Giardia intenstinalis –

lamblia jelitowa

• Giardia intestinalis jest kosmopolitycznym

wiciowcem, to znaczy, że zarażenia tym

pierwotniakiem obserwuje się na terenie całej

kuli ziemskiej, wywołuje chorobę inwazyjną

jelita cienkiego zwaną gardiozą (giardiosis).

• Dawna nazwa to Giardia lamblia, od nazwiska

lekarza austriackiego Wilhelma Dusana

Lambla(1895), stąd też lamblioza(lambliosis).

• Jest najbardziej rozpowszechnionym

pasożytem, zamieszkującym przewód

pokarmowy.

• Dla zobrazowanie na jeden centymetr długości

przypada 1000 sztuk robaków ułożonych jeden

koło drugiego .

• Występuje w postaci trofozoitu oraz cysty.
• Trofozoit ma kształt gruszkowaty, zaokrąglony na

przednim biegunie i zaostrzony na biegunie tylnym;

strona brzuszna jest spłaszczona a grzbietowa wypukła.

• W poblizu przedniego bieguna występują dwa owalne

jądra, z chromatyną skupioną najczęściej wokół

kariosomu.

• Trofozoit ten posiada 4 pary wici: środkową, grzbietową,

boczną i tylną( przemieszcza się). Wici wychodzą z

kinetosomów ułożonych szeregowo między jądrami kom.

i łączą się z jądrami przy pomocy cienkich włókienek

tworzących kariomastigonty.

• Z kinetosomów wici tylnych wychodzą aksonemy,które

usztywniają komórkę.

• Wici biegnąc w kierunku bieguna tylnego, krzyżują się z

dwoma ciałkami przypodstawnymi o kształcie trapezu.

• Po stronie brzusznej, na przednim biegunie znajduje się

tarcza przyssawkowa, którą trofozoit może przyczepić

się do powierzchni enterocytów.

• Cysta ma kształt owalny, jej

cytoplazma wyraźnie odstaje od
otoczki.

• Na jednym z biegunów znajdują

się 2 lub 4 jądra.

• Widoczne sa również aksonemy,

twory sierpowate, wodniczki
jodofilne i zawiązki wici.

Cykl życiowy
• Cysta jest postacią inwazyjną dla człowieka
• Dostaje się przez jamę ustną do przewodu

pokarmowego

• W dwunastnicy z cysty uwalniają się 2 trofozoity,

które namnażają się przez liczne podziały podłużne

• Znaczna część trofozoitów przyczepia się do

powierzchni enterocytów, niektóre bytują wolno w

środowisku przyśluzówkowym lub wnikają w głąb

krypt Lieberkuhna

• Trofozoity występuja także w pęcherzyku

żółciowym, w drogach żółciowych, przewodach

trzustkowych i w wyrostku robaczkowym

• Okresowo trofozoity ulegają encystacji
• Cysty sa wydalane z kałem już w 6-15 dniu po

zarażeniu

• Przebieg zarażenia tym pasożytem

zależy od intensywności inwazji,

lokalizacji pasożytów, a także od

wrażliwości osobniczej organizmów

osób zarażonych.

• Przy pierwszej inwazji G.lamblia

dominują biegunki i spadek masy ciała.

• Kolejne inwazje przebiegają najczęściej

pod postacią określonych zespołów

objawów, np.: zespół wątrobowo-

trzustkowy, rzekomowrzodowy,

niestrawności, alergiczny, itp.

Objawy kliniczne:

1)Bóle i wzdęcie brzucha w okolicy nadbrzusza,

podobne nieco do bólów wrzodowych, zgaga,
odbijanie, nudności, gwałtowne, wodniste,
sfermentowane stolce, wiatry (gazy), stany
podżółtaczkowe; kał podczas infekcji lambliami
nie zawiera ropy, ani krwi.

2)Czasem: przewlekłe zapalenie pęcherzyka

żółciowego lub nieżyt żołądka oraz bóle głowy
w skutek odchodów lamblii w krwioobiegu tzw.
toksyn. Z tego też powodu częsty jest brak
apetytu, łatwość męczenia się i stany
podgorączkowe na skutek walki układu
obronnego z pasożytem i jego wirusami oraz
bakteriami jakie niesie ze sobą Giardia lamblia.

• W przypadku dzieci lamblie przyczyniają się do

częstych, przewlekłych biegunek i zaparcia. Wynika

to z faktu, że robaki zaburzają trawienie tłuszczy i

węglowodanów. W konsekwencji częstych biegunek

obserwujemy niedożywienie z powodu braku

prawidłowej flory w jelitach, zaburzenia

wchłanialności składników pokarmowych w tym

m.in.: wapia, cynku, magnezu, żelaza.

• Z braku wielu składników, może dojść do częstej w

chorobach pasożytniczych anemii, przewlekłych

przeziębień, kataru i pochrząkiwania, wyst. odczyny

alergiczne, a nawet upośledzenie rozwoju fizycznego

- niedorozwój całego organizmu, kończyn bądź

narządów wewnętrznych. Chudnięcie (niedowaga),

senność, osłabienie siły i masy mięśniowej. Zjawiają

się zaburzenia trawienia i wchłaniania,

niedokrwistość. Szczególnie ciężkie objawy kliniczne

występują u dzieci z niedoborami

immunoglobulin(klasy G i A).

• Rozpoznanie ustala się po występujących objawach

towarzyszących lambliozie, jednak najcenniejsze są

badania laboratoryjne(poszukuje się cyst G.

lamblia, sporządzając preparaty bezpośrednie,

barwione płynem Lugola).

• Lambliozę można potwierdzić znajdując w kale

cysty lamblii lub obecność antygenu.

• W badaniach serologicznych kału stosuje się test

immunoenzymatyczny ELISA w kierunku swoistego

dla giardia intestinalis koproantygenu GSA-65

• Cenną informacją może też być badanie

kwasowości krwi, które w czasie zakażenia

lambliami ulega zwiększniu, zakłócając homeostazę

organizmu.

• Zdarzają się też przypadki zarówno dzieci, jak i

dorosłych, że zarażenie przebiega bezobjawowo.

• Częstość zakażenia to ok. 7% populacji na świecie.
• W Polsce co najmniej 5% populacji jest zarażona

tym pasożytem - ok. 1.900.000 osób czyli co 20

Polak jest zarażony!

• U ok. 10% (tj. u ok. 190.000 ludności) dochodzi do

objawów chorobowych.

• Najczęstszymi ofiarami lamblii są dzieci w wieku 2-

5 lat.

• Najczęściej do zarażenia dochodzi na wiosnę i w

lecie.

• Zakażone dziecko jest źródłem wydalania ogromnej

ilości cyst, obliczanej na kilkadziesiąt milionów w 1

gramie kału. Stąd łatwość rozprzestrzeniania się

zakażenia w środowisku rodzinnym i między

dziećmi w pewnych skupiskach dzieci np. w żłobku.

Częstość inwazji lamblią wśród dzieci

przedszkolnych i szkolnych jest dość wysoka i sięga

60% populacji w tym wieku. Statystycznie wynika,

iż na 3 dzieci aż 2 jest zarażonych lamblią.

• Zapobieganie

rozprzestrzenianiu się inwazji
G. intestinalis polega na
przestrzeganiu higieny
osobistej, na ochronie wody
używanej do picia jak i celów
gospodarczych oraz
zabezpieczeniu ścieków i
wydalin ludzkich.