Seminarium nr
1
Pierwsze obserwacje
immunologiczne?
Pierwszą obserwację
immunologiczną
zawdzięczamy
historykowi greckiemu,
Tucydydesowi, który
zauważył, że podczas
epidemii w Atenach w
430 r. p.n.e.(wojna
peloponeska)
nieznanej nam choroby
bezpiecznie opiekować
się chorymi mogli tylko
ci, którzy przeżyli
poprzednią epidemię
.
Łaciński źródłosłów nazwy
immunologia-
immunitas
to
uwolnienie od obciążeń
(uwolnienie od zagrożenia
zachorowania na chorobę zakaźną)
Pierwsze szczepienia
Pierwsze próby prewencji
chorób pojawiły się ok. II w.
p.n.e. a rozwinięcie w
XV
w. w Chinach i Turcji
. Były
to próby szczepienia za
pomocą wysuszonych krost
ospy prawdziwej
inhalowanych przez nos
lub wkładanych do małych
nacięć w skórze (tzw.
wariolacja).
W
1718 Lady Mary Wortley
Montagu
(żona
ambasadora Anglii w
Konstantynopolu)
zaszczepiła w ten sposób
swoje dzieci i próbowała
upowszechnić tę metodę
prewencji ospy.
Edward Jenner
Technikę wariolacji
ulepszył
Edward Jenner
w 1798
szczepiąc
zawartością krost w
ospie krowiej
(krowiance) zastępując
bardziej groźny materiał
z krost w ospie
prawdziwej
skuteczność takiego
szczepienia była
możliwa dzięki reakcji
krzyżowej na antygeny
wirusów ospy krowiej i
ospy prawdziwej
Ludwik Pasteur
Ludwik Pasteur przez
wielokrotne pasażowanie
stworzył atenuowany
szczep
cholery
, który mógł
być używany do
szczepienia.
Odkrycie to otworzyło
drogę dla wielu następnych
badań Pasteura nad
szczepionkami (w tym nad
szczepionką przeciwko
wąglikowi i wściekliźnie
).
Pierwsza szczepionka
została podana człowiekowi
w
1881
(chłopiec
pogryziony przez
wściekłego psa).
Obowiązujące zagadnienia
:
1.
Definicje podstawowe.
2.
Rola układu odpornościowego.
3.
Budowa narządów limfatycznych.
4.
Dojrzewanie i krążenie limfocytów
5.
Budowa przeciwciał i receptorów
limfocytów T rozpoznających antygen.
Rozdziały: 1, 2, 3.1, 3.2, 4.1, 10, 12
Definicje podstawowe
1) ANTYGEN:
antygen (gr. ἀντί anti - przeciw, γένος
genos - ród, rodzaj; przytaczane także ang.
antigen = antibody generator, generator
przeciwciał)
może być nim każda substancja, która
wykazuje dwie cechy:
– immunogenność
– antygenowość
Grasiczozależność
antygenów
1.
1. Grasiczozależne
Grasiczozależne
: (pomoc Th-cytokiny, koreceptory)
: (pomoc Th-cytokiny, koreceptory)
2.
2. Grasiczoniezależne
Grasiczoniezależne
(LPS, PPD, dekstran):
(LPS, PPD, dekstran):
a) TI-1= Poliklonalne aktywatory limf. B, zdolne do
a) TI-1= Poliklonalne aktywatory limf. B, zdolne do
wywoływanie odp. immun. u noworodków mysich-
wywoływanie odp. immun. u noworodków mysich-
przekazują limf.B sygnał do aktywacji: LPS,
przekazują limf.B sygnał do aktywacji: LPS,
dekstran
dekstran
b) TI-2= nie wyjazujące w/w cechy; antygeny
b) TI-2= nie wyjazujące w/w cechy; antygeny
wielowartościowe; wpływ na limfocyty B i
wielowartościowe; wpływ na limfocyty B i
pośrednio poprzez cytokiny np. na NK; Ficoll,
pośrednio poprzez cytokiny np. na NK; Ficoll,
polisacharyd S. pneumoniae; częściowo zależne
polisacharyd S. pneumoniae; częściowo zależne
od T
od T
Definicje podstawowe cd.
