Odruchy warunkowe u
zwierząt
Kamil Wrzyszcz
Arkadiusz Zaczkowski
Krzysztof Wójcik
Odruch – w fizjologii automatyczna reakcja
na bodziec zewnętrzny lub wewnętrzny,
zachodząca przy udziale ośrodkowego
układu nerwowego.
W psychologii to nieświadoma reakcja
psychiczna. Badania nad odruchami
warunkowymi i bezwarunkowymi prowadził
rosyjski uczony Iwan Pawłow.
Odruch warunkowy
Nabyta reakcja organizmu. Odruch
warunkowy klasyczny powstaje podczas
życia osobnika na bazie odruchu
bezwarunkowego. Występuje dopiero po
analizie danego bodźca przez ośrodek
kojarzenia w mózgowiu, głównie w pniu
mózgu. Powstawanie odruchów
warunkowych wynika z powtarzalności
pewnych sytuacji oraz integracyjnej funkcji
mózgowia, które korzystając z danych
przekazywanych przez różne zmysły może
postrzegać otoczenie wieloaspektowo.
Warunkowanie
Prowadzona w warunkach laboratoryjnych,
oparta na naturalnej właściwości uczenia się
eksperymentalna metoda badania
ośrodkowego układu nerwowego, jego
funkcjonalnych właściwości, połączeń i dróg
nerwowych, mechanizmów sterowania
zachowaniem i funkcjonowaniem organów
wewnętrznych.
Rozróżnia się dwa rodzaje warunkowania:
-warunkowanie klasyczne
-warunkowanie instrumentalne
Warunkowanie klasyczne
Przypadek, kiedy bodziec bezwarunkowy
wywołujący reakcję jest wielokrotnie
doświadczany razem z bodźcem
neutralnym, który nie wywołuje takiej
reakcji do czasu, aż zostanie bodźcem
warunkowym (Bodziec neutralny
skojarzony z bodźcem bezwarunkowym)
Pies Pawłowa
Schemat powstawania
klasycznego odruchu
warunkowego
Pierwszy etap:
-Bodziec bezwarunkowy (pokarm) +
bodziec obojętny np. dzwonek →
wydzielanie śliny.
Niniejsza sytuacja zostaje wielokrotnie
powtórzona.
2 etap:
Dzwonek - dotychczasowy bodziec
obojętny, towarzyszący karmieniu →
wydzielanie śliny.
Dzwonek nabył właściwości bodźca
bezwarunkowego, mimo że w
niczym nie przypomina pokarmu.
Warunkowanie
instrumentalne
Zwane także warunkowaniem sprawczym.
Jest to forma uczenia się, która polega na
modyfikowaniu frekwencji pojawiania się
jakiegoś zachowania poprzez jego
nagradzanie lub karanie.
Klatka Skinnera
Schemat tworzenia się
odruchu instrumentalnego
Przykładowy schemat tworzenia się odruchu
instrumentalnego u psa przedstawia się
następująco: bodziec obojętny (ruch ręką lub
komenda głosowa)-reakcja (podanie łapy)-
wzmocnienie (pokarm). W typ przypadku pies uczy
się (podlega komendzie) kojarząc bodziec
obojętny z własną, określoną reakcją. Ważny tutaj
jest poziom motywacji. Poddanie się odruchom,
bądź komendom badacza powoduje, że pies
dostaje nagrodę. A w innym przypadku unika kary.
Tak więc warunkowanie instrumentalne może
zależeć od popędów awersyjnych (uniknięcie kary)
lub apetytywnych (otrzymanie nagrody).