 
PODEJŚCIE PORÓWNAWCZE
W WYCENIE NIERUCHOMOŚCI
Wycena nieruchomości podejściem
porównawczym  bazuje  na  analizie  cen 
wolnorynkowych 
transakcji
kupna-
sprzedaży podobnych nieruchomości w tej 
samej 
lub
podobnej
okolicy
oraz
porównaniu  ich                                        z 
nieruchomością 
wycenianą
dla
skorygowania różnic.
Gdy nieruchomości wytypowane do
porównania
są
bardzo
podobne
do
nieruchomości
wycenianej,
to
prawdopodobieństwo
uzyskania
poprawnej wartości jest duże.
 
                  Ceny  nieruchomości  są  zależne  od 
pewnej 
liczby
wyodrębnionych
cech
rynkowych m
i
(gdzie i = 1, 2, …,
m). Ich wpływ, określany jest procentowo dla 
danego rynku nieruchomościami. 
Dla przykładu:
-  p
1
- strefa jednostki terytorialnej – 30%,
- p
2
- dostęp do komunikacji zbiorowej –
10%,
-    p
3
- infrastruktura społeczna (szkoły) –
40%,
-  p
4
- rodzaj budownictwa20%.
                Dla  wycenianej  nieruchomości, 
zidentyfikowanym 
cechom
rynkowym
p
i
przypisuje
się
dodatkowo
wewnętrzne
zróżnicowanie  punktowe,  wpływające  na 
ostateczną cenę obiektu.
 
Ta dodatkowa gradacja wynika z faktu, że
każda cecha posiadająca wagę p
i
może się
różnić  wewnętrznie  jakością,    np.  typu: 
„lepsza”  -  „  gorsza”.  W  tym  ujęciu  dla  każdej 
cechy  i  ustala  się  „wewnętrzną”  skalę  ocen 
liczbowych  a 
i,j
(gdzie j = 1, 2, …, k). Oznacza
to,  że  i-ta  cecha  będzie  posiadać  j-tą  ocenę 
(punktację) w ramach swego udziału.
        Przykładem  takiego  wewnętrznego 
kwantyfikowania cechy jest położenie mieszkań 
na  kolejnych  piętrach  budynku.  Mieszkaniom 
na  kolejnych  piętrach  (szczególnie  bez  windy) 
przypisuje się inną „punktację wartości”.
 
 
Zgodnie z zasadą wyceny podejściem
porównawczym  dla  określenia  wartości 
(ceny) 
analizowanej
nieruchomości,
musimy
posiadać
pewną
grupę
nieruchomości
podobnych,
których
wartość
już
znamy,
a
które
będą
„wzorcami
odniesienia”
do
wyceny
wartości  nieruchomości  analizowanej.   
Załóżmy 
dla
rozróżnienia,
że
te
nieruchomości,  które  będą  „wzorcami 
odniesienia”  otrzymają    w  ramach  danej 
cechy 
m
i
punktację
(współczynniki
szczegółowej oceny) oznaczoną symbolem 
a
i,j
, natomiast nieruchomość wyceniana –
punktację oznaczoną symbolem b
i,j
.
 
Z. Adamczewski [2006], bazując na
tej  symbolice,    wprowadził  dla  każdej 
nieruchomości 
będącej
wzorcem
odniesienia
(nieruchomości
porównawczej) pojęcie
mnożnika wartości
k
i
.
określonego wzorem:
Dla
wszystkich
nieruchomości
przyjętych  do  wyceny  jako  „wzorcowe” 
(porównawcze)    wyznacza  się  na  jego 
podstawie 
„średni mnożnik korygujący”
poszczególne
wagi
nieruchomości
wycenianej
o postaci:
 
Suma iloczynów średnich mnożników
korygujących
k
m,j
oraz
punktacji
odpowiednich
cech
rynkowych
b
m,j
wyznacza  wartość  rynkową  wycenianej 
nieruchomości.   
 
Otrzymując zlecenie na konkretny
obiekt  należy    w  pierwszej  kolejności 
wyróżnić  zestaw  cech  różnicujących  ceny 
na  danym  rynku  oraz  uzyskać  dla  nich 
(lub 
samemu
określić)
procentowe
wartości ich wpływów, tzw. wagi p
i
.
Następnie
należy
dokonać
wyboru
minimum
trzech
nieruchomości
porównawczych  charakteryzujących  się 
dużym  podobieństwem  cech                  z 
nieruchomością 
wycenianą.
Po
tym
wyborze  rzeczoznawca  zobowiązany  jest 
(na  podstawie  wywiadu  terenowego) 
dokonać przypisania indywidualnych ocen 
„wewnętrznych” 
dla
każdej
nieruchomości.
 
PRACA KONTROLNA - ANKIETA:
1. Na którą z wyżej wymienionych cech ma wpływ decyzja 
projektowa:
- architekta,
- urbanisty. 
Uzasadnij dlaczego uważasz swój wybór za uzasadniony i jakie 
muszą być spełnione warunki początkowe  zagospodarowania 
nieruchomości.
2. Czy pracujesz w instytucji zajmującej się :
architekturą :   tak   nie
urbanistyką:    tak   nie
związanej z zagadnieniami:
architektury :   tak   nie
urbanistyki:     tak   nie
jakiej: ……………………….
 
