Konflikty zbrojne
Konflikty zbrojne
EUROPA
Obecnie Europę uważa się najspokojniejszą i najstabilniejszą
część świata, w której jednak znajdują się rejony zagrożone
konfliktami zbrojnymi. Przyczyny niezadowolenia
społeczeństw są związane z różnorodnością narodową,
religijną oraz negatywnymi wpływami innych państw na
inne kraje.
Do najpoważniejszych konfliktów końca dwudziestowiecznej
Europy dochodziło w byłej Jugosławii (1998-2002 r.). Jednak
dość duża integracja państw europejskich wpływa na
pokojowe nastawienie krajów tego kontynentu.
Występowanie najpoważniejszych konfliktów i ataków
terrorystycznych w Europie w latach 1990-2002: konflikty
zbrojne: na terenach Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii i
Czarnogóry oraz w Macedonii
Ataki terrorystyczne: na terenie Hiszpanii, Francji, Wielkiej
Brytanii i Rosji
Przyczyny konfliktów:
- podłoże religijne
- o terytorium
- dostęp do surowców mineralnych
- szlaki komunikacyjne
- dążenia do autonomii, niepodległości
- tło etniczne
- dostęp do morza
Konflikt bałkański:
- kraje byłej Jugosławii – konflikt o terytorium, na tle narodowościowych
(różne nacje), religijnym
Konflikt Czeczenii – stronami konfliktu są Czeczenia i Rosja
Celem Czeczenów jest utworzenie odrębnego państwa; jest to otwarty
konflikt zbrojny; częste zamachy terrorystyczne
Konflikt Basków - strony konfliktu: ETA i państwo hiszpańskie
Celem ETA jest oderwanie Kraju Basków od Hiszpanii; ETA często
przeprowadza zamachy terrorystyczne
Konflikt Irlandii Północnej- IRA – państwo brytyjskie
Celem IRA jest przyłączenie Irlandii Północnej do Irlandii; IRA przeprowadza
zamachy terrorystyczne
Łagodniejszych konfliktów związanych z mniejszościami narodowymi jest
w Europie nieco więcej.
Dochodzi do nich głównie w środkowej części kontynentu, m. in. w rejonach
granic: węgiersko-rumuńskiej, węgiersko-serbskiej, rumuńsko-mołdawskiej,
polsko-białoruskiej.
Specyficzna sytuacja panuje w republikach nadbałtyckich, gdzie mniejszość
rosyjska stanowi nawet do 30% ludności (wzięło się to stąd, że o przynależności
narodowej decydowała tam znajomość języka estońskiego, łotewskiego bądź
litewskiego, które nie były w powszechnym użyciu; z tego względu łącznie około
1,5 mln osób w tych państwach zakwalifikowanych zostało do mniejszości
rosyjskiej).
W 2005 roku zamieszki uliczne na tle rasistowskim wybuchły w kilku
miastach Francji. Liczne grupy imigrantów z Afryki gwałtownie protestowały
przeciwko rzekomej dyskryminacji przez miejscowe władze.
W Europie wydatki skurczyły się o 2,8 procent, do 382 miliardów dolarów.
Powodem jest reakcja rządów na wzrost deficytu gospodarczego. Największe
cięcia miały miejsca w państwach centralnej i wschodniej Europy, a także w
dotkniętej kryzysem Grecji. Ograniczenie wydatków na zbrojenia jest
spodziewane w większości państw Europy w roku 2011 i w latach kolejnych.
Terroryzm w Europie
Terroryzm w Europie
Zamach w Madrycie 11 marca
2004 – seria ataków
terrorystycznych na pociągi w
Madrycie, do których użyto
trzynastu bomb (dziesięć
eksplodowało).
Zdarzenie to miało miejsce
wcześnie rano w pociągach
dowożących ludzi z okolic
podmiejskich do pracy w stolicy
Hiszpanii, Madrycie. Zginęło w nich
191 osób, a 1858 zostało rannych,
co czyni ten zamach najkrwawszym
aktem terroryzmu w Europie od
czasów zamachu z Lockerbie 21
grudnia 1988 roku. Wśród ofiar
śmiertelnych było czworo Polaków.
