PROGNOZA
BEZPIECZEŃSTWA
UNIWERSALNEGO
Joanna Niedźwiecka
I rok Bezpieczeństwa
Narodowego
Bezpieczeństwo uniwersalne
(globalne, światowe,
zbiorowe)
(...) BUDOWAĆ RAZEM, jeśli
chce się UNIKNĄĆ ZAGŁADY
WSZYSTKICH. (…) dobro (…) i
szczęście (…) nie dadzą się
osiągnąć bez (…)
WYRZECZENIA SIĘ własnego
EGOIZMU (…)
Jan Paweł II, SRS p. 26
Bezpieczeństwo
uniwersalne
Idea świata wolnego od
wojen, w którym
bezpieczeństwo państw i
narodów byłoby
zapewniane przez
organizacje
międzynarodowe.
Bezpieczeństwo
uniwersalne
bezpieczeństwo jest równe dla
wszystkich, jest niepodzielne
bezpieczeństwo opiera się na
ustaleniach norm prawnych, dających
możliwość rozwiązywania konfliktów
występuje zakaz agresji
oprócz organizacji globalnych dużą rolę
odgrywają organizacje o charakterze
lokalnym.
Historia bezpieczeństwa
uniwersalnego – Liga
Narodów
Liga Narodów- pierwsza próba stworzenia
uniwersalnego systemu bezpieczeństwa.
Nieistniejąca już organizacja
międzynarodowa powstała z inicjatywy
prezydenta Stanów Zjednoczonych
Wilsona. Impulsem do jej utworzenia był
rozlew krwi podczas I wojny światowej.
Siedzibą organizacji była Genewa.
Pakt Ligi Narodów został podpisany 28
czerwca 1919r., a wszedł w życie 10
stycznia 1920r
Historia bezpieczeństwa
uniwersalnego- Liga
Narodów
Liga Narodów zajmowała się
najważniejszymi politycznymi
problemami powojennego okresu.
jej celami stało się utrzymanie na
świecie pokoju oraz popieranie
międzynarodowej współpracy.
Historia bezpieczeństwa
uniwersalnego- ONZ
ONZ- Konferencja założycielska
Organizacji Narodów
Zjednoczonych, odbyła się w San
Francisco 25 kwietnia- 26 czerwca
1945r.
Podstawowym celem ONZ jest
zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa
międzynarodowego, promowanie
współpracy międzynarodowej i
przyjaznych stosunków między nimi.
Historia bezpieczeństwa
uniwersalnego- ONZ
System bezpieczeństwa uniwersalnego
(globalnego) stworzony przez ONZ nie
zawsze mógł działać skutecznie na
skutek dużych sprzeczności między
przeciwstawnymi grupami państw.
Aktywność ONZ w realizacji operacji
zbrojnych okazywała się wielokrotnie
nieskuteczna
Historia bezpieczeństwa
uniwersalnego- KBWE
KBWE-Konferencja Bezpieczeństwa i
Współpracy w Europie
Powołana 1975r. w celu współpracy między
krajami Europy w dziedzinie zapobiegania
wojnom, konfliktom etnicznymi i
naruszeniom praw człowieka.
1 sierpnia 1975r., w Helsinkach podpisano
Akt Końcowy KWBE, który po raz pierwszy
określił wspólne reguły postępowania
wobec siebie państw sygnatariuszy oraz
określił zasady postępowania względem
obywateli. Do układu, oprócz większości
państw Europejskich dołączyły także USA i
Kanada
Historia bezpieczeństwa
uniwersalnego-
KBWEOBWE
KBWE zmieniło nazwę na Organizację
Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie
(OBWE) w 1995r.
Organizacja obejmuje obecnie 55 państw,
głównie europejskie, ale również kraje z
Ameryki Północnej ( Stany Zjednoczone i
Kanada), Azji (republiki postradzieckie),
państwa basenu Morza Śródziemnego: Algieria,
Izrael, Jordania, Maroko iTunezja.
Szeroka ponadregionalna struktura pozwala
wprowadzać efektywne mechanizmy
współpracy oraz zasady gwarantujące
bezpieczeństwo w Europie.
Prognoza bezpieczeństwa
uniwersalnego
Zbiorowe ( uniwersalne) bezpieczeństwo
zobowiązuje uczestników do
przeciwstawienia się atakowi na
któregokolwiek z członków systemu.
