Bezpieczeństwo

Państwa

Zasady funkcjonowania

organów władzy,

instytucji publicznych

w okresie kryzysu i wojny

wykład: 3 godziny

ćwiczenia: 6 godzin

TEMAT 3: Zasady funkcjonowania organów
władzy,

instytucji publicznych w

okresie kryzysu i wojny.

Zagadnienia:
Wykład: 3 godz.

1. Realizacja zadań obronnych przez

organy władzy i instytucji

publicznych w czasie kryzysu.

2. Realizacja zadań obronnych przez

organy władzy i instytucji
publicznych w czasie wojny.

TEMAT 3: Zasady funkcjonowania organów
władzy,

instytucji publicznych w

okresie kryzysu i wojny.

Zagadnienia:
Ćwiczenia: 6 godz.

1. Zadania organów władzy i

instytucji publicznych w okresie
kryzysu -
analiza obowiązujących
przepisów prawnych.

2. Zadania organów władzy i

instytucji publicznych w okresie
wojny - analiza obowiązujących
przepisów prawnych.

Literatura zalecana:

Przepisy i literatura

zalecana:

• Konstytucja RP, Ustawa

z dnia 2 kwietnia 1997 roku,

Dz.U.97.78.483.

• Ustawa z dnia 21 listopada 1967 roku

o powszechnym obowiązku obrony

Rzeczpospolitej Polskiej,

Dz.U.04.241.2416.

• Ustawa z dnia 23 sierpnia 2001 roku

o organizowaniu zadań na rzecz

obronności państwa realizowanych przez

przedsiębiorców, Dz.U.01.122.1320.

• Ustawa z dnia 30 maja 1996 roku

o rezerwach państwowych, Dz.U.07.89.594.

Przepisy i literatura

zalecana:

• Rozporządzenie Rady Ministrów z

dnia

21 września 2004 roku w sprawie

gotowości obronnej państwa,

Dz.U.04.219.2218.

• Rozporządzenie Rady Ministrów z

dnia

27 kwietnia 2004 roku w sprawie

przygotowania systemu kierowania

bezpieczeństwem narodowym,

Dz.U.04.98.978.

Przepisy i literatura

zalecana:

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

13 stycznia 2004 roku w sprawie ogólnych

zasad wykonywania zadań w ramach

powszechnego obowiązku obrony,

Dz.U.04.16.152.

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

15 czerwca 2004 roku w sprawie warunków

i trybu planowania i finansowania zadań

wykonywanych w ramach przygotowań

obronnych państwa przez organy

administracji rządowej i organy samorządu

terytorialnego, Dz.U. 04.152.1599.

Przepisy i literatura

zalecana:

•

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

21 maja 2002 roku w sprawie

militaryzacji jednostek organizacyjnych

wykonujących zadania na rzecz

obronności lub bezpieczeństwa państwa,

Dz.U.02.78.707.

•

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

3 sierpnia 2004 roku w sprawie

świadczeń rzeczowych na rzecz obrony w

czasie pokoju, Dz.U.04.181.1872.

Przepisy i literatura

zalecana:

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

5 października 2004 roku w sprawie
świadczeń osobistych na rzecz obrony
w czasie pokoju, Dz.U.04.229.2307.

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

11 sierpnia 2004 roku w sprawie
świadczeń osobistych i rzeczowych na
rzecz obrony
w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie
wojny, Dz.U.04.203.2081.

Literatura zalecana:

• Rozporządzenie Ministra Obrony

Narodowej z dnia 14 czerwca 2004

roku

w sprawie ewidencji wojskowej

świadczeń na rzecz obrony,

Dz.U.04.148.1556.

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

12 grudnia 2007 roku w sprawie

określenia limitu świadczeń

rzeczowych wykonywanych w 2008

roku na rzecz obrony,

Dz.U.07.243.1783.

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

3 sierpnia 2004 roku w sprawie przygotowania
i wykorzystania systemów łączności na
potrzeby obronne państwa, Dz.U.04.180.1855.

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia

13 września 2005 roku w sprawie wypełniania
przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych
zadań i obowiązków na rzecz obronności,
bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa
i porządku publicznego, Dz.U.05.187.1568.

Przepisy i literatura

zalecana:

• Rozporządzenie Ministra Transportu z dnia

30 kwietnia 2007 roku w sprawie

wykonywania przez operatorów zadań na

rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa

lub bezpieczeństwa

i porządku publicznego, Dz.U.07.90.603.

• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18

maja 2004 roku w sprawie warunków i

sposobu przygotowania oraz

wykorzystywania publicznej

i niepublicznej służby zdrowia na potrzeby

obronne państwa oraz właściwości organów

w tych sprawach, Dz.U.04.143.1515.

Przepisy i literatura

zalecana:

Przepisy i literatura

zalecana:

• B. Wiśniewski (red.), Podstawowe

zagadnienia militaryzacji Resortu

Spraw Wewnętrznych i

Administracji, CSP Legionowo,

Warszawa 2008.

• R. Jakubczak, J. Flis (red.),

Bezpieczeństwo narodowe Polski w

XXI wieku, Bellona, Warszawa 2006.

• B. Wiśniewski, Organizacja

stanowisk kierowania, MSWiA,

Warszawa 2008.

Przepisy i literatura

zalecana:

• K. Ficoń, Inżynieria zarządzania

kryzysowego. Podejście systemowe,

BEL Studio Sp. Z o.o., Warszawa

2007.

• P. Tyrała, Zarządzanie kryzysowe,

Ryzyko – Bezpieczeństwo –

Obronność, Adam Marszałek, Toruń

2002.

• B. Zdrodowski, B. Wiśniewski (red.),

Kierowanie bezpieczeństwem

narodowym, AON, Warszawa 2008

Przepisy i literatura

zalecana:

• Z. Piątek (red.), Świadczenia na rzecz

obrony realizowane w sytuacjach

kryzysowych, AON, Warszawa 2006.

• Z. Piątek (red.), Narodowy System

Pogotowia Kryzysowego, AON,

Warszawa 2007.

• E. Nowak (red.), Zarządzanie

kryzysowe

w sytuacjach zagrożeń

niemilitarnych, AON, Warszawa 2007.

Mobilizacja powszechna

:

• Jednoczesne

rozwinięcie całości sił

zbrojnych

w wypadku

nagłego wybuchu wojny

lub zaistnienia sytuacji

wskazującej

na nieuchronność

wybuchu wojny.

J. Pawłowski (red.), Słownik terminów z zakresu

bezpieczeństwa narodowego, Warszawa 2002, s. 70.

Mobilizacja gospodarki:

• Część mobilizacji powszechnej

(narodowej), obejmującej zespół działań
związanych
z przystosowaniem gospodarki do
przejścia
i funkcjonowania w warunkach
wojennych (przestawienie
gospodarki pokojowej
na gospodarkę wojenną).

• To także podporządkowanie określonych

dziedzin administracji państwa i
gospodarki narodowej celom wojny.

J. Pawłowski (red.), Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego,
Warszawa 2002, s. 69.

Mobilizacja gospodarki:

• Przejawia się jako działanie

państwa na rzecz zapewnienia

nadrzędności zadań

militarnych w gospodarce nad

zadaniami pokojowego rozwoju

społeczno – gospodarczego.

J. Pawłowski (red.), Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego,

Warszawa 2002, s. 69.

Mobilizacja

gospodarki:

• Jej celem jest przygotowanie

gospodarki do wojny bądź też

pobudzenie koniunktury

gospodarczej za pomocą

selektywnej polityki organizacyjno –

prawnej państwa, która przejawia

się

w stymulowaniu odpowiedniej części

zasobów kraju na cele militarne.

J. Pawłowski (red.), Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa

narodowego,

Warszawa 2002, s. 69.

Mobilizacja

gospodarki:

• Jest ona także procesem

zmierzającym do przekształcenia

możliwości tkwiących w potencjale

ekonomicznym państwa

w realną siłę militarną i staje się

dominującym procesem w

gospodarce pogotowia wojennego.

J. Pawłowski (red.), Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa

narodowego,

Warszawa 2002, s. 69.

Inne zadania związane z

mobilizacją:

• Realizacja przydziałów organizacyjno

– mobilizacyjnych do jednostek

zmilitaryzowanych.

• Realizacja pracowniczych przydziałów

mobilizacyjnych do zakładów pracy.

• Realizacja świadczeń na rzecz

obronności.

• Służba w formacjach Obrony

Cywilnej.

• Militaryzacja.

Przydziały

mobilizacyjne

umożliwiają

wyznaczenie żołnierzy

rezerwy na stanowiska

wojskowe.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R.

Jakubczak,

J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku,

Warszawa 2006, s. 251.

Pracownicze przydziały

mobilizacyjne

umożliwiają

wyznaczenie osób

do objęcia stanowisk

pracowniczych określonych

etatem czasu wojennego, do

świadczenia pracy na rzecz

jednostek wojskowych w razie

ogłoszenia mobilizacji

i w czasie wojny.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,

J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006,

s. 251.

