1
Dr Piotr Szczepankowski
PODSTAWY
FINANSÓW
2
Zasady zaliczenia
i literatura przedmiotu
Egzamin w formie testu: 20 pytań zamkniętych – pytania
teoretyczne (70% objętości testu) i zadania (30% objętości
testu). Poprawna odpowiedź na pytanie teoretyczne 1 pkt.
Rozwiązanie zadania 2 pkt. Zaliczenie od 50%
maksymalnej liczby punktów.
Literatura:
1)
D. Korenik, S. Korenik, Podstawy finansów, PWN,
Warszawa 2004
2)
B. Pietrzak, Z. Polański (red.), System finansowy w Polsce,
PWN, Warszawa 2003
3)
W. Dębski, Rynek finansowy i jego mechanizmy, PWN,
Warszawa 2003
4)
S. Owsiak, Podstawy nauki finansów, PWE, Warszawa
2002
5)
Z. Dobosiewicz, Podstawy finansów i bankowości, PWN,
Warszawa 2000
3
WYKŁAD 1
POJĘCIE I FUNKCJE
FINANSÓW
Tematyka:
1.
Pojęcie finansów
2.
Rodzaje decyzji finansowych
3.
Klasyfikacja (podział) finansów
4.
Funkcje finansów
5.
Zjawiska finansowe i ich rodzaje
6.
Podstawowe pojęcia finansowe
4
Pojęcie finansów (1)
Definicja nr 1 (wąska):
Finanse – ogół zjawisk i procesów pieniężnych.
Definicja nr 2 (ekonomiczna):
Finanse – to ogół zjawisk ekonomicznych
związanych z gromadzeniem (pozyskiwaniem)
i podziałem (wydatkowaniem,
inwestowaniem) zasobów pieniężnych.
5
Pojęcie finansów (2)
Definicja nr 3:
Finanse – ogół zjawisk pieniężnych
powstających w związku z działalnością
gospodarczą i społeczną człowieka lub
innych podmiotów ekonomicznych.
Definicja nr 4 (przedmiotowa):
Przedmiotem nauki finansów są głównie
zjawiska związane z tworzeniem pieniądza
przez bank centralny oraz kreowaniem
pieniądza przez banki komercyjne.
6
Pojęcie finansów (3)
Definicja nr 5:
Finanse – dziedzina nauki zajmująca się analizą
działalności finansowej podmiotów
ekonomicznych.
Działalność ta opiera się na szeregu decyzji,
które cechują się tym, iż ich koszty (nakłady,
wydatki) i wynikające z nich korzyści:
są rozłożone w czasie,
nie są znane z góry z całkowitą pewnością
(aspekt ryzyka).
7
Rodzaje decyzji
finansowych
Decyzje operacyjne, w tym: dotyczące
konsumpcji i oszczędności,
Decyzje inwestycyjne,
Decyzje finansowe,
Decyzje związane z zarządzaniem
ryzykiem.
8
Klasyfikacja (podział)
finansów
KRYTERIUM I – RODZAJ PODMIOTU
EKONOMICZNEGO:
Finanse publiczne
Finanse prywatne
KRYTERIUM II – ZAKRES ANALIZ I
BADAŃ:
Makrofinanse
Mikrofinanse
9
Klasyfikacja (podział)
finansów
KRYTERIUM III – UJĘCIE
PODMIOTOWE:
Finanse rządowe i samorządowe,
Finanse banków,
Finanse przedsiębiorstw,
Finanse towarzystw ubezpieczeniowych,
Finanse towarzystw inwestycyjnych,
Finanse gospodarstw domowych.
10
Funkcje finansów
FUNKCJE FINANSÓW
ALOKACYJNA
REDYSTRYBUCYJNA
STABILIZACYJNA
11
Podstawowe pojęcia
finansowe
Zjawisko finansowe – proces gromadzenia
(akumulacji) i przepływu środków pieniężnych
w podmiocie ekonomicznym oraz pomiędzy
podmiotami ekonomicznymi.
Wyróżnia się:
- zjawiska statyczne, kiedy pieniądz występuje
w bezruchu np. oszczędzanie, kumulowanie
zysku przez przedsiębiorstwa itp.,
- zjawiska dynamiczne, kiedy pieniądz
występuje w ruchu i przepływa między
podmiotami.
12
Podstawowe pojęcia
finansowe
ZASÓB FINANSOWY – stan na dzień
TRANSAKCJA FINANSOWA – pojedyncza
operacja finansowa
STRUMIEŃ FINANSOWY - ogół transakcji
finansowych zrealizowanych w określonym
czasie (np. w ciągu roku). Składa się z:
wartości, kierunku ruchu i czasu, w jakim jest
dokonywany.
Strumienie finansowe zmieniają wielkość
zasobów finansowych.
13
Cele ekonomiczne
współczesnych finansów
Utrzymanie równowagi
gospodarczej – przetrwanie, rozwój,
rentowność, minimalizacja ryzyka,
dodatnie przepływy pieniężne
Maksymalizacja bogactwa – wzrost
wartości angażowanych kapitałów
Płynność finansowa – zdolność
pokrycia długów, wypłacalność
14
Rola finansisty w
gospodarce
1.
Zadania dyrektora finansowego:
Zarządzanie wartością spółki i zainwestowanych w nią kapitałów
Kształtowanie struktury źródeł finansowania
Wybór kierunków i rodzajów inwestycji
Realizacja strategii fuzji i przejęć
Zarządzanie zyskiem i płynnością finansową
2.
Zadania specjalisty finansowego:
Prognozowanie potrzeb finansowych
Organizowanie finansowania
Obsługa kredytów i pożyczek
Utrzymanie odpowiednich stosunków z pośrednikiem
finansowymi oraz inwestorami kapitałowymi
3.
Zadania specjalisty w dziedzinie kontroli finansowej:
system rachunkowości finansowej i zarządczej
sprawozdawczość finansowa
polityka cenowa
budżetowanie finansowe
raportowanie
15
WYKŁADY 2-4
PIENIĄDZ W TEORII
FINANSÓW
TEMATYKA:
Pojęcie pieniądza,
Rodzaje pieniądza,
Cechy współczesnego pieniądza,
Funkcje pieniądza,
Podaż pieniądza,
Popyt na pieniądz,
Cena pieniądza,
Wartość pieniądza w czasie – mierniki
wartości pieniądza w czasie.
16
POJĘCIE PIENIĄDZA
Najbardziej płynne aktywo
gospodarki, tworzywo wszelkich
zjawisk finansowych,
Specyficzny rodzaj towaru, za
który można kupić jakikolwiek
inny towar, produkt lub usługę.
17
RODZAJE PIENIĄDZA
Pieniądz towarowy
Pieniądz gotówkowy
Pieniądz bezgotówkowy – tzw. surogaty
pieniężne;
Pieniądz idealny (nierealny) – pieniądz,
jaki powstałby w gospodarce po upłynnieniu
majątku podmiotów ekonomicznych.
18
CECHY
WSPÓŁCZESNEGO
PIENIĄDZA
1. Powinien to być pieniądz papierowy
– oznacza to, że współczesny pieniądz
nie ma już żadnego związku ze złotem
(nie ma parytetu wymiany w złocie lub
innym kruszcu); cechy pieniądza ma
kawałek papieru, któremu je nadano
regulacjami prawnymi – nadano mu
przywilej prawnego środka
płatniczego.
19
CECHY
WSPÓŁCZESNEGO
PIENIĄDZA
2. Musi to być pieniądz państwowy –
gwarantem pieniądza jest państwo;
państwo jest jego emitentem;
pieniądz ma zatem cechę instrumentu
instytucjonalnego zabezpieczonego
majątkiem państwa; państwo musi
dbać o to, aby pieniądz był
zabezpieczony w towarach i usługach.
20
CECHY
WSPÓŁCZESNEGO
PIENIĄDZA
3. Jest to pieniądz kredytowy
(żyrowy) – oznacza to, że źródłem
kreowania pieniądza jest kredyt
bankowy; oznacza to również, że
banki mają przywilej pomnażania
ilości pieniądza w obiegu.
21
FUNKCJE PIENIĄDZA
Miernik wartości
Środek wymiany
Prawny środek płatniczy (rozliczeń
finansowych; pokrywania zobowiązań)
Tezauryzacja –przechowywanie wartości
Międzynarodowy środek płatniczy
22
PODAŻ PIENIĄDZA
PODAŻ PIENIĄDZA – to wartość
występujących w obiegu rodzajów
pieniądza będąca w dyspozycji
przedsiębiorstw i gospodarstw domowych.
PODAŻ PIENIĄDZA – całkowita wartość
znajdujących się w obiegu zasobów
pieniądza występującego w roli środka
wymiany.
23
PODAŻ PIENIĄDZA
PODAŻ PIENIĄDZA tworzona jest
przez pieniądz gotówkowy (gotówka
w obiegu) oraz pieniądz
bezgotówkowy banków komercyjnych
na rachunkach w banku centralnym.
PODAŻ PIENIĄDZA MIERZY SIĘ
AGREGATAMI PIENIĘŻNYMI.
24
PODAŻ PIENIĄDZA
AGREGATY PIENIĘŻNE:
M 1 = baza monetarna + depozyty w
bankach komercyjnych płatne na żądanie (a
vista),
M 2 = M 1 + krótkoterminowe wkłady
oszczędnościowe,
M 3 = M 2 + długoterminowe depozyty
oszczędnościowe
M 3 to inaczej ilość pieniądza krajowego.
25
POPYT NA PIENIĄDZ
POPYT NA PIENIĄDZ – jest to
zapotrzebowanie podmiotów
ekonomicznych spoza sektora bankowego
na pieniądz gotówkowy oraz
bezgotówkowy, który można natychmiast
zamienić na gotówkę.
Wielkość popytu na pieniądz jest
określona przez trzy rodzaje motywów.
26
MOTYWY POPYTU NA
PIENIĄDZ
Motyw transakcyjny
Motyw ostrożnościowy
(przezornościowy)
Motyw spekulacyjny
27
TEORIE POPYTU NA
PIENIĄDZ
W naukach ekonomicznych i w teorii
finansów wyróżnia się trzy główne
(bazowe) teorie popytu na pieniądz:
1. Ilościowe (klasyczne) teorie pieniądza,
2. Teorię preferencji płynności J.M.
Keynesa,
3. Monetarystyczną teorię pieniądza M.
Friedmana.