Biesłan 01-03 września 2004
W Północnej Osetii 30 uzbrojonych
terrorystów wtargnęło do szkoły i wzięło
za zakładników 1100 dzieci i ich
rodziców. Był to pierwszy dzień szkoły.
Już pierwszego dnia Czeczeńscy
terroryści zastrzelili dwanaście osób.
Budynek szkoły okrążyło wojsko i
jednostki Specnazu. Po dwóch dniach z
niewyjaśnionych dotąd przyczyn,
nastąpił chaotyczny i źle poprowadzony
szturm. Terroryści odpalili, co najmniej
jeden z ładunków wybuchowych,
powodując zawalenie się sali
gimnastycznej. Zginęło 395 osób w tym
159 dzieci, a 700 zostało rannych.
Azja
Azja
powstały najstarsze
, a zawiła historia i
duża odrębność
największego kontynentu świata
sprawiły, że powstają tam intensywne konflikty i
długotrwałe walki (szczególnie w
,
i
– region podzielony pomiędzy
i Pakistan).
Najważniejsze konflikty zbrojne i ataki
w Azji w latach 1990-2002: konflikty
zbrojne:
,
,
,
,
,
,
,
,
,
,
ataki terrorystyczne: Indie, Indonezja, Japonia, Rosja,
Gruzja
Ameryka Północna i Południowa
Ameryka Północna i Południowa
Wojskowy zamach stanu w Argentynie - Jego efektem było obalenie J.
Perona, przez argentyńskie środowiska konserwatywno-prawicowe, których
przeciwnikiem była lewicowo-populistyczna grupa wojskowych. Do zamachu
doszło w 1955 roku, kiedy to władzę obejmują wojskowi. Jednak po latach
dyktatury, w 1973 Perona ponownie wybrano na prezydenta Argentyny.
Rewolucja kubańska - Strony w konflikcie to wojska rządowe Batisty,
których przeciwnikiem były skrajnie lewicowe kubańskie ugrupowania
zbrojne. Powodem był bunt przeciwko dyktaturze Batisty, w konsekwencji
doszło do obalenia dyktatury i przejęcia władzy przez Fidela Castro.
Rewolucja trwała od 1956 do 1959 roku.
Inwazja w Zatoce Świń – pierwszy kryzys karaibski; strony to
antykomunistyczne siły emigrantów kubańskich z USA szkolonych przez CIA,
które walczyły z siłami rewolucyjnymi na Kubie. W dniach 17 – 19 kwietnia
1961 roku miała miejsce nieudana próba przejęcia władzy na Kubie. Wojska
interwencyjne pomimo początkowych sukcesów ostatecznie zostają pokonane
przez wojska wierne Fidelowi Castro.
Kubański kryzys rakietowy (drugi kryzys karaibski, kryzys
październikowy). Strony to USA kontra Kuba i ZSRR. W październiku 1962
roku, Amerykańskie samoloty szpiegowskie wykryły na Kubie wyrzutnie rakiet
średniego zasięgu. Aby uniemożliwić zamontowanie rakiet na wyrzutniach,
Amerykanie wprowadzają blokadę morską Kuby. Żądają również od ZSRR
zdemontowania tych wyrzutni. Po długich i nerwowych rozmowach
przywódców USA i ZSRR – Rosjanie zgodzili się zdemontować instalacje
rakietowe i wycofać swoich „doradców wojskowych” z Kuby, w zamian
Amerykanie obiecali nie instalować wyrzutni rakietowych w Turcji.
Interwencja wojsk miedzyamerykańskich na Dominikanie – strony
konfliktu to prawica i lewica dominikańska, a także interwencyjne oddziały
wojsk krajów Ameryki. Do interwencji doszło w kwietniu 1965 roku. Powodem
była sytuacja wewnętrzna na Dominikanie po 1963 roku, kiedy w wyniku
zamachu stanu władzę objęła grupa prawicowych wojskowych. Powodowało
to opór społeczeństwa Dominikany i doprowadziło do wojny domowej. Kres tej
wojnie położyła interwencja wojsk amerykańskich głównie USA. Po interwencji
doszło do przeprowadzenia wyborów i uspokojenia sytuacji.