Przydziały organizacyjno –
mobilizacyjne

służą uzupełnieniu

potrzeb kadrowych formacji
uzbrojonych i nieuzbrojonych
przewidzianych do militaryzacji,
podlegających Ministrowi
Sprawiedliwości oraz Ministrowi
Spraw Wewnętrznych,
a także jednostek (zakładów)
przewidzianych do objęcia
militaryzacją.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,
J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 251.

Przydziały organizacyjno –

mobilizacyjne

są nadawane w

czasie pokoju osobom, które

przewiduje się powołać do służby

w jednostkach

zmilitaryzowanych.

Przydziały nadaje się również po
objęciu militaryzacją ustalonych

jednostek organizacyjnych.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,

J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 251.

Obywatele RP:

• Oprócz stawienia się do służby lub

pracy

w jednostkach wojskowych i zakładach

zmilitaryzowanych zobowiązani są

także do realizacji świadczeń na rzecz

obrony, które są integralną częścią

systemowych rozwiązań obronnych.

• Zakres, formy organizacyjne i zasady

świadczeń określa Ustawa o

powszechnym obowiązku obrony RP

oraz wydane na jej podstawie przepisy

wykonawcze.

Mobilizacja – obszar I.

• Przedsięwzięcia realizowane na

rzecz systemu obronnego w

resortach odpowiedzialnych za

bezpieczeństwo narodowe oraz na

poszczególnych szczeblach

administracji rządowej

i samorządowej.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,

J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006,

s.248.

Mobilizacja – obszar I.

• Obejmują mobilizację sił

zbrojnych, militaryzację i
przekształcenie profilu produkcji w
gospodarce z pokojowej na
wojenny zgodnie z Programem
Mobilizacji Gospodarki.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R.
Jakubczak,
J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku,
Warszawa 2006., s.248.

Program Mobilizacji

Gospodarki:

• Dokument planistyczny opracowywany

w ramach programowania obronnego,

obejmujący zadania wybranych

działów gospodarki w zakresie

zabezpieczenia potrzeb obronnych

państwa na rzecz Sił Zbrojnych

Rzeczpospolitej Polskiej

i wojsk sojuszniczych w warunkach

zagrożenia bezpieczeństwa i w czasie

wojny.

Program Mobilizacji

Gospodarki.

Zawiera:

1.

Zadania organów administracji

rządowej w zakresie prowadzenia
działań
o charakterze organizacyjno –
planistycznym, związane
z przygotowaniem gospodarki do
funkcjonowania w warunkach
zagrożenia bezpieczeństwa państwa i w
czasie wojny.

Program Mobilizacji

Gospodarki.

Zawiera:

2.

Zadania, jakie mogą być

nałożone na przedsiębiorców o
szczególnym znaczeniu
gospodarczo – obronnym w zakresie
dostaw lub remontów uzbrojenia
i sprzętu wojskowego dla potrzeb:

Program Mobilizacji

Gospodarki.

• Jednostek organizacyjnych nadzorowanych,

podległych lub podporządkowanych

ministrowi właściwemu do spraw

wewnętrznych;

• SZ RP i wojsk sojuszniczych realizujących

wspólne zadania obronne na terytorium RP;

• Jednostek organizacyjnych Agencji

Bezpieczeństwa Publicznego.

• Jednostek organizacyjnych nadzorowanych,

podległych lub podporządkowanych

ministrowi sprawiedliwości.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak, J. Flis

(red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s.

250.

Mobilizacja – obszar II.

Dotyczy zadań realizowanych przez

gospodarkę

i obywateli dla potrzeb obronności państwa:

1. Stawienie się obywateli do jednostek

wojskowych, formacji uzbrojonych i

nieuzbrojonych, zakładów zmilitaryzowanych,

2. Realizację świadczeń osobistych, rzeczowych

i szczególnych,

3. Rezerwy państwowe,

4. Możliwość przestawienia produkcji

w zakładach pracy na produkcję wojenną.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,

J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s.

248.

Mobilizacja

państwa:

• Prawne, organizacyjne

i praktyczne przygotowanie struktur

państwa, w tym sił zbrojnych do

działalności w okresie kryzysu i

wojny,

z jednoczesnym uregulowaniem zasad

i sposobów ich funkcjonowania

na wypadek zaistnienia tych stanów.

J. Pawłowski (red.), Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa

narodowego, Warszawa 2002, s. 67.

Mobilizacja państwa:

• Rozwinięcie mobilizacyjne sił

zbrojnych

i innych służb i straży w wypadku

kryzysu lub wojny,

wraz z uruchomieniem programu

mobilizacji gospodarki i

militaryzacją, przy pełnym

wykorzystaniu wszystkich zasobów

państwa.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,

J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s.248.