28
Ilościowe (klasyczne)
teorie pieniądza
Teorie historycznie najstarsze,
Teoria M. Kopernika, wiążąca wartość pieniądza z jego
ilością w obiegu,
Teorie M. Locke’a i D. Hume’a, wiążące wartość
pieniądza od prędkości jego obiegu,
Teorie neoilościowe wywodzące się z równania
wymiany A. Marshalla i I. Fishera, według którego:
MV = PT
gdzie: M – masa pieniądza (ilość pieniądza w obiegu),
V – prędkość cyrkulacji pieniądza,
P – przeciętny poziom cen dóbr wchodzących w
skład PNB (przeciętna wartość (cena) jednej transakcji),
T – realna wielkość PNB w cenach stałych (tzw.
wolumen produkcji lub liczba transakcji).
29
Teoria preferencji
płynności J.M.
Keynesa
Preferencja płynności to skłonność do utrzymywania
majątku w formie sald pieniężnych lub papierów
wartościowych, a więc w formie aktywów najbardziej
płynnych.
Popyt na pieniądz zależy od dochodu,
Oszczędności determinowane są przez dochody, a te zależą
od wielkości inwestycji,
Stopa procentowa zależy od popytu i podaży na pieniądz.
Jest zjawiskiem monetarnym,
Popyt na pieniądz zależy od 3 motywów, z tym że 2 z nich
mają znaczenie fundamentalne:
MD = MT + MA = k * Y + f(i)
gdzie: MT – popyt transakcyjny,
MA – popyt spekulacyjny,
k – wskaźnik liczby sald transakcyjnych,
Y – dochód narodowy (nominalny),
i – stopa procentowa.
30
Teoria preferencji
płynności
MODEL J.M. KEYNESA:
Wzrost podaży pieniądza spadek
stopy procentowej wzrost
inwestycji wzrost dochodu
narodowego wzrost popytu na
pieniądz wzrost stopy
procentowej spadek inwestycji
spadek dochodu narodowego
31
Teoria
monetarystyczna M.
Friedmana
Współczesna (z 1956 r.) wersja teorii ilościowej
pieniądza,
Nie wielkość dochodu oddziałuje na popyt na
pieniądz, tylko wielkość majątku, bo jeśli
mamy dwóch ludzi o tych samych dochodach, to
wydaje więcej ten, który ma większy majątek,
Struktura majątku powinna być taka, aby
przyniosła jak największe dochody,
Popyt na pieniądz zależy od poziomu cen, stopy
dochodowości z obligacji, stopy dochodowości z
akcji, wskaźnika zmiany cen, stosunku majątku
gosp. dom. do pozostałego majątku.
32
CENA PIENIĄDZA
Ceną pieniądza jest stopa procentowa, czyli
cena za zrzeczenie się na jakiś czas przez jedną
osobę na rzecz drugiej prawa do dysponowania
najbardziej płynnym aktywem (składnikiem
majątkowym).
Stopę procentową kształtuje w gospodarce
rynkowej podaż pieniądza i popyt na niego,
a one z kolei zależą od stopy inflacji, tempa
wzrostu gospodarczego, kursu walutowego,
skłonności do oszczędzania, konsumpcji i
inwestycji.
33
WARTOŚĆ PIENIĄDZA
W CZASIE
„Czas to pieniądz” – Benjamin
Franklin
Wartość przyszła pieniądza –
kapitalizacja pieniądza,
Wartość obecna pieniądza –
dyskontowanie pieniądza.
34
Wartość przyszła
pieniądza
Polega na obliczeniu, ile będziemy
mieć z zainwestowania (ulokowania)
dziś określonej kwoty pieniężnej na
koniec wybranego czasu przy znanej
stopie procentowej i liczbie okresów
naliczania dochodów (odsetek), czyli
liczbie okresów kapitalizacji.
35
Wartość przyszła –
oprocentowanie proste
FV = PV * (1 + n * r)
gdzie:
FV – wartość przyszła pieniądza
PV – wartość obecna pieniądza (kwota dziś
inwestowana)
n – liczba okresów naliczania dochodów w czasie
inwestycji
r – okresowa stopa procentowa (stopa procentowa
dla okresu naliczania dochodów)
Wniosek: przy oprocentowaniu prostym kapitał
pomnaża się liniowo – przyrosty kapitału są
stałe w czasie
36
Wartość przyszła –
oprocentowanie
składane
Głównym atrybutem oprocentowania składanego jest kapitalizacja odsetek.
Przy oprocentowaniu składanym przyszła wartość kapitału (pieniądza) jest wykładniczą funkcją czasu
oprocentowania, czyli wraz z upływem czasu przyrosty kapitału rosną nieliniowo.
Podstawowy wzór na wartość przyszłą:
gdzie:
Oznaczenia jak w poprzednim wzorze
n
r
PV
FV
)
1
(
37
Wartość przyszła –
oprocentowanie ciągłe
gdzie:
e – stała wielkość, podstawa logarytmu
naturalnego równa 2,71828
pozostałe oznaczenia jak w poprzednich
wzorach
n
r
e
PV
FV
38
Przykłady na wartość
przyszłą
1. Ustal wartość przyszłą kwoty 300 zł po siedmiu
miesiącach przy stopie procentowej 12% rocznie,
stosując oprocentowanie proste.
2. Ustal wartość przyszłą lokaty w kwocie 500 zł po
5 latach przy stopie 8% rocznie, przy różnych
okresach kapitalizacji odsetek: rocznej,
półrocznej, kwartalnej, miesięcznej, tygodniowej,
dziennej, godzinowej i ciągłej.
3. Wpłacamy 3000 zł na rachunek bankowy. Przez
pierwsze ½ roku odsetki są kapitalizowane co
miesiąc, przez następne ½ roku co kwartał.
Nominalna stopa procentowa wynosi 18% rocznie.
Jaką kwotę zgromadzimy na rachunku po roku?
39
Inne zastosowania
koncepcji wartości
przyszłej pieniądza
Obliczenie liczby okresów potrzebnych do
pomnożenia kapitału w założonym stopniu
(np. jego podwojenia):
Jedynie dla czasu do podwojenia kapitału
można skorzystać z „reguły 72”:
n = 72 / r (%)
r
PV
FV
n
1
log
log
40
Inne zastosowania
(c.d.)
Obliczenie stopy procentowej (stopy zwrotu),
przy której z dziś zainwestowanej ustalonej
kwoty otrzymamy w przyszłości zaplanowaną
wartość pieniężną, przy wybranym systemie
kapitalizacji:
1
n
PV
FV
r
41
Przykłady
1.
Po ilu okresach kwartalnej kapitalizacji z
zainwestowanych dziś 1200 zł otrzymasz 3200 zł, jeśli
roczna stopa procentowa wynosi 7% rocznie?
2.
Ile lat należy inwestować 1500 zł, aby podwoić tę wartość,
jeśli rynkowa stopa procentowa wynosi 5% rocznie?
3.
Jaka powinna być roczna stopa inflacji, aby ceny wzrosły
dwukrotnie nie wcześniej niż po 10 latach?
4.
Twoje dziecko ma 10 lat. Chcesz wpłacić mu dziś na
rachunek bankowy 3000 zł, aby przy pełnoletniości
wypłaciło sobie 5400 zł na pokrycie pierwszej rocznej raty
czesnego w szkole wyższej. Rachunek jest kapitalizowany
półrocznie. Jaka powinna być roczna stopa procentowa,
aby opisany w przykładzie cel inwestycyjny mógł być
osiągnięty?
42
Wartość przyszła stałych
płatności
Stała okresowa płatność (nazywana inaczej
rentą lub regularnymi wpłatami) oznacza ciąg
takim samych wartości pieniężnych,
inwestowanych lub otrzymywanych w
jednakowych odstępach czasu pokrywających
się z trybem kapitalizacji pieniądza.
Płatności stałe mogą być inwestowane
(otrzymywane) z dołu lub z góry, czyli na
koniec lub początek ustalonego okresu.
43
Wykorzystania rachunku
wartości przyszłej
strumienia stałych
płatności
Do obliczenia łącznej wartości
zgromadzonych funduszy po ustalonej
liczbie okresów inwestowania,
Do ustalenia salda niespłaconego kredytu
po upływie „n” liczby okresów pokrywania
stałych płatności (płatność zawiera w tym
przypadku sumę raty i odsetek),
Do ustalenia, ile należałoby systematycznie
inwestować, aby osiągnąć w przyszłości
ustalony cel finansowy.
44
Wartość przyszła stałych
płatności – procent
prosty, wpłaty z dołu
gdzie:
A – wartość jednej płatności
n – liczba płatności
m – liczba płatności w ciągu jednego roku
i – roczna stopa procentowa
m
n
n
i
n
A
FVA
2
)
1
(
45
Wartość przyszła stałych
płatności – procent
prosty, wpłaty z góry
gdzie:
Oznaczenia jak w poprzednim
wzorze
m
n
n
i
n
A
FVA
2
)
1
(
46
Wartość przyszła stałych
płatności wnoszonych z dołu –
procent składany
gdzie:
FVA – wartość przyszła stałych płatności
A – wartość jednej stałej płatności
n – liczba stałych płatności równa liczbie okresów
kapitalizacji,
r – okresowa stopa procentowa.
r
r
A
FVA
n
1
1
47
Wartość przyszła stałych
płatności wnoszonych z góry –
procent składany
gdzie:
Oznaczenia jak w poprzednim wzorze
r
r
r
A
FVA
n
1
)
1
(
)
1
(
48
Ustalenie salda
niespłaconego kredytu
Gdzie:
Kredyt – kwota zaciągniętego kredytu
A – ustalona dla kredytu wartość stałej z niego
płatności (stała suma raty i odsetek)
t – numer okresu ustalenia salda
r – okresowa stopa oprocentowania kredytu
r
r
A
r
Kredyt
Saldo
t
t
1
)
1
(
)
1
(
49
Przykłady
1.
Inwestujesz co kwartał (na koniec okresu) 1100 zł.
Lokata jest oprocentowana stopą 8% rocznie. Ile
będziesz miał zgromadzonych środków po upływie 4
lat inwestowania?
2.
