CHORY PRZEWLEKLE
CHORY PRZEWLEKLE – to określenie stanu
chorego z chorobą przewlekłą, u którego w
różnym okresie i przedziale czasu występują
objawy, w konsekwencji których mogą powstać
nieodwracalne zmiany w budowie i
funkcjonowaniu narządów i układów co
uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie
organizmu
Mogą występować okresy;
A/ remisji – jest to okres, w którym choroba została
opanowana, a objawy nie są wyraźnie uchwytne,
B/ zaostrzeń – występuje, gdy choroba uczynnia się i
powoduje powrót objawów,
U chorego przewlekle proces leczenia jest długi,
potrzeba dużo czasu, aby objawy i dolegliwości ustąpiły,
najczęściej jednak nie można cofnąć skutków choroby.
RODZAJE CHORÓB PRZEWLEKŁYCH
;
· CHOROBA PRZEWLEKŁA O POMYŚLNYM
ROKOWANIU /chorobę można wyleczyć- np.; gruźlica/
· CHOROBA PRZEWLEKŁA, KTÓREJ NIE MOŻNA
WYLECZYĆ TRWALE, ALE CHOREGO MOŻEMY UTRZYMAĆ
W DOBRYM STANIE OGÓLNYM PRZEZ DŁUGI CZAS /
cukrzyca/
· CHOROBA PRZEWKEKLA, W KTÓREJ STAN
CHOREGO STALE POGARSZA SIĘ I NAJCZĘŚCIEJ KOŃCZY
SIĘ ZEJŚCIEM ŚMIERTELNYM / marskość wątroby/
CHOROBA OSTRA
– POWODUJE WYSTĄPIENIE
OBJAWÓW W CIĄGU KRÓTKIEGO CZASU.
Objawy i dysfunkcje trwają krótko i kończą się
całkowitym powrotem do zdrowia, albo przejściem w
chorobę przewlekłą lub szybkim zgonem.
CHOROBA PRZEWLEKŁA
- jako powikłanie, mogą
dołączyć się objawy choroby ostrej.
CHORY O NIEPOMYŚLNYM ROKOWANIU;
Jest to chory, u którego przewiduje się niepomyślny
przebieg procesu chorobowego i brak szans powrotu do
zdrowia.
Proces chorobowy ma charakter postępujący i pomimo
leczenia nie można go powstrzymać.
Ostry przebieg ;
-
gwałtowne nasilenie
występujących objawów
wywołanych intensywnością
procesu chorobowego
-występuje bezpośrednie
zagrożenie życia- pacjent
wymaga często stałej
obserwacji i specjalistycznej
opieki na OIOM,
- stan pacjenta może ulec
gwałtownemu pogorszeniu
do wystąpienia nagłej
śmierci,
Przewlekły;
- przebieg łagodny,
- mogą występować okresy
remisji i zaostrzeń,
- pacjent wymaga opieki
profesjonalnej w szpitalu,
domu opieki społecznej lub
osób bliskich
- stan chorego stopniowo
pogarsza się aż do
wystąpienia śmierci
,
CZAS TRWANIA od kilku godzin, dni, tygodni do kilku lat.
Zależy on od intensywności rozwoju procesu chorobowego i
stopnia dysfunkcji podstawowych układów życiowych.
PROBLEMY PACJENTA O NIEPOMYSLNYM ROKOWANIU;
· Postępujące osłabienie i wyczerpanie sił fizycznych i
psychicznych,
· Ból, cierpienie,
· Niepokój, lęk, obawa przed przyszłością,
· Stany zniechęcenia, apatii, depresji,
· Konieczność stałego leczenia,
· Utrudnienie lub uniemożliwienie zaspakajania w naturalny
sposób potrzeb biologicznych / odżywianie, oddychanie,
wydalanie/,
· Postępujące ograniczenie aktywności i samodzielności
pacjenta,
· Uzależnienie od otoczenia,
POSTĘPOWANIE Z CHORYM O NIEPOMYŚLNYM
ROKOWANIU;
· Pomoc w utrzymaniu dobrego samopoczucia
fizycznego i psychicznego,
· Łagodzenie skutków choroby,
· Zapobieganie powikłaniom /odleżyny, zaniki
mięśniowe/,pomoc w uzyskaniu samodzielności i
podjęciu aktywnego życia,
· Spokojna śmierć,
CHORY UMIERAJĄCY;
ŚMIERĆ- jest to fakt mający miejsce w przyrodzie jako
kres życia i funkcjonowania organizmu.
