Cele i zasady rehabilitacji

układu oddechowego

●

Poprawa mechaniki oddychania

●

Utrzymanie prawidłowej wentylacji płuc, zwiększenie ruchomości klatki

piersiowej i przepony, zwiększanie siły mięśni oddechowych, pobudzenie

do efektywnego kaszlu.

●

Zapobieganie powikłaniom i następstwom chorób układu oddechowego

●

Zapobieganie obniżeniu ogólnej sprawności i wydolności

●

Wykorzystanie rezerw oddechowych w razie nieodwracajacych zmian

●

Ćwiczenia oddechowe - perfuzja bardziej jednolita (regionalizacja

wentylacji górne części płuc są lepiej rozszerzane, dolne lepiej

wentylowane i większa perfuzja), opór naczyń płucnych maleje, wrasta

płucny przepływ krwi, wzrasta ciśnienie płucne.

●

Trening fizyczny – zwiększa się pojemność życiowa płuc, maksymalna
wentylacja płuc, zmniejsza się praca oddechowa przypadajaca na litr
powietrza przepływajacego przez płuca, częstość oddechów podczas
submaksymalnych wysiłków mniejsza, głębokość większa, większa
pojemność dyfuzyjna płuc

Terapia oddechowa TO

●

TO przedoperacyjna.

●

TO profilaktyczna.

●

TO terapeutyczna.

●

Wspieranie wdechu :cel: usunięcie niedodmy, zapalenia płuc,

uruchomienie klatki piersiowej, poprawa sił witalnych, rozluźnienie

wydzieliny.

●

Wspomaganie wydechu :zapalenia płuc, uruchomienie klatki piersiowej,

poprawa sił witalnych, rozluźnienie wydzieliny.

●

TO i ruch: unoszenie i opadanie żeber;

●

Pozycja półksiężyc.

●

Pozycja skrętno – rozciągajaca

●

Pozycja leżąca z wałkami.

●

Pozycja zwisająca tyłem.

●

Pozycje rozciągające: ryba, kobra, zjeżdżalnia przodem i tyłem, ptak.

Terapia oddechowa TO

●

TO

●

Ruchomość klatki piersiowej i postawa wyprostowana

●

Wykonywać dynamiczne ruchy kończyn górnych i pasa barkowego w

pozycji stojącej i siedzącej, tak aby odcinek piersiowy kręgosłupa jak

najbardziej rozciągnąć, zginanie na boki i skręty. Ruchy w rytmie

oddychania.

●

Ręce unieść w bok. Przy wdechu wyginać się do tyłu, przy wydechu

utrzymać pw.

●

Jedną rękę przy wdechu wyciągnąć w kierunku sufitu, drugą w kierunku

podłogi, przy wydechu napięcie obniżyć.

●

Wyciągniętymi rękami wykonywać powoli i dokladnie ruchy wiatrakowe,

przodem do góry, opuścić tyłem. Wodzić wzrokiem za ruchem rąk.

●

Ruchy tułowiem i ramionami można wykonywać używając wstążki

terapeutycznej albo chusty.

●

PNF: przekątna ramion jedno lub dwustronna, przekątna łopatkowo –

miedniczna w pozycji bocznej, rozciąganie okolicy mostka po wydechu.

●

Zwiększyć aktywność w życiu codziennym, często wyciągać się i

przcięgać, utrzymać pozycję wyprostowaną

●

Optymalne ćwiczenia o charakterze wytrzymałościowym

●

Zwiększenie odporności: polewanie wodą wg Kneippa, brodzenie w

wodzie, natryski naprzemienne, masaż szczotką całego ciała, sauna.

Terapia oddechowa TO

●

Wspomaganie wdechu:

●

Wciągnąć powietrze nosem do oporu

●

Głęboki wdech przy wyobrażeniu sobie przyjemnego zapachu.

●

Wdech przez nos (ziewanie) przy zamkniętych ustach – rozszerzenie

oskrzeli.

●

Głęboki wdech przy jednoczesnym odczuwaniu oddechu ręką położoną na

klatce piersiowej lub na bruchu.

●

TO- fałd skóry.