Zaciągnięto kredyt o wartości 25.000 zł na okres 10
lat. Spłacany ma być za pomocą stałych miesięcznych
płatności. Każda płatność składa się z części
odsetkowej i kapitałowej. Wartość jednej płatności
ustalono na 358,68 zł. Stopa oprocentowania kredytu
jest równa 12% rocznie. Oblicz saldo niespłaconej
kwoty kredytu na koniec roku 5.
3.
Po pięciu latach chcesz mieć z systematycznego
oszczędzania 120.000 zł. Ile musisz wpłacać na
koniec każdego miesiąca, aby osiągnąć ten cel
inwestycyjny, jeśli inwestycja zapewnia ci minimum
6% rocznie?
50
Wartość obecna
pieniądza
Odpowiada na pytanie, ile należałoby dziś
zainwestować środków pieniężnych, aby w
ustalonej przyszłości otrzymać oczekiwaną
wartość pieniężną.
Liczenie wartości obecnej pieniądza nazywane
jest jego dyskontowaniem.
Wyróżnia się rachunek wartości bieżącej
pojedynczej kwoty lub strumienia zróżnicowanych
wartości pieniężnych (dyskontowanie proste,
składane i ciągłe) oraz rachunek wartości obecnej
strumienia stałych płatności.
51
Wartość obecna
pieniądza –
dyskontowanie proste
gdzie:
PV – wartość obecna
FV – oczekiwana wartość przyszła pieniądza
r – okresowa stopa procentowa (oczekiwana stopa zwrotu)
n – liczba okresów
n
r
FV
PV
1
1
52
Wartość obecna pieniądza –
dyskontowanie składane
i dyskontowanie ciągłe
DYSKONTOWANIE SKŁADANE:
DYSKONTOWANIE CIĄGŁE:
gdzie:
Oznaczenia jak w poprzednim wzorze
n
n
r
FV
r
FV
PV
)
1
(
)
1
(
1
n
r
e
FV
PV
53
Zastosowania rachunku
wartości obecnej
pieniądza
Do obliczania mierników oceny efektywności
inwestycji (np. wartości obecnej netto - NPV),
Do ustalania kwoty koniecznych do
poniesienia dziś nakładów inwestycyjnych,
które zapewnią w przyszłości określony
poziom korzyści finansowych,
Do wyceny wartości przedsiębiorstw
metodami dochodowymi,
Do porównywania różnych ofert finansowych.
54
Przykłady
1.
Dokonałeś wyceny własnego przedsiębiorstwa celem jego
sprzedaży. Jest ono warte 10 mln zł. Jeden z potencjalnych
kupców jest skłonny zapłacić 10 mln zł z góry. Drugi natomiast
oferuje system płatności ratalnych: z góry 7 mln zł, po pół roku
3 mln zł i po roku jeszcze 2 mln zł. Rynkowa stopa procentowa
wynosi 9% rocznie. Która z tych ofert jest dla Ciebie bardziej
korzystna?
2.
Jaka jest wartość przedsiębiorstwa ABC, jeśli przewiduje się, że
tylko w ciągu najbliższych pięciu lat firma może wypracować
dochody netto równe odpowiednio 100, 120, 140, 160, 180 tys.
zł? Koszt kapitału firmy jest równy 14%.
3.
Jaka jest wartość obecna kwoty 500 zł, którą otrzymamy po
pięciu latach, przy stopie 10% rocznie i przy dyskontowaniu:
a) raz do roku
b) raz na kwartał
c) raz w miesiącu
d) raz na godzinę
55
Wartość obecna stałych
płatności z dołu
(na koniec okresu)
Płatności okresowe:
gdzie:
A – kwota jednej okresowej stałej płatności
r – oczekiwana stopa zwrotu (stopa dyskontowa)
n – liczba okresów płatności
Płatności ciągłe:
r
r
A
PVA
n
)
1
(
1
1
1
r
n
r
e
e
A
PVA
56
Wartość obecna stałych
płatności z góry
(na początek okresu)
Płatności okresowe:
Płatności ciągłe:
r
r
r
A
PVA
n
)
1
(
1
)
1
(
1
1
r
n
r
r
e
e
e
A
PVA
57
Wartość obecna renty
wieczystej
PVP = A / r
gdzie:
A – stały w czasie strumień wartości
pieniężnej
r – okresowa stopa procentowa
58
Przykłady
1.
Oszczędzasz na przyszłość, aby pomóc rodzicom. Chcesz,
aby mogli oni wypłacać sobie po 20.000 zł na koniec
każdego roku przez okres najbliższych pięciu lat i po
25.000 zł na koniec roku przez okres kolejnych 7 lat.
Oferowane oprocentowanie rachunku rentierskiego
wynosi 25% rocznie. Ile powinien wpłacić, aby ten plan
finansowy był osiągnięty?
2.
Bank udzielił rocznego kredytu, który ma być spłacony w
czterech równych płatnościach (raty wraz z odsetkami)
równych 3.300 zł każda, płatnych na koniec każdego
kwartału. Stopa oprocentowania kredytu wynosi 28%
rocznie. Jaka jest kwota zaciągniętego kredytu?
3.
Zaciągasz kredyt o wartości 25.000 zł na okres 3 lat z
miesięcznym trybem jego spłaty za pomocą stałych
płatności wnoszonych z góry (wnoszonych z dołu). Stopa
jego oprocentowania wynosi 12% rocznie. Jaka będzie
wartość jednej płatności z tytułu tego kredytu?
59
Przykłady (c.d.)
4.
Jaką kwotę musiałbyś zainwestować, aby co
godzinę przez najbliższe 10 lat otrzymywać po 100
zł na drobne wydatki? Roczna stopa wynosi 5%.
5. Jaka jest wartość obecna comiesięcznych wpłat
czynszu za wieczystą dzierżawę gruntu (wieczysta
dzierżawa trwa 99 lat), gdy wartość okresowej
opłaty czynszu została ustalona na 1.000 zł a
roczna stopa procentowa wynosi 5,45%?
6. Chcesz przez najbliższe pięć lat co pół roku
otrzymywać z lokaty po 1.125 zł, a później po
1.350 zł. Stopa wynosi 4% rocznie. Ile powinieneś
wpłacić, aby ten cel finansowy został
zrealizowany?
60
WYKŁADY 5
POLITYKA
FINANSOWA
Istota i przedmiot polityki
finansowej,
Cele polityki finansowej,
Rodzaje polityki finansowej
(polityka pieniężna i fiskalna),
Instrumenty polityki finansowej
(monetarnej i fiskalnej).
61
Pojęcie polityki
finansowej
To działalność podmiotu ekonomicznego, który
dąży do osiągnięcia określonych celów za
pomocą narzędzi pieniężnych.
Jest domeną państwa, gdyż podmioty
ekonomiczne inne niż państwo nie mają pełnej
suwerenności w odniesieniu do kwestii
finansowych, takich jak: tworzenie pieniądza,
ustalanie stóp procentowych, stawek
podatkowych, stawek celnych itp.
Inne podmioty niż państwo są tylko
przedmiotem polityki finansowej.
62
Przedmiot polityki
finansowej
Poprzez zmiany w systemie
finansowym dokonać zmian w
realnej sferze gospodarki, a więc w
sferze produkcji, eksportu,
spożycia, inwestycji, zatrudnienia
itp.
63
Cele polityki
finansowej
C E L E U N IW E R S A L N E C E L E S P E C Y F IC Z N E
C E L E P O L IT Y K I F IN A N S O W E J
64
Cele uniwersalne
polityki finansowej
Wzrost gospodarczy (wzrost PKB),
Stworzenie miejsc pracy (walka z bezrobociem),
Stabilizacja gospodarki – ograniczanie wahań cykli
koniunkturalnych,
Wspieranie konkurencyjności gospodarki,
Zachowanie realnej wartości pieniądza (walka z inflacją),
Bezpieczeństwo wewnętrzne systemu finansowego, czyli
zachowanie płynności systemu finansowego,
Bezpieczeństwo zewnętrzne systemu finansowego, czyli
wzmacnianie pozycji walutowej kraju, utrzymywanie
wiarygodności finansowej kraju na arenie
międzynarodowej.
65
Cele specyficzne
polityki finansowej
Minimalizowanie stopnia zadłużenia
wewnętrznego kraju,
Minimalizowanie stopnia zadłużenia
zagranicznego,
Kształtowanie polityki kursu
walutowego,
Wdrażanie finansowych instrumentów
polityki handlowej kraju.
66
Rodzaje polityki
finansowej
P O L IT Y K A M O N E T A R N A
(P IE N IĘ Ż N A )
P O L IT Y K A F IS K A L N A
R O D Z A J E P O L IT Y K I F IN A N S O W E J
67
Polityka fiskalna
Polityka fiskalna polega na wykorzystaniu przez państwo
dochodów i wydatków budżetowych do stymulującego lub
hamującego oddziaływania na koniunkturę gospodarczą.
Główne cele polityki fiskalnej:
zapewnienie pełnego zatrudnienia,
zapobieganie inflacji przez odpowiednie regulowanie
wielkości wydatków krajowych (prywatnych i rządowych).
Instrumenty polityki fiskalnej:
1. Polityka kredytowa (inwestycyjna),
2. Polityka podatkowa,
3. Planowanie gospodarcze,
4. Tworzenie silnego sektora publicznego.
68
(1) Polityka kredytowa
Stymulowanie popytu przez wzrost
inwestycji.
Stworzenie warunków występowania na
rynku wielu i tanich źródeł finansowania.
Zadania obniżanie stopy procentowej,
obniżanie stopy rezerw obowiązkowych,
zamawianie inwestycji publicznych,
gwarantowanie zaciągania kredytów
przez podmioty ekonomiczne.
69
(2) Polityka podatkowa
Zmniejszanie stopy podatkowej.
Wprowadzanie właściwych systemów
amortyzacji, dających wzrost
zasobów pieniężnych
przedsiębiorstw (np. systemy
amortyzacji przyspieszonej).
70
(3) Planowanie gospodarcze
Planowanie indykatywne
podawanie ogólnych
uwarunkowań działalności
gospodarczej oraz
przewidywanych parametrów
makroekonomicznych.
71
(4) Tworzenie silnego
sektora publicznego
Państwo powinno inwestować w
określone, niskorentowne dziedziny
życia społeczno-gospodarczego lub
wspierać (wspomagać) tych
przedsiębiorców, którzy zdecydują się na
inwestycje w te dziedziny.