Śmierć człowieka
Nazywana zejściem śmiertelnym, zgonem – oznacza
ustanie zasadniczych dla życia procesów fizjologicznych,
Śmierć kliniczna,
Śmierć biologiczna,
UMIERANIE jest to proces rozciągnięty w czasie,
ŚMIERĆ kończy umieranie lub może wystąpić;
SMIERĆ NAGŁA bez umierania /NZK, wypadek/,
ŚMIERĆ NIE ZWIĄZANA Z UMIERANIEM występuje w
wyniku trwającego przez długi okres czasu utajonego
procesu chorobowego, nie znanego, nie uświadomionego
przez jednostkę,
UMIERANIE jest to trwająca w czasie świadomość zbliżającej
się śmierci
· Łączy się z istnieniem jakiejś choroby,
· Rozpoczyna się wtedy, gdy choroba zostaje rozpoznana
jako nieuleczalna środkami dostępnymi w medycynie a
rokowanie oznacza śmierć chorego w określonym czasie,
· Może obejmować ostatnie godziny, dni, tygodnie życia
chorego,
ŚWIADOMOŚĆ UMIERANIA dla chorego to przygotowanie do
rozstania z życiem i odejścia w bólu i cierpieniach,
Dla pracowników Sł. Zdrowia – jak pomóc pacjentowi, gdy
choroby wyleczyć nie można.
Problemy chorego dotyczące sfery psychicznej i fizycznej
to niepewność, osamotnienie, izolacja, lęk, cierpienie fizyczne
Niepewność związana najczęściej z brakiem informacji na
temat stanu zdrowia i rokowania.
W praktyce szpitalnej występują dwa stanowiska;
· Pacjent nie powinien znać prawdy o swoim stanie,
· Pacjent ma prawo do pełnej informacji o swoim stanie
zdrowia,
FAZY UMIERANIA wg psychiatry Elisabeth Kubler- Ross,
Etapy, przez które przechodzi chory zanim zaakceptuje fakt
bliskiej śmierci;
1. ZAPRZECZENIE I IZOLACJA – chory nie dopuszcza do
świadomości myśli o ciężkości choroby i rokowania,
Zaprzecza prawdzie o kresie życia, aby uniknąć
niebezpieczeństwa potwierdzenia tej prawdy, unika kontaktów
z ludźmi.
Nie można pozostawić chorego samego sobie
2. GNIEW I ROZDRAŻNIENIE – pytanie; dlaczego właśnie ja ?
Występuje agresja skierowana do ludzi z otoczenia,
Nie reagować impulsywnie na gniew, bo to wzmaga jego
napięcie,
Gniew jest sygnałem, że pacjent potrzebuje pomocy i należy
poświęcić mu więcej uwagi,
3. POGODZENIE SIĘ - -spokojne oczekiwanie na
zbliżającą się śmierć. Etapu pogodzenia nie należy
uważać za szczęśliwy. Jest on pozbawiony uczuć,
Chory jest wyczerpany, bardzo słaby, odczuwa
potrzebę snu i wypoczynku,
Krąg zainteresowań zmniejsza się, chory gestem
prosi by siedzieć przy nim,
Kontakty odbywają się bez słów,
4. NEGOCJACJE Z LOSEM, TARGOWANIE SIĘ – pacjent
próbuje zawrzeć pewnego rodzaju układ z otoczeniem lub z
Bogiem w zamian za przedłużenie życia i odroczenie śmierci,
· Etap ten przebiega w tajemnicy przed otoczeniem,
· Chory jest cichy, zamknięty w sobie, osamotniony w
swoim nieszczęściu,
· W tym etapie nasze słowa nie docierają, ale trzeba
przy chorym być,
5. DEPRESJA – związana jest z poczuciem straty, żalu jaki
przeżywa chory, aby przygotować się do rozstania z życiem,
· Należy umożliwić choremu wypowiedzenie się, wyrazić
żal, wówczas łatwiej będzie pogodzić się z rzeczywistością,
· Chory nie oczekuje wyjaśnień, chce by życzliwie go
wysłuchać,
6. POGODZENIE SIĘ - -spokojne oczekiwanie na
zbliżającą się śmierć. Etapu pogodzenia nie należy
uważać za szczęśliwy. Jest on pozbawiony uczuć,
· Chory jest wyczerpany, bardzo słaby, odczuwa
potrzebę snu i wypoczynku,
· Krąg zainteresowań zmniejsza się, chory gestem
prosi by siedzieć przy nim,
· Kontakty odbywają się bez słów,
POSTĘPOWANIE Z CHORYM UMIERAJĄCYM