Sandinowski zamach stanu w Nikaragui – strony to nikaraguańscy
komuniści - prawicowa wojskowa dyktatura. W 1979 roku doszło do powstania
w Nikaragui, czego efektem było obalenie prawicowej dyktatury, utworzenie
lewicowego Tymczasowego Rządu Odnowy Narodowej, a także zawarto
umowy z Kubą i ZSRR.
Wojna o Falklandy (Malwiny) – stronami konfliktu są Argentyna i
Wielka Brytania w 1982 roku. Powodem był spór o wyspy
Falklandy/Malwiny. Argentyna postanowiła zbrojnie przyłączyć je do
swojego terytorium i wysadziła desant w kwietniu 1982 roku. W
odpowiedzi premier Wielkiej Brytanii Margaret Thather, wysłała w rejon
wysp brytyjską flotę interwencyjną. Ostatecznie zwyciężyli Anglicy, ale
spór o wyspy trwa po dzień dzisiejszy.
Interwencja wojsk USA w Grenadzie – stronami były radykalne
oddziały lewicowe i siły zbrojne USA. Interwencja miała miejsce w
październiku 1983 roku. Doszło wtedy do krwawego zamachu stanu na
Grenadzie zorganizowanego przez lewicowe oddziały zbrojne, które
zapowiedziały ścisłą współpracę z krajami socjalistycznymi, głównie z
Kubą. Radykalizm działań komunistów był pretekstem do interwencji
oddziałów USA. Powołane pod nadzorem Amerykanów nowe władze
przywróciły porządek na wyspie.
Obalenie dyktatury Duvalierów na Haiti – strony to siły rządowe i
lewicowa opozycja. Powodem było wystąpienie społeczeństwa Haiti
przeciwko krwawej dyktaturze Duvaliera. W 1986 roku doszło do
rewolucji i obalenia dyktatora.
Bunt Chiapas (powstanie zapatystów) – strony to siły rządowe
Meksyku, które wystąpiły przeciw bezrolnym rolnikom (Indianie) i ich
zwolennikom. Powstanie miało miejsce w latach 1994 – 1995. Powodem
był bunt bezrolnych Indian, potomków Majów, zamieszkałych w prowincji
Chiapas. Na czele protestu stała Armia Wyzwolenia Narodowego im.
Zapaty (bohater narodowy Meksyku). Domagali się oni przestrzegania
ich praw, a także zgłaszali postulat demokratyzacji życia politycznego w
Meksyku. Pomimo zawarcia porozumienia w 1995 roku stan napięcia w
zbuntowanej prowincji utrzymuje się po dzień dzisiejszy.
Zamach stanu gen. A. Pinocheta Ugarte w 1973 roku, strony to
chilijska lewica i chilijska prawica. W 1970 roku w wyborach
prezydenckich zwyciężył Salvadore Allende, który rozpoczął reformy
wzorowane na państwach socjalistycznych. Była to przede wszystkim
nacjonalizacja banków, reforma rolna, co doprowadziło kraj do zapaści
ekonomicznej. Efektem był zamach stanu zorganizowany przez gen.
Augusto Pinocheta, który przejął władzę i wprowadził w Chile dyktaturę,
która trwała do 1989 roku, kiedy to przeprowadzono wolne wybory
prezydenckie.
Afryka
Afryka
BURUNDI
(ONUB) Konflikt w Burundi rozpoczął się w 1993 roku po
zamordowaniu pierwszego legalnie wybranego prezydenta
Melchiora Ndadaye należącego do plemienia Hutu. Konflikt
dotyczy podziału władzy pomiędzy dwa żyjące w Burundi
plemiona Hutu i Tutsi. W jego wyniku przymusowo
emigrowało ponad 750 tys. Burundyjczyków. Ważnym
krokiem na drodze do rozwiązania konfliktu było podpisanie
28 sierpnia 2000 roku porozumienia pokojowego w Arusha.
ETIOPIA / ERYTREA
(UNMEE) Konflikt między Etiopią a Erytreą rozpoczął się
w 1998 roku i dotyczył przebiegu granicy między tymi
dwoma państwami. Liczba ofiar konfliktu (szacowana na 370
tys. Erytrejczyków i 350 tyś. Etiopczyków) wzrosła na skutek
klęski suszy do 8 milionów. W czerwcu 2000 roku w wyniku
prowadzonych przez Algierię i Unię Afrykańską mediacji, oba
państwa podpisały zawieszenie broni.