Państwo powinno prowadzić
subsydiowanie organizacji
pozarządowych, społecznie użytecznych.
72
WYKŁAD 6
POLITYKA PIENIĘŻNA
I JEJ INSTRUMENTY
Istota polityki monetarnej
(pieniężnej) i jej rodzaje,
Bank centralny, Rada Polityki
Pieniężnej i ich rola w
kształtowaniu polityki monetarnej,
Instrumenty polityki pieniężnej.
73
Istota polityki
pieniężnej
Polityka pieniężna to działalność banku centralnego
polegająca na oddziaływaniu na kreację pieniądza i
regulowanie jego obiegu w gospodarce.
Celem polityki pieniężnej jest:
- zapewnienie stabilności finansowej państwa,
- stabilizacja ogólnego poziomu cen (tzw. „walka z
inflacją”)
- utrzymywanie pożądanej relacji waluty krajowej do
walut obcych.
Polityka pieniężna może mieć charakter:
a) restrykcyjny wzrost stóp procentowych
b) łagodny spadek stóp procentowych.
74
Bank centralny w
systemie polityki
monetarnej
Bank centralny jest głównym podmiotem rynku
pieniężnego i polityki monetarnej każdego państwa.
Realizuje cele pieniężne państwa, które dzielimy na:
1)
cele finalne – stabilizacja pieniądza krajowego
poprzez:
a) ograniczanie inflacji,
b) dążenie do ukształtowania odpowiedniego kursu
walutowego,
c) zapewnienie bezpiecznych i stabilnych warunków
funkcjonowania sektora bankowego,
d) tworzenie odpowiednich warunków do
zapewnienia płynności rozliczeń pieniężnych w
gospodarce.
75
Bank centralny w
systemie polityki
monetarnej
2) cele pośrednie – kontrola stóp
procentowych, kontrola podaży pieniądza,
stabilizowanie poziomu kursu walutowego.
3) cele operacyjne – kształtowanie masy
pieniądza rezerwowego w banku centralnym,
czyli sumy rezerw obowiązkowych banków
komercyjnych, poziomu stóp procentowych,
tworzenie warunków do redyskontowania
weksli pod transakcje eksportowe, tworzenie
odpowiednich warunków do zwiększenia
skłonności do oszczędzania.
76
Bank centralny w
systemie polityki
monetarnej
FUNKCJE
BANKU CENTRALNEGO
BANK
EMISYJNY
BANK
BANKÓW
BANK
PAŃSTWA
77
Bank centralny w
systemie polityki
monetarnej
Bank centralny jest niezależną państwową
instytucją finansową. Świadczą o tym
następujące cechy:
niepodleganie instrukcjom rządu,
zakaz bezpośredniego finansowania sektora
publicznego,
suwerenność w zakresie prowadzenia polityki
kursu walutowego,
osobista niezależność członków zarządu i rady
banku,
konstytucyjna ranga statusu banku centralnego.
78
Rada Polityki
Pieniężnej
W Polsce została utworzona w lutym 1998 r. i
jest niezależna od rządu, prezydenta i Sejmu,
Składa się z prezesa NBP i 9 członków,
będących specjalistami z dziedziny finansów,
powoływanych na okres 6 lat, w równej liczbie
przez prezydenta, Sejm i Senat,
Członkiem Rady można być tylko przez jedną
kadencję, w czasie kadencji nie można należeć
do partii i związków zawodowych.
79
Zadania Rady Polityki
Pieniężnej
Ustalanie wysokości stóp procentowych NBP,
Ustalanie zasad i stóp rezerwy obowiązkowej
banku,
Określanie górnych granic zobowiązań
wynikających z zaciągania przez NBP
pożyczek i kredytów w zagranicznych
instytucjach bankowych i finansowych,
Zatwierdzanie planu finansowego NBP oraz
sprawozdań z jego działalności,
Ustalanie zasad i zakresu operacji otwartego
rynku.
80
Inne organy władzy
banku centralnego
Prezes – powoływany przez Sejm na wniosek
prezydenta na okres 6 lat; funkcja kadencyjna
(max. 2 kadencje); prezes NBP jest jednocześnie
szefem RPP, Komisji Nadzoru Bankowego oraz
reprezentuje NBP na zewnątrz,
Zarząd – prezes NBP i od 6 do 8 członków, w
tym 2 wiceprezesów; zarząd powołuje prezydent
na wniosek prezesa NBP; nie mogą oni
zajmować żadnych innych stanowisk i
podejmować działalności zarobkowej poza pracą
naukowo-dydaktyczną lub twórczością autorską.
81
Niezależność banku
centralnego
Niezależność instytucjonalna
Niezależność funkcjonalna
Niezależność finansowa
82
Podział instrumentów
polityki monetarnej
Instrumenty polityki monetarnej banku centralnego
można podzielić na:
1. Instrumenty kontroli ogólnej, czyli takie, które
oddziałują równocześnie i z jednakową mocą na
cały sektor bankowy; zalicza się do nich politykę
rezerw obowiązkowych, operacje otwartego rynku
oraz politykę stopy dyskontowej banku
centralnego,
2. Instrumenty kontroli selektywnej, odnoszące
się do poszczególnych instytucji finansowych,
3. Instrumenty oddziaływania przez perswazję,
czyli przekazywanie bankom nieobowiązujących
sugestii co do pożądanych kierunków ich polityki.
83
Podział instrumentów
polityki monetarnej
Inny podział:
Instrumenty ilościowej kontroli kredytu, do
których zalicza się wszystkie stopy procentowe
oraz system rezerw obowiązkowych i operacje
otwartego rynku,
Instrumenty jakościowej i selektywnej kontroli
kredytu, do których zalicza się m.in. określanie
maksymalnych terminów spłat kredytów, formy
zabezpieczania kredytów, ustalanie procentowego
stosunku kredytów do kapitału własnego banku,
określanie minimalnych rezerw gotówki banków.
84
Podział instrumentów
polityki monetarnej
Inny podział:
Instrumenty klasyczne (pośrednie) –
operacje otwartego rynku oraz stopa
dyskontowa banku centralnego,
Instrumenty bezpośrednie – rezerwy
obowiązkowe, wymagania co do
płynności oraz struktury majątkowo-
kapitałowej banków, licencjonowanie
banków itp.
85
Podział instrumentów
polityki monetarnej
Inny podział ze względu na długość przewidywanego
okresu oddziaływania:
Instrumenty ogólnego sterowania –
ukierunkowane na ukształtowanie docelowego
stopnia płynności sektora bankowego oraz poziomu
stóp procentowych na rynku pieniężnym (rezerwy
obowiązkowe, operacje otwartego rynku,
kontyngenty redyskonta),
Instrumenty sterowania precyzyjnego –
wyrównanie przejściowych wahań płynności sektora
bankowego, sterowanie podażą i popytem na
pieniądz (głównie operacje otwartego rynku).
86
Operacje otwartego
rynku
Operacje otwartego rynku polegają na
warunkowym zakupie (operacje typu REPO) i
sprzedaży przez bank centralny (operacje
typu REVERSE REPO) papierów
wartościowych dopuszczonych do tych
operacji. Są to:
bony pieniężne NBP (aktualnie 7-dniowe),
bony skarbowe.
Stopa oprocentowania operacji otwartego rynku
(tzw. stopa interwencyjna na rynku
pieniężnym) wynosi aktualnie (od 28.11.07)
5,00% w skali rocznej.
87
Operacje typu REPO
Transakcje warunkowego zakupu przez
bank centralny papierów wartościowych.
Polegają na zakupie bonów skarbowych
przez NBP od banków komercyjnych, z
obowiązkiem ich odkupienia przez te banki
w uzgodnionym w umowie terminie, po
uzgodnionej cenie.
Transakcje REPO umożliwiają zwiększenie
płynności systemu bankowego, ponieważ
zasilają go w środki pieniężne.
88
Operacje REVERSE
REPO
Transakcje warunkowej sprzedaży bankom
komercyjnym przez bank centralny
dłużnych papierów wartościowych (bonów
pieniężnych, bonów skarbowych) z
obowiązkiem ich odkupienia przez NBP w
uzgodnionym w umowie terminie, po
uzgodnionej cenie.
Operacje te ograniczają płynność
banków komercyjnych, ponieważ bank
centralny ściąga z systemu bankowego
wolne środki pieniężne.
89
Polityka refinansowa
(redyskontowa)
Polityka refinansowa (redyskontowa)
polega na finansowaniu banków
komercyjnych przez bank centralny
poprzez udzielanie im kredytów:
refinansowego,
redyskontowego,
lombardowego.
90
Kredyt refinansowy
Jest udzielany bankom posiadającym zdolność
kredytową oraz tym, w których został
ustanowiony zarząd komisaryczny,
Jest udzielany na podstawie umowy
określającej:
- wysokość kredytu,
- oprocentowanie (aktualnie 7,50%) i prowizję,
- termin spłaty,
- prawne zabezpieczenie spłaty kredytu.
91
Kredyt redyskontowy
Redyskontowanie polega na wykupie przez NBP
weksli zdyskontowanych pierwotnie przez banki
komercyjne lub udzieleniu kredytu dyskontowego
pod zastaw weksli obcych,
Zdyskontowane weksle muszą spełniać wszystkie
wymogi prawa wekslowego,
Decyzję o przejęciu weksli do redyskonta
podejmuje dyrektor oddziału NBP lub osoba do
tego upoważniona,
Aktualna (od 28.11.07) stopa redyskonta weksli
wynosi 5,25% w skali rocznej.
92
Kredyt lombardowy
Jest udzielany przez NBP bankom komercyjnym pod
zastaw papierów wartościowych emitowanych przez:
- Skarb Państwa,
- NBP,
- banki komercyjne o wysokich kapitałach własnych
(np. PKO BP, Pekao S.A.),
Wysokość kredytu jest niższa niż wartość nominalna
papierów wartościowych będących przedmiotem
zastawu i waha się w granicach 75% do 90% tej
wartości,
Kredyt jest udzielany na okres do 12 miesięcy,
Aktualna (od 28.11.07) stopa kredytu lombardowego
wynosi 6,50% w skali rocznej.
