background image

 

 

PRZEKŁADNIE ŚRUBOWE

PRZEKŁADNIE ŚRUBOWE

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

Przekładnie śrubowe

Przekładnie śrubowe odznaczają się tym, że ich 
osie są zwichrowane w przestrzeni. 

Można je podzielić na:

 

hiperboidalne

hiperboidalne,

 walcowe,

 stożkowe,

 

ślimakowe

ślimakowe.

background image

 

 

Przekładnie śrubowe hiperboidalne 

Przekładnie śrubowe hiperboidalne 

walcowe

walcowe

Decydujący dla właściwości przekładni 
śrubowej hiperbolicznej walcowej ma 
punktowy styk zębów.

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

Zalety:

Zalety:

możliwość osiowego przesuwu jednego koła 

względem drugiego co znacznie ułatwia montaż,

niewrażliwość na odkształcenia wałów w czasie 

pracy,

możliwość nakładania na ruch obrotowy 

dodatkowych niezależnych ruchów obrotowych, 
wywołanych poosiowym przesuwaniem kół.

Wady:

Wady:

znaczne prędkości poślizgu, powodujące szybkie 

zużywanie się zębów,

duże lokalne obciążenia cieplne wynikające z 

punktowych nacisków i znacznych poślizgów,

trudności wykonawcze takich kół.

background image

 

 

Przekładnie śrubowe stożkowe

Przekładnie śrubowe stożkowe

Śrubowa przekładnia stożkowa (

hipoidalna

hipoidalna) 

stosowana jest wówczas, gdy niezbędne jest 
przenoszenie ruchu obrotowego z jednego na 
wiele krzyżujących się z nim wałów. 

Podstawową zaletą takiej przekładni jest to, że 
koła współpracujące mogą być dwustronnie 
łożyskowane, a co za tym idzie mogą przenosić 
dużo większe obciążenia.

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

background image

 

 

Przekładnie ślimakowe

Przekładnie ślimakowe

Rozróżnia się dwa podstawowe rodzaje 
przekładni ślimakowych: 

 walcowe, 

 globoidalne.

background image

 

 

background image

 

 

Walcowa przekładnia ślimakowa

Walcowa przekładnia ślimakowa

Walcowa przekładnia ślimakowa składa się ze ślimaka 
(1) i ślimacznicy (2), przy czym najczęściej kołem 
napędzającym jest ślimak. 

Ślimak jest to koło zębate o małej liczbie zębów 
śrubowych, które tworzą ciągły zwój gwintowy. 

Liczba zwojów ślimaka odpowiada liczbie jego zębów. 

Ślimacznica jest to koło zębate o uzębieniu wklęsłym 
wzdłuż linii zęba. 

Zęby ślimacznicy „obejmują” ślimak na części jego 
obwodu.

background image

 

 

Zęby ślimacznicy nacinane są pod kątem równym 
kątowi pochylenia linii zęba ślimaka. 

Przypór zębów przekładni ślimakowej jest liniowy, co 
przyczynia się do zmniejszenia nacisków 
powierzchniowych i mniejszego zużywania się zębów. 

Liczba zębów ślimaka wynosi od 1 do 4, a wyjątkowo 
7.

 Przełożenie wyraża się stosunkiem liczby zębów lub 
prędkości obrotowych. 

Przełożenia przekładni ślimakowej nie można wyrazić 
za pomocą stosunku średnic podziałowych ślimacznicy 
i ślimaka.

Najczęściej stosowane przełożenia wahają się między 
5 a 60, a wyjątkowo do 100.

background image

 

 

Przy niewielkich kątach wzniosu linii wzniosu ślimaka 
przekładnie ślimakowe mogą być samohamowne.

Teoretycznie kąt ten powinien być mniejszy od 5 przy 

obciążeniach statycznych i praktycznie poniżej 2,5 

przy obciążeniach dynamicznych. 

Sprawność przekładni wyraża się podobnie jak 
sprawność mechanizmu śrubowego, przy czym w 
przypadku, gdy kołem napędzającym jest ślimak 
sprawność wyznacza się z zależności:

 

gdzie: 

 

–kąt tarcia oraz 

 - 

kąt wzniosu ślimaka.

W praktyce kąt wzniosu ślimaka 

 

wynosi od 15 do 

30.

tg

tg

background image

 

 

Samohamowność może być traktowana jako wada lub 
jako zaleta. 

W przekładniach napędowych o liczbach zębów 
ślimacznicy 

z>1

   przy doborze przełożeń zaleca się 

dobór liczby zębów ślimaka i ślimacznicy tak, aby były 
one liczbami niepodzielnymi. 

Zapobiega się w ten sposób współpracy stale tych 
samych zębów i w ten sposób zapewnia się 
równomierniejsze zużywanie zębów.

background image

 

 

Zalety:

możliwość przenoszenia dużych obciążeń ze 

względu na liniowy styk zębów,

dużą cichobieżność zazębienia,
możliwość uzyskania dużych przełożeń,
możliwość przenoszenia obciążenia przy 

zwichrowanych osiach.

Wady:

stosunkowo mała sprawność w porównaniu z innymi 

rodzajami przekładni (duża część mocy jest tracona 
na ciepło przekładni),

trudności uzyskiwania dużej dokładności 

wykonania,

konieczność dokładnego montażu.

background image

 

 

Globoidalna przekładnia ślimakowa

Globoidalna przekładnia ślimakowa

W globoidalnej przekładni ślimakowej ślimak i 
ślimacznica są globoidami, przy czym ślimak 
„obejmuje” ślimacznicę swoimi zwojami na 
znacznej części obwodu. 

Wskutek tego zwiększa się pole dolegania, a 
obciążenie rozkłada się na większą liczbę 
zębów.

Zalety te uwidaczniają się wówczas, gdy 
elementy przekładni są bardzo dokładnie 
wykonane i został przeprowadzony dokładny 
montaż. 

Z tego względu przekładnie te stosuje się 
bardzo rzadko.


Document Outline