ERGONOMIA

Wprowadzenie

System Ergonomiczny i

Środowisko Pracy



Pojęcie ergonomii:

Termin ergonomia - pierwszy raz w skali światowej został użyty w

Polsce, w roku 1857 przez przyrodnika Wojciecha Jastrzębowskiego w pracy p.t. „Rys

ergonomii, czyli nauka o pracy, tj. o używaniu nadanych człowiekowi przez Stwórcę sił i

zdolności.”. Termin pochodził o słów greckich:

ergon

(praca),

nomos

(prawo, zasada)

Systematyczne badania w dziedzinie

ergonomii rozpoczęły się dopiero w czasie

drugiej wojny światowej w USA, Wielkiej

Brytanii i Niemczech.

UK. Ergonomics Research Society - 1949r.

Ergonomia wg Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego
(PTErg)

Ergonomia

to nauka stosowana, zmierzająca do optymalnego

dostosowania narzędzi, maszyn, urządzeń, technologii, organizacji i
materialnego środowiska pracy oraz przedmiotów powszechnego
użytku do wymagań i potrzeb fizjologicznych, psychicznych i
społecznych człowieka.

Ergonomia wg Międzynarodowego Stowarzyszenia
Ergonomicznego (IEA)

Ergonomia

zajmuje się związkami zachodzącymi między

człowiekiem, a jego zajęciem, sprzętem, otoczeniem materialnym w
najszerszym znaczeniu włączając w to pracę, wypoczynek, sytuacje
w domu i w podróży.

W 1977r. w Warszawie w trakcie Kongresu Stowarzyszenia
Ergonomicznego (International Ergonomics Association)
zatwierdzono pierwszeństwo Polaków w propagowaniu

tego nurtu.

Multidyscyplinarny charakter

ergonomii.

Ergonomia wykorzystuje wiedzę wielu nauk do
podstawowego, pragmatycznego celu -
polepszania warunków pracy, wypoczynku
człowieka - poprzez dostosowanie urządzeń
technicznych do jego potrzeb i edukacji
użytkownika. Wymieniona niżej orientacyjna lista
dyscyplin naukowych nie jest pełną, ponadto
naukowcy w ramach poszczególnych specjalności
wypracowują szczegółowe, nowe rozwiązania.

źródło tabeli: MOLENDA Maria, BIELEC Jerzy: Ergonomia w naukach ekonomicznych.

W: Dydaktyka w naukach ekonomicznych. Red. T. Kiziukiewicz. Szczecin: Akademia Rolnicza w Szczecinie, 2003. ISBN 83 - 88057 - 60 - X, s. 75.

Tak więc przez ERGONOMIĘ można rozumieć dyscyplinę naukową i
działalność praktyczną zajmującą się zarówno studiowaniem
psychicznych i fizycznych możliwości osób w zależności od wymagań
stawianych im przez różne rodzaje pracy, jak również działania
zmierzające do zaprojektowania takiego obiektu technicznego, aby był
on:
- produktywny i bezpieczny
- łatwy do nauki, obsługi i serwisowania,

-estetyczny, wygodny i przyjemny w użyciu.

Obiekty:
- stanowiska pracy: maszyny, urządzenia, oprogramowanie,
- artykuły konsumenckie, organizacje i usługi.
CEL: dopasowanie obiektu do potrzeb i ograniczeń użytkownika:
- aspekt techniczny, organizacyjny i ekonomiczny,

-aspekt marketingowo-finansowy.

W definicji Komisji Kwalifikacyjnej dla Dyplomowanych
Ergonomistów (BCPE-USA), ergonomia określana jest jako
dziedzina

wiedzy

ludzkich

możliwościach,

ludzkich

ograniczeniach i ludzkich charakterystykach mających
znaczenie w projektowaniu. Ergonomiczne projektowanie jest
wykorzystaniem tej dziedziny wiedzy do projektowania
narzędzi, maszyn, systemów, czynności, zawodów i otoczenia w
celu bezpiecznej, wygodnej i wydajnej pracy człowieka
(BCPE,1993).

Główne cele ergonomii:

- zmniejszenie obrażeń i zachorowań w wyniku wykonywanej
pracy,

-ograniczenie kosztów odszkodowań pracowniczych

..\..\Magnitude.exe

- poprawa jakości,
- zmniejszenie absencji,
- poprawa jakości pracy,
- wypełnienie regulacji ustawodawczych.

Cele te osiągane są za pomocą metod, które dotyczą:

- oceny czynników zagrożenia w miejscu pracy,
- identyfikacji i oceny ilościowej istniejących warunków zagrożenia w
miejscu pracy,
- zaleceń dotyczących kontroli inżynierskiej i administracyjnej w celu
zmniejszenia rozpoznanych warunków zagrożeń,
- kształcenia kierownictwa i pracowników w rozpoznawaniu warunków
zagrożeń.