●

Powolny i pełny wydech, a następnie odczekanie doprowadzi do

głębokiego oddechu. Dodatkowy zabieg – oklepanie.

●

Wspomaganie wydechu

●

Wydychanym powietrzem próbować pisać liczby , nazwy, figury.

●

Dmuchaniem doprowadzić do długiego łopotania chusteczki.

●

Dźwięczny wydech: ach, och.

●

Hamulec wargowy

Terapia oddechowa TO

●

Pozycje ułatwiające oddech – cel ułatwienie oddechu przy duszności:

●

Uniesiona łopatka ułatwia wznoszenie się żeber przy oddechaniu.

●

Kość ramienna i łopatka w ustabilizowanej pozycji umożliwia wzniesienie

żeber przez mm piersiowy mniejszy i większy oraz zębaty przedni.

●

Zgięty do przodu tułów ułatwia opadanie przepony przy wdechu przez

swobodne opadnięcie brzucha (siła ciężkości).

●

Przykłady: siad kuczny, stanie z opartymi rękami i łokciami, pozycja siedząca

przed stołem z podparciem na łokciach, pozycja boczna leżąc, tułów

wzniesiony, podparcie z przodu jedną ręką , siedzenie piętowo – łokciowe z

odwiedzionymi kolanami.

●

Techniki chwytów na klatce piersiowej – cel: normalne napięcie skóry tkanki

łącznej, mm:

●

Głaskanie i drążenie jednym palcem w przestrzeni międzyżebrowej

●

Masowanie dodatkowo sąsiednich obszarów, np karku, barku, brzucha,

pleców.

●

Bierna pomc przy wydechu – cel ułatwiony i przedłużony wydech,

rozluźnionie i trasnsport wydzieliny

●

Złożyć rękę na ręce i położyć na mostku, kierunek ucisku w dół ku grzbietowi

●

Ręce na boku na żebrach OP ok. 5-7 żebra, kierunek ucisku w dół dośrodkowo

Terapia oddechowa TO

●

Rozluźnienie wydzieliny i jeje transport – cel rozluźniona wydzielina

oddzielona od ścianek oskrzeli

●

Wibracje klatki piersiowej:

●

Manualne : oklepywanie, opukiwanie.

●

Przy użyciu aparatury: aparat vibrax, stół wibracyjny, flutter w pozycji

leżącej półksiężyc, rozciągnięto - skręconej.

●

Głębokie wdychanie i wolne wydychanie. Dźwięczny wydech: powtarzające

się głoski syczące (sz, sz, sz) lub głoski wybuchowe (ppp, ttt, kkk), (mmm).

Zabiegi pogłębiające oddech np fałd skóry na

klatce piersiowej

●

Drenaż autogenny: powolny wdech przez nos. Zwiększać stopniono

głębokość wdechu. Oddech krótko zatrzymać Wydech bez wysiłku,

dopiero przy końcu fazy wydechu użyć mm wspomagających oddychanie.

Przy przedczesnym zapadaniu się oskrzeli wydychać z lekko zamkniętymi

ustami lub przesłonić otwartą dłonią. To ćwiczenie powtórzyć kilka razy,

powstrzymywać kaszel.Wydzielinę delikatnie odchrząknąć.

●

Huffing

●

Zabiegi dodatkowe: inhalacji, smarowanie maścią Transpulmin, ciepłe

napoje, ciepłe i wilgotne zawijanie, GR, gorące okłady klatki piersiowej,

utrzymanie aktywności ruchowej w ramach dopuszczalnych obciążeń.

Terapia oddechowa TO

●

Techniki kaszlu – cel; oczyszczenie z wydzielin, ułatwione oddychanie.

●

Powstrzymywać odruchu kaszlu: przy kaszlu suchym krótku wstrzymać

oddech, powodi oddychać, oddychać płytko, oddychać przez nos.

Koncentrowanie się na cwiczeniach, cieply napój.

●

Delikatne usuwanie wydzieliny: przed kaszlem lekki wydech, chrząknięcie,

pokasływanie zamast kaszlu, leśli to możliwe kaszleć z zmkniętymi ustami.

Drenażvvautogenny zamiast ciągłego kaszlu.

