Wychowanie w Nowym
Testamencie

Pedagogika chrześcijańska

Nowy Testament



Stanowi system wychowawczo-

formacyjny wychowania

chrześcijańskiego



Obejmuje nie tylko sferę wertykalną,

czyli religijną człowieka, ale również

inne obszary jego życia i

charakterze horyzontalnym: rozwój

poznawczo-intelektualny, etyczno-

moralny.

Jezus – wychowawcą i
nauczycielem

„Wy Mnie nazywacie

Nauczycielem i
Panem i dobrze
mówicie, bo nim
jestem”

(J 13,13)

„

Panie, do kogóż

pójdziemy? Ty
masz słowa życia
wiecznego”

(J 6,68)

Nauczanie Jezusa zawiera:



Wskazówki intelektualno-
poznawcze, Jezus – Nauczyciel,



Wskazania etyczno-moralne, Jezus –
Wychowawca,



Przykłady egzemplifikacji życiowej,
Jezus – Formator.

Pedagogia Jezusa



Daje przykład wybierania tego, co jest

prawdziwym dobrem, co pozwala trwać na

wieki, buduje i wzbogaca ludzką kulturę,



Uczy spojrzenia pełnego miłości na

rzeczywistość,



Oparta jest na sztuce korekty, w której

Chrystus wychodzi do człowieka z

postawą miłości i szacunku do jego

potencjalnej doskonałości i zbawienia

poprzez prawdę.

Pedagogia Jezusa



Korekta – pobudza do doskonałości,
wspomaga i porusza dobrą wolę,



Jezus jako nauczyciel wyraża
zrozumienie dla grzesznej natury
ludzkiej i niesie przebaczenie za
grzech, który człowiek wyznaje i za
który żałuje.



Daje pozytywne wskazania

Postawy człowieka – ucznia wobec
Jezusa:



Ew. św. Marka – BYĆ z Jezusem



Ew. św. Mateusza – SŁUCHAĆ
Jezusa



Ew. św. Łukasza – GŁOSIĆ Jezusa



Ew. św. Jana – KOCHAĆ Jezusa

Proces pedagogiczny Jezusa
dostrzegany z perspektywy
ucznia:



Uczeń zaintrygowany (uważny
widz): Ew. św. Marka



Uczeń zainteresowany (pilny
słuchacz): Ew. św. Mateusza



Uczeń powołany (zaangażowany
uczeń): Ew. św. Łukasza



Uczeń przekonany (świadek): Ew.
św. Jana

Św. Paweł



Pierwszy po
Chrystusie pedagog
chrześcijański, który
odsłania swoją
pedagogię w różnych
wymiarach jako:

-

nauczyciel,

-

pasterz,

-

założyciel gmin
chrześcijańskich,

-

rodzic duchowy.

Św. Paweł w swoim nauczaniu daje
wiele przestróg, zachęt, upomnień
skierowanych do wszystkich grup i
warstw społecznych:



Dzieci:

„Dzieci, bądźcie posłuszne w Panu waszym

rodzicom, bo to jest sprawiedliwe. Czcij

ojca twego i matkę - jest to pierwsze

przykazanie z obietnicą - aby ci było

dobrze i abyś był długowieczny na

ziemi.  A [wy], ojcowie, nie pobudzajcie

do gniewu waszych dzieci, lecz

wychowujcie je stosując karcenie i

napominanie Pańskie!” (Ef 6,1-4)

Św. Paweł w swoim nauczaniu daje
wiele przestróg, zachęt, upomnień
skierowanych do wszystkich grup i
warstw społecznych:



Młodzieży:

„Młodzieńców również upominaj, aby byli

umiarkowani;  we wszystkim dawaj
wzór dobrych uczynków własnym
postępowaniem w nauczaniu okazuj
prawość, powagę, mowę zdrową, wolną
od zarzutu, ażeby przeciwnik ustąpił ze
wstydem, nie mogąc nic złego o nas
powiedzieć.” (Tt 2,6-8)

Św. Paweł w swoim nauczaniu daje
wiele przestróg, zachęt, upomnień
skierowanych do wszystkich grup i
warstw społecznych:



Dorosłych:

„Między sobą zachowujcie pokój! 

Prosimy was, bracia, upominajcie

niekarnych, pocieszajcie

małodusznych, przygarniajcie

słabych, a dla wszystkich bądźcie

cierpliwi!  Uważajcie, aby nikt nie

odpłacał złem za złe, zawsze usiłujcie

czynić dobrze sobie nawzajem i

wobec wszystkich!” (1 Tes 5, 14-15)

Św. Paweł w swoim nauczaniu daje
wiele przestróg, zachęt, upomnień
skierowanych do wszystkich grup i
warstw społecznych:



Starszych

„Ty zaś głoś to, co jest zgodne ze zdrową nauką:

 że starcy winni być ludźmi trzeźwymi,

statecznymi, roztropnymi odznaczającymi się

zdrową wiarą, miłością, cierpliwością. 

Podobnie starsze kobiety winny być w

zewnętrznym ułożeniu jak najskromniejsze,

winny unikać plotek i oszczerstw, nie upijać

się winem, a uczyć innych dobrego. Niech

pouczają młode kobiety, jak mają kochać

mężów, dzieci, jak mają być rozumne, czyste,

gospodarne, dobre, poddane swym mężom -

aby nie bluźniono słowu Bożemu.”

(Tt 2,1-5)