2)
immunogenność
- zdolność do
wywoływania przeciw sobie swoistej
odpowiedzi immunologicznej
3)
antygenowość
- czyli zdolność do
swoistego łączenia się z
immunoglobulinami (zarówno
wolnymi, jak i BCR) i receptorami
limfocytów T
Antygen wykazujący tylko
antygenowość
nazywamy
haptenem
.
Nabywa immunogenność
przez połączenie z nośnikiem.
nośnik
białkowy
pełny
antygen
hapten
(glukoza,
trinitrofenol)
+
Epitopy
epitop = determinanta
antygenowa
fragmenty antygenu,
które mogą być
związane przez
przeciwciała lub
receptory
limfocytów T
wiążące antygen
(TCR)
.
na jednej cząsteczce
antygenu może
znajdować się wiele
determinant
antygenowych
Podział antygenów
ze względu na ilość epitopów:
– jeżeli jeden antygen ma wiele różnych
epitopów – nazywany jest antygenem
wielowartościowym
lub
poliwalentnym
– jeżeli antygen ma jeden epitop –
nazywany jest antygenem
monowalentnym
(monowartościowym)
wszystkie hapteny są monowalentne
Podział
antygenów
Autoantygeny – antygeny własnego
organizmu, normalnie nieimmunogenne
Izoantygeny – antygeny pochodzące od
osobników genetycznie jednorodnych,
normalnie nieimmunogenne
Alloantygeny – antygeny pochodzące od
różnych osobników tego samego gatunku,
wysoce immunogenne
Kseno-, Heteroantygeny – antygeny
pochodzące od osobników różnych
gatunków, wysoce immunogenne
Superantygeny
rodzaj toksyn (gł. pochodzenia
bakteryjnego) wywołujących
poliklonalną, niespecyficzną
aktywację limfocytów T
jeden superantygen może
aktywować nawet 1/5
limfocytów T ustroju !!!
w wyniku masywnej aktywacji układu
odpornościowego dochodzi do uogólnionego
procesu zapalnego w ustroju z takimi objawami
jak:
– gorączka
– nadprodukcja śluzu
– biegunka i wymioty
– wstrząs septyczny prowadzący do zgonu
Budowa narządów
limfatycznych
LIMFOCYTY
T
pomocnicze
cytotoksyczne
B
regulatorowe
NK
plazmocyty
ODPOWIEDŹ
HUMORALNA
ODPOWIEDŹ
KOMÓRKOWA
Narządy
limfatyczne
Centralne
Obwodowe
•
grudki
limfatyczne
•
samotne
•
skupione
•
migdałki
•
wyrostek
robaczkowy
•
węzły chłonne
•
śledziona
•
grasica
•
szpik
kostny
•
kaletka
Fabrycjusz
a (ptaki)
Narządy
limfatyczne
Centralne
Obwodowe
•
powstawanie
limfocytów
•
czynnościowe
dojrzewanie
limfocytów
•prezentacja
antygenu komórkom
efektorowym
•aktywacja
limfocytów przez
antygeny
Centralne narządy
limfatyczne
Limfocyty są
produkowane,
dojrzewają i
uzyskują
swoistość w
stosunku do
konkretynych
antygenów
Immunokompetentne
komórki krążą we krwi i
chłonce
Limfocyty „odwiedzają”
obwodowe narządy
limfatyczne poszukując
antygenów
Układ limfatyczny
Obwodowe narządy
limfatyczne
Grasica
Zbudowana z
dwóch
płatów
podzielonych na
płaciki
Zrąb
grasicy
tworzą:
– Torebka
– Przegrody
łącznotkankowe
– Komórki z długimi
wypustkami
(makrofagi,
fibroblasty, komórki
nabłonkowe,
dendrytyczne)
Zrąb zawiera
liczne cząsteczki
HLA
płacik
przegroda
międzypłacikowa
rdzeń
kora
torebka
ciałko
grasicze
grasica
Funkcja grasicy
wydzielanie tzw.
hormonów grasicy
:
tymozyna, grasiczy
czynnik humoralny,
tymopoetyna,
tymulina
wydzielanie
cytokin i
czynników wzrostu
(IL-1-12, 15) IL-7!!!