●

Huffing Technika kaszlu bez zamykania krtani. Niepełny wdech przez nos

(około 70% wydolności). Wydech 4-5 szybkimi krótkimi wydechami. Nie

powtarzać wiele razy ze względu na dużą uciążliwość.

●

Pozycje drenażowe – cel uwolnienie wydzielin dzięki sile ciążenia,

ułatwienie oddychania. Efektywne z wibracjami i głębokimi

oddechami.

●

Oddychanie przeponowe

●

Postrzeganie oddychania, ciała, wyobrażenia plastyczne np z każdym

wdechem wpływa światło

●

Zabiegi dodtkowe: ćwiczenia odprężania się, równowagi.

Terapia oddechowa TO

●

Aparaty pomocnicze przy oddychaniu

●

IPPB (intermittent positive pressure breathing) cel dostarczenie tlenu –

gospodarka kwasowo – zasadowa, otwarcie niedodmy, uwolnienie

wydzieliny, ograniczenie oddychania. Wskazania: długotrwałe sztuczne

oddychanie, POCHP, pooperacyjne stany, profilaktyka komplikacji płucnych

●

IPUP (intrapulmonale perfusion) inhalacja strumieniowa: łączenie inhalzacji

z wibracjami w drogach oddechowych cel uwolnienie wydzieliny

●

Maska PEEP (possitive endexpiratory pressure)

●

Trener oddechu – urządzenie do trenowania oddechu np Trifo, Mediflo.

Powodlny wdech – pajcent powinien jak najdłużej utrzymać piłeczki w

górze, przerwa po pełnym wydechu. Co 1 godzinę 10-20 oddechów.

●

Urządzenie ćwiczące pojemność oddechu np. Coach, Voldyne . Wskaźnik

ilości wciągniętego powietrza. Co 1 godzinę 6-8 oddechów.

●

Zabiegi dodatkowe: wiatraczki, bańki mydlane, instrumenty dęte.

●

Flutter (VPR 1) wydech przez gwizdek z ciężką kulką metalową

●

Rura szczytowa (powiększacz przestrzeni martwej) cel: uruchomienie klatki

piersiowej, poprawa sił witalnych, rozluźnienie wydzieliny np zapalenie

płuc. Klamra na noc. Oddychanie przez rurę z tworzywa sztucznego -

>pC02- głowny bodziec do wznożonego oddychania. Co godzinę, nie więcej

niż 24 oddechy na minutę. Przeciwskazanie: gdy >24/min, duża

niewydolność derca, astma, rozedma z sinicą i dusznościami

Ćwiczenia oddechowe

●

1) lecznicze w przewleklych chorobach układu nerwowego- usprawnianie

chorego, kompensacja istniejących zaburzeń

●

2) zapobiegawcze – u unieruchomionych po zabiegach, urazach, udarach

●

3) rozluźniająco-uspokajające – w trakcie wszelkich ćwiczeń leczniczych
Przeciwskazania do wykonywania ćwiczeń oddechowych:
niewydolnośćoddechowa, krwotok płucny..

●

1)bierne-bierne - ruchy kończyn górnych

●

2) czynno-bierne – oddech czynnie przy biernym ruchach kończyn górnych i
dolnych

●

3) wspomagane- czynnymi ruchami kończyn górnych i dolnych

●

4) wolne- czynne wykonywanie prawidłowych oddechów w dogodnych
pozacjach

●

5) z oporem w czasie wdechu, wydechu lub podczas obu faz. Opór mogą
stwarzac pozycja ułożeniowa (leżenie tyłem utrudniona faza wdechu, w staniu
wydechu), stabilizacja części klatki piersiowej, środowisko (woda), reka
fizjoterapeuty, przybory (woreczki z piaskiem), ruchy kończyn, zmniejszenie
drogi oddechowej np wydech przez rurkę.

●

Ćwiczenia oddechowe

●

Oddychanie torem przeponowym; umiejętność obniżania przepony

podczas wdechu (uwypuklania brzucha) oraz unoszenia podczas

wydechu (zapadanie brzucha) pod kotrolą wzrokową, rąk chorego,

fizykoterapeuty, przedmiotów ułożonych na nadbrzuszu.

