Toxocara canis

Glista psia

 

                                                                                     

Występowanie

Bytuje w jelicie cienkim głównie młodych
psów i kotów.
Człowiek jest żywicielem niespecyficznym
dla tego pasożyta, gdyż nie osiąga on w
organizmie ludzkim dojrzałości.
U człowieka migracja larw kończy się
zwykle w wątrobie, rzadziej następuje
przejście przez płuca do układu krążenia.

U dzieci dochodzi do zarażenia dużo

łatwiej i częściej niż u dorosłych.
Trzeba dodać, że u psów bardzo

często inwazje Toxocara mogą być

nie tylko nabyte, lecz także

wrodzone i wówczas szczenięta w

100% zarażone glistą wydalają jaja

z larwami inwazyjnymi.

Cykl rozwojowy

 

                                                     

             

Jaja składane do światła jelita są
lekko owalne o grubej, brązowej
skorupce, mają na powierzchni
oczkowate wgłebienia
Inwazyjne jajo zawiera larwę
drugiego stadium
Rozwój larwy w jaju odbywa się w
środowisku zewnętrznym w
warunkach optymalnych w czasie
10-15 dni.

Jajo inwazyjne z larwą wykryte w glebie.

Chorobotwórczość

TOXOCAROZA

ma cechy zarażenia

wieloogniskowego.

W początkowym okresie inwazji
występuje:

-wysoka gorączka
-powiększenie wątroby
-bóle brzucha, nudności
-zmiany zapalne płuc
-zaburzenia widzenia, zapalenie

siatkówki

Później temp. wraca do normy,
mogą pojawić się:

-nawracające bóle głowy
-zaburzenia równowagi
-nawracające infekcje dróg

oddechowych

-zapalenie węzłów chłonnych
-niekiedy występuje zespół objawów

prowadzący do rozpoznania
padaczki lub guzów mózgu.

Wykrywanie i zwalczanie

W celu rozpoznania wykonuje się badania

serologiczne:

-hemaglutynacja pośrednia
-immunodyfuzja
-immunoelektrofreza

W ustaleniu zasięgu inwazji pomocna bywa:

-tomografia komputerowa
-rezonans magnetyczny
-ultrasonografia
- czasami biopsja.

Zaleca się zapobiegawczo
przeprowadzać regularne
odrobaczenia, głównie
młodych psów mających
styczność z dziećmi.