93
Rezerwy obowiązkowe
NBP gromadzi na oprocentowanym rachunku
(0,9 stopy redyskonta weksli) rezerwy
obowiązkowe banków komercyjnych w celu:
oddziaływania na wielkość podaży pieniądza
odpowiednio do zmian w gospodarce,
tworzenia rezerwy płynności banków
komercyjnych,
przejęcia części zysków banków komercyjnych.
Rezerwy odprowadzane są jako ustalony procent
od depozytów a vista, depozytów terminowych
złotowych i depozytów terminowych
walutowych (aktualnie 3,75% ich wartości).
94
Lokaty oprocentowane
Dodatkowo w ramach realizacji polityki
pieniężnej banki komercyjne mogą
lokować środki pieniężne w banku
centralnym na oprocentowanym
rachunku.
Od dn. 28.11.07 stopa oprocentowania
lokat pieniężnych banków
komercyjnych w NBP wynosi 3,50% w
skali rocznej.
95
WYKŁAD 7
SYSTEM FINANSOWY
1. Definicje systemu finansowego
2. Funkcje systemu finansowego
3. Struktura systemu finansowego
4. Rodzaje systemów finansowych
5. Cechy wybranych systemów
finansowych
96
Definicje systemu
finansowego
Definicja nr 1:
Jest to zbiór rynków i instytucji
finansowych, z których korzysta się
przy okazji zawierania kontraktów
(umów) finansowych oraz
dokonywania wymiany aktywów
finansowych i ryzyka finansowego.
97
Definicje systemu
finansowego
Definicja nr 2:
Jest to mechanizm współtworzenia i przepływu
strumieni pieniężnych między niefinansowymi a
finansowymi oraz między finansowymi podmiotami
ekonomicznymi, w skład którego wchodzą:
instrumenty finansowe,
rynki finansowe,
instytucje finansowe,
zasady określające sposób funkcjonowania
systemu finansowego.
98
Definicje systemu
finansowego
Definicja nr 3:
System finansowy jest częścią
finansowego (nierealnego) systemu
ekonomicznego i obejmuje:
rynkowy system finansowy,
publiczny system finansowy.
99
Zadanie systemu
finansowego
Głównym zadaniem systemu finansowego
jest współuczestniczenie w tworzeniu
powszechnie akceptowanego środka
dokonywania transakcji (czyli pieniądza)
oraz umożliwienie jego przemieszczania
między niefinansowymi podmiotami
ekonomicznymi (gospodarstwami
domowymi, przedsiębiorstwami i
państwem).
100
Funkcje systemu
finansowego
1.
FUNKCJA PŁATNICZA – system
finansowy powinien zapewniać sprawne
działanie mechanizmu rozliczeń transakcji
gospodarczych, zwłaszcza kupna towarów i
usług.
2.
FUNKCJA PŁYNNOŚCI – system
finansowy umożliwia i ułatwia zamianę
papierów wartościowych i innych aktywów
finansowych na gotówkę (pieniądz).
101
Funkcje systemu
finansowego
3. FUNKCJA OSZCZĘDNOŚCI – system
finansowy umożliwia lokowanie oszczędności,
ograniczając różnorakie ryzyko i na
atrakcyjnych warunkach (chodzi o zachęcanie
do inwestowania w kapitał finansowy).
4. FUNKCJA AKUMULACJI BOGACTWA
(TEZAURYZACJI) – system stwarza
możliwość akumulowania siły nabywczej, która
w danym czasie jest zbędna, a w przyszłości
umożliwi pełniejsze zaspokojenie potrzeb.
102
Funkcje systemu
finansowego
5. FUNKCJA KREDYTOWA – polega na
zapewnieniu nieprzerwanego dopływu kredytów
do podmiotów ekonomicznych w celu
finansowania przez nie inwestycji i konsumpcji.
6. FUNKCJA MINIMALIZOWANIA RYZYKA –
system finansowy powinien zapewnić tworzenie
mechanizmów i instrumentów ograniczających
oraz zabezpieczających przed ryzykiem
finansowym, inwestycyjnym i innymi. System
finansowy określa również metody zarządzania
ryzykiem.
103
Funkcje systemu
finansowego
7. FUNKCJA INFORMACYJNA – system
finansowy zapewnia informacje dotyczące
parametrów finansowych (np. stopa procentowa,
indeks giełdowy itp.), które pomagają podmiotom
ekonomicznym podejmować racjonalne decyzje.
8. FUNKCJA POLITYKI GOSPODARCZEJ –
system finansowy dostarcza środki pieniężne
niezbędne do realizacji podstawowych celów
polityki gospodarczej (przede wszystkim do
zapewnienia wzrostu gospodarczego,
ograniczenia bezrobocia i inflacji).
104
Struktura systemu
finansowego
INSTRUMENTY FINANSOWE to nośniki siły
nabywczej albo zobowiązania finansowe
(roszczenia) przybierające postać pieniądza
gotówkowego, papierów wartościowych, obcych
walut. Można je podzielić na instrumenty:
a) O charakterze właścicielskim i wierzycielskim,
b) O stałym i zmiennym dochodzie,
c) Krótko -, średnio – i długoterminowe,
d) Bezpośrednie i pośrednie,
e) Rzeczywiste i pochodne.
105
Struktura systemu
finansowego
Uogólniając, instrumenty finansowe dzielimy na:
Instrumenty lokowania zasobów pieniężnych
(np. depozyty, jednostki uczestnictwa, akcje itp.),
Instrumenty finansowania potrzeb podmiotów
ekonomicznych, które służą do finansowania
planowanych wydatków, refinansowania wydatków
już poniesionych i do pokrycia luki płynności (np.
kredyty, pożyczki z emisji obligacji itp.),
Instrumenty płatniczo – rozliczeniowe (np.
czek, weksel),
Instrumenty pochodne.
106
Struktura systemu
finansowego
RYNKI FINANSOWE to obszar wymiany
kapitału w gospodarce, umożliwiający
nieprzerwany przepływ środków pieniężnych
między podmiotami ekonomicznymi.
Wyróżnia się rynki:
a)
Pierwotne i wtórne,
b)
Hurtowe i detaliczne,
c)
Pieniężne i kapitałowe,
d)
Krajowe i międzynarodowe,
e)
Kasowe i terminowe.
107
Struktura systemu
finansowego
INSTYTUCJE FINANSOWE, czyli takie
organizacje, które zajmują się aktywnością na
rynku finansowym i mają w swoich aktywach
przeważający udział finansowych składników
majątkowych. Ogólnie można wydzielić
instytucje finansowe:
a) pasywne – inwestujące w aktywa finansowe
dostępne na rynku i wykonujące usługi
pośrednictwa finansowego,
b) aktywne – tworzące (emitujące) instrumenty
finansowe i tworzące pieniądz.
108
Struktura systemu
finansowego
ZASADY DZIAŁANIA SYSTEMU –
regulują one tryb postępowania
poszczególnych instytucji finansowych
oraz tryb funkcjonowania
instrumentów finansowych. Wyróżnia
się zasady:
a) sformalizowane,
b) niesformalizowane.
109
Rodzaje systemów
finansowych
K O N T Y N E N T A L N Y
(niem ie cki)
(skonce ntro w any na bankach)
(ba nkow y)
A N G L O A M E R Y K A Ń S K I
(s k o n c e n tro w a n y n a ryn k u k a p ita ło w ym i p a p ie ra c h w a rto ś c io w yc h )
(ryn k o w y)
S Y S T E M F I N A N S O W Y
T u ta j w p isz tytuł
110
Główne cechy bankowego
systemu finansowego
(kontynentalnego,
niemieckiego)
Główną instytucją finansową jest bank centralny oraz
banki komercyjne (system finansowy oparty jest na
sprawności funkcjonowania systemu bankowego),
Bank centralny realizuje głównie politykę
refinansową,
Instytucje finansowe charakteryzują się niskim
stopniem specjalizacji, a banki mają charakter
uniwersalny,
Mała podatność systemu finansowego na innowacje
finansowe,
Dominuje zewnętrzne finansowanie działalności
przedsiębiorstw,
111
Główne cechy bankowego
systemu finansowego
(kontynentalnego,
niemieckiego)
Głównym instrumentem finansowania działalności
gospodarczej jest kredyt, a głównym instrumentem
oszczędzania i tezauryzacji są depozyty bankowe,
Giełdy papierów wartościowych są niewielkie,
obroty na nich małe, własność w spółkach
skoncentrowana jest w rękach jednego (kilku)
akcjonariuszy,
Zasady działania systemu określa i jego funkcje
realizują instytucje (agencje) państwowe (np. Rada
Polityki Pieniężnej, NBP, KPWiG, KDPW).
112
Główne cechy systemu
finansowego
skoncentrowanego na rynku
kapitałowym
(angloamerykańskiego)
Główną instytucją finansową jest giełda papierów
wartościowych oraz instytucje z nią współpracujące
(np. domy maklerskie),
Duże znaczenie finansowania wewnętrznego, a
finansowanie zewnętrzne realizowane jest za pomocą
anonimowych rynków kapitałowych,
Głównym instrumentem finansowania podmiotów jest
kapitał własny (w tym zysk), a głównym instrumentem
oszczędzania i tezauryzacji są papiery wartościowe
(np. akcje, obligacje),
Banki komercyjne są wyspecjalizowane, rozproszone,
przenoszące swoją aktywność na rynki zagraniczne, w
ich działalności dominuje krótkoterminowy kredyt,
113
Główne cechy systemu
finansowego
skoncentrowanego na rynku
kapitałowym
(angloamerykańskiego)
Instytucje, rynki finansowe są podatne na
innowacje finansowe,
Obroty na giełdzie są znaczne, prawie każda
firma jest spółką kapitałową o rozproszonym
akcjonariacie,
Rynki kapitałowe są zdywersyfikowane,
Zasady funkcjonowania systemu określone
są z ograniczoną ingerencją państwa; są
tworzone przez rynek kapitałowy i jego
instytucje.