●

Oddychanie torem brzusznym: wdech przez nos, wydech przez usta,

stosunek fazy wdechu do wydechu 2/3, ruchy wahadłowe ramion

kilkakrotnie w ciągu dnia 3-5 min. 1) głębokie wdechy i wydechy 2)

oddychanie wspomagane ruchami ramion wdech- rotacja

zewnętrzna KG 3) wspomaganie wydechu przez wzmocnienie tłoczni

brzusznej uciskiem na powłoki brzucha 4) odkrztuszanie

poprzedzone oklepywaniem 5) wdech z oporem (przez dmuchanie na

zawieszone lekkie przedmioty, przedmuchiwanie płynu w naczyniach

połączonych, nadmuchiwanie gumowych przedmiotów)

Ćwiczenia oddechowe



Ćwiczenia w pozycjach ułożeniowych. W pozycji leżącej utrudniony jest

wdech, ułatwiony wydech, im wyższa pozycja tym łatwiejszy jest wdech,

trudniejszy wydech. Ułożenie w pozycji Trendelenburga znacznie

utrudnia wdech, ułatwia wydech.Pozycja na boku powoduje ograniczenie

ruchomości częsci klatki piersiowej bliżej podłoża, a zwiększenie

ruchomości drugiej połowy. Jednocześnie czesć przepony od strony

podłoża pracuje szczególnie wydajnie, pokonuje opór trzewi, kompensuje

brak żebrowego ruchu oddechowego.



Należy rozpoczynać od wydechu. Stosunek czasu wdechu wykonywanego

nosem do wydechu przez usta 1:2, 1:3. Maksymalne wydłużenie wydechu

aż do uczucia braku powietrza. Podczas wdechu brzuch się unosi, w

czasie wydechu zapada. Przed ustami chorego kawałek ligniny - [pdczas

wydechu ma się jak najdłużej poruszać.



Liczba powtórzeń ćwiczeń oddechowych 3-4 w serii.



TM SB Z SK Z na brzuchu woreczek 1-2kg. Wdech nosem – wypchnięcie

brzucha do górym wydech udstami – brzuch opada.



PBM, lewa kończyna górna ułozona za głową. Na lewym boku opór
powodowany woreczkim lub ręką terapeuty. Wdech nodem, wydech
ustami.



PBM pod żebrami wałek, uniesienie lewej KG w górę – wdech,
opuszczanie KG wydech



Siad na krześle : uniesienie ramion przodem w górę wdech, wydech przy
opuszczanych ramionach.

Ćwiczenia ogólnokondycyjne

●

Określenie wydolnosci chorych oraz dopuszczalnych obciążeń-

intensywnośc wysiłku nie powinna przekraczać 20-40%

maksymalnego poboru tlenu

●

Ćwiczenie kondycyjne należy stosować jako trening interwałowy 3-
4xdziennie po 5-10 minut

●

U chorych z niewydolności oddechową nie angażować dużych grup
mm. Ćw KG łatwiejsza uzyskanie przemian beztlenowych i większej
ekonomii pracy.

●

Poprawiają wydolności i jakość życia chorych na przewl. ch. układu
oddech przez koordynacją ruchów.

●

Ćwiczenia zwiększające siłę mm oddechowym do poprawy wentylacji
pęcherzykowej.

●

Ćwiczenia na ruchomej bieżni, cykloergometrze, spacery, marszobiegi

●

Wysiłek interwałowy wytrzymałościowy

Ćwiczenia oddechowe –

zaporowa postać zaburzeń

oddychania

●

Najczęstsze oczyszczanie oskrzeli z zalegajacej wydzieliny: drenaż ułożeniowy,

oklepywanie klatki piersiowej, masaż wibracyjny ćwiczenia oddechowe

●

Ćwiczenia oddechowe torem przeponowym

●

Ćwiczenia skutecznego kaszlu- nieskuteczny kaszel jest szkodliwy- wzrasta

ciśnienie wewnątrz klatki piersiowej , ucisk drobnych oskrzeli, naczyń i zamknięcie

ich światła, niedotlenienie krwi, wzrasta ciśnienie w prawej komorze serca, zastój

żylny – rozedma, serca płucne. Ćwiczenia skutecznego kaszlu- w jak najkrótszym

czasie usunięcie zalegającej wydzieliny, w czasie najszybszego wydechu jako seria

3-4 bezpośrednio po sobie następujących kaszlnięć. Poprzedzone ćwiczenia

dechowe symulujące warunki kaszlu - wykonywanie przerywanego wydechu lub

wydechu z wymawianiem gardłowej głoski. Inne metody pobudzajace do

skutecznego kaszlu: inhalacje, oklepywanie klatki piersiowej, pozycje drenażowe.