DEMOKRATYCZNA REPUBLIKA KONGA
(MONUC) Konflikt w Demokratycznej Republice Konga
rozpoczął się w 1997 roku. Ma podłoże polityczno-etniczne.
Kraj jest zamieszkany przez dwie antagonistycznie
nastawione względem siebie grupy etniczne Tutsi i Hutu.
W konflikt zaangażowały się także państwa trzecie (m.in.
Zambia, Uganda, Rwanda). Wymordowano rzesze
uchodĄców rwandyjskich.
LIBERIA
(UNMIL) Pierwsza wojna domowa w Liberii trwała
z przerwami od 1989 do 1997 roku i pochłonęła 150 tysięcy
istnień ludzkich. Konflikt między siłami rządowymi
a opozycją (Narodowy Patriotyczny Front Liberii) wybuchł
ponownie 8 lipca 2003 roku. W wyniku zaangażowania
międzynarodowego 18 sierpnia 2003 r. strony konfliktu
podpisały porozumienie pokojowe w Accra.
RWANDA
(UNAMIR)* W 1994 roku w Rwandzie w walkach na tle
etnicznym pomiędzy plemionami Tutsi i Hutu zginęło około
800 tysięcy ludzi. Zajścia rozpoczęły się 7 kwietnia 1994
roku, dzień po zestrzeleniu podchodzącego do lądowania
w Kigali samolotu, na pokładzie którego znajdowali się
prezydenci Rwandy i Burundi. Systematyczna masakra
mężczyzn, kobiet i dzieci trwała około 100 dni i odbywała się
na oczach społeczności międzynarodowej.
SAHARA ZACHODNIA
(MINURSO) Terytorium na północno-zachodnim
wybrzeżu Afryki graniczące z Marokiem, Mauretanią
i Algierią było do 1976 roku administrowane przez
Hiszpanię. Po ustąpieniu Hiszpanów roszczenia do
tego obszaru zgłosiło Maroko, Mauretania oraz Front
POLISARIO, co rozpoczęło jeden z najdłuższych
konfliktów w Afryce. Zawieszenie broni zostało
oficjalnie podpisane w 1991 roku. O przyszłości
terytorium ma zdecydować referendum.
SIERRA LEONE
(UNAMSIL) W marcu 1991 roku bojownicy
Rewolucyjnego Frontu Jedności (RUF) rozpoczęli
wojnę na wschodzie państwa przy granicy z Liberią
wymierzoną przeciwko ówczesnemu rządowi.
Trwający 7 lat konflikt zdewastował kraj i pozostawił
po sobie 6 000 rzeszę żołnierzy-dzieci oraz bardzo
liczną grupę wojennych kalek.
SUDAN/DARFUR
(UNMIS) Trwający przez przeszło 50 lat konflikt
w Sudanie pochłonął co najmniej 2 miliony ofiar.
Ponad 4,5 miliona osób zostało zmuszonych do
opuszczenia swoich domów. Wojna domowa
w Sudanie wybuchła już pod koniec 1955 roku.
Powodem buntu murzyńskiej ludności z południa
kraju (bunt w Torit) było niezadowolenie z powodu
politycznej i gospodarczej dominacji muzułmańskich
Arabów z północy. Na początku 2003 roku wybuchł
konflikt w położonym na zachodzie kraju Darfurze.
WYBRZEŻE KOŚCI SŁONIOWEJ
(UNOCI) Konflikt na Wybrzeżu Kości Słoniowej
rozpoczął się po śmierci prezydenta Houphouët-
Boigny 7 grudnia 1993. W kraju miało miejsce kilka
zamachów stanu i zamieszki spowodowane walką
o władze.
Arabia Saudyjska
2
41,3 mld $na zbrojenia
Dziękuję
Dziękuję
http://www.wiking.edu.pl/article.php?id=237
http://www.wos.org.pl/swiat/konflikty-w-europie.html
http://www.twojaeuropa.pl/1174/kosowo---historia-konfliktu
http://menstream.pl/wiadomosci-podroze/najwieksze-ataki-
terrorystyczne,0,673869.html