PRZEKŁADNIE ŚRUBOWE

PRZEKŁADNIE ŚRUBOWE

Przekładnie śrubowe

Przekładnie śrubowe odznaczają się tym, że ich
osie są zwichrowane w przestrzeni.

Można je podzielić na:



hiperboidalne

hiperboidalne,

 walcowe,

 stożkowe,



ślimakowe

ślimakowe.

Przekładnie śrubowe hiperboidalne

Przekładnie śrubowe hiperboidalne

walcowe

walcowe

Decydujący dla właściwości przekładni
śrubowej hiperbolicznej walcowej ma
punktowy styk zębów.

Zalety:

Zalety:

możliwość osiowego przesuwu jednego koła

względem drugiego co znacznie ułatwia montaż,

niewrażliwość na odkształcenia wałów w czasie

pracy,

możliwość nakładania na ruch obrotowy

dodatkowych niezależnych ruchów obrotowych,
wywołanych poosiowym przesuwaniem kół.

Wady:

Wady:

znaczne prędkości poślizgu, powodujące szybkie

zużywanie się zębów,

duże lokalne obciążenia cieplne wynikające z

punktowych nacisków i znacznych poślizgów,

trudności wykonawcze takich kół.

Przekładnie śrubowe stożkowe

Przekładnie śrubowe stożkowe

Śrubowa przekładnia stożkowa (

hipoidalna

hipoidalna)

stosowana jest wówczas, gdy niezbędne jest
przenoszenie ruchu obrotowego z jednego na
wiele krzyżujących się z nim wałów.

Podstawową zaletą takiej przekładni jest to, że
koła współpracujące mogą być dwustronnie
łożyskowane, a co za tym idzie mogą przenosić
dużo większe obciążenia.

Przekładnie ślimakowe

Przekładnie ślimakowe

Rozróżnia się dwa podstawowe rodzaje
przekładni ślimakowych:

 walcowe,

 globoidalne.

Walcowa przekładnia ślimakowa

Walcowa przekładnia ślimakowa

Walcowa przekładnia ślimakowa składa się ze ślimaka
(1) i ślimacznicy (2), przy czym najczęściej kołem
napędzającym jest ślimak.

Ślimak jest to koło zębate o małej liczbie zębów
śrubowych, które tworzą ciągły zwój gwintowy.

Liczba zwojów ślimaka odpowiada liczbie jego zębów.

Ślimacznica jest to koło zębate o uzębieniu wklęsłym
wzdłuż linii zęba.

Zęby ślimacznicy „obejmują” ślimak na części jego
obwodu.

Zęby ślimacznicy nacinane są pod kątem równym
kątowi pochylenia linii zęba ślimaka.

Przypór zębów przekładni ślimakowej jest liniowy, co
przyczynia się do zmniejszenia nacisków
powierzchniowych i mniejszego zużywania się zębów.

Liczba zębów ślimaka wynosi od 1 do 4, a wyjątkowo
7.

Przełożenie wyraża się stosunkiem liczby zębów lub
prędkości obrotowych.

Przełożenia przekładni ślimakowej nie można wyrazić
za pomocą stosunku średnic podziałowych ślimacznicy
i ślimaka.

Najczęściej stosowane przełożenia wahają się między
5 a 60, a wyjątkowo do 100.

Przy niewielkich kątach wzniosu linii wzniosu ślimaka
przekładnie ślimakowe mogą być samohamowne.

Teoretycznie kąt ten powinien być mniejszy od 5 przy

obciążeniach statycznych i praktycznie poniżej 2,5

przy obciążeniach dynamicznych.

Sprawność przekładni wyraża się podobnie jak
sprawność mechanizmu śrubowego, przy czym w
przypadku, gdy kołem napędzającym jest ślimak
sprawność wyznacza się z zależności:

gdzie:





–kąt tarcia oraz





-

kąt wzniosu ślimaka.

W praktyce kąt wzniosu ślimaka





wynosi od 15 do

30.

















tg

tg

Samohamowność może być traktowana jako wada lub
jako zaleta.

W przekładniach napędowych o liczbach zębów
ślimacznicy

z>1

przy doborze przełożeń zaleca się

dobór liczby zębów ślimaka i ślimacznicy tak, aby były
one liczbami niepodzielnymi.

Zapobiega się w ten sposób współpracy stale tych
samych zębów i w ten sposób zapewnia się
równomierniejsze zużywanie zębów.

Zalety:

możliwość przenoszenia dużych obciążeń ze

względu na liniowy styk zębów,

dużą cichobieżność zazębienia,
możliwość uzyskania dużych przełożeń,
możliwość przenoszenia obciążenia przy

zwichrowanych osiach.

Wady:

stosunkowo mała sprawność w porównaniu z innymi

rodzajami przekładni (duża część mocy jest tracona
na ciepło przekładni),

trudności uzyskiwania dużej dokładności

wykonania,

konieczność dokładnego montażu.

Globoidalna przekładnia ślimakowa

Globoidalna przekładnia ślimakowa

W globoidalnej przekładni ślimakowej ślimak i
ślimacznica są globoidami, przy czym ślimak
„obejmuje” ślimacznicę swoimi zwojami na
znacznej części obwodu.

Wskutek tego zwiększa się pole dolegania, a
obciążenie rozkłada się na większą liczbę
zębów.

Zalety te uwidaczniają się wówczas, gdy
elementy przekładni są bardzo dokładnie
wykonane i został przeprowadzony dokładny
montaż.

Z tego względu przekładnie te stosuje się
bardzo rzadko.