Nawiązanie i utrzymanie
kontaktów pomiędzy
dowództwem
wielonarodowych sił
pokojowych a narodowymi
organami władzy i
ludnością cywilną na
obszarze prowadzenia
misji pokojowej
Słowniczek
• Misja Pokojowa- jest to działanie o charakterze
militarnym, w celu utrzymania lub przywrócenia
międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, dla
ułatwienia pokojowego załatwienia sporu , dla
zainicjowania akcji w związku z groźbą naruszenia
pokoju
• Gruzja
• Cypr
• Kosowo
• Irak
• Afganistan
• Wzgórza Golan
Słownik
• Osoby cywilne(ludność cywilna) w prawie
konfliktów zbrojnych jest to każda osoba nie
należąca do sił zbrojnych lub innych
zorganizowanych sił, grup lub ochotniczych
oddziałów, a także każda osoba, która nie
stawia oporu zbliżającym się wojskom
inwazyjnym na okupowanym terenie. Osoby
takie w czasie działań wojennych podlegają
ochronie
Podmiotowość Współpracy
• Ludność – Obywatele
• Żołnierze
• Bezpieczeństwo państwa /regionu
• Kultura
• Gospodarka
Kryteria współpracy
• Rezolucje ONZ
• Międzynardowe Prawo Konfliktów
Zbrojnych
• Konwencje Międzynarodowe
Narzędzia Współpracy
SIŁY POKOJOWE
• Siły zbrojne
• Pomoc
humanitarna
• Pomoc medyczna
• Strategia
stabilizacji i
odbudowy
• Zasada współpracy
ORGANY
NARODOWE
• Umożliwienie działań
• Tolerancja obecności
wojsk
• Uświadamianie
społeczeństwa
• Zasada dialogu
Prawo
• Prawo konfliktów zbrojnych (ius in
bello), nazywane też
międzynarodowym prawem
humanitarnym lub prawem wojennym
– zbiór przepisów zaakceptowanych
przez społeczność międzynarodową
dotyczących sposobów prowadzenia
konfliktów zbrojnych, ochrony ich
ofiar oraz uczestników
• sposób wszczynania i kończenia konfliktów
zbrojnych;
• wymogi stawiane członkom sił zbrojnych i ich
sytuację prawną;
• kwestie związane z okupacją nieprzyjacielskiego
terytorium;
• ochronę osób cywilnych w tym ludności
nieprzyjacielskiego państwa;
• formy ochrony chorych i rannych;
• środki i metody prowadzenia walki;
• prawne następstwa stanu wojny w sferze stosunków
międzynarodowych.
Prawne aspekty
współpracy
• Karta Narodów Zjednoczonych - wielostronna
umowa międzynarodowa powołująca do życia i
określająca ustrój Organizacji Narodów
Zjednoczonych (stąd nazywa się ją czasem
Konstytucją ONZ)
• Karta została podpisana 26 czerwca 1945 w San
Francisco przez 50 państw
• W założeniach ONZ, siły pokojowe stanowią –
dla państw w nich uczestniczących –
nieprzymusowy instrument kontroli konfliktów
zbrojnych
KNZ
• Rozdział I określa cele Narodów Zjednoczonych,
w tym warunki utrzymania międzynarodowego
pokoju i bezpieczeństwa
• Rozdział VI opisuje uprawnienia Rady
Bezpieczeństwa do rozstrzygania sporów
• Rozdział VII opisuje uprawnienia Rady
Bezpieczeństwa do wprowadzania sankcji
ekonomicznych, dyplomatycznych i militarnych,
jak również użycie sił zbrojnych do rozstrzygania
sporów
Prawne aspekty
współpracy
•
Konwencje genewskie z 12 sierpnia 1949 roku o
ochronie ofiar wojny
•
I Konwencja genewska, dotyczyła polepszenia losu
rannych i chorych w armiach czynnych na lądzie
•
II Konwencja genewska, dotyczyła polepszenia losu
rannych, chorych i rozbitków sił zbrojnych na morzu
•
III Konwencja genewska, dotyczyła traktowania
jeńców
•
IV Konwencja genewska, dotyczyła ochrony osób
cywilnych podczas wojny
• Protokoły dodatkowe I i II z 1977 r. do Konwencji
Genewskich z 12 sierpnia 1949
• Protokół I o ochronie ludności cywilnej i dóbr niezbędnych dla
przetrwania oraz stanowi podstawę prawna dla tworzenia
instytucji obrony cywilnej
• Protokół II obowiązuje strony konfliktu toczącego się wewnątrz
jednego państwa i upoważnia do niesienia pomocy osobom
poszkodowanym, zapewniając minimum praw humanitarnych
• Protokół dodatkowy III z 2005 r. do Konwencji
Genewskich z 12 sierpnia 1949
• Dokument nakazuje personelowi sanitarnemu, który nie używa
znaków czerwonego krzyża lub czerwonego półksiężyca
używanie symbolu "czerwonego kryształu"
Międzynarodowy Komitet
Czerwonego Krzyża
• Prywatna organizacja humanitarna z siedzibą
w Genewie
• Jest promotorem konwencji genewskich i
neutralnym pośrednikiem w przypadku
konfliktu zbrojnego podejmuje działania dla
ochrony pomocy ofiarom wojny
Ochrona znaku
rozpoznawczego
KG przewidują trzy znaki rozpoznawcze:
Czerwony Krzyż
Czerwony Półksiężyc
Czerwony Lew i Słońce
nieużywany od 1980 r.