dojrzewanie
limfocytów T
grasica
śledziona
Zespół DiGeorge’a
Delecja genów w zespole DiGeorge’a uwidoczniona metodą fluorescencyjnej
hybrydyzacji in situ (FISH)
Przyczyna: Delecja 22q11.2
OBJAWY: CATCH 22
Niedorozwój
przytarczyc –
zaburzenia gospodarki
wapniowo-fosforanowej
(w tym objawy tężyczki)
Wady serca i aorty
Niedorozwój grasicy
Zespół DiGeorge’a
Zespół DiGeorge’a
Cechy dysmorfii
twarzy:
– Niedorozwój
żuchwy
– Hiperteloryzm
– Nisko osadzone,
odstające uszy
– Bruzdowany płatek
małżowiny usznej
– Antymongoidalne
ustawienie szpar
powiekowych
Bariera krew-grasica
Bariera ta ma na celu
utrudnienie
kontaktu obcych antygenów
, np.
z krwi, z dojrzewającymi w korze
płacików limfocytami T
– Naczynia włosowate w korze grasicy
otoczone są
przestrzenią
okołonaczyniową
oraz
otoczką
zbudowaną z komórek nabłonkowych.
– W przestrzeni otaczającej naczynia
włosowate mogą znajdować się
makrofagi
.
Skąd się biorą tymocyty w
grasicy?
tymocyty
Limfocyty T
N
a
rz
ą
d
y
k
rw
io
tw
ó
rc
ze
Komórki
prekursorowe
pęcherzyk
żółtkowy
wspólne komórki progenitorowe
limfopoezy
komórki prekursorowe limfocytów T
Proces migracji rozpoczyna się już w 7-8
tygodniu ciąży
Po urodzeniu do grasicy dociera dziennie
10-100 komórek prekursorowych
W ciągu 2 tygodni życia w grasicy
przechodzą one około 20 podziałów
komórkowych z czego wynika, że z
każdego prekursora może powstać
ponad 500 tys. komórek
Inwolucja grasicy- co ją
powoduje?
Grasica ulega zanikowi już od 1 roku życia, a
proces ten ulega przyspieszeniu w okresie
pokwitania
Ocenia się że całkowity zanik narządu nastąpiłby
w wieku ok. 110-120 lat
Grasica dziecka
Grasica osoby dorosłej
Szpik - funkcje
Powstawanie komórek krwi:
– Erytrocytów
– Granulocytów
– Płytek krwi
Centralny narząd limfatyczny gdzie
powstają
limfocyty B
Produkcja
przeciwciał
przez komórki
plazmatyczne
Grudki limfatyczne
Grudki
limfatyczne
nieotorbione
•Śledziona
•Węzły chłonne
•Migdałki
•Kępki Peyera
•Wyrostek robaczkowy
•Drogi oddechowe
•Układ moczowo-płciowy
•Układ oddechowy
otorbione
Ośrodki rozmnażania
owalne przejaśnienie w
środku grudki, ośrodek
lub centrum
rozmnażania,
kontrastuje z ciemno
barwiącym się obwodem
grudki, zwanym
płaszczem grudki lub
pasem zagęszczania
pojawiają się w kilka dni
po stymulacji
antygenem
przy braku dalszego
napływu antygenu
zanikają po ok. 3
tygodniach
Węzeł chłonny
grudka chłonna
naczynia chłonne
doprowadzające
torebka
zatoki
zastawka
naczynia chłonne
odprowadzające
beleczki
Funkcja węzłów:
„
filtracja limfy
” i
zatrzymywanie
antygenów,
drobnoustrojów,
komórek
nowotworowych i
drobnych cząstek
stałych
aktywacja
limfocytów T i B
Budowa węzła chłonnego
kora
strefa
przykorowa
ośrodek
rozmnażania
grudka chłonna
grasiczoniezależna
grasiczozależna
grasiczoniezależna
Powiększenie węzłów
chłonnych
Grudki limfatyczne pojawiają się i
stopniowo zanikają. Pojawienie się
ich zależy od dotarcia do węzła
antygenów, które przedostają się
najczęściej drogą naczyń
doprowadzających.