114
Procesy zachodzące we
współczesnych systemach
finansowych
Konwergencja systemów finansowych –
wzajemne przenikanie cech dwóch głównych
typów systemów finansowych (np. wzrost
aktywności banków na rynkach kapitałowych,
szerszy dostęp do informacji o
przedsiębiorstwach ułatwia ich dostęp do
anonimowych inwestorów, zmiana struktury
przychodów banków, czyli zamiast odsetek,
prowizje i opłaty dodatkowe itp.),
Konsolidacje w sektorze bankowo –
finansowym,
115
Procesy zachodzące we
współczesnych systemach
finansowych
Świadczenie przez banki zróżnicowanych
usług finansowych, np. bankowości
elektronicznej (e-banking, m-banking),
bankowości dopasowanej do klienta
indywidualnego (home banking) oraz
powiązanych usług finansowo – bankowych
(np. bancassurance),
Globalizacja operacji finansowych,
Powstawanie konglomeratów finansowych,
Integracja rynków finansowych.
116
Destrukcja systemu
finansowego – kryzys finansowy
Rodzaje kryzysów finansowych –
podział pierwszy:
finansowe,
walutowe,
bankowe.
117
Destrukcja systemu
finansowego – kryzys finansowy
Rodzaje kryzysów finansowych – podział drugi:
Kryzysy finansowe na poziomie przedsiębiorstw powstające na
skutek nagłej i masowej utraty płynności finansowej firm, zbyt
silnego ich zadłużenia oraz nagłego wzrostu ich kosztu kapitału,
Kryzysy spekulacyjne (na rynku kapitałowym) – powstające na
skutek zastosowania przez wielu uczestników rynku tych samych
strategii inwestycyjnych po to, aby spekulować jakimś
wskaźnikiem giełdowym lub ceną rynkową; powstają wtedy, gdy
występuje na rynku przewaga kapitału spekulacyjnego nad
długoterminowym,
Kryzysy systemu bankowego – polega na utracie płynności
(wypłacalności) wielu uczestników sektora finansowego,
szczególnie banków i innych instytucji z nimi związanymi; kryzys
tego typu może przełożyć się w kryzys płatniczy i walutowy kraju,
szczególnie gdy kapitał zacznie odpływać za granicę.
118
WYKŁADY 8 i 9
RYNEK PIENIĘŻNY I JEGO
INSTRUMENTY
Pojęcie rynku pieniężnego i jego rola,
Podział instrumentów rynku pieniężnego,
Charakterystyka instrumentów dyskontowych
rynku pieniężnego (bon skarbowy, bon pieniężny
NBP, weksel, bony komercyjne przedsiębiorstw),
Charakterystyka instrumentów
niedyskontowych rynku pieniężnego (depozyty
międzybankowe, certyfikaty depozytowe,
depozyty bankowe, kredyty krótkoterminowe),
Charakterystyka instrumentów rozliczeniowych.
119
Istota rynku
pieniężnego
Rynek pieniężny jest rynkiem najbardziej
płynnych aktywów finansowych, służących
jednostkom gospodarczym do pokrycia
zapotrzebowania na kapitał obrotowy, a więc
zapewniających im utrzymanie płynności
finansowej.
Jest to rynek instrumentów finansowych o
okresie ich wymagalności do jednego roku.
Jest to rynek, na którym szczególną aktywnością
wykazują się instytucje finansowe (głównie
banki).
120
Podział rynku
pieniężnego
I. Ze względu na terytorium działania:
Rynek międzynarodowy,
Rynek krajowy,
Rynek regionalny.
II. Ze względu na wielkość transakcji:
Rynek centralny (hurtowy),
Rynek detaliczny.
III. Ze względu na rodzaj transakcji:
Rynek międzybankowy,
Rynek skarbowych instrumentów pieniężnych.
121
Rola (funkcje) rynku
pieniężnego
Przynoszenie dochodu od wolnych w
danym momencie środków pieniężnych,
Zapewnienie ciągłości w regulowaniu
zobowiązań,
Umożliwienie realizacji przez państwo
przyjętej polityki pieniężnej,
Oddziaływanie na podaż pieniądza i
prędkość cyrkulacji pieniądza w
gospodarce.
122
Podział instrumentów
rynku pieniężnego
INSTRUMENTY
PIENIĘŻNE
DYSKONTOWE
NIEDYSKONTOWE
(OPROCENTOWANE)
ROZLICZENIOWE
123
Instrumenty
dyskontowe
(1) Bon skarbowy
B.s. to instrument finansowy (papier wartościowy na okaziciela)
emitowany przez skarb państwa, potwierdzający fakt
zaciągnięcia krótkoterminowej pożyczki.
B.s. są emitowane na okres ich wykupu równy 8, 13, 26 i 52
tygodnie.
Wartość nominalna jednego b.s. wynosi 10 tys. zł, 100 tys. zł lub
1 mln zł.
Są sprzedawane w Polsce od 1991 r. na przetargach
organizowanych przez Ministerstwo Finansów i NBP. Minimalna
wartość b.s. na przetargu to 100 tys. zł.
Mają postać zdematerializowaną, a ich ewidencja prowadzona
jest w Centralnym Rejestrze Bonów Skarbowych prowadzonym
przez NBP.
Istnieje wtórny rynek obrotu b.s. zorganizowany przez banki
komercyjne.
124
Instrumenty dyskontowe
(1) Bon skarbowy
FUNKCJE
BONÓW SKARBOWYCH
MAKROEKONOMICZNE MIKROEKONOMICZNA
FISKALNA
MONETARNA
REGULACJA
PŁYNNOŚCI
FINANSOWEJ
125
Instrumenty
dyskontowe
(1) Bon skarbowy
Podstawowe wzory na bony skarbowe:
1. Wycena wartości bieżącej b.s.:
WB = WN * (1 – d * m/365)
2. Stopa zwrotu do wykupu w skali rocznej
(YTM):
YTM = [(WN – WB) / WB] * 365/m *
100%
3.
Bieżąca stopa zwrotu w skali roku (CY):
CY = [(WB
1
– WB
0
) / WB
0
] * 365/t * 100%
126
Instrumenty
dyskontowe
(2) Bon pieniężny NBP
Są to instrumenty dłużne emitowane
przez bank centralny na okres
wymagalności wynoszący 28, 91, 182
lub 273 dni.
Wartość nominalna jednego bonu
pieniężnego NBP wynosi 10 tys. zł, 100
tys. zł lub 1 mln zł.
Służą do ograniczania nadpłynności w
sektorze bankowym.
127
Instrumenty
dyskontowe
(3) Weksle
Weksel to papier wartościowy o
określonej dokładnie przez prawo
wekslowe (z 1936 r.) formie,
charakteryzujący się tym, iż jest
zobowiązaniem wystawcy (trasanta,
dłużnika) do wypłacenia w określonym
dniu określonej kwoty pieniężnej
remitentowi (wierzycielowi).
128
Instrumenty
dyskontowe
(3) Weksle
RODZAJE WEKSLI
WŁASNY
(PROSTY, SOLA)
TRASOWANY
(TRATA)
129
Instrumenty
dyskontowe
(3) Weksel
FUNKCJE
WEKSLA
PŁATNICZA
KREDYTOW
A
OBIEGOW
A
GWARANCYJN
A
REFINANSOW
A
130
Instrumenty dyskontowe
(4) Bony komercyjne
przedsiębiorstw
Są to krótkoterminowe dłużne papiery
wartościowe (KDPW) emitowane przez
przedsiębiorstwa w formie weksli pieniężnych
(tzw. KWIT-y, czyli komercyjne weksle
inwestycyjno – terminowe) lub obligacji
krótkoterminowych,
Cechy KDPW: wysoki nominał (od 100 tys. zł do
1 mln zł), stopa dyskontowa uzależniona od
WIBOR lub oprocentowania b.s., wymagalność
od 1 do 3 miesięcy, możliwość rolowania,
nabywcy to głównie inne firmy i banki.
131
Instrumenty dyskontowe
(4) Bony komercyjne
przedsiębiorstw
PROCEDURA EMISJI KDPW:
Zawarcie wstępnego porozumienia między
emitentem a agentem emisji,
Przygotowanie przez agenta memorandum
informacyjnego, które obejmuje warunki emisji i
ich cel, informacje o emitencie, jego dane
finansowe,
Przygotowanie przez agenta programu emisji,
Oferowanie papierów grupie wyselekcjonowanych
inwestorów,
Uplasowanie emisji na rynku.
132
Instrumenty dyskontowe
(4) Bony komercyjne
przedsiębiorstw
CECHY KDPW:
Niska płynność – brak zorganizowanego rynku
wtórnego,
Stopa rentowności porównywalna z b.s.,
Umiarkowane ryzyko inwestowania.
KTO EMITUJE:
Firmy o ustabilizowanej sytuacji finansowej i
rokujące wzrost,
Znane spółki,
Firmy międzynarodowe.
133
Instrumenty
niedyskontowe.
(1) Depozyty
międzybankowe
Depozyty międzybankowe to
transakcje polegające na przyjęciu
(udzieleniu) przez jeden bank od
drugiego banku ściśle określonej
kwoty pieniężnej na ściśle
określony czas, po z góry ustalonej
stopie procentowej.
134
Instrumenty
niedyskontowe.
(1) Depozyty
międzybankowe
RODZAJE
DEPOZYTÓW
JEDNODNIOWE
POZOSTAŁE
OVERNIGHT
(O/N)
TOMORROW NEXT
(T/N)
SPOT NEXT
(S/N)
1W, 2W, 1M, 3M, 6M, 1Y
135
Instrumenty
niedyskontowe.
(1) Depozyty
międzybankowe
Rynek depozytów międzybankowych spełnia
dwie główne funkcje:
Regulowania płynności w sektorze bankowym,
Dokonywanie transakcji spekulacyjnych
(komercyjnych) – dążenie do osiągnięcia zysku
z różnicy między ceną za dokonane lokaty w
innym banku (stopa WIBOR) a ceną
przyjętych od innego banku depozytów
(stopa WIBID).
136
Instrumenty
niedyskontowe.
(2) Certyfikaty
depozytowe (CD)
CD to emitowane przez banki papiery wartościowe, w
których emitujący je bank stwierdza ulokowanie
przez deponenta określonej kwoty w charakterze
depozytu pieniężnego na określony czas i procent. Są
to papiery o terminie wykupu od 14 dni do 1 roku.
CD są zbywalne na rynku (obrót wtórny), mogą być
nabywane przez prawne i fizyczne podmioty krajowe
i zagraniczne oraz mogą być wykupione przez
emitenta przed terminem zapadalności.
CD pełnią podwójną rolę – są źródłem
krótkoterminowego kapitału dla banku i stanowią
dodatkową alternatywę inwestycyjną (lokacyjną).