Czerwony Romb
(Czerwony Kryształ)
Ochrona dóbr kultury
Ochrona obiektów
specjalnych
Obiekty Obrony Cywilnej
Inny sygnał - Biała Flaga
IRAK
MISJE POKOJOWE
• UNAMI- 2003– Misja ONZ w
Iraku – 145 (głównie żołnierzy z
Fidżi, ochraniających placówki
ONZ w Iraku)
•1991-2003 – UNIKOM – (UN Iraq Kuwait
Observation Mission) - Misja obserwacyjna
Narodow Zjednoczonych Irak- Kuwejt.
Istnieje od 1991 r. Siły rozdzielająco-
obserwacyjne odpowiedzialne za nadzór
strefy zdemilitaryzowanej między Irakiem
a Kuwejtem. Polski personel liczył 6
obserwatorów wojskowych.
• 1988-1991 – UNIMOG – Grupa
Obserwatorów Wojskowych ONZ w
Iranie i Iraku
• UNSCOM (UN Special Commission) -
Specjalna Komisja Narodow
Zjednoczonych ds. Kontroli Rozbrojenia
Iraku. Istnieje od 1992 r. Nadzoruje
realizacje zobowiazan Iraku nt.
likwidacji broni chemicznych.
KONTROLE ONZ I ICH
SKUTKI
• Po wojnie na mocy mandatu ONZ
prowadzone były w Iraku kontrole
tamtejszego przemysłu celem
unieszkodliwienia rozpoczętego
jeszcze z pomocą państw Zachodu
irackiego programu budowy broni
masowego rażenia. Jednocześnie
nałożone jest embargo gospodarcze
na Irak, który może eksportować
jedynie tyle ropy, aby za te pieniądze
kupić żywność i lekarstwa.
• Doszło tam do katastrofy humanitarnej, w
wyniku której zmarło co najmniej kilkaset
tysięcy ludzi –głównie dzieci, a Irak z dość
bogatego – jak na standardy regionu – stał
się jednym z najbiedniejszych. W 1998
roku Husajn zerwał współpracę z
inspektorami ONZ, oskarżając ich o
działalność szpiegowską na rzecz USA,
oraz przedłużanie inspekcji w celu
przeciwdziałania zdjęciu nałożonych
sankcji.
CELE MILITARNE USA
• Rozbicie sił zbrojnych Iraku
• Ustanowienia kontroli nad jego
terytorium
• Zapewnienia warunków odbudowy
państwa
CELE POLITYCZNE USA
• Cele polityczne strategii Stanów
Zjednoczonych można ująć w dwóch
punktach:
• Wyeliminowanie znaczącego ogniwa „osi
zła”, głównego źródła zakłóceń stabilności
kształtującego się ładu miedz narodowego;
• Ustanowienie nowych warunków
bezpieczeństwa w regionie; zaprowadzenie
politycznej kontroli USA w regionie.
• ZMIANA CHARAKTERU PAŃSTWA PRZEZ
ZMIANĘ WŁADZY
Misje pokojowe w
Afganistanie
ISAF
• Międzynarodowe Siły Wsparcia
Bezpieczeństwa (ang. International
Security Assistance Force - ISAF) –
struktura militarna istniejąca w
ramach NATO, zajmująca się
utrzymaniem pokoju w Afganistanie.
Stworzona decyzją Rady
Północnoatlantyckiej w grudniu 2001,
liczy 6500 osób.
ISAF w Afganistanie
POCZĄTKOWO PODSTAWOWYM
ZADANIEM ISAF BYŁO ODBICIE
KABULU ORAZ POBLISKIEJ BAZY
LOTNICZEJ W BAGRAM Z RĄK
TALIBÓW ORAZ NIEFORMALNYCH
GRUP ZBROJNYCH, W CELU
ZAPEWNIENIA BEZPIECZNEGO
DZIAŁANIA ADMINISTRACJI
PRZEJŚCIOWEJ POD WODZĄ
HAMIDA KARZAIA.