Strategiczne rozwijanie wojsk

(sił zbrojnych):

Zespół przedsięwzięć podnoszących

gotowość obronną państwa

obejmujących:

1. Operacyjne rozwijanie wojsk.
2. Osłonę granic.
3. Uruchomienie programu mobilizacji

gospodarki

i wykorzystania zasobów narodowych

(sojuszniczych).

4. Osiągnięcie gotowości do działań

przez całe siły zbrojne.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,

J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa

2006, s. 248 - 249.

Operacyjne rozwijanie wojsk

(sił zbrojnych):

Część strategicznego rozwijania wojsk

realizowanego

w ramach podnoszenia gotowości obronnej

państwa, obejmujące:

1. Osłonę obiektów szczególnie ważnych dla

obronności.

2. Mobilizacyjne rozwijanie wojsk.
3. Rozwijanie systemów: dowodzenia, wsparcia

i zabezpieczenia, przegrupowania wojsk i

przewozów środków logistycznych, zorganizowanie

odpowiednich zgrupowań operacyjnych,

osiągnięcia gotowości do działań bojowych

wydzielonych komponentów sił zbrojnych.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,
J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 249.

Militaryzacja:

• Przeniesienie zasad i metod

organizacji wojskowej do organów i

jednostek organizacyjnych

administracji publicznej i gospodarki

narodowej, stosowanie w nich

niektórych elementów dyscypliny

wojskowej oraz nadaniu im

wojskowego charakteru przez

powołanie osób do służby w

jednostkach zmilitaryzowanych.

J. Pawłowski (red.), Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego,

Warszawa 2002, s. 69.

Militaryzacja:

• Objęcie militaryzacją określonych

przez uprawnione organa

państwowe, działów

i jednostek organizacyjnych

(powołanie osób do pełnienia

służby w jednostkach

zmilitaryzowanych) następnie w

razie ogłoszenia mobilizacji lub

wybuchu wojny, wprowadzenia

stanu wojennego albo wyjątkowego

na podstawie stosownych ustaw.

J. Pawłowski (red.), Słownik terminów z zakresu

bezpieczeństwa narodowego, Warszawa 2002, s. 67.

Świadczenia

na rzecz obrony

Świadczenia na rzecz

obrony:

1. Osobiste.

2. Rzeczowe.

3. Szczególne.

Mogą być realizowane w czasie
pokoju oraz w przypadku
ogłoszenia mobilizacji i wojny.

Świadczenia na rzecz

obrony:

Mogą z nich korzystać również

jednostki organizacyjne

stanowiące bazy formowania

specjalnie tworzonych jednostek

zmilitaryzowanych i formacje

obrony cywilnej, a także jednostki

organizacyjne wykonujące zadania

dla potrzeb obrony państwa albo

zwalczania klęsk żywiołowych i

likwidacji ich skutków.

Świadczenia na rzecz

obrony:

Podmioty korzystające:
• Policja
• Agencja Bezpieczeństwa

Wewnętrznego

• Agencja Wywiadu
• Straż Graniczna
• Biuro Ochrony Rządu
• Państwowa Straż Pożarna
• Służba Więzienna

Świadczenia na rzecz

obrony:

Podmioty korzystające:
• Terenowe organy administracji rządowej
• Organy samorządu terytorialnego
• Jednostki organizacyjne podległe i

nadzorowane przez MON

• Jednostki organizacyjne niewchodzące w

skład SZ

• Instytucje państwowe oraz przedsiębiorcy i

inne jednostki organizacyjne zobowiązane

(po ogłoszeniu mobilizacji) do realizacji

zadań na rzecz jednostek organizacyjnych

SZ RP.

Rezerwy państwowe:

• W okresie zagrożenia

bezpieczeństwa państwa i w
czasie wojny konieczne
jest posiadanie zasobów
materiałowych, niezbędnych do
realizacji zwiększonych zadań
obronnych.

Rezerwy państwowe:

• Tworzenie i utrzymanie rezerwy na

bazie gospodarki narodowej jest

konieczne do zapewnienia

bezpieczeństwa państwa

i ma na celu umożliwienie dostępu

do wyrobów i usług uznanych za

strategiczne w określonych ilościach

i terminach, wynikających z

charakteru potrzeb zarówno dla

społeczeństwa, jak również dla Sił

Zbrojnych.

Rezerwy państwowe:

stanowią wyodrębniony
majątek Skarbu Państwa i
dzielą się na:

•Rezerwy mobilizacyjne.