Wyróżnia się CD imienne (podlegają umorzeniu) w
razie utraty) i na okaziciela (nie podlegają umorzeniu
w razie utraty.
137
Instrumenty rozliczeniowe.
(1) Polecenie przelewu i
polecenie pobrania
Polecenie przelewu polega na wydaniu
bankowi dyspozycji przelania określonej
kwoty z rachunku płatnika (dłużnika) na
wskazany rachunek bankowy wierzyciela.
Polecenie pobrania polega na udzieleniu
przez wierzyciela dyspozycji swojemu
bankowi, aby zapisał w dobro jego rachunku
zgłoszoną do rozliczenia wierzytelność, a
następnie obciążył tą kwotą wskazany
rachunek dłużnika.
138
Instrumenty
rozliczeniowe.
(2) Inkaso dokumentowe
Inkaso polega na tym, że bank
prowadzący rachunek wierzyciela
(najczęściej eksportera, dostawcy) na
podstawie przedstawionych mu
dokumentów handlowych lub
finansowych pobiera (inkasuje) od
innego podmiotu (płatnika,
importera, odbiorcy) wymienioną w
dokumentach należność pieniężną.
139
Obieg inkaso – realizacja
płatności
(1)wierzyciel (dostawca) składa w swoim banku
komplet dokumentów do inkaso,
(2)bank dostawcy przekazuje bankowi odbiorcy
te dokumenty,
(3)bank odbiorcy przekazuje mu informację o
nadejściu dokumentów handlowych,
(4)odbiorca wydaje swojemu bankowi dyspozycję
przelania należności na konto dostawcy,
(5)następuje przelew środków na rachunek
dostawcy.
140
Instrumenty
rozliczeniowe.
(3) Akredytywa
Odbiorca (dłużnik, importer) otwierając
akredytywę zleca swojemu bankowi
dokonanie zapłaty za nabyte towary po
uprzednim pobraniu od banku wierzyciela
(dostawcy, eksportera) stosownych
dokumentów potwierdzających ich
sprzedaż, dostawę itp.
141
Obieg akredytywy –
realizacja płatności
(1) odbiorca otwiera w swoim banku akredytywę,
(2) bank odbiorcy informuje wskazany bank dostawcy o
otwartej akredytywie,
(3) bank dostawcy informuje swojego klienta o
uzyskaniu potwierdzenia otwartej akredytywy,
(4) dostawca wysyła towar i przekazuje dokumenty do
swojego banku,
(5) bank dostawcy przesyła dokumenty do banku
odbiorcy,
(6) bank odbiorcy po otrzymaniu dokumentów, zgodnie
z treścią akredytywy wypłaca na rachunek dostawcy
określoną należność,
(7) po dokonaniu płatności bank odbiorcy przekazuje
mu otrzymane dokumenty handlowe.
142
WYKŁADY 10 i 11
RYNEK KAPITAŁOWY I
JEGO INSTRUMENTY
Pojęcie rynku kapitałowego, jego
cechy i rodzaje
Instytucje rynku kapitałowego
Instrumenty rynku kapitałowego –
charakterystyka obligacji i akcji
143
Pojęcie rynku
kapitałowego
Rynek transakcji kupna-sprzedaży
instrumentów finansowych o
okresie ich wykupu przez emitenta
dłuższym niż jeden rok.
144
Cechy rynku
kapitałowego
Składa się z wielu segmentów,
Występuje na nim znacznie większa liczba podmiotów niż
na rynku pieniężnym,
Jest rynkiem pozyskiwania wolnego kapitału potrzebnego
do finansowania rozwoju podmiotów ekonomicznych,
Wartość pojedynczych transakcji jest niższa niż na rynku
pieniężnym,
Przynosi w dłuższym okresie wyższe stopy zwrotu, a w
krótkim okresie stopy zwrotu podlegają ciągłym
wahaniom,
Inwestycje na tym rynku obarczone są wyższym ryzykiem,
Podstawowym instrumentem będącym przedmiotem
obrotu na tym rynku są papiery wartościowe.
145
Rodzaje rynku
kapitałowego
Rynek pierwotny
Rynek wtórny
Rynek publiczny
Rynek niepubliczny
Rynek giełdowy (regulowany)
Rynek pozagiełdowy (alternatywny)
Rynek krajowy
Rynek międzynarodowy
146
Instytucje rynku
kapitałowego
Urząd Nadzoru Finansowego
Giełda Papierów Wartościowych
Krajowy Depozyt Papierów
Wartościowych
Domy maklerskie
Firmy doradztwa inwestycyjnego
Fundusze inwestycyjne i emerytalne
147
Instrumenty rynku
kapitałowego - obligacje
Obligacja jest papierem wartościowym
potwierdzającym powstałą
wierzytelność pieniężną (zaciągnięcie
pożyczki).
Jest to zobowiązanie emitenta wobec
obligatoriusza, czyli nabywcy obligacji.
148
Rodzaje obligacji
PODZIAŁ WG EMITENTÓW:
Obligacje skarbowe
Obligacje korporacyjne
Obligacje municypalne (komunalne)
PODZIAŁ WG CENY SPRZEDAŻY:
Obligacje sprzedawane z dyskontem
Obligacje sprzedawane po wartości
nominalnej
Obligacje sprzedawane z premią
149
Rodzaje obligacje
PODZIAŁ WG ZASAD OPROCENTOWANIA:
Obligacje zerokuponowe (dyskontowe)
Obligacje indeksowane
Obligacje o stałym oprocentowaniu
PODZIAŁ WG CZASU DO WYKUPU:
Obligacje krótkoterminowe
Obligacje średnioterminowe
Obligacje długoterminowe
150
Rodzaje obligacji
PODZIAŁ WG ZASAD WYKUPU:
Obligacje wykupywane w terminie
Obligacje wykupywane przed terminem (z tzw.
wezwaniem do wcześniejszego wykupu –
callable)
INNE RODZAJE OBLIGACJI:
Gwarantowane
Niegwarantowane (śmieciowe, tzw. junk bonds)
Zamienne
151
Parametry finansowe
opisujące inwestycje w
obligacje
WYCENA WARTOŚCI BIEŻĄCEJ:
Wartość bieżąca obligacji to suma zdyskontowanych
stopą oczekiwanego zwrotu przyszłych dochodów
możliwych do uzyskania z tej obligacji powiększona o
wartość bieżącą kwoty otrzymywanej przy jej wykupie.
Jeżeli oczekiwana przez inwestora stopa zwrotu z
obligacji jest niższa od stopy jej nominalnego
oprocentowania, to wartość bieżącą (rynkowa) obligacji
jest wyższa od jej wartości nominalnej.
Jeżeli oczekiwana przez inwestora stopa zwrotu z
obligacji jest wyższa od stopy jej nominalnego
oprocentowania, to wartość bieżącą (rynkowa) obligacji
jest niższa od jej wartości nominalnej.
152
Stopa zwrotu a wartość
obligacji
Stopa zwrotu w
%
Wartość
obligacji
nom
NVB
VB > NVB
VB <
NVB
r > nom
r <
nom
153
WYCENA WARTOŚCI BIEŻĄCEJ
OBLIGACJI
Wartość bieżąca obligacji:
I
t
– odsetki z obligacji płatne w
okresie „t”,
NVB – wartość nominalna obligacji
N
t
N
t
t
B
r
NVB
r
I
V
1
)
1
(
)
1
(
154
Parametry finansowe
opisujące inwestycje w
obligacje
STOPA ZWROTU DO WYKUPU:
Założenie: emitowana jest obligacja o stałym kuponie
odsetkowym.
YTM – stopa zwrotu do wykupu,
VB – wartość emisyjna obligacji,
NVB – wartość nominalna obligacji,
N – liczba okresów płatności odsetek do terminu wykupu
obligacji,
I – wartość jednookresowych odsetek
2
B
B
V
NVB
N
V
NVB
I
YTM
155
Instrumenty rynku
kapitałowego - akcja
Akcja to udziałowy papier wartościowy oznaczający
prawo jej posiadacza do współwłasności firmy, która ją
wyemitowała, czyli spółki akcyjnej.
Posiadacz akcji (akcjonariusz) otrzymuje z tytułu
dysponowania nią dwa typy uprawnień (praw). Są nimi:
a) prawa korporacyjne – prawo do uczestnictwa w
spółce (akcjonariusza nie można ze spółki usunąć),
prawo do uczestnictwa w WZA, bierne prawo wyborcze
do organów spółki, prawo mniejszości (np. prawo
zwołania NWZA),
b) prawa majątkowe – prawo do zysku, prawo poboru
akcji nowych emisji, prawo do części wartości majątku
w przypadku likwidacji spółki.
156
Rodzaje akcji
PODZIAŁ WG SPOSOBU OBJĘCIA AKCJI:
Akcje gotówkowe – wydane za wkłady pieniężne,
Akcje aportowe – wydane za wkłady niepieniężne
(rzeczowe).
PODZIAŁ WG FORMY DOKUMENTU I FORMY
OBROTU:
Akcje imienne – ich przenoszalność jest trudna lub
wręcz niemożliwa; są to najczęściej akcje założycieli
spółki,
Akcje na okaziciela – łatwe do obrotu, sprzedawane
na rynku np. na giełdzie papierów wartościowych.
157
Rodzaje akcji
PODZIAŁ WG RODZAJU UPRAWNIEŃ
PRZYSŁUGUJĄCYCH
WŁAŚCICIELOWI:
Akcje zwykłe – nie korzystają z żadnych
dodatkowych praw; mają prawo do
jednego głosu na WZA z jednej akcji,
Akcje uprzywilejowane – przynoszą
dodatkowo uprawnienia (dotyczące
prawa głosu, dywidendy, udział w
majątku).
158
Rodzaje
uprzywilejowania akcji
1. Co do głosu – jedna akcja zapewnia prawo do
dwóch głosów na WZA,
2. Co do dywidendy – prawo do wyższej
dywidendy (1,5 raza większa od dywidendy
wypłacanej z akcji zwykłej); dywidenda
ponadto wypłacana jest w pierwszej kolejności,
3. Co do podziału majątku – zapewnia
pierwszeństwo do uzyskania zwrotu nominalnej
wartości akcji przed innymi akcjonariuszami
przy likwidacji spółki,
4. Prawo poboru – przywilej pierwszeństwa do
objęcia akcji z nowych emisji.