Faktyczna działalność ISAF w dużej mierze
ograniczona jest do obszaru stolicy kraju
Kabulu. Powodem są m.in. braki kadrowe
(szacowane na ok. 10 tys. żołnierzy),
dlatego też odpowiedzialność za
bezpieczeństwo na terenie całego kraju
miała być przekazana Afgańskiej Armii
Narodowej.
13 października 2003 Rada
Północnoatlantycka podjęła
jednogłośnie decyzję o
rozszerzeniu misji. Sprzeciwił
się temu premier Kanady Jean
Chrétien, który oświadczył, iż
wojska kanadyjskie,
stanowiące niemal połowę
ISAFu, nie będą uczestniczyły
w operacji poza Kabulem.
24 października 2003
Bundestag podjął decyzję o
wysłaniu niemieckich wojsk
w rejon Kunduz. Grupa 230
żołnierzy stanowi pierwsze
wojska NATO działające
poza Kabulem.
Wydarzenia w ISAF
W LUTYM 2002 KOREA POŁUDNIOWA
WYSŁAŁA DO AFGANISTANU
KONTYNGENT MEDYCZNY, LICZĄCY 99
OSÓB.
MIĘDZY LUTYM A LIPCEM 2002
PORTUGALIA WYSŁAŁA W RAMACH
MISJI ISAF ZESPOŁY SANITARNY I
LOTNICZY.
W październiku 2002 w skład wojsk ISAF,
dowodzonych przez Turcję, wchodziło 4650
żołnierzy z ponad 20 państw. W łączonym
batalionie niemiecko-holenderskim służyło 1200
Niemców i 250 Holendrów.
W marcu 2003 w skład wojsk ISAF wchodziło
4700 żołnierzy z 28 państw.
7 czerwca 2003 w Kabulu doszło do zamachu
terrorystycznego; wypełniona materiałami
wybuchowymi taksówka zderzyła się z autobusem
wiozącym 33 członków niemieckiego personelu
ISAF. W wyniku ataku śmierć poniosły cztery
osoby, 29 było rannych. W zamachu zginął także
jeden Afgańczyk, a kolejnych 10 odniosło
obrażenia.
W październiku 2003 wojska ISAF posiadały
trzy helikoptery.
W sierpniu 2004 Portugalia wysłała 24 żołnierzy
oraz samolot transportowy C-130 Hercules
We wrześniu 2004 Hiszpania przysłała 800
żołnierzy, którzy weszli w skład grupy szybkiego
reagowania, Włochy – około 1000 żołnierzy,
którzy weszli w skład rezerwy. Gruzja,
wystawiając kontyngent 100 żołnierzy, stała się
pierwszym państwem Wspólnoty Niepodległych
Państw, które wzięło udział w misji pokojowej w
Afganistanie.
Zadania ISAF-u
WSPOMAGANIE RZĄDU AFGANISTANU
UTRZYMANIE BEZPIECZEŃSTWA NA TERENIE
KRAJU
PROWADZENIE DZIAŁAŃ WE WSPÓŁDZIAŁANIU Z
AFGAŃSKĄ ARMIĄ NARODOWĄ
WSPIERANIE WYSIŁKÓW RZĄDU DĄŻĄCYCH DO
ROZBROJENIA NIELEGALNYCH ODDZIAŁÓW
MILICJI
USTANOWIENIE WARUNKÓW DO ISTNIENIA
STABILNEGO RZĄDU W AFGANISTANIE
REKONSTRUKCJA I ROZWÓJ KRAJU
Przykład Kosowa
KFOR – Kosovo Force
KFOR to międzynarodowe siły pod
przywództwem NATO działające
na terenie Kosowa. Misja KFOR
służy do utrzymania pokoju.
Rozpoczęto ją 12 czerwca
1999roku na mocy mandatu
ONZ przez Radę
Bezpieczeństwa.
Po co KFOR?
Wojska Kosovo Force znalazły się w
Kosowie poprzez kryzys
humanitarny, który zaistniał w
wyniku ciągłych walk jakie
wybuchały pomiędzy Armią
Wyzwolenia Kosowa UCK, a
policyjnymi i wojskowymi oddziałami
Serbii i Czarnogóry. Obie strony
dopuszczały się aktów przemocy
wobec ludności cywilnej co
doprowadzało między innymi do
migracji ludności.
