Zespół Sudecka – algodystrofia

Zespół Sudeka nazywany inaczej -

algodystrofią lub ostrym zapalnym

zanikiem kości



definicja: są to bolesne obrzęki tkanek

przystawowych, ograniczające ruchy w

stawie, z towarzyszącymi zmianami

dystroficznymi w obrębie tkanek miękkich,

kostnych przystawowych, powstałe

najczęściej na skutek czynników

pourazowych.



na rtg widać plamisty zanik struktury kostnej



przyjmuje się że AD pojawia się w 25-33%

przypadków po urazie kończyn



AD występuje zazwyczaj u dorosłych. Rozwija się po

urazach kończyn szczególnie przedramienia w okolicy

dalszej nasady oraz okolicy kostek goleni. Może wystąpić

również z powodu uszkodzenia lub zapalenia nerwów,

ośrodkowego układu nerwowego, po zawale serca i w

nowotworach.



W AD stwierdza się w obrazie kości, głównie beleczek

kostnych ogniska przebudowy i odbudowy istoty kostnej z

wysiękiem i tworzeniem nowej kości o mniejszej

zawartości wapnia. W obrębie naczyń zmiany polegają na

procesach degeneracyjnych i kurczeniu się naczyń

włosowatych przy zachowaniu szerokości tętniczek

Okresy rozwoju zespołu

sudecka



1. Okres ostry - występuje między 2-4 tyg od zadziałania czynnika

wywołującego. Bardzo silny ból spoczynkowy oraz przy ruchach i

obciążeniach. Miękkie obrzęki. Skóra ciemnoczerwona, fioletowa, o

zwiększonej ciepłocie i błyszcząca. Szybki wzrost paznokci, błyszczące

włosy, ograniczenie ruchu w stawie. Początkowy zanik mięśni. Kości

plamkowane, nierówno odwapnione z zatarcie struktury beleczkowatej

i zarysów wewnętrznych części korowej kości.



2. Okres dystrofii - od 6 tyg do 4 miesięcy od wystąpienia objawów.

Ból przy próbie ruchu i obciążenia. Nadwrażliwość na zimno. Obrzęki

twarde. Skóra sina, chłodna i wilgotna. Paznokcie kruche, wypadanie

włosów. Ograniczenie ruchów biernych i czynnych oraz przykurcze.

postępujący zanik mięśni. Odwapnienie kości nasilone z zatarcie

struktury kostnej. Część korowa ścieńczała



3. Okres zaniku - od 6 do 12 miesięcy od wystąpienia objawów. Ból

przy próbie ruchu i obciążania. Nadwrażliwość na zmiany temperatury.

Brak obrzęków. Skóra chłodna cienka i blada lub normalna. Paznokcie i

włosy normalne. Usztywnienie stawu, często w wadliwej pozycji.

Daleko posunięty zanik mięśni. Zgąbczenie kości i zanik jej struktury.

Rokowania



Zależne są od ciężkości choroby, umiejscowienia procesu

chorobowego, oraz momentu podjęcia leczenia. Przy mało

zaawansowanym procesie chorobowym objawy się cofają

całkowicie po wprowadzeniu leczenia.



Przy chorobie kończyny dolnej w obrębie stopy bywa

najczęściej pomyślna.



Gdy zespół rozwija się w obrębie nadgarstka, palców ręki,

barku lub kolana leczenie zaczęto późno albo było

prowadzone niewłaściwie dochodzi do proc przewlekłego,

który mimo prowadzenia później właściwego leczenia

powoduje powstawanie mniejszych lub większych

ograniczeń ruchowych w stawach, zesztywnień

stawowych i zaników mięsni.

Profilaktyka



najważniejszym elementem jest profilaktyka

pourazowej jest wyeliminowanie bodźców

patologicznych w przypadku złamań przez

delikatną repozycję. Metoda leczenia

operacyjnego przy użyciu płyt metalowych

oraz śrub, a zwłaszcza stabilizacji

zewnętrznej zredukowała występowanie

zespołu Sudeka. Stabilizacja zewnętrzna

operacyjna umożliwia wykonywanie

czynnych ruchów już w następnym dniu po

operacji i nie wymaga unieruchomienia

opatrunkiem gipsowym.



Przy dużych krwiakach ważne jest ułożenie

wysokie kończyny co poprawia krążenie krwi

i miejscowy metabolizm. W niektórych

przypadkach zaleca się również okłady z

lodem.



Leczenie zespołu Sudeka wymaga dużo

cierpliwości i czasu zarówno ze strony

chorego jak i lekarza. W chorobie obowiązuje

leczenie kompleksowe. Stosuje się

farmakoterapię, fizykoterapię i

kinezjoterapię często też psychoterapię.

Farmakoterapię (głównie kalcytoninę)

stosuje się od początku. W pierwszym

okresie nie można stosować fizykoterapii ani

kinezyterapii. Dopuszczalne są jedynie

ruchy czynne po wyłączeniu bólu.



Po ustąpieniu objawów ostrych można

wykonywać: masaż miękką szczotką, masaż

wirowy w letniej wodzie.



Ważne jest również zwalczanie bólu np.

jonoforezą lignokainowo-wapniową, która

ma dobry wpływ również na poprawę

krążenia w obrębie kończyn.



W ostatniej 3 fazie choroby wykonuje się

ćwiczenia czynne, bierne, prowadzone,

delikatną redresję przykurczonych

stawów, poprawę siły mięsni będących w

zaniku.



Nieumiejętne prowadzenie fizyko oraz

kinezy terapii w zespole Sudeka

szczególnie we wczesnym stadium

choroby może prowadzić do zaostrzenia

stanu chorobowego.



W 3 fazie zespołu Sudeka dochodzi do

nieodwracalnych zmian bez szans

powrotu do normy.

Document Outline