●

Ćw kG, skręty, skrętoskłony tułowia, rytmicznie w spokojnym tempie

●

Rozgrzewka i cześć końcowa ćwiczeń powinny zawierać ćwiczenia rozciągające
mieśnie tułowia, umiarkowany wysiłek, wzmacnianie mm brzucha, rozluźniajace,
korygujące postawę ciała,< nap mm: pozacje ułożeniowe, masaż, sprężynowanie,
ćw z nieelastyczną opaską

●

Pływanie, marszobiegi, biegi.

Fizykoterapia w chorobach

układu oddechowego

●

Inhalacje (aerozoloterapia) metody naturalne: oddychanie aerozolem

morskim, oddychanie w mikroklimacie wyrobisk solnych lub sztolni

●

Światłolecznictwo naświetlania promieniami nadfioletowymi i
podczerwonymi (filtr niebieski i czerwony)- <nap.mm,>przekrwienie, PB:
nieżyt oskrzeli, astma oskrzelowa, rozedma płuc, wysiękowa zap opłucnej,
strzenia oskrzeli

●

Elektroterapia: diatermia krótkofalowa, galwanizacja, jonoforeza, prądy
diadynamiczne: PB, PZ,>przekrwienie, < skurcz oskrzeli: przewlekły nieżyt
oskrzeli, astma oskrzelowa, rozstrzenie oskrzeli

●

Ultradźwięki: < nap mm, przekrwienie, PZ, PB: astma oskrzelowa, nieżyt
oskrzel

●

Masaż leczniczy klasyczny, segmentarny, łącznotkankowy, oklepywanie,
wibracja, wstrząsanie: < nap mm, ułatwia odkrztuszanie, uelastycznia
tkanki; zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa, nieżyt oskrzeli

●

Oklepywanie, sprężynowanie (uciśnięcie odpowiedniej części klatki
piersiowej w czasie wydechu i nagle zwolnienie ucisku podczas wdechu)

Inhalcje (aerozoloterapia)

●

Terapia aerozolowa- rozpylanie medykamentów i wód zdrojowych

oraz wprowadzenie ich do dróg oddechowych za pomocą wdechu.

Cel: uwowlnienie wydzielin,

spasmoliza, nawilgocenie i ustąpienie obrzęku błony śluzowej.

Wymagana wielkość kropelek do osiągnięcia drożności dróg

oddechowych:

●

12 um: gardło, usta, nos

●

6-12 um: duże oskrzela

●

3-4 um: średnie i małe oskrzela

●

1-3 um: najmniejsze oskrzela do pęcherzyków płucnych

●

Spray (wielkość kropelek 10-40um)

●

Aerozole (wielkość kropelek 0,5-5 um) Urządzenia dyszowe,

utradźwiękowe, elektryczne, dozujące (aerozol z gazem

napędowym), wibracyjne, utradźwiękowo – cośnieniowo –

wibracyjne.

●

Dozowane: codziennie 10-15 min przy nermalnym oddechu przez 2-4

tygodni

Inhalcje (aerozoloterapia)

●

Podział aerozoli zależnie od wielkości częsteczek:

●

0,5-1um drobnocząsteczkowa frakcja, aerozol suchy, wydychany

●

1-5um drobnocząsteczkowa frakcja, aerozol suchy, dociera do pęcherzyków

●

5-10um średniocząsteczkowa frakcja, aerozol wilgotny, dociera do oskrzelików

●

10-20um średniocząsteczkowa frakcja, aerozol wilgotny, dociera do oskrzeli

●

20-30um średniocząsteczkowa frakcja, mokra mgła, dociera do oskrzeli

●

powyżej 30 um grubocząsteczkowa frakcja, mokra mgła, tchawica, oskrzela

główne, jama nosowa, gardłowa

●

Sprężone powietrze wytwarza cząstki 10-30um, fale ultradźwiękowe 1-8um.