Węzeł limfatyczny, który bierze
udział w odpowiedzi
immunologicznej i w którym
pojawiają się liczne grudki
limfatyczne ulega znacznemu
powiększeniu
Jeżeli do danego węzła spływa limfa
z obszaru, na którym rozwija się
nowotwór złośliwy, to powiększenie
danego węzła może być również
wynikiem proliferacji (wewnątrz
węzła) komórek nowotworowych,
które do węzła dotarły drogą limfy
(przerzuty nowotworowe do
węzłów limfatycznych)
Śledziona
największy narząd limfatyczny
miąższ śledziony (miazga) jest kruchy i
śledziona łatwo pęka przy urazach lewej strony
jamy brzuszne
na przekroju świeżo pobranej śledziony wyróżnia
się jasnoszare wysepki otoczone obszarami
zabarwionymi na czerwono (duża zawartość
erytrocytów). Na podstawie takiego wyglądu
miąższ podzielono na miazgę białą i miazgę
czerwoną
miazga
biała
miazga
czerwona
Grudki chłonne
Pochewki tętniczek (gł. limfocyty T)
strefa
przejściowa
Limfocyty, erytrocyty, makrofagi,
komórki dendrytyczne
Zatoki brzeżne
Miazga czerwona właściwa
Wszystkie komórki krwi, w tym
bardzo liczne makrofagi
Unaczynienie śledziony
śledziona
nie posiada
naczyń limfatycznych
doprowadzających
, a
jedynie nieliczne naczynia
odprowadzające
jest bogato ukrwiona (tzw.
narząd krwiolimfatyczny)
tętniczki brzeżne posiadają
pochewki
złożone głównie z
limfocytów T
śródbłonek
zatok
śledziony
złożony jest z
charakterystycznych
komórek „pręcikowych”,
które niezbyt ściśle do
siebie przylegają
Rola śledziony
Do najważniejszych czynności śledziony
u człowieka należy:
– proliferacja
limfocytów i monocytów
przez
całe życie, a w życiu płodowym wszystkich
elementów morfotycznych krwi
– udział w odpowiedzi immunologicznej (gł.
humoralnej), szczególnie przeciwbakteryjnej
– fagocytoza i
niszczenie zużytych
erytrocytów
, krwinek białych i trombocytów
– fagocytoza bakterii i komórek
nowotworowych
– współudział w wytwarzaniu bilirubiny
Rola śledziony
„
filtr krwi
”
„
magazyn krwi
”
„wyłapywanie” antygenów,
bakterii, komórek
nowotworowych, zużytych
erytrocytów i innych krwinek
w przypadku zwiększonego
zapotrzebowania śledziona
obkurcza się „wyrzucając” na
obwód elementy morfotyczne
krwi zmagazynowane w
zatokach
Splenektomia
wykonywana po
uszkodzeniu śledziony
lub w przypadku
chorób
hematologicznych (np.
samoistna
małopłytkowość) i
nadciśnienia wrotnego
znacznie zwiększone
ryzyko posocznicy (gł.
z bakterii
otoczkowych) a także
zwiększone ryzyko
infekcji bakteryjnych
zakaz szczepienia przy
użyciu szczepionek
zawierających żywe
drobnoustroje
Plamki mleczne
plamki mleczne:
plamki mleczne:
-limfocyty+makrofagi,
-limfocyty+makrofagi,
-błony surowicze (otrzewna!!!)
-błony surowicze (otrzewna!!!)
-u dzieci, u dorosłych w zapaleniu
-u dzieci, u dorosłych w zapaleniu
błon
błon
surowiczych;
surowiczych;
-brak ośrodków rozmnażania;
-brak ośrodków rozmnażania;
-źródło części limfocytów i
-źródło części limfocytów i
makrofagów
makrofagów
błon
błon
surowiczych
surowiczych
Czym różnią się między sobą
grudki chłonne?