1. Higiena osobista, higiena jamy ustnej, oczu( gdy
chory nie mruga powiekami),
2. odżywianie – zgodnie z życzeniami chorego, posiłki
przynoszone z domu. Często podawać napoje. Zwilżać
wargi( należy zainteresować członków rodziny),
3. Ścielić łóżko i często poprawiać pościel,
zabezpieczyć chorego w łóżku przed wypadnięciem,
4. Leki podawać zgodnie ze zleceniami lekarskimi:
dostateczna ilość leków p/ bólowych,
5. Obserwacja chorego;
Tachykardia, bradykardia, słabe niemiarowe tętno,
Spadek RR,
Duszność, ewentualnie oddech Cheyne- Stokesa,
płytkie krótkie oddechy,
Wzrost temperatury ciała a następnie spadek,
Zimne poty,
Bladość, ewentualnie sinica skóry,
przebarwienia( plamy na skórze),
Niepokój, senność,
Agonia,
OBJAWY ŚMIERCI;
· Chory jest nieprzytomny, nie oddycha, nie ma tętna
a źrenice są szerokie i nie reagują na światło,
· Nie ma akcji serca, w badaniu EKG linia zerowa
· Plamy opadowe- przebarwienia ciemnoczerwone do
sinych w nisko położonych częściach ciała,
· stężenie śmiertelne zaczyna się około 1 godziny po
śmierci i trwa do 3 dni( zależnie od temperatury
otoczenia)
POSTĘPOWANIE PO ŚMIERCI CHOREGO;
· czas śmierci określić z dokładnością do 1 minuty,
· wezwać lekarza, zawiadomić rodzinę,
· rodzinę wyprowadzić do innego pomieszczenia,
chyba, że zamierza pozostać przy zaopatrzeniu zwłok,
OPATRZENIE ZMARŁEGO;
· założyć fartuch ochronny, rękawiczki,
· ze zmarłym obchodzić się delikatnie, ułożyć
płasko, ramiona przyłożyć do tułowia,
· usunąć poduszkę i kołdrę,
· usunąć urządzenia( rurki, cewniki, kaniule),
· zamknąć oczy, położyć wilgotne gaziki,
· szczękę umocować za pomocą bandaża,
· przykryć czystym prześcieradłem,
· usunąć ozdoby, przedmioty wartościowe,
· umieścić kartę identyfikacyjną – nazwisko, data i
godzina zgonu, oddział,
· wezwać rodzinę by pozostała chwilę przy zmarłym
( jeżeli jest takie życzenia)
RUCH HOSPICJÓW
Działalność nowoczesnych hospicjów rozwinęła się w
latach sześćdziesiątych naszego stulecia.
W związku z działalnością Irlandzkich sióstr miłosierdzia,
które już od połowy XIX wieku prowadziły hospicja,
Dzięki działalności i po0szukianiom naukowym hospicja
stały się ośrodkami badań i nauczania w zakresie
zwalczania bólu oraz łagodzenia objawów
nieuleczalnych chorób.
Celem jest opanowanie sposobów łagodzenia objawów
chorobowych , aby umożliwić godne życie osobie
nieuleczalnie chorej oraz stopniowe przygotowanie się
rodziny na nieuchronny koniec
OPIEKA TERMINALNA
To działania całego zespołu medycznego, świadczone
na rzecz pacjenta w takim stanie zdrowia, w którym
leczeniem nie można uzyskać już istotnego wpływu
nie tylko na przebieg choroby, ale i na przedłużenie
życia.
Opieka terminalna to towarzyszenie, czuwanie, bycie
z człowiekiem nieuleczalnie chorym lub umierającym.
Na opiekę terminalną składają się;
· oddziaływanie psychoterapeutyczne na
pacjenta i rodzinę,
· stworzenie właściwych warunków do przeżycia
ostatniej fazy życia,
· umiejętność wykonania zabiegów
pielęgnacyjnych,
Do sprawowania opieki terminalnej nie jest potrzebna
żadna złożona aparatura ani narzędzia, ale gotowość
niesienia pomocy i szacunku dla drugiego człowieka.
Opieka nad człowiekiem umierającym nie może pomijać
rodziny.
Są to osoby z reguły najbardziej zaangażowane w
sytuację chorego, jego cierpienie.
Dlatego przygotowanie do godnej śmierci pacjenta
powinno łączyć się także z przygotowaniem rodziny na
śmierć najbliższej osoby.