłam, w wyniku
którego powstała Komunistyczna Partia
Czechosłowacji - Czeskosłowacka Partia Pracy, której
przewodniczącym został Ludvík Zifčák (tajny
współpracownik czechosłowackiej tajnej policji, który
17 listopada 1989 po interwencji komunistycznej
policji na przeciwrządawej demonstracji został leżeć
na bruku, udając martwego). W tym samym roku Sąd
Najwyższy Republiki Czeskiej odmówił zawieszenia
działalności partii, wniosek o zawieszenie zawierał
uzasadnienie nie zdania sprawozdania finansowego
za lata 1996 - 1997. W lutym 2006 odbył się XXI
zjazd Komunistycznej Partii Czechosłowacji.
• Jest to czeska chadecka partia
polityczna, powstała w 1992r. Swe
korzenie wiąże z powstałą w 1894 r.
Chrześcijańsko - Socjalistyczną
Partią. Samo ČSL zostało
natomiast założone w styczniu
1919r. jednocząc inne katolickie
partie.
KDU-ČSL ma względnie stały elektorat (6-
10%); najsilniejszy w tradycyjnie katolickich
wiejskich obszarach Moraw. Partia liczy
około 50 tysięcy członków, przeważnie ludzi
starszych. Ich liczebność się zmniejsza, ale
pomimo tego KDU-ČSL jest jednak
niezbędnym elementem koalicji rządowych.
Po wyborach w 1996r. Partia zakończyła
poszukiwania swego miejsca w czeskim
spektrum partyjnym, lokując się w jego
centrum. Pozycja ta podwyższała potencjał
koalicyjny, gdyż partia stała się możliwym
do zaakceptowania lub nawet mile
widzianym partnerem ČSSD.
W latach 1997-1998 można było
zaobserwować napięcia poglądowe
wewnątrz partii, wywołane zróżnicowanym
stopniem gotowości polityków partyjnych do
zaakceptowania liberalnej polityki
ekonomicznej.
W wyborach parlamentarnych w 1998 roku
KDU-CSL zdobyła 4 miejsce, uzyskując 9,0%
głosów.
W wyborach w 2002 roku, KDU-ČSL
utworzyło koalicję z
ramach dwublokowej koalicji ustabilizowała
się pozycja KDU-CSL, natomiast US-DEU
znalazła się na granicy przetrwania
politycznego. Ostatecznie koalicja weszła do
rządu w koalicji z socjaldemokratami z
ČSSD.
W wyborach w 2006r. partia zdobyła 7,2%
głosów i weszła w skład rządu koalicyjnego
(ODS+KDU-ČSL+Partia Zielonych) na
którego czele stanął Mirek Topolanek.
Partia opowiada się za
gospodarką rynkową,
jest to model, który w pełni
respektuje własność prywatną,
ale jednocześnie uwzględnia
potrzebę umiarkowanej
ingerencji państwa w sferę
socjalną. Najważniejsza jest
rodzina, a następnie wspólnota
lokalna, narodowa, religijna itd.
Wśród priorytetowych wartości
wymienia się - obok
poszanowania życia i instytucji
rodziny - także pracę, własność
prywatną, solidarność i
odpowiedzialność.
Křesťanská a demokratická unie –
Československá strana lidová
Przywódca
Jiří Čunek
Skrót
KDU-ČSL
Data założenia
1919r.
Ideologia
Chadecja
Afiliacja
międzynarodowa
Europejska Partia
Ludowa
Strona internetowa
www.kdu.cz
• Jest to liberalna partia polityczna w
Republice Czeskiej, powstała w
styczniu 2002 r. z połączenia Unii
Wolności (US) i Unii Demokratycznej
(DEU). Jest to partia centrowa.
Obecnym liderem partii jest Jan
Hadrava. W wyborach 2006 r. partia
doznała fatalnej porażki, nie
przekraczając progu wyborczego.
Partia opowiada się za
„państwem liberalnym”, które
nie powinno wtrącać się w
sprawy swoich obywateli.
Podstawą budowania praw
powinny być prawa naturalne.
Ingerencja państwa w
gospodarkę jest niepotrzebna, a
nawet bardzo szkodliwa, gdyż
biedzie najlepiej potrafi zaradzić
szybko rozwijająca się
gospodarka.