Grudki
chłonne
nieotorbione
Węzły
chłonne
Śledziona
Antygeny z błon śluzowych,
płynów tkankowych
Antygeny z chłonki (limfy)
Antygeny z krwi
Przypadek kliniczny
Państwo Vanderveer posiadali farmę
w stanie New York. Oboje pochodzili z
rodzin holenderskich osadników,
którzy osiedlili się w dolinie rzeki
Hudson w XVII wieku
Jak wynika z wywiadu – byli daleko
spokrewnieni
Mieli 5 dzieci – 3 córki i 2 synów
Przypadek kliniczny
Ich najmłodsza, 10-miesięczna córka
– Susan – zachorowała. 14 dnia
infekcji jej stan się pogorszył
– stała się senna
– zaczęła wysoko gorączkować (41,7ºC)
– miała drgawki
Kiedy zaczęły się drgawki rodzice
Susan wezwali pogotowie, jednak
dziecko zmarło w drodze do szpitala.
Co robicie???
badania post mortem wykazały
obecność Haemophilus influenzae
we krwi dziecka
badanie autopsyjne wykazało, że
Susan nie miała śledziony
Co dalej???
Rodzeństwo Susan:
– Betsy (3 lata) – również miała gorączkę do
38,9ºC, objawy zapalenia ucha środkowego,
liczba leukocytów 28,500/µl; po 10 dniach
leczenia antybiotykiem wyzdrowiała; rok
później znów wystąpiło u niej zapalenie ucha
środkowego, zapalenie płuc i zapalenie
wyrostka sutkowatego
– David (5 lat) – kiedy miał 21 miesięcy został
przyjęty do szpitala z objawami zapalenia
opon mózgowo-rdzeniowych o etiologii S.
pneumoniae i z tego samego powodu drugi
raz, kiedy miał 27 miesięcy. Przebył również
zapalenie płuc kiedy miał 3,5 roku.
Co dalej???
Rodzeństwo Susan:
– pozostałe dzieci państwa Vanderveer–
8-letnia dziewczynka i noworodek były
w pełni zdrowia
JAKI JEST WASZ NASTĘPNY KROK?
TCR
TCR- receptory limfocytów T
TCR- receptory limfocytów T
Odpowiadają na antygeny peptydowe połączone z MHC
Odpowiadają na antygeny peptydowe połączone z MHC
Budowa:
Budowa:
-2 łańcuchy, każdy z nich: cz. stała, cz. zmienna; związany z komórką
-2 łańcuchy, każdy z nich: cz. stała, cz. zmienna; związany z komórką
przez odcinek śródbłonowy i odcinek wewnątrzkomórkowy;
przez odcinek śródbłonowy i odcinek wewnątrzkomórkowy;
-2 główne rodzaje-
-2 główne rodzaje-
α
α
i
i
β
β
( 90% limfocytów krwi obwodowej to T
( 90% limfocytów krwi obwodowej to T
αβ
αβ
)
)
-
-
γ
γ
i
i
δ
δ
;
;
-w cz. zmiennej: 3 CDR (najistotniejsze CDR3)
-w cz. zmiennej: 3 CDR (najistotniejsze CDR3)
-oba rodzaje łączą się z kompleksem CD3, który składa się z czterech
-oba rodzaje łączą się z kompleksem CD3, który składa się z czterech
łańcuchów:
łańcuchów:
γ
γ
,
,
δ
δ
,
,
ε
ε
,
,
ζ
ζ
i pośredniczy w przekazywaniu sygnału
i pośredniczy w przekazywaniu sygnału
aktywującego komórkę z TCR
aktywującego komórkę z TCR
-razem tworzą kompleks: TCR-CD3, CD2, CD5 i CD4/CD8.
-razem tworzą kompleks: TCR-CD3, CD2, CD5 i CD4/CD8.