W momencie rozpoczęcia misji w skład KFOR
wchodziło 50 tys. żołnierzy z 30 państw,
zarówno członków NATO, jak i państw
niezrzeszonych.
Najwięcej żołnierzy wysłali : Wielka Brytania,
USA, Francja, Niemcy, Włochy, Rosja …
KFOR podzielony jest na cztery wielonarodowe
brygady. Każda z nich odpowiada za
określony rejon prowincji, ale wszystkie
podlegają dowódcy KFOR.
Początki KFOR:
Cele KFOR:
• Stworzenie i utrzymanie warunków
umożliwiających bezpieczne
funkcjonowanie mieszkańców Kosowa
w miejscu ich zamieszkania
• Zapewnienie bezpieczeństwa i
porządku publicznego
• Monitorowanie, kontrolowanie oraz,
jeżeli sytuacja tego wymaga,
wymuszanie realizacji porozumień, na
mocy których doszło do zakończenia
konfliktu.
• Wspieranie misji UNMIK ONZ’tu.
POLSKA w KFOR:
Polski Kontyngent Wojskowy (PKW) KFOR wchodzi
w skład Międzynarodowych Sił Zadaniowych pod
dowództwem amerykańskim.
Polski batalion jest podzielony zgodnie z przyjętym
etatem oraz ma swoją siedzibę w bazie
amerykańskiej Camp Bondsteel.
Polski bataliony:
• 6 Brygada Desantowo-Szturmowej
• 10 Brygada Kawalerii Pancernej ze Świętoszowa
• 21 Brygada Strzelców Podhalańskich, z której
jest wydzielany Polsko-Ukraiński Batalion Sił
Pokojowych (POLUKRBAT).
W lutym 2008 r. w misji KFOR brało udział 320
polskich żołnierzy.
UNMIK
Misja Tymczasowej Administracji
Organizacji Narodów
Zjednoczonych w Kosowie
UNMIK
Misja ONZ w Kosowie utworzona
na mocy Rady Bezpieczeństwa z
dnia 10 czerwca 1999. Na celu
ma przerwanie konfliktu w
prowincji Nowej Jugosławii –
Kosowie, oraz chce odbudować
zniszczoną prowincję ,a także
przywrócić ład i bezpieczeństwo.
UMNIK Cele:
• pełnienie podstawowych funkcji
administracyjnych
• dążenie do ustanowienia trwałej autonomii
samorządności Kosowie
• ułatwianie politycznego procesu
określającego przyszły status Kosowa
• koordynację pomocy humanitarnej
wszystkich międzynarodowych agencji
• popieranie odbudowy najważniejszej
infrastruktury w prowincji
• utrzymanie porządku i bezpieczeństwa
• zapewnienie bezpiecznego i niezagrożonego
powrotu wszystkich uchodźców do ich
domów w Kosowie
Kierunek rozwoju
współpracy NATO i UE
• powołanie do życia Komitetu
Politycznego i Bezpieczeństwa,
• utworzenie Komitetu Wojskowego
który ma za zadanie wspierać
Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa,
• utworzenie Sztabu Wojskowego z
Centrum Sytuacyjnym*
• powołanie Centrum Satelitarnego
stworzenie Instytutu Studiów
Strategicznych przy EPBiO
• W skład Sztabu Wojskowego
wchodzi Komórka Cywilno-
Wojskowa, której zadaniem jest
pomoc w planowaniu i
prowadzeniu operacji reagowania
kryzysowego UE, zwłaszcza tych
wymagających koordynacji
zdolności wojskowych i cywilnych.
• NATO w dalszym ciągu pozostanie podstawową
organizacją obronną swoich członków.
• Unia będzie działać na rzecz zapewniania
międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa,
zgodnie z zasadami Karty Narodów
Zjednoczonych.
• Operacje (misje) pokojowe w ramach ONZ
podejmuje się w oparciu o rezolucje Rady
Bezpieczeństwa ONZ. Ich autoryzacja wynika z
postanowień rozdziałów VI i VII Karty Narodów
Zjednoczonych.
Polska
• W 2004 roku Polska podjęła decyzję
o utworzeniu Grupy Bojowej
wspólnie z Niemcami, Słowacją,
Litwą i Łotwą.
• Pierwszy okres dostępności grupy
na potrzeby operacji UE
wyznaczony został na I połowę
2010.
• Polska angażuje się w realizację
Europejskiego Planu Rozwoju
Zdolności Obronnych (ECAP).
Dziękujemy Za uwagę.
Prezentację wykonali:
• Patryk Toczyński
• Adrian Solecki
• Adrian Skutnik
• Ewelina Rybarska
• Marta Stencel