 
Przykład wyceny wartości lokalu
mieszkalnego algorytmem opracowanym
przez Z. Adamczewskiego
Załóżmy, że rzeczoznawca otrzymał zlecenie
na  wycenę                      lokalu  mieszkalnego  w 
dziesięciopiętrowym  budynku  spółdzielczym  na  4 
piętrze. 
         Na podstawie znanej mu analizy rynku takimi 
nieruchomościami  uznał,  że  na  cenę  lokali  ma  na 
tym 
rynku
wpływ
pięć
cech
rynkowych.
Jednocześnie  na  podstawie  studialnych  badań 
lokalnego 
rynku,
przeprowadzonych
przez
wyspecjalizowane  jednostki  zbierające  opinie    z 
biur 
sprzedaży
nieruchomości,
ustalił
(po
skorygowaniu do 100%
*)
) niżej podane wagi
procentowego wpływu tych cech na cenę rynkową.
*)  Wyspecjalizowane  jednostki  badające  rynek  analizują 
wszystkie  cechy  mające  wpływ  na  wartość  rynkową 
nieruchomości.  Z  tych  cech,  na  cenę  konkretnej 
nieruchomości  ma  na  ogół  wpływ  mniejsza  liczba  cech. 
Wybierając  je  z  wykazu  należy  dokonać  korekty  ich 
procentowego wpływu do sumy 100%.
 
Dla cechy określonej jako:
- lokalizacja: p
1
= 20%
- sąsiedztwo: p
2
= 30%
- piętro: p
3
= 20%
- formy władania: p
4
= 10%
- otoczenia i ekologia: p
5
= 20%
Jednocześnie  w  ramach  poszczególnej  cechy,  ze 
względu  na  jej  zróżnicowanie  wewnętrzne  typu 
„lepsza”,  „gorsza”,  wprowadził  poniższe  oceny 
punktowe:
m
1
- lokalizacja na terenie miasta, dla której
wyróżniono trzy strefy:
            a
1,1
– strefę bardzo dobrą z oceną 3 pkt,
a
1,2
– strefę dobrą z oceną 2 pkt,
a
1,3
– strefę zadawalającą z oceną 1 pkt.
m
2
– sąsiedztwo z dwiema strefami:
a
2,1
– dobre z oceną 2 pkt,
a
2,2
– zadawalające z oceną 1 pkt;
 
m
3
– piętro z oddzielna punktacją dla każdego
piętra:
            a
3,1
– piętro 10 z oceną 1 pkt ;
a
3,2
– piętro 9 z ocena 2 pkt ;
a
3,3
– piętro 8 z ocena 3 pkt ;
a
3,4
– piętro 7 z ocena 4 pkt ;
a
3,5
– piętro 6 z ocena 5 pkt ;
a
3,6
– piętro 5 z ocena 6 pkt ;
a
3,7
– piętro 4 z ocena 7 pkt ;
a
3,8
– piętro 3 z ocena 8 pkt ;
a
3,9
– piętro 2 z ocena 9 pkt ;
a
3,10
– parter z oceną 1 pkt ;
m
4
– dwie formy władania:
a
4,1
– spółdzielcze -lokatorskie z oceną 1
pkt,
             a
4,2
– własnościowe prawo do lokalu z
oceną 2 pkt;
m
5
– otoczenie i ekologia:
a
1,1
– strefę bardzo dobrą z oceną 3 pkt,
a
1,2
– strefę dobrą z oceną 2 pkt,
a
1,3
– strefę zadawalającą z oceną 1 pkt.
 
Oceny z wywiadu terenowego rzeczoznawcy
Po dokonaniu wyboru trzech nieruchomości jako
porównawczych, i uzyskaniu cen z transakcji ich 
sprzedaży, 
przeprowadzona
została wizja lokalna
wszystkich nieruchomości (wycenianej + 
porównawczych),  w wyniku której, obliczono:
- cenę 1 m2 powierzchni poszczególnych lokali 
porównawczych,
- ocenę punktową w ramach danej cechy.
      Wyniki tych działań zestawiono w poniższej tablicy:
 
Lokal
a
1
a
2
a
3
a
4
a
5
C[zł/m
2
]
C
skoryg
[zł/m
2
]
v
(C – C
skoryg
)
1
1
2
8
1
3
3200
3081,2
- 118,8
2
1
1
4
2
3
2500
2367,1
+ 132,9
3
3
2
5
1
2
3000
3252,5
- 252,5
sumy
5
5
17
4
8
∑C = 8700
∑ C =
8700,8
∑ v = -
0,8
Wycenia
ny
b
i,j
2
2
7
1
2
∑ v
2
= 95532,1
C
śr
= 2900
Wagi
P [%]
20
30
20
10
20
Obliczenie jednostkowej wartości
nieruchomości
W
jedn
= k
1,j
∙b
1,j
+ k
2,j
∙b
2,j
+…k
m,j
∙b
m,j
W
jedn
= 348,0 ∙ 2 + 522,0 ∙ 2 + 102,4 ∙ 7 +
+ 217,5 ∙ 1 + 217,5 ∙ 2 = 3109,3
k
i
=
348,
0
522,
0
102,
4
217,
5
217,
5
W
jedn. nieruch. wycenianej
= 3109,3
zł/m
2
Obliczenie mnożników wartości  
uwzględniających  wagi poszczególnych 
cech nieruchomości
Ocena dokładnościowa (odchylenie 
standardowe jednostkowej wartości 
rynkowej m
2
) w odniesieniu do wartości
skorygowanej
skąd przedział dopuszczalnych cen
nieruchomości przyjętych do wyceny
wynosi 2529,0< C
i
<3271,0 co
można przyjąć, że zostało spełnione