159
Wycena wartości
bieżącej akcji
MODEL WYCENY MNOŻNIKOWEJ:
Pa = P/E * EPS
P/E – mnożnik rynkowy cena do zysku
średni dla sektora wycenianej spółki
lub średni dla całego rynku,
EPS – zysk netto wycenianej spółki do
liczby akcji zwykłych tej spółki (zysk
na jedną akcję)
160
Wycena wartości bieżącej
akcji
MODEL DYWIDENDOWY WYCENY
AKCJI:
g – stopa wzrostu zysku i dywidend,
DPS – dywidenda na jedną akcję,
r
e
– oczekiwana stopa zwrotu.
g
r
g
DPS
g
r
DPS
P
e
e
S
)
1
(
0
1
161
Wyznaczanie mnożnika cena
akcji do jej wartości księgowej
(P/BV)
g
r
g
div
ROE
BV
P
E
)
1
(
/
0
0
162
Wielkość mnożnika P/BV
zależy od:
stopy wypłaty dywidend – mnożnik P/BV rośnie
wraz ze wzrostem stopy wypłaty dywidend,
poziomu ryzyka zaangażowania kapitału
własnego w daną spółkę, co jest odzwierciedlone w
stopie oczekiwanego zwrotu – mnożnik P/BV spada,
gdy rośnie ryzyko spółki i stopa oczekiwanego
zwrotu,
prognozowanej stopy wzrostu zysków – mnożnik
P/BV rośnie, gdy rośnie stopa wzrostu zysków spółki,
stopy zwrotu z kapitału własnego (ROE) –
mnożnik P/BV rośnie wraz ze wzrostem stopy zwrotu
z kapitału własnego.
163
Współzależność między stopą zwrotu
a mnożnikiem rynkowym P/BV.
Poprawna wartość spółki na rynku
ROE < r
E
ROE > r
E
P/BV > 1
Spółka
przewartościowa
na
Spółka
poprawnie
wyceniona –
akcje drogie
P/BV < 1
Spółka
poprawnie
wyceniona –
akcje tanie
Spółka
niedowartościow
ana
164
FINANSE – WYKŁAD 12
POCHODNE
INSTRUMENTY
FINANSOWE
Pojęcie pochodnych instrumentów
finansowych,
Podział instrumentów pochodnych,
Istota, rodzaje i cechy opcji,
Kontrakty terminowe futures – ich cechy i
wykorzystanie
Kontrakty rzeczywiste typu forward
Kontrakty wymienne - swap
165
POJĘCIE POCHODNYCH
INSTRUMENTÓW
FINANSOWYCH
Pochodny instrument finansowy,
nazywany inaczej derywatem, to
taki, którego egzystencja na rynku
oraz wartość bieżąca jest
uzależniona od istnienia i wartości
innych instrumentów finansowych,
na które dany derywat został
wystawiony.
166
Rodzaje derywatów
fiannsowych
DERYWATY
BEZWARUNKOWE
WARUNKOWE
FORWARD
FUTURES
RZECZYWISTE
NIERZECZYWISTE
TYPU NDF
OPCJE
167
OPCJA
Opcja to papier wartościowy nadający prawo jego
posiadaczowi do zakupu lub sprzedaży innego
instrumentu finansowego lub aktywa rzeczowego
po z góry ustalonej cenie i w ściśle określonym
czasie, nazywanym okresem rozliczenia.
Nadanie prawa oznacza, że posiadacz opcji
rozliczy ją (wykorzysta), gdy będzie mu się to
opłacało. Jeśli wykorzystanie opcji nie będzie
rentowne, jej posiadacz nie skorzysta z nadanego
mu prawa i jej nie rozliczy. Straci wówczas
jedynie tyle, ile zapłacił za samą opcję (cena opcji
to tzw. premia).
168
RODZAJE OPCJI
ZE WZGLĘDU NA NADANE PRAWA:
Opcje typu call – opcje kupna
Opcje typu put – opcje sprzedaży
ZE WZGLĘDU NA MOŻLIWOŚĆ I TERMIN ROZLICZENIA:
Opcje europejskie
Opcje amerykańskie
INNE RODZAJE OPCJI:
Warrant – opcja kupna akcji spółki emitenta tego typu opcji,
Opcje walutowe
Opcje procentowe (na papiery dłużne)
Opcje indeksowe (np. opcje na indeks WIG20)
169
Wielkości związane z
opcję
Premia (P) – cena opcji
Cena rozliczenia (wykonania opcji - X)
– wartość wynikająca z opcji, po której
można kupić/sprzedać inne aktywo
Cena aktywa (S), na które wystawiono
opcję
Czas wykonania opcji (T)
170
ROZLICZANIE OPCJI
Rodzaj
opcji
Sytuacja:
In-the-money
Sytuacja:
At-the-money
Sytuacja:
Out-of-the-
money
OPCJA
CALL
Cena aktywa
(S) > Cena
rozliczenia
opcji (X)
Cena aktywa
(S) = Cena
rozliczenia
opcji (X)
Cena aktywa
(S) < Cena
rozliczenia
opcji (X)
OPCJA
PUT
Cena aktywa
(S) < Cena
rozliczenia
opcji (X)
Cena aktywa
(S) = Cena
rozliczenia
opcji (X)
Cena aktywa
(S) > Cena
rozliczenia
opcji (X)
171
ROZLICZANIE OPCJI
CALL
Cena
aktywa
Zysk/strata z
opcji
Out-of-the-
money
X
X+P
In-the-money
172
ROZLICZANIE OPCJI
PUT
X
X-P
Cena
aktywa
Zysk/Strata z
opcji
In-the-money
Out-of-the-money
173
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA
RYNKOWĄ WARTOŚĆ OPCJI CALL
Czynnik
Zachowanie
Wpływ na
wartość opcji
Cena aktywa
Rośnie
Rośnie
Cena
rozliczenia
Rośnie
Spada
Zmienność
ceny aktywa
Wysoka
Wysoka
Czas
rozliczenia
opcji
Długi
Wysoka
Stopa % wolna
od ryzyka
Wysoka
Niska
174
CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA
RYNKOWĄ WARTOŚĆ OPCJI
PUT
Czynnik
Zachowanie
Wpływ na
wartość opcji
Cena aktywa
Rośnie
Spada
Cena
rozliczenia
Rośnie
Rośnie
Zmienność
ceny aktywa
Wysoka
Wysoka
Czas
rozliczenia
opcji
Długi
Wysoka
Stopa %
wolna od
ryzyka
Wysoka
Niska
175
NIERZECZYWISTE
KONTRAKTY TERMINOWE
FUTURES
Kontrakt terminowy futures to pochodny
instrument finansowy zapewniający kupno
lub sprzedaż innego aktywa finansowego po
z góry określonej cenie.
Futures tym różni się od opcji, że jego
posiadacz ma rozliczany kontrakt
codziennie w terminie rozliczenia, a więc
może mieć nieograniczone straty, ale i nie
ograniczone zyski z tytułu posiadania
kontraktu terminowego.
176
KONTRAKTY
FUTURES
Inwestor na rynku futures przyjmuje jedną z dwóch
pozycji:
Długą pozycję inwestycyjną (long position)
kupno
Krótką pozycję inwestycyjną (short position)
sprzedaż
F
F
177
CECHY KONTRAKTU
FUTURES
Są notowane na giełdzie papierów wartościowych (np. na
GPW w Warszawie dostępne są futures m.in. na USD,
EURO, indeks WIG20),
Są wystandaryzowanymi instrumentami finansowymi
(giełda ściśle określa przedmiot kontraktu, sposób
rozliczania transakcji, termin rozliczenia itp.),
Strony transakcji terminowej futures wpłacają przed jej
zawarciem depozyt zabezpieczający, który stanowi
określony procent transakcji,
Kontrakty terminowe futures są notowane codziennie i
codziennie są rozliczane przez izbę rozrachunkową giełdy,
Kontrakty są nierzeczywiste, czyli nigdy nie nastąpi
dostawa aktywa kupowanego lub sprzedawanego poprzez
futures.
178
RZECZYWISTY
KONTRAKT
TERMINOWY FORWARD
Forward to kontrakt terminowy, polegający
na kupnie-sprzedaży danego aktywa w
ściśle określonym terminie, po cenie
określonej w umowie dzisiaj i
zaakceptowanej przez obie strony
transakcji.
Kontrakty forward wystawiane są
najczęściej na waluty oraz występują na
rynku towarowym (na giełdach
towarowych).
179
CECHY KONTRAKTU
FORWARD
Występują w obrocie pozagiełdowym,
Są instrumentami niewystandaryzowanymi; to obie
strony kontraktu ustalają jego cechy, przedmiot
transakcji, ilość, czas rozliczenia itp.,
Termin dostawy określany jest jako jeden konkretny
dzień i tylko tego dnia kontrakt jest rozliczany,
Kontrakt forward jest rzeczywisty, więc dochodzi do
dostawy kupionego lub sprzedanego z niego aktywa,
Zawarcie kontraktu nie wymaga wniesienia depozytu
zabezpieczającego, bo płatność nastąpi po dostawie.
180
WYKORZYSTANIE
POCHODNYCH
INSTRUMENTÓW
FINANSOWYCH
Hedging zabezpieczenie się przed
ryzykiem
Spekulacje finansowo-inwestycyjne,
Arbitraż finansowy.
181
Wykład nr 13 i 14
Instytucje i usługi
finansowe
INSTYTUCJE
FINANSOWE
BANKOWYCH
USŁUG
FINANSOWYCH
POZABANKOWYCH
USŁUG
FINANSOWYCH
182
Instytucje bankowe
Banki komercyjne (uniwersalne)
Banki specjalistyczne:
- hipoteczne
- inwestycyjne
- depozytowe
Banki spółdzielcze
Kasy oszczędnościowo-kredytowe
183
Instytucje pozabankowe
Giełdy papierów wartościowych
Instytucje ubezpieczeniowe:
- ubezpieczenia na życie
- ubezpieczenia majątkowe
Domy maklerskie
Fundusze emerytalne
Fundusze inwestycyjne i powiernicze:
- otwarte
- zamknięte (np. Venture Capital i Private Equity)
Agencje ratingowe
Firmy doradztwa finansowego
Firmy usług finansowych
- leasingowe
- factoringowe