●

Przeciwwskazaniem do aerozoloterapii: ostre stany zapalne układu
oddechowego, gruźlica, niewydolność oddechowa, niewydolność krążenia

●

W czasie inhalacji chory powiniem oddychać wolno i głęboko, rytm 5-6 oddechów
na minutę, w miarę zmniejszania częstości oddechów wzrasta
skuteczność inhalacji. Na szcycie wdechu 3-5 sekundowa przerwa
oddechowa

Inhalcje (aerozoloterapia)

●

Środki inhalacyjne:

●

Żródła zdrojowe: źródła solankowe, roztwór NaCl lekko hipertoniczny.

Działanie: nawilgazanie i oczyszczanie błon śluzowych w celu unikania

zagęszczenia wydzielin i wysychania błon śluzowych.

●

Sekretolityki np Mucosolvan, Bromhexin. Działanie: rozpuszczenie,

wzmożonenie transporu śluzu.

●

Bronchospazmolityki np Berorec. Działanie: ustąpienie obrzęku błony

śluzowej, oskrzeli, spazmoliza mm oskrzeli.

●

Antybiotyki.

●

Kortykosteroidy np Pulmicort. Hamujące zapalenie.

●

Uwaga na hiperwentylację.

Ćwiczenia oddechowe –

ograniczająca postać

zaburzeń oddychania

●

Pozycje ułożeniowe, drenażowe, oklepywanie klatki piersiowej, masaż

wibracyjny

●

Faza wydechu z oporem, ćwiczenie skutecznego kaszlu

●

Drenaż ułożeniowy:przeciwskazanie- urazy głowy, krwawienie mózgowe,
niewydolność krążenia, nadciśnienie . Drenowany odcinek płuca ma
znajdować się powyżej wnęki, kilkakrotnie dz przez 15-60 minut : łóżka
pionizacyjne, 30cm podkładki pod nogi łóżka, sztywny wałek pod biodra, aby
uzyskać 10-20 stopni uniesienia. Pozycje drenażone kilka xdz przez 10 – 30-
60min. Pozycja Trendelenburga gorzej znoszona przez starsze osoby lub ze
schorzeniami ukł. krążenia

POZYCJE DRENAŻOWE PŁUCA PRAWEGO

●

Płat górny segment:1) szczytowy PD:siad prosty O: między obojczykiem i łopatką

2)przedni PD:leżenie na plecach, z poduszką pod nieznacznie zgiętymi kolanami,

rotacja tułowia w lewo O: między obojczykiem i sutkiem 3)tylny PD:leżenie na

lewym boku z rotacją tułowia do przodu pod kątem 45 st,klatka piersiowa uniesiona

O:szczyt łopatki

●

Płat środkowy PD:leżenie tyłem rotacją tułowia w lewo pod kątem 45 st , z
poduszką pod prawym bokiem, uniesienie łóżka o 30 cm od strony stóp chorego
O:prawy bok na poziomie sutka

●

Płat dolny segment: 1)szczytowy PD:leżenie nabrzuchu , z poduszką pod brzuchem
nieznaczna rotacja rułowia w lewo O: środek grzbietuna wysokości dolnega kata
łopatki 2) podstawowy przedni PD:leżenie na plecach, z poduszką podzgiętymi
kolanami, nieznaczna rotacja tułwia w lewo, uniesienie łóżka o 30 cm od strony stóp
chorego O: z przodu na poziomie dolnych żeber 3) podstawowy tylny ; PD:leżenie na
brzuchu z rotacją tułowia w lewo, z poduszką pod biodrami, uniesienie łóżka o 30
cm od strony stóp chorego O: z tyłu okolica kręgosłupa 4) podstawowy boczny
PD:leżenie na lewym boku z poduszką pod miednicą, uniesienie łóżka o 30 cm od
strony stóp chorego O:z tyłu na poziomie dolnych żeber

