Uznanie choroby za
zawodową- etapy
postępowania
Przemysław Fijałkowski
Izabella Ligęza
Rafał Mellem
Katarzyna Sorek
Tryb postępowania przy podejrzeniu
choroby zawodowej według obecnie
obowiązujących przepisów został
opisany w nowym rozporządzeniu
(Dziennik Ustaw Nr 105 z 2 lipca 2009,
poz. 869), ale częściowo także w
Kodeksie pracy (KP) - poprzez zmiany
wprowadzone ustawą z dnia 22 maja
2009r. (Dz.U. Nr 99, poz. 825).
Art.2351.
Za chorobę zawodową uważa się chorobę,
wymienioną w wykazie chorób zawodowych,
jeżeli w wyniku oceny warunków pracy
można stwierdzić bezspornie lub z wysokim
prawdopodobieństwem, że została ona
spowodowana działaniem czynników
szkodliwych dla zdrowia występujących w
środowisku pracy albo w związku ze
sposobem wykonywania pracy, zwanych
"narażeniem zawodowym".
Art.2352.
Rozpoznanie choroby zawodowej u
pracownika lub byłego pracownika może
nastąpić w okresie jego zatrudnienia w
narażeniu zawodowym albo po
zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod
warunkiem wystąpienia
udokumentowanych objawów
chorobowych w okresie ustalonym w
wykazie chorób zawodowych.
Etapy postępowania
zgłoszenie podejrzenia
ocena narażenia zawodowego
ustalenie rozpoznania i powiązanie
go z narażeniem zawodowym (etap
orzecznictwa lekarskiego)
wydanie decyzji administracyjnej
stwierdzającej chorobę zawodową
(etap inspektora sanitarnego).
Kto może dokonać zgłoszenia
choroby zawodowej?
pracodawca
pracownik
były pracownik
W każdym przypadku podejrzenia
choroby zawodowej:
1) lekarz,
2) lekarz dentysta, który podczas
wykonywania zawodu powziął takie
podejrzenie u pacjenta
- kieruje na badania w celu wydania
orzeczenia o rozpoznaniu choroby
zawodowej albo o braku podstaw do
jej rozpoznania (art.235 § 21 KP).
Zgodnie z § 3.1. rozporządzenia
podejrzenie choroby zawodowej
zgłasza się:
1) właściwemu państwowemu
powiatowemu inspektorowi
sanitarnemu,
2) właściwemu okręgowemu
inspektorowi pracy
według natomiast § 4.1. właściwy
państwowy powiatowy inspektor sanitarny,
który otrzymał zgłoszenie podejrzenia
choroby zawodowej, wszczyna
postępowanie, a w szczególności kieruje
pracownika lub byłego pracownika, którego
dotyczy podejrzenie, na badanie w celu
wydania orzeczenia o rozpoznaniu choroby
zawodowej albo o braku podstaw do jej
rozpoznania, do jednostki orzeczniczej.
Jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:
1) poradnie chorób zawodowych wojewódzkich
ośrodków medycyny pracy;
2) kliniki i poradnie chorób zawodowych
uniwersytetów medycznych (akademii medycznych);
3) poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich
ośrodków medycyny pracy albo przychodnie i
oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego -
w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i
pasożytniczych;
4) jednostki organizacyjne zakładów opieki
zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacja - w
zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u
pracowników hospitalizowanych z powodu
wystąpienia ostrych objawów choroby.
Jednostkami orzeczniczymi II stopnia
od orzeczeń wydanych przez lekarzy
zatrudnionych w jednostkach
orzeczniczych, o których mowa w
ust. 2, są jednostki badawczo-
rozwojowe w dziedzinie medycyny
pracy.
Orzeczenie lekarskie przesyła się
właściwemu państwowemu powiatowemu
inspektorowi sanitarnemu,
zainteresowanemu pracownikowi lub byłemu
pracownikowi oraz osobie zgłaszającej
podejrzenie choroby zawodowej, a w
przypadku gdy orzeczenie lekarskie zostało
wydane przez lekarza zatrudnionego w
jednostce orzeczniczej II stopnia - również
jednostce orzeczniczej I stopnia.
Orzeczenie takie stanowi wraz z
całym materiałem dowodowym
podstawę do wydania przez
inspektora sanitarnego decyzji
administracyjnej stwierdzającej (bądź
nie) chorobę zawodową.
Od tej decyzji przysługuje dowołanie
do Wojewódzkiego Inspektora
Sanitarnego, który wydaje decyzję
jako organ II instancji. Decyzja
inspektora sanitarnego staje się
ostateczna w terminie 14 dni od dnia
stwierdzenia.
Dopiero uprawomocniona decyzja
stwierdzająca chorobę zawodową (nikt się od
niej nie odwołał w przewidzianym terminie)
pozwala na zgłoszenie swojego schorzenia,
jako choroby zawodowej, do oddziału ZUS
(KRUS), celem ustalenia przez lekarza
orzecznika ZUS (KRUS) stopnia uszczerbku
na zdrowiu (w %) i wynikającego z niego
prawa do jednorazowego odszkodowania
(wielkość zależna od ilości punktów
procentowych) bądź innych świadczeń (renta
szkoleniowa, świadczenie rehabilitacyjne,
renta z tytułu niezdolności do pracy ...).
Od decyzji Państwowego
Wojewódzkiego Inspektora
Sanitarnego przysługuje natomiast
skarga do Naczelnego Sądu
Administracyjnego - jeśli w
procedurze miały miejsce uchybienia
formalne i prawne.
Bibliografia
http://www.womp.zgora.pl/ch_zaw.ht
m