Logika bezpieczeństwa zbiorowego
zakłada połączenie sił w celu
osiągnięcia przewagi zbrojnej, co z kolei
zniechęca potencjalnego agresora
Prognoza bezpieczeństwa
uniwersalnego
Bezpieczeństwo uniwersalne
przewiduje:
chociaż wojny mogą się pojawić,
powinno się im zapobiegać
Agresorów należy powstrzymywać
Agresor nie ma nigdy racji
Agresorzy wiedzą, że społeczność
międzynarodowa wystąpi przeciwko
nim.
Prognoza bezpieczeństwa
uniwersalnego
Idea bezpieczeństwa uniwersalnego nie
zawsze się sprawdza.
Ze względu na to założenie, że
potencjalny agresor winien się liczyć z
możliwością wspólnej akcji wszystkich
pozostałych państw, podjętej w obronie
ofiar napaści zbrojnej.
Jednak w praktyce nie zawsze jest to
możliwe, ze względu na brak gotowości
każdego rządu do podjęcia akcji
zbrojnej przeciwko nie zagrażającemu
jego krajowi bezpośrednio wrogowi.
Czym się różni
bezpieczeństwo
uniwersalne(zbiorowe) od
zbiorowej obrony?
Kryterium
Bezpieczeństwo
zbiorowe
Zbiorowa
obrona
Pochodzenie
zagrożenia
z wewnątrz
systemu
z zewnątrz
systemu
Zasięg systemu uniwersalny
ograniczony
Instytucjonaliza
cja
konieczna
niekonieczna
Funkcje
operacje
pokojowe
Obrona przed
agresją
Przykłady
ONZ, OBWE
NATO
Rodzaje
bezpieczeństwa
uniwersalnego:
Bezpieczeństwo wspólne
( common security) –
termin ten wprowadziła Niezależna Komisja do
spraw Rozbrojenia i Bezpieczeństwa ONZ pod
przewodnictwem Palmego w 1982r. Zakłada
osiągnięcie bezpieczeństwa wspólnie z
innymi, a nie przeciwko komukolwiek. Odnosi
się do konfrontacji międzyblokowej, spirali zbrojeń i
możliwości wybuchu konfliktu nuklearnego w
czasie zimnej wojny. ”Koncepcja wspólnego
bezpieczeństwa oparta była na założeniu, że w
epoce współzależności żadne państwo nie jest w
stanie zapewnić sobie bezpieczeństwa na własną
rękę”
Rodzaje
bezpieczeństwa
uniwersalnego:
Bezpieczeństwo defensywne
( defensive
security) zakłada tworzenie sił zbrojnych w taki
sposób, aby z jednej strony zapewnić
efektywną obronę własnego terytorium, z
drugiej natomiast nie stwarzać zagrożenia dla
innych państw i w ten sposób przezwyciężyć
dylemat bezpieczeństwa. Osiągnąć to można
przez odpowiednie zmiany w wojskowej
strategii, redukowanie poziomu sił zbrojnych, a
zwłaszcza przez eliminowanie zdolności
mogących służyć działaniom o charakterze
ofensywnym.
Rodzaje
bezpieczeństwa
uniwersalnego:
Bezpieczeństwo wszechstronne-
(comprehensive security) wykracza poza
czynniki wojskowe i podkreśla aspekt
polityczny, ekonomiczny, kulturowy,
prawny, środowiskowy i humanitarny.
Bezpieczeństwo wszechstronne obejmuje
stabilizację instytucji demokratycznych,
rządy prawa, respekt dla praw człowieka,
stworzenie gospodarki rynkowej oraz
znaczącą współpracę w dziedzinie
ekonomicznej, kulturalnej i ekologicznej.
Rodzaje
bezpieczeństwa
uniwersalnego:
Bezpieczeństwo kooperatywne
( cooperative
security) wywodzi się od negocjacji
rozbrojeniowych prowadzonych między dwoma
blokami w okresie zimnej wojny. W kontekście
weryfikacji traktatów rozbrojeniowych oznaczał
akceptację przez zainteresowane państwo
inspekcji na miejscu, do czego potrzebna była
współpraca, czyli kooperacja. Zapewnienie
kooperatywnego bezpieczeństwa polegać miało na
przeciwdziałaniu nadmiernemu nagromadzeniu
środków, które mogły by posłużyć agresji zbrojnej.
Wymagało ono akceptacji poddania się
ograniczeniom zdolności militarnych.
KONIEC