HISTORIA ZNIECZULENIA

•

1844r. – zastosowanie NO

2

– Horace Wells

•

16.X.1846r. znieczulenie eterowe – William Morton

•

1847r. – wprowadzenie chloroformu – James Simpson

•

1853r. – zastosowanie chloroformu w położnictwie – John
Snow

•

1863-68r. – powrót NO

2

do praktyki klinicznej

•

1878r. – pierwsza intubacja dotchawicza

•

1917-21r. – wprowadzenie metody znieczulenia
wziewno-dotchawiczego

•

1934r. – użycie Thiopentalu

•

1942r. – użycie kurary – Griffith i Johnson

HISTORIA ZNIECZULENIA

•

6.II.1847r. – pierwsze w Polsce znieczulenie eterowe
Kraków, prof.. Ludwik Bierkowski

•

1880r. – skonstruowanie aparatu do znieczulenia
metodą półotwartą i zastosowanie go u rodzących
(NO

2

), Poznań, prof.. Heliodor Święcicki, Warszawa, le

Brun (kilkanaście lat później)

•

11.XII.1947r. – znieczulenie ogólne z oddechem
kontrolowanym i zastosowaniem kurary, Kutno, prof..
Stanisław Pokrzywnicki

OBSZAR DZIAŁANIA ANESTEZJOLOGII

•

Sala operacyjna

1.

znoszenie bólu w czasie zabiegu operacyjnego i czuwanie nad
bezpieczeństwem chorego w czasie operacji

2.

działania paliatywne ochraniające przed stresem

3.

standaryzacja wyposażenia stanowisk anestezjologicznych

•

Przygotowanie chorego do zabiegu

poradnie konsultacyjne

•

Opieka pooperacyjna

zespoły

•

Działania interdycyplinarne

intensywna terapia
leczenie bólu przewlekłego

DEFINICJA ZNIECZULENIA

Odwracalne zniesienie czucia bólu, bądź we wszystkich

narządach i tkankach, bądź tylko w ich części, przy użyciu

metod farmakologicznych i fizycznych

RODZAJE ZNIECZULENIA

Ogólne (OUN)

Miejscowe (przewodowe)

Dożylne (TIVA)

wziewne

proste

złożone

PRZYGOTOWANIE CHOREGO

•

Badania dodatkowe

- gdy

mogą pomóc w rozpoznaniu

•

Ocena czynników ryzyka

-

skala ASA

•

premedykacja

farmakologiczne przygotowanie chorego do zabiegu operacyjnego

•

Główny cel: działanie przeciwlękowe

PRZYGOTOWANIE CHOREGO DO ZNIECZULENIA

•

Ocena przedoperacyjna

CEL: optymalne przygotowanie

choroby rodzinne
choroby układu krążenia i oddychania
ciąża
uczulenia
zakażenia (HBs, HIV )
przyjmowane leki
palenie tytoniu
alkohol

badanie fizykalne

skala Mallampati’ego
( 4-stopniowa przewidywanych trudności intubacyjnych)

SKŁADOWE ZNIECZULENIA OGÓLNEGO

•

utrata świadomości = sen (hypnosis)

•

Zniesienie bólu (analgesio)

•

Zniesienie odruchów (areflexio)

oraz

•

Zwiotczenie mięśni poprzecznie prążkowanych
( relaxatio musculorum)

ETAPY ZNIECZULENIA OGÓLNEGO

•

Wprowadzenie do znieczulenia (indukcja znieczulenia)

wziewna
dożylna
mieszana, domięśniowa

•

Podtrzymywanie znieczulenia

•

Wyprowadzenie ze znieczulenia ( budzenie chorego)

INTUBACJA DOTCHAWICZA

wskazania

•

Zapewnienie drożności dróg oddechowych

•

„nietypowe” ułożenie chorego

•

Operacje na głowie i szyi

•

Operacje ze wskazań nagłych

•

Operacje w klatce piersiowej, rozległe zabiegi w jamie
brzusznej – konieczność stosowania środków
zwiotczających

•

Operacje u choeych z niewydolnością oddechową

DOŻYLNE ŚRODKI ANESTETYCZNE

TIVA

Indukcja znieczulenia

Podtrzymanie znieczulenia

PODZIAŁ ANESTETYKÓW DOŻYLNYCH

•

BARBITURANY

- pochodne siarkowe – thiopental

- pochodne tlenowe – brietal (metoheksital

)

•

SRODKI NIEBARBITUROWE

- związki imidazolowe - etomidat
- alkilowe związki fenolowe – propofol (diprivan)
- pochodne fenocyklidyny – ketamina (ketalar)
- benodwuazepiny: midazolam (dormicum)

BARBITURANY

PRZECIWWSKAZANIA

•

bezwzględne

- upośledzona drożność dróg oddechowych
- porfiria

•

względne

- hipowolemia
- choroby układu krążenia
- stany odbiałczenia (choroby wątroby, nerek)
- stany zmniejszonego metabolizmu ( obrzęk śluzowaty )
- choroby mięśni (miastenia, dystrofia mięśniowa)
- dychawica oskrzelowa
-znieczulenie w warunkach ambulatoryjnych ( kumulacja, brak
działania p/bólowego)

ETOMIDAT

•

Działania uboczne

- zahamowanie syntezy kortyzolu
- ból przy wstrzyknięciu
- zjawisko pobudzenia w około 40% (u 10% kaszel, czkawka)
- nudności, wymioty w około 30% przypadków
- zakrzepica żylna

PROPOFOL

•

Działania niepożądane

- depresja układu krążenia
- ból przy wstrzyknięciu
- depresja układu oddechowego

MIDAZOLAM

- okres półtrwania 2-4 godz. (diazepam 20 godz.)
- metabolity nie są aktywne
- powoduje:

sen, niepamięć, uspokojenie, zniesienie uczucia lęku, spadek
napięcia mięśniowego)

- dobra stabilizacja układu krążenia

KETAMINA

wywołuje anestezję zdysocjowaną

wybiórcze

hamowanie

jednych struktur CUN jak:

ukł. wzgórzowo-korowy
płaty czołowe utrata świadomości

pobudzanie

innych jak:

pola wzrokowe, słuchowe, ukł. Limbiczny
ukł. pozapiramidowy katalepsja, ruchy gałek ocznych, nieprzyjemne

sny

- wykazuje działanie p/bólowe
- rozluźnia mięśniówkę oskrzeli
- wywołuje zwyżki ciśnienia i tachykardię
- zwiększa wydzielanie gruczołów ślinowych
- zwiększa ciśnienie śródczaszkowe