Choroby jako skutek

reakcji stresowej

,,Całkowita wolność od stresu to

śmierć”

Hans

Selye

Ewelina Hamryszak gr 2a

Wojciech Chrobak gr 1a

Reakcja stresowa

Są to wszelkie zmiany fizjologiczne i

behawioralne zachodzące w

organizmie pod wpływem różnego

rodzaju czynników zagrażających

(urazy,choroby,ekstremalne

temperatury,czynniki psychiczne);

zaburzają one wewnętrzny ład

organizmu (homeostazę),

warunkujący jego przetrwanie.

Natura reakcji
stresowej

Wewnętrzny mechanizm stresu wyjaśnił Walter

Cannon-wybitny fizjolog

amerykański,uznawany za ojca fizjologii stresu

(twórca koncepcji reakcji walki lub ucieczki).

Reakcja organizmu na działanie stresorów:



Pobudzenie układu współczulnego-uwolnienie

adrenaliny i noradrenaliny, powodujących

zmiany fizjologiczne niezbędne do podjęcia

nagłej akcji



Wydzielenie glikokortykosteroidów przez korę

nadnerczy (w osi CRH-ACTH-Kortyzol)-

hormonów odgrywających istotną rolę w

reakcji na stres i jej wygaśnięciu

Hormony te powodują
m.in.:



Zwiększenie akcji serca i częstości

oddechów



Wzrost napięcia mięśniowego i ciśnienia

krwi



Wzrost poziomu glukozy we krwi



Wyostrzenie percepcji, a stłumienie

wrażliwości na ból



Pojawienie się emocji jak strach, lęk, złość,

wrogość



Kierowanie tlenu i substancji odżywczych

do organów poddanych stresowi



Spowolnienie funkcji organizmu nie

uczestniczących w reakcji stresowej,jak

trawienie, wzrost, rozmnażanie

Pułapki starej koncepcji
stresu

Dawniejszy, przestarzały model mówi, że stres

jest szkodliwy. Często spotyka się zalecenie:

„Unikaj stresu, utrzymuj pozytywne

nastawienie, a będziesz zdrowy". Dlaczego ten

model nie zdaje egzaminu? Ponieważ nie można

uniknąć stresu. Ludzie nie są stworzeni do

unikania stresu.

Jednostronne, niedoskonałe spojrzenie na stres

zawdzięczamy modelowi zaproponowanemu

przez Holmesa i Rahe- skoro stresory korelują z

chorobą, to należy ich unikać, i nic więcej nie

możemy zrobić.

Współczesne poglądy na
stres

Z nowszych badań wynika, że to, czy

zachorujemy z powodu stresu zależy

od tego, jak będziemy reagować: co

będziemy czuć, co myśleć, jak się

zachowamy. Współcześni badacze

stresu zorientowani na jedność ciała i

umysłu porzucili prosty model stresu

ponieważ stwierdzili, że „pozytywne

nastawienie" nie wystarcza.

Stres a choroba

Pojęcie stresu zdefiniował młody

naukowiec Hans Selye. Jako pierwszy

udowodnił, że rozstrój emocjonalny

może doprowadzić, za pośrednictwem

chemicznych przekaźników łączących

psychikę z ciałem, do choroby

fizycznej. Stwierdził również

wyraźnie, że nie każdy stres jest

szkodliwy.

Czy reakcja stresowa nam
szkodzi?

Możemy stwierdzić, że tylko słaba,

krótkotrwała i kontrolowana reakcja stresowa
może być przyjemna i podniecajaca, działać
pobudzająco na rozwój intelektualny i
emocjonalny. Pozwala ona zdobywać nowe
doświadczenia życiowe, motywuje, mobilizuje
do efektywnego działania, rozwija osobowość.

Natomiast silny, długotrwały i

niekontrolowany stres, o negatywnym
zabarwieniu emocjonalnym działa
destrukcyjnie na nasz organizm.

Dzieje się tak dlatego gdyż,przedłużająca

się reakcja stresowa utrzymuje

organizm w ciągłej gotowości, nie

pozwalając na zużycie nagromadzonej

energii. Mobilizacja samych ,,sił

fizycznych’’ nie wystarcza, by poradzić

sobie z narastającym napięciem, gdyż

na jego powstanie mają wpływ również

czynniki psychospołeczne. W związku z

niemożnością kontroli i redukcji stresu,

dochodzi w końcu do przełamania

punktu krytycznego dla organizmu i

rozwoju choroby.

Początkowo człowiek wykonuje czynności

dużo wolniej. Potem pojawiają się

problemy z odbiorem i przekazywaniem

informacji, aż w końcu następuje

dezorganizacja życia i utrata kontroli nad

sytuacją.

Zaburzenia najwcześniej dotykają układów

krążenia i pokarmowego. Zmiany w

układzie krwionośnym wynikają z braku

wyczerpywania mediatorów reakcji

stresowej, zaś układ pokarmowy reaguje z

powodu jej częstości.

Podsumowując

Życie jest wyzwaniem, które niesie z

sobą konieczność przeżywania stresu.
Całkowite wyeliminowanie stresu nie
jest możliwe ani potrzebne. To, jak
zareagujemy na dane stresujące
zdarzenie zależy od naszej osobowości,
a skutki jakie wywoła w naszym
organizmie zależą od tego, w jakim
momencie zauważymy objawy stresu i
czy nauczymy się go kontrolować.