*APL- altered peptide ligand
*APL- altered peptide ligand
HBV i HIV (mutacje altruistyczne)
HBV i HIV (mutacje altruistyczne)
*powinowactwo TCR-antygen związany na MHC < powinowactwa Ig-
*powinowactwo TCR-antygen związany na MHC < powinowactwa Ig-
antygen
antygen
Krążenie limfocytów
W nieustannym ruchu pozostają tylko
limfocyty
(inne populacje leukocytów
nie krążą stale w organizmie)
Miejsca opuszczania naczyń przez
limfocyty: -
żyłki pozawłosowate
- żyłki z wysokim śródbłonkiem
Etapy przechodzenia
Etapy przechodzenia
limfocytu przez ścianę
limfocytu przez ścianę
naczynia
naczynia
NAZWA ETAPU
ELEMENTY
toczenie się
selektyny-mucyny
aktywacja
chemokiny
ścisła adhezja
integryny,
cząsteczki Ig-
podobne
diapedeza
Integryny, JAM,
enzymy
Etapy dojrzewania
limfocytów T
1.Faza wczesna
1.Faza wczesna
–
–
komórki nie posiadają TCR
komórki nie posiadają TCR
a) zasiedlanie grasicy
a) zasiedlanie grasicy
b) ekspansja komórek zasiedlających
b) ekspansja komórek zasiedlających
-pojawia się CD25
-pojawia się CD25
c) ukierunkowanie rozwoju w stronę wczesnych tymocytów
c) ukierunkowanie rozwoju w stronę wczesnych tymocytów
-komórki pre-T: początek rearanżacji TCR
-komórki pre-T: początek rearanżacji TCR
d) rearanżacja genów TCR
d) rearanżacja genów TCR
e) selekcja
e) selekcja
β
β
-łańcuch
-łańcuch
β
β
TCR i zastępczy pre-TCR
TCR i zastępczy pre-TCR
α
α
kompleks rozpoznaje bliżej nieokreślone ligandy
kompleks rozpoznaje bliżej nieokreślone ligandy
tylko wtedy, gdy łańcuch
tylko wtedy, gdy łańcuch
β
β
ma prawidłową budowę (prawidłowa aranżacja TCR
ma prawidłową budowę (prawidłowa aranżacja TCR
β
β
);
);
-intensywna proliferacja
-intensywna proliferacja
-wraz z pojawieniem się CD4/CD8 dochodzi do rearanżacji TCR
-wraz z pojawieniem się CD4/CD8 dochodzi do rearanżacji TCR
α
α
i wygasa ekspresja
i wygasa ekspresja
preT-
preT-
α
α
f) wyłączenie alleliczne (rearanżacja w chromosomie homologicznym wyłączona)
f) wyłączenie alleliczne (rearanżacja w chromosomie homologicznym wyłączona)
-degradacja RAG1 i RAG2 i izotypowe (wyłączenie rearanżacji genów receptora TCR
-degradacja RAG1 i RAG2 i izotypowe (wyłączenie rearanżacji genów receptora TCR
γδ
γδ
)
)
Dojrzewanie limfocytów
c.d.
2. Faza późna- tymocyty z pełną ekspresją receptorów:
2. Faza późna- tymocyty z pełną ekspresją receptorów:
a)
a)
selekcja pozytywna
selekcja pozytywna
-limfocyty podwójnie dodatnie: CD4+ i CD8+
-limfocyty podwójnie dodatnie: CD4+ i CD8+
-sprawdzenie, czy w wyniku rearanżacji powstały prawidłowe receptory
-sprawdzenie, czy w wyniku rearanżacji powstały prawidłowe receptory
TCR
TCR
-
-3 możliwe losy limfocytów
3 możliwe losy limfocytów
:
: I)
I)
brak interakcji TCR-MHC- śmierć z
brak interakcji TCR-MHC- śmierć z
zaniedbania;
zaniedbania; II)
II)
słabe pobudzenie przez TCR-MHC- selekcja pozytywna
słabe pobudzenie przez TCR-MHC- selekcja pozytywna
RESTRYKCJA MHC
RESTRYKCJA MHC
: MHC I-CD8+, MHCII-CD4+
: MHC I-CD8+, MHCII-CD4+
b)
b)
selekcja negatywna (delecja klonalna, 80% lmfocytów)
selekcja negatywna (delecja klonalna, 80% lmfocytów)
apoptoza
apoptoza
-
-III)
III)
silne pobudzenie przez TCR-MHC
silne pobudzenie przez TCR-MHC
-endocytoza receptorów (skutek: brak sygnałów od IL-7)
-endocytoza receptorów (skutek: brak sygnałów od IL-7)
bądź redagowanie receptorów (ekspresja RAG1,RAG2)
bądź redagowanie receptorów (ekspresja RAG1,RAG2)
-bądź też pewna pula CD4+ staje się - Treg
-bądź też pewna pula CD4+ staje się - Treg
Tymocyty- śmierć czy
życie?