POZYCJE DRENAŻOWE PŁUCA LEWEGO

●

Płat górny segment:1) szczytowy PD:siad prosty O: między obojczykiem i łopatką

2)przedni PD:leżenie na plecach, z poduszką pod nieznacznie zgiętymi kolanami,

rotacja tułowia w prawo O: między obojczykiem i sutkiem 3)tylny PD:leżenie na

prawym boku z rotacją tułowia do przodu pod kątem 45 st , klatka piersiowa uniesiona

O:szczyt łopatki

●

Języczek PD:leżenie tyłem z rotacją tułowia w prawo pod kątem 45 st , z poduszką pod
lewym bokiem, uniesienie łóżka o 30 cm od strony stóp chorego O:lewy bok na
poziomie sutka

●

Płat dolny segment: 1)szczytowy PD:leżenie na brzuchu , z poduszką pod brzuchem
nieznaczna rotacja rułowia w prawo O: środek grzbietuna wysokości dolnega kata
łopatki 2) podstawowy przedni PD:leżenie na plecach, z poduszką podzgiętymi
kolanami, nieznaczna rotacja tułwia w prawo, uniesienie łóżka o 30 cm od strony stóp
chorego O: z przodu na poziomie dolnych żeber 3) podstawowy tylny ; PD:leżenie na
brzuchu z rotacją tułowia w prawo, z poduszką pod biodrami, uniesienie łóżka o 30 cm
od strony stóp chorego O: z tyłu okolica kręgosłupa 4) podstawowy boczny PD: leżenie
na prawym boku z poduszką pod miednicą, uniesienie łóżka o 30 cm od strony stóp
chorego O:z tyłu na poziomie dolnych żeber

Duszność wysiłkowa

●

Podczas wysiłku fizycznego następuje nadmierna w stosunku do

obciążenia wentylacja płuc, przyspieszenie oddechów, mniejszy wzrost

objętości oddechowej, wentylacji pęcherzykowej, pojawia się hipoksja,

odruchowe zwiększanie wentylacji = chemoreceptory z zatoki szyjnej do

hiperkapni.

●

Zmęczenie mm oddechowych występuje mm gdy wentylacja płuc
przekracza 40% maksymalnej minutowej dowolnej wentylacji

●

Niedostateczne zwiększenie objętości wyrzutowej serca, znaczny wzrost
ciśnienia w tętnicy płucnej w czasie wysiłku

●

Wysiłek limitowany dusznością nie prowadzi do zakwaszania mm

Schorzenia układu

oddechowego

●

Przew. Obtur. Zap. Oskrzel -Rozedma- ćwiczenia z oporem wydechu przez zwężonoe

usta, rurkę, gwizd, przez rurkę do butelki- powoduje wzrost ciśnienia w oskrzelach i

zapobiega wydechowemu mechanizmowi wentylowemu. Przerwa oddechowa po

zakończeniu wydechu, a nie wdechu!!. Ćwiczeniewydechu wspomaga się za pomocą

nieelastycznej taśmy obejmującej klatkę piersiowąna wysokości dolnych żeber, którą

napina się w fazie oddechu.

●

Astma oskrzelowa- zapobieganie napadom duszności, postępowanie w czasie
napadu duszności-pozycja siedzące z lekkim pochyleniem do przodu, ułożenie
przedramion na stole rozluźnienie mm, spokojne oddechy zbyt forsownego
wydechu. Astma powysiłowa- rehabilitaca-stan chorego stabilny, pojemność
wydechowa pierwszosekundowa nie mniejsza niż 80% normy.15 minut przed
ćwiczeniami lek rozszerzajacy oskrzela

●

Wysiękowe zapalenie opłucnej-ułożenie chorego na zdrowym boku, nawet z pewnym
przeprostem – poduszka pod bok- kilkakrotna w ciągu dnia rotacja tułowia do
przodu i do tyłu przez 30-45 min. Po wchłonięciu wysięku z jamy opłucnej =ćw.
Oddechowe przepony lub jej połowy po stronie chorej w ułożeniu na chorym boku.
Ćw na boku zdrowym- tor żebrowy. Rozciągnięcie zrostów opłucnowych