•Rezerwy gospodarcze.

Rezerwy mobilizacyjne:

• Służą realizacji zadań związanych

z obronnością i bezpieczeństwem

państwa, ze szczególnym

uwzględnieniem potrzeb SZ RP oraz

bezpieczeństwa publicznego w

sytuacjach zagrożenia

bezpieczeństwa państwa, a także w

czasie podwyższonej gotowości

obronnej.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak,

J. Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 253.

Rezerwy

gospodarcze:

• Służą przede wszystkim zaspokajaniu

podstawowych surowców, materiałowych

i paliwowych potrzeb gospodarki

narodowej oraz utrzymaniu ciągłości

zaopatrywania ludności kraju w

podstawowe produkty rolne, produkty i

półprodukty żywnościowe, produkty

lecznicze i wyroby medyczne w okresach

zagrożenia bezpieczeństwa państwa,

a także eliminowaniu lub łagodzeniu

zakłóceń

w funkcjonowaniu gospodarki narodowej,

wynikających z nieprzewidzianych zdarzeń

i okoliczności oraz klęsk żywiołowych.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak, J. Flis (red.), Bezpieczeństwo

narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 253.

Rezerwy gospodarcze,

a stany zastrzeżone:

• W rezerwach gospodarczych

wyodrębnione są stany zastrzeżone,
które tworzone są i utrzymywane
do celów mobilizacyjnych

Ministerstwa Obrony Narodowej

,

Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Administracji

oraz

Agencji

Bezpieczeństwa Wewnętrznego.

Organy uprawnione do

tworzenia rezerw

gospodarczych:

• Minister Gospodarki;
• Minister Zdrowia;
• Minister Rolnictwa;

Właściwi ministrowie, kierownicy urzędów

centralnych

i wojewodowie nakładają na przedsiębiorców

zadania

i obowiązki w zakresie magazynowania rezerw, ich

wymiany, konserwacji oraz utrzymania właściwego

poziomu ilościowego i jakościowego. Mogą także

przekazać Agencji Rezerw Materiałowych sprawy

związane z zawieraniem umów.

Gotowość obronna

państwa:

• Stan przygotowania podmiotów

obrony narodowej do skutecznego
działania
w sytuacjach nadzwyczajnych oraz
przeciwstawiania się wszelkim
zagrożeniom kryzysowym i wojennym.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak, J. Flis (red.),
Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 253

.

Gotowość obronna

państwa:

Istota:

• Utrzymanie zdolności państwa

do podejmowania i realizowania

zadań obronnych w celu

przeciwstawienia się różnorodnym

zagrożeniom kryzysowym

(militarnym i niemilitarnym) i

wojennym oraz niedopuszczenie do

zaskoczenia RP agresją militarną.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak, J. Flis (red.),
Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 253

.

Gotowość obronna państwa

obejmuje:

• Gotowość bojową i mobilizacyjną

sił zbrojnych.

• Gotowość stanowisk kierowania
• Gotowość organizacyjno –

mobilizacyjną sektora cywilnego.

J. Wojnarowski, Utrzymanie i podnoszenie gotowości obronnej państwa
w sytuacjach kryzysowych, AON, Warszawa 2002, s. 11.

Stany

gotowości obronnej

państwa:

•Stała gotowość obronna

państwa.

•Gotowość obronna czasu

kryzysu.

•Gotowość obronna czasu

wojny.

Stała gotowość obronna

państwa:

• To stan utrzymywany w czasie

pokoju, gdy stosunki

międzynarodowe układają się

poprawnie, a ewentualne konflikty

są rozstrzygane w drodze

dyplomatycznej

i nie powodują istotnego zagrożenia

militarnego.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak, J. Flis (red.),
Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 254

.

Gotowość obronna czasu

kryzysu:

• To stan umożliwiający podniesienie

gotowości obronnej w razie

pojawienia się symptomów

bezpośredniego zagrożenia

kryzysowego lub wojennego albo gdy

konieczność podniesienia gotowości

obronnej wynika ze zobowiązań

sojuszniczych.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak, J. Flis (red.),
Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa 2006, s. 255

.

Gotowość obronna czasu

wojny:

• To stan, który osiąga się w

razie stwierdzenia
bezpośrednich przygotowań
do agresji lub w razie
jej dokonania.

Z. Piątek, Mobilizacja i gotowość obronna państwa, w: R. Jakubczak, J.
Flis (red.), Bezpieczeństwo narodowe Polski w XXI wieku, Warszawa
2006, s. 255

.

Pytania

Dziękuję za uwagę