Komórki uczestniczące w selekcji tymocytów:
Komórki uczestniczące w selekcji tymocytów:
-w
-w selekcji pozytywnej
selekcji pozytywnej
-
-
korowe komórki
korowe komórki
nabłonkowe
nabłonkowe
-w
-w selekcji negatywnej
selekcji negatywnej
-
-
grasicze DC, komórki
grasicze DC, komórki
nabłonkowe rdzenia grasicy
nabłonkowe rdzenia grasicy
Tymocyty potrzebują do przeżycia przede
Tymocyty potrzebują do przeżycia przede
wszystkim sygnałów hamująych ich apoptozę:
wszystkim sygnałów hamująych ich apoptozę:
Bcl-2 i Bcl-xL
Bcl-2 i Bcl-xL
Dojrzewanie limfocytów B
Limfocyty pre-proB
Limfocyty pre-proB
-czynnik transkrypcyjny
-czynnik transkrypcyjny
Pax5 i EBF
Pax5 i EBF
-fenotyp CD34+CD10+B220+
-fenotyp CD34+CD10+B220+
-początek ekspresji RAG1,RAG2,TdT
-początek ekspresji RAG1,RAG2,TdT
Limfocyty proB
Limfocyty proB
-pierwsze rearanżacje genów
-pierwsze rearanżacje genów
-CD19+; MHCII, prekursor BCR (Ig
-CD19+; MHCII, prekursor BCR (Ig
α
α
,Ig
,Ig
β
β
oraz kalneksyna)
oraz kalneksyna)
- rozpoznaje nieznany ligand
- rozpoznaje nieznany ligand
-IL-7 i Pax5-rearanżacja genów Vh z DJh i połączenie z
-IL-7 i Pax5-rearanżacja genów Vh z DJh i połączenie z
genem
genem
μ
μ
Dojrzewanie limfocytów B
c.d.
Limfocyty preB
Limfocyty preB
-pojawienie się w błonie łańcucha ciężkiego
-pojawienie się w błonie łańcucha ciężkiego
a)
a) preBI
preBI
-
-
duże, aktywnie dzielące się
duże, aktywnie dzielące się
-pojawia się pre-BCR (łańcuch stały
-pojawia się pre-BCR (łańcuch stały
μ
μ
i 2 peptydy V-preB
i 2 peptydy V-preB
oraz 14.1 tworzące zastępczy łańcuch lekki, tzw. łańcuch
oraz 14.1 tworzące zastępczy łańcuch lekki, tzw. łańcuch
pseudo-L)
pseudo-L)
-selekcja pozytywna (jak selekcja
-selekcja pozytywna (jak selekcja
β
β
limfocytów T)
limfocytów T)
-selekcja negatywna- usunięcie autoreaktywnych
-selekcja negatywna- usunięcie autoreaktywnych
limfocytów
limfocytów
-
-wyłączenie alleliczne
wyłączenie alleliczne
(zahamowanie ekspresji RAG i
(zahamowanie ekspresji RAG i
metylacja cytozyn w obrębie alleli kodujących geny Ig)
metylacja cytozyn w obrębie alleli kodujących geny Ig)
b
b)
)
preBII
preBII
-
-
małe, nie dzielące się
małe, nie dzielące się
Dojrzewanie limfocytów B
c.d.
Niedojrzałe limfocyty B
Niedojrzałe limfocyty B
- IgM BCR
- IgM BCR
- zanik CD10
- zanik CD10
Dojrzałe limfocyty B
Dojrzałe limfocyty B
- w błonie obok
- w błonie obok IgM, IgD
IgM, IgD
- ekspresja CD21 i CD23
- ekspresja CD21 i CD23
* Ig
* Ig
α
α
( Cd79a) i Ig
( Cd79a) i Ig
β
β
(CD79b) – odpowiednik
(CD79b) – odpowiednik
CD3 limfocytów